Herinnering aan Holland: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
aan den einder staan
volslagen willekeurige foto
Regel 1: Regel 1:
{{Infobox gedicht
{{Infobox gedicht
| naam = Herinnering aan Holland
| naam = Herinnering aan Holland
| afbeelding = Populieren en wilgen, essche stroom, gasthuisbrug, Bestanddeelnr 164-0609.jpg
| afbeelding =
| onderschrift =
| onderschrift = Nederlands landschap met [[populier]]en, beschreven in het tweede [[stanza]] van Marsman's gedicht.
| cover-op-enwp =
| cover-op-enwp =
| orig titel =
| orig titel =

Versie van 18 sep 2019 21:31

Herinnering aan Holland
Auteur Hendrik Marsman
Land Vlag van Nederland Nederland
Onderwerp Nederlandse landschap
Nederlandse strijd tegen het water
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Herinnering aan Holland is een gedicht van de Nederlandse dichter Hendrik Marsman, voor het eerst gepubliceerd in 1936. Marsman schreef dit realistische gedicht tijdens zijn verblijf aan de Middellandse Zee. Het gedicht beschrijft het Nederlandse landschap en de Nederlandse strijd tegen het water. Het is een van de bekendste Nederlandse gedichten en werd in 2000 gekozen tot 'Gedicht van de Eeuw’ in Nederland.[1]

De eerste zin: Denkend aan Holland zie ik breede rivieren traag door oneindig laagland gaan, is overbekend geworden. Het gedicht is in nagenoeg iedere bloemlezing van bekende Nederlandse gedichten te vinden. De bekendheid en het karakter van een opsomming met bovendien een eenvoudig rijmschema van slechts drie keer gepaard mannelijk eindrijm rijm (aa.bb.cc.), met dus de klemtoon op de laatste lettergreep, heeft meer dan één dichter geprikkeld het vers te parodiëren. Een bekend voorbeeld is het hekeldicht De binnenring van Holland van Gerrit Komrij uit 1981. (Zie hiertoe onderstaand de pagina Parodieën op Herinnering aan Holland op Wikisource.)

De tekst

Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een grootsch verband.
de lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.
Werken van of over dit onderwerp zijn te vinden op de pagina Parodieën op Herinnering aan Holland op Wikisource.