Accept: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerkingNieuwere bewerking →
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
kGeen bewerkingssamenvatting
bronloos
Regel 27: Regel 27:
}}
}}
'''Accept''' is een [[Duitsland|Duitse]] [[heavy metal]][[muziekgroep|band]] afkomstig uit [[Solingen]], [[Noordrijn-Westfalen]]. De band werd geformeerd in 1968 als Band-X door [[Udo Dirkschneider]], [[Michael Wagener]], Dieter Rubach en Birke Hoe.
'''Accept''' is een [[Duitsland|Duitse]] [[heavy metal]][[muziekgroep|band]] afkomstig uit [[Solingen]], [[Noordrijn-Westfalen]]. De band werd geformeerd in 1968 als Band-X door [[Udo Dirkschneider]], [[Michael Wagener]], Dieter Rubach en Birke Hoe.
In 1976 had de band een min of meer vaste bezetting.

In 1976 had de band een min of meer vaste bezetting . Vooral de nummers ''Fast as a Shark'', ''Metal Heart'', ''Son of a bitch'', ''Princess of the Dawn'', ''Restless and Wild'' en ''Balls to the Wall'' zijn populair onder de fans.


== Bandgeschiedenis ==
== Bandgeschiedenis ==
=== Ontstaan ===
=== Ontstaan ===
De groep werd in 1968 opgericht als Band-X.<ref>[http://www.metal-archives.com/bands/Accept/198 Chronologische geschiedenis van Accept] op Metal-Archives.com</ref> Producer [[Michael Wagener]] maakt op dat moment ook nog deel uit van de band. Pas in 1976, als de band de naam Accept aanneemt, heeft de band een min of meer vaste line-up, bestaande uit: Wolf Hoffmann ([[gitaar]]), Gerhard Wahl (gitaar), Peter Baltes ([[basgitaar|bas]]), Frank Friedrich ([[drummer|drums]]) en [[Udo Dirkschneider]] ([[zang]]). Een optreden op het Rock Am Rhein festival in 1976 gaf de band nationale bekendheid. In 1978 werd Wahl vervangen door gitarist Jorgh Fisher. In 1979 volgde het debuutalbum: ''Accept''. Dit album werd echter geen groot succes. Later dat jaar verliet Friedrich Accept om vervangen te worden door drummer Stefan Kaufmann. In 1980 volgde ''I'm a Rebel''; dit album was hun doorbraak in Duitsland.
De groep werd in 1968 opgericht als Band-X.<ref>[http://www.metal-archives.com/bands/Accept/198 Chronologische geschiedenis van Accept] op Metal-Archives.com</ref> Producer [[Michael Wagener]] maakt op dat moment ook nog deel uit van de band. Pas in 1976, als de band de naam Accept aanneemt, heeft de band een min of meer vaste line-up, bestaande uit: Wolf Hoffmann ([[gitaar]]), Gerhard Wahl (gitaar), Peter Baltes ([[basgitaar|bas]]), Frank Friedrich ([[drummer|drums]]) en [[Udo Dirkschneider]] ([[zang]]). Een optreden op het Rock Am Rhein festival in 1976 gaf de band nationale bekendheid. In 1978 werd Wahl vervangen door gitarist Jorgh Fisher. In 1979 volgde het debuutalbum: ''Accept''. Dit album werd echter geen groot succes. Later dat jaar verliet Friedrich Accept om vervangen te worden door drummer Stefan Kaufmann. In 1980 volgde ''I'm a rebel''; dit album was hun doorbraak in Duitsland.


