Mevrouw Manet aan de piano: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→‎Voorstelling: duidelijker
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 15: Regel 15:


== Voorstelling ==
== Voorstelling ==
In de tijd voor de opkomst van de [[radio]] en de [[grammofoon]] moesten muziekliefhebbers hun stukken zelf spelen met behulp van [[bladmuziek]]. Met name de [[Piano (instrument)|piano]] was hiervoor een bijzonder populair instrument. Naar schatting waren er rond 1860 in Parijs ongeveer 20.000 pianoleraren actief.<ref>Georges Liébert, Madame Manet au piano</ref> In 1849 stelt Manets vader Suzanne Leenhoff aan als pianolerares voor zijn zoons. Zij was een begenadigd vertolker van componisten als [[Robert Schumann|Schumann]] en [[Richard Wagner|Wagner]]. Als de dichter [[Charles Baudelaire]] in 1866 een [[beroerte]] krijgt en in een Parijs ziekenhuis belandt, biedt zij hem afleiding door Wagner te spelen. Tussen Leenhoff en Manet ontstaat een liefdesrelatie, die uiteindelijk in 1863 met een huwelijk bezegeld zal worden.
In de tijd voor de opkomst van de [[radio]] en de [[grammofoon]] moesten muziekliefhebbers hun stukken zelf spelen met behulp van [[bladmuziek]]. Met name de [[Piano (instrument)|piano]] was hiervoor een bijzonder populair instrument. Naar schatting waren er rond 1860 in Parijs ongeveer 20.000 pianoleraren actief.<ref>Georges Liébert, ''Madame Manet au piano''</ref> In 1849 stelt Manets vader Suzanne Leenhoff aan als pianolerares voor zijn zoons. Zij was een begenadigd vertolker van componisten als [[Robert Schumann|Schumann]] en [[Richard Wagner|Wagner]]. Als de dichter [[Charles Baudelaire]] in 1866 een [[beroerte]] krijgt en in een Parijs ziekenhuis belandt, biedt zij hem afleiding door Wagner te spelen. Tussen Leenhoff en Manet ontstaat een liefdesrelatie, die uiteindelijk in 1863 met een huwelijk bezegeld zal worden.


In 1868 had [[Edgar Degas]] een schilderij van het echtpaar Manet gemaakt met Suzanne achter de piano en haar echtgenoot luisterend op bank. Degas deed het doek cadeau aan Manet. Deze was echter zo ontevreden over de manier waarop zijn vrouw geportretteerd was dat hij een deel van het doek wegsneed. Daarna schilderde hij zijn eigen versie.<ref>Leah Rosenblatt Lehmbeck, Edouard Manet's Portraits of Women p 184</ref> Hierop draagt Suzanne Manet een stijlvolle zwarte jurk. Manet koos voor dit schilderij een relatief hoog gezichtspunt zodat haar handen duidelijk zichtbaar zijn. In de rechterbovenhoek is in de spiegel een klein [[stilleven]] zichtbaar met onder meer een klok en een paar kandelaars. Dit verleent de vlakke achtergrond diepte en levendigheid.<ref>Leah Rosenblatt Lehmbeck, Edouard Manet's Portraits of Women p 185</ref>
In 1868 had [[Edgar Degas]] een schilderij van het echtpaar Manet gemaakt met Suzanne achter de piano en haar echtgenoot luisterend op bank. Degas deed het doek cadeau aan Manet. Deze was echter zo ontevreden over de manier waarop zijn vrouw geportretteerd was dat hij een deel van het doek wegsneed. Daarna schilderde hij zijn eigen versie. Hierop draagt Suzanne Manet een stijlvolle zwarte jurk. Manet koos voor dit schilderij een relatief hoog gezichtspunt zodat haar handen duidelijk zichtbaar zijn. In de rechterbovenhoek is in de spiegel een klein [[stilleven]] zichtbaar met onder meer een klok en een paar kandelaars. Dit verleent de vlakke achtergrond diepte en levendigheid.


