Park Chung-hee: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
| Regel 14: | Regel 14: | ||
De nieuwe militaire leiders beloofden om het land snel weer een democratisch gekozen bestuur te geven. Hoewel de militairen ook beloofden zich niet beschikbaar te stellen voor het presidentschap, brak Park Chung-hee deze belofte en won hij de verkiezingen van 1963 met een krappe meerderheid. Ook in 1967 won Park de verkiezingen. |
De nieuwe militaire leiders beloofden om het land snel weer een democratisch gekozen bestuur te geven. Hoewel de militairen ook beloofden zich niet beschikbaar te stellen voor het presidentschap, brak Park Chung-hee deze belofte en won hij de verkiezingen van 1963 met een krappe meerderheid. Ook in 1967 won Park de verkiezingen. |
||
Noord-Koreaanse commando's deden in januari 1969 een [[Aanval op het Blauwe Huis|mislukte aanval op het Blauwe Huis]], de officiële residentie van de Zuid-Koreaanse president. Zij hadden het gemunt op Park Chung-hee, maar werden aangehouden bij een controlepost op honderd meter van zijn huis. De Noord-Koreanen sloegen op de vlucht, maar in de dagen daarna werden 29 commando's gedood, één gevangen genomen en één wist te ontsnappen naar Noord-Korea. Aan de zijde van Zuid-Korea waren 26 |
Noord-Koreaanse commando's deden in januari 1969 een [[Aanval op het Blauwe Huis|mislukte aanval op het Blauwe Huis]], de officiële residentie van de Zuid-Koreaanse president. Zij hadden het gemunt op Park Chung-hee, maar werden aangehouden bij een controlepost op honderd meter van zijn huis. De Noord-Koreanen sloegen op de vlucht, maar in de dagen daarna werden 29 commando's gedood, één gevangen genomen en één wist te ontsnappen naar Noord-Korea. Aan de zijde van Zuid-Korea waren 26 Zuid-Koreanen en vier Amerikanen gedood. |
||
Volgens de Zuid-Koreaanse wet kon een president maar twee termijnen aanblijven. Via een amendement werd het Park mogelijk gemaakt om zich ook in 1971 weer verkiesbaar te stellen. Hij won de verkiezingen van [[Kim Dae-jung]] met een kleine meerderheid. Onder Park Chung-hee werden de banden met [[Japan]] genormaliseerd en de band met de [[Verenigde Staten]] verstevigd. Dit leidde ertoe dat Zuid-Koreaanse militairen meevochten in Vietnam. In 1971 plaatste Park Zuid-Korea weer onder militair bewind en ontbond het Lagerhuis en in 1972 werd een nieuwe grondwet aangenomen die Park de controle gaf over het parlement. In de jaren erna werden vele dissidenten opgepakt. |
Volgens de Zuid-Koreaanse wet kon een president maar twee termijnen aanblijven. Via een amendement werd het Park mogelijk gemaakt om zich ook in 1971 weer verkiesbaar te stellen. Hij won de verkiezingen van [[Kim Dae-jung]] met een kleine meerderheid. Onder Park Chung-hee werden de banden met [[Japan]] genormaliseerd en de band met de [[Verenigde Staten]] verstevigd. Dit leidde ertoe dat Zuid-Koreaanse militairen meevochten in Vietnam. In 1971 plaatste Park Zuid-Korea weer onder militair bewind en ontbond het Lagerhuis en in 1972 werd een nieuwe grondwet aangenomen die Park de controle gaf over het parlement. In de jaren erna werden vele dissidenten opgepakt. |
||
Versie van 12 dec 2019 16:48
| Park Chung-hee | ||
|---|---|---|
| ||
| Hangul | 박정희 | |
| Hanja | 朴正熙 | |
| Herziene Romanisatie | Bak Jeonghui | |
| McCune-Reischauer | Pak Chǒnghǔi | |
Park Chung-hee (Hangul: 박정희) (Gumi, 30 september 1917 - Seoel, 26 oktober 1979) was de president van Zuid-Korea van 1963 tot aan zijn dood in 1979. Hij is tevens de vader van Park Geun-hye, de eerste vrouwelijke president van Zuid-Korea.
Aanloop
Syngman Rhee verstevigde op oneigenlijke wijze zijn positie in de regering en liet zich in 1954 voor een periode van acht jaar herverkiezen. Aan zijn bewind kwam echter een einde na een studentenopstand in 1960. Yun Bo-seon werd toen verkozen tot president, maar deze werd in 1961 door generaal-majoor Park Chung-hee met een staatsgreep weer afgezet. Park Chung-hee was ontevreden over de maatregelen die de regering had genomen.
Regering
De nieuwe militaire leiders beloofden om het land snel weer een democratisch gekozen bestuur te geven. Hoewel de militairen ook beloofden zich niet beschikbaar te stellen voor het presidentschap, brak Park Chung-hee deze belofte en won hij de verkiezingen van 1963 met een krappe meerderheid. Ook in 1967 won Park de verkiezingen.
Noord-Koreaanse commando's deden in januari 1969 een mislukte aanval op het Blauwe Huis, de officiële residentie van de Zuid-Koreaanse president. Zij hadden het gemunt op Park Chung-hee, maar werden aangehouden bij een controlepost op honderd meter van zijn huis. De Noord-Koreanen sloegen op de vlucht, maar in de dagen daarna werden 29 commando's gedood, één gevangen genomen en één wist te ontsnappen naar Noord-Korea. Aan de zijde van Zuid-Korea waren 26 Zuid-Koreanen en vier Amerikanen gedood.
Volgens de Zuid-Koreaanse wet kon een president maar twee termijnen aanblijven. Via een amendement werd het Park mogelijk gemaakt om zich ook in 1971 weer verkiesbaar te stellen. Hij won de verkiezingen van Kim Dae-jung met een kleine meerderheid. Onder Park Chung-hee werden de banden met Japan genormaliseerd en de band met de Verenigde Staten verstevigd. Dit leidde ertoe dat Zuid-Koreaanse militairen meevochten in Vietnam. In 1971 plaatste Park Zuid-Korea weer onder militair bewind en ontbond het Lagerhuis en in 1972 werd een nieuwe grondwet aangenomen die Park de controle gaf over het parlement. In de jaren erna werden vele dissidenten opgepakt.
Dood
In 1979 werd Park Chung-hee in het presidentiële paleis, het Blauwe Huis, doodgeschoten door de leider van de Zuid-Koreaanse geheime dienst, Kim Jae-kyu. Deze werd gearresteerd en in mei 1980 geëxecuteerd. Park werd opgevolgd door Choi Kyu-ha, maar in 1980 greep generaal Chun Doo-hwan de macht.
· 
· 