=== De hoogtijdagen ===
=== De hoogtijdagen ===
Het derde album ''Breaker''(1981) deed het nog beter en betekende de Europese doorbraak. Later volgden hoogtepunten als ''Restless and Wild'' (1982) (waarvan het nummer ''Fast as a Shark'' gezien kan worden als het eerste [[speedmetal]]nummer), ''Balls to the Wall'' (1983) (waarmee ze zelfs in [[Verenigde Staten|Amerika]] succes hadden) en ''Metal Heart'' (1985). Middelpunt van Accept is zanger Dirkschneider, die eruitziet als een militaristische [[dwerg (fictieve soort)|dwerg]] maar gezegend is met een door merg en been gaande stem en zich moeiteloos tussen de gitaarduels van Hoffman en Fischer staande weet te houden. De eerste haarscheurtjes werden in 1981 zichtbaar toen gitarist Fischer besloot, vlak voor de opnames van ''Restless And Wild'', uit de groep te stappen. Een geschikte opvolger diende zich niet aan, en daarom besloot Hoffman dan maar zelf alle gitaarpartijen voor zijn rekening te nemen. Tijdens de tour die volgde werd Accept ondersteund door gitarist Jan Koemmet. Op het album ''Balls to the Wall'' nam Herman Frank, naast Hofmann, de gitaar voor zijn rekening. Hierna verliet hij de groep weer. Toen het album ''Balls to the Wall'' opeens bleek aan te slaan, koos Fischer eieren voor zijn geld en keerde terug. In deze line-up werden de succesvolle albums ''Metal Heart'' en ''Russian Roulette'' opgenomen.
Het derde album ''Breaker'' (1981) deed het nog beter en betekende de Europese doorbraak. Later volgden hoogtepunten als ''Restless and wild'' (1982) (waarvan het nummer "Fast as a shark" gezien kan worden als het eerste [[speedmetal]]nummer), ''Balls to the wall'' (1983) (waarmee ze ook in [[Verenigde Staten|Amerika]] succes hadden) en ''Metal Heart'' (1985). Middelpunt van Accept is zanger Dirkschneider. De eerste haarscheurtjes werden in 1981 zichtbaar toen gitarist Fischer besloot, vlak voor de opnames van ''Restless and wild'', uit de groep te stappen. Een geschikte opvolger diende zich niet aan, en daarom besloot Hoffman dan maar zelf alle gitaarpartijen voor zijn rekening te nemen. Tijdens de tour die volgde werd Accept ondersteund door gitarist Jan Koemmet. Op het album ''Balls to the wall'' nam Herman Frank, naast Hofmann, de gitaar voor zijn rekening. Hierna verliet hij de groep weer. Toen het album ''Balls to the wall'' opeens bleek aan te slaan, koos Fischer eieren voor zijn geld en keerde terug. In deze line-up werden de succesvolle albums ''Metal heart'' en ''Russian roulette'' opgenomen.


=== De achteruitgang ===
=== De achteruitgang ===
Hierna besloot zanger Dirkschneider de groep te verlaten om aan een redelijk succesvolle solocarrière te beginnen. Accept gaat achtereenvolgens in zee met de [[Engeland|Engelsman]] Rob Armitage en de Amerikaan David Reece. Fischer heeft er dan al geen zin meer in en stapt voor de tweede keer uit de band. Zijn vervanger is de Engelsman Jim Stacey en in de nieuwe bezetting verschijnt in 1989 ''Eat the Heat''. Zanger Reece blijkt echter wel een glaasje te lusten, en staat regelmatig stomdronken op het podium. Tijdens een tournee door de Verenigde Staten is hij zelfs zo ver heen dat hij [[bassist]] Peter Baltes een paar meppen verkoopt, die vervolgens van het podium afdondert. Reece wordt daarop uit de band gezet. Drummer Kaufmann loopt tijdens de tour van Eat the Heat een rugblessure op en moet noodgedwongen stoppen. Hij wordt voor de rest van de tour vervangen door Ken Mary, en als Hoffmann een nieuwe [[roeping (idee)|roeping]] gevonden lijkt te hebben als [[fotograaf]], sterft Accept na het afscheidsalbum ''Staying a Life'' (1989) een stille dood.
Hierna besloot zanger Dirkschneider de groep te verlaten om aan een redelijk succesvolle solocarrière te beginnen. Accept gaat achtereenvolgens in zee met de [[Engeland|Engelsman]] Rob Armitage en de Amerikaan David Reece. Fischer heeft er dan al geen zin meer in en stapt voor de tweede keer uit de band. Zijn vervanger is de Engelsman Jim Stacey en in de nieuwe bezetting verschijnt in 1989 ''Eat the heat''. Zanger Reece blijkt echter wel een glaasje te lusten, en staat regelmatig stomdronken op het podium. Tijdens een tournee door de Verenigde Staten is hij zelfs zo ver heen dat hij [[bassist]] Peter Baltes een paar meppen verkoopt, die vervolgens van het podium afdondert. Reece wordt daarop uit de band gezet. Drummer Kaufmann loopt tijdens de tour van Eat the heat een rugblessure op en moet noodgedwongen stoppen. Hij wordt voor de rest van de tour vervangen door Ken Mary, en als Hoffmann een nieuwe [[roeping (idee)|roeping]] gevonden lijkt te hebben als [[fotograaf]], sterft Accept na het afscheidsalbum ''Staying a life'' (1989) een stille dood.


=== Comeback ===
=== Comeback ===
Intussen probeerde zowel Dirkschneider als Fischer met redelijk succes een solocarrière van de grond te krijgen. Na drie [[Hartinfarct|hartaanval]]len besluit Dirkschneider zich terug te trekken uit de muziekindustrie. Tot grote vreugde van de vele fans komt Accept in 1992 onverwacht weer bij elkaar in de klassieke line-up. Volgens Dirkschneider kon hij de talloze smeekbeden van [[fan]]s niet langer weerstaan. Waarschijnlijker is dat aan de reünie financiële motieven ten grondslag liggen. Niet veel later verlaat Fisher alweer de band, deze keer definitief. Er verschijnen drie nieuwe albums, waarop de beproefde metalformule tot op de laatste druppel wordt uitgemolken. Voor het album ''Predator'