Hydrofiel: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Aanvulling |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
De term '''hydrofiel''' beschrijft een [[molecuul]] of een andere [[moleculaire entiteit]] die aangetrokken wordt door [[water]]moleculen, en die de neiging heeft om [[oplossing (scheikunde)|op te lossen]] in water.<ref name="Liddell & Scott">Liddell, H.G. & Scott, R. (1940). ''A Greek-English Lexicon'' Oxford: Clarendon Press.</ref> Het woord ‘hydrofiel’ komt van het [[Oudgrieks]]e ''ὕδωρ (húdor)'', dat water betekent; ''φίλος (phílos)'', dat vriend betekent. Een [[hydrofoob]] molecuul daarentegen wordt er door afgestoten. |
De term '''hydrofiel''' beschrijft een [[molecuul]] of een andere [[moleculaire entiteit]] die aangetrokken wordt door [[water]]moleculen, en die de neiging heeft om [[oplossing (scheikunde)|op te lossen]] in water.<ref name="Liddell & Scott">Liddell, H.G. & Scott, R. (1940). ''A Greek-English Lexicon'' Oxford: Clarendon Press.</ref> Het woord ‘hydrofiel’ komt van het [[Oudgrieks]]e ''ὕδωρ (húdor)'', dat water betekent; ''φίλος (phílos)'', dat vriend betekent. Een [[hydrofoob]] molecuul daarentegen wordt er door afgestoten. |
||
Een hydrofiel |
Een hydrofiel [[molecuul]] is vaak elektrisch [[polariseerbaarheid|gepolariseerd]]. Dat wil zeggen dat de elektrische lading binnen een molecuul niet evenredig is verdeeld. Het molecuul is in staat om [[waterstofbrug]]gen te vormen met andere moleculen, zoals tussen [[hydroxylgroep|OH-groepen]] en [[amine#Atoomgroep|NH-groepen]]. Op moleculaire schaal wordt de negatief geladen kant van het polaire molecuul aangetrokken tot de positief geladen kant van het watermolecuul, en andersom. Een hydrofiele stof lost makkelijk op in [[polaire verbinding|polaire]] vloeistoffen, zoals [[water]] of [[alcohol (stofklasse)|alcohol]], en minder goed op in [[apolaire verbinding|apolaire]] vloeistoffen, zoals [[olie]]. Een hydrofiele stof kan echter toch gemengd met olie worden door gebruik te maken van een [[emulgator]]. |
||
In sommige gevallen komen zowel hydrofiele als hydrofobe eigenschappen voor in een enkel molecuul. Een voorbeeld van deze [[amfifiel]]e moleculen is de [[fosfolipide]] die de membranen van cellen vormt. De hydrofobe staart ligt naar binnen toe en de hydrofiele kop ligt naar buiten aan de oppervlaktelaag. Een ander voorbeeld is zeep, dat een hydrofiele kop en een hydrofobe staart heeft, waardoor het oplost in zowel water als olie. |
In sommige gevallen komen zowel hydrofiele als hydrofobe eigenschappen voor in een enkel molecuul. Een voorbeeld van deze [[amfifiel]]e moleculen is de [[fosfolipide]] die de membranen van cellen vormt. De hydrofobe staart ligt naar binnen toe en de hydrofiele kop ligt naar buiten aan de oppervlaktelaag. Een ander voorbeeld is zeep, dat een hydrofiele kop en een hydrofobe staart heeft, waardoor het oplost in zowel water als olie. |
||
Versie van 11 nov 2018 16:10
De term hydrofiel beschrijft een molecuul of een andere moleculaire entiteit die aangetrokken wordt door watermoleculen, en die de neiging heeft om op te lossen in water.[1] Het woord ‘hydrofiel’ komt van het Oudgriekse ὕδωρ (húdor), dat water betekent; φίλος (phílos), dat vriend betekent. Een hydrofoob molecuul daarentegen wordt er door afgestoten.
Een hydrofiel molecuul is vaak elektrisch gepolariseerd. Dat wil zeggen dat de elektrische lading binnen een molecuul niet evenredig is verdeeld. Het molecuul is in staat om waterstofbruggen te vormen met andere moleculen, zoals tussen OH-groepen en NH-groepen. Op moleculaire schaal wordt de negatief geladen kant van het polaire molecuul aangetrokken tot de positief geladen kant van het watermolecuul, en andersom. Een hydrofiele stof lost makkelijk op in polaire vloeistoffen, zoals water of alcohol, en minder goed op in apolaire vloeistoffen, zoals olie. Een hydrofiele stof kan echter toch gemengd met olie worden door gebruik te maken van een emulgator.
In sommige gevallen komen zowel hydrofiele als hydrofobe eigenschappen voor in een enkel molecuul. Een voorbeeld van deze amfifiele moleculen is de fosfolipide die de membranen van cellen vormt. De hydrofobe staart ligt naar binnen toe en de hydrofiele kop ligt naar buiten aan de oppervlaktelaag. Een ander voorbeeld is zeep, dat een hydrofiele kop en een hydrofobe staart heeft, waardoor het oplost in zowel water als olie.
Zie ook
Bronnen, noten en/of referenties
|