== Herkomst ==
== Herkomst ==
Regel 31: Regel 31:
Bestand:Degas - Das Ehepaar Manet.jpg|''Mijnheer en mevrouw Manet'' - [[Edgar Degas]]
Bestand:Degas - Das Ehepaar Manet.jpg|''Mijnheer en mevrouw Manet'' - [[Edgar Degas]]
</gallery>
</gallery>

== Literatuur ==
* Leah Rosenblatt Lehmbeck, ''Edouard Manet's Portraits of Women'' p. 184-85


== Externe links ==
== Externe links ==
* {{fr}} {{Citeer web |url=http://www.musee-orsay.fr/fr/collections/catalogue-des-oeuvres/notice.html?no_cache=1&zsz=5&lnum=&nnumid=245 |title=Informatie over het schilderij op de website van het Musée d'Orsay}}
* {{fr}} {{Citeer web |url=http://www.musee-orsay.fr/fr/collections/catalogue-des-oeuvres/notice.html?no_cache=1&zsz=5&lnum=&nnumid=245 |title=Informatie over het schilderij op de website van het Musée d'Orsay |accessdate=14-04-2019}}
* {{fr}} {{Citeer web |url=http://www.histoire-image.org/site/oeuvre/analyse.php?i=371 |titel=Georges Liébert, Madame Manet au piano}}
* {{fr}} {{Citeer web |url=http://www.histoire-image.org/site/oeuvre/analyse.php?i=371 |titel=Georges Liébert, ''Madame Manet au piano'' |accessdate=14-04-2019}}
* {{en}} {{Citeer web |url=http://books.google.nl/books?id=pwtR_LDdJ0gC&printsec=frontcover&hl=nl#v=onepage&q&f=false |titel=Leah Rosenblatt Lehmbeck, Edouard Manet's Portraits of Women}}


{{Appendix|2=
{{Appendix|2=

Versie van 14 apr 2019 12:10

Mevrouw Manet aan de piano
Mevrouw Manet aan de piano
Kunstenaar Édouard Manet
Jaar 1868
Techniek Olieverfschilderij
Afmetingen 38,5 × 46,5 cm
Museum Musée d'Orsay
Locatie Parijs
RKD-gegevens
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Mevrouw Manet aan de piano (Frans: Madame Manet au piano) is de titel van een schilderij van Édouard Manet. Hij schilderde dit portret van zijn echtgenote Suzanne in 1868. Tegenwoordig maakt het deel uit van de collectie van het Musée d'Orsay in Parijs.

Voorstelling

In de tijd voor de opkomst van de radio en de grammofoon moesten muziekliefhebbers hun stukken zelf spelen met behulp van bladmuziek. Met name de piano was hiervoor een bijzonder populair instrument. Naar schatting waren er rond 1860 in Parijs ongeveer 20.000 pianoleraren actief.[1] In 1849 stelt Manets vader Suzanne Leenhoff aan als pianolerares voor zijn zoons. Zij was een begenadigd vertolker van componisten als Schumann en Wagner. Als de dichter Charles Baudelaire in 1866 een beroerte krijgt en in een Parijs ziekenhuis belandt, biedt zij hem afleiding door Wagner te spelen. Tussen Leenhoff en Manet ontstaat een liefdesrelatie, die uiteindelijk in 1863 met een huwelijk bezegeld zal worden.

In 1868 had Edgar Degas een schilderij van het echtpaar Manet gemaakt met Suzanne achter de piano en haar echtgenoot luisterend op bank. Degas deed het doek cadeau aan Manet. Deze was echter zo ontevreden over de manier waarop zijn vrouw geportretteerd was dat hij een deel van het doek wegsneed. Daarna schilderde hij zijn eigen versie. Hierop draagt Suzanne Manet een stijlvolle zwarte jurk. Manet koos voor dit schilderij een relatief hoog gezichtspunt zodat haar handen duidelijk zichtbaar zijn. In de rechterbovenhoek is in de spiegel een klein stilleven zichtbaar met onder meer een klok en een paar kandelaars. Dit verleent de vlakke achtergrond diepte en levendigheid.

Herkomst

  • Na de dood van Manet blijft het schilderij in bezit van zijn weduwe.
  • 1894: verkocht aan Maurice Joyant
  • 1895: verkocht aan graaf Isaac de Camondo, Parijs.
  • 1911: nagelaten aan het Musée du Louvre, waar het vanaf 1914 tentoongesteld wordt.
  • 1947: overgebracht naar de Galerie nationale du Jeu de Paume
  • 1986: overgebracht naar het Musée d'Orsay

Afbeeldingen

Literatuur

  • Leah Rosenblatt Lehmbeck, Edouard Manet's Portraits of Women p. 184-85

Externe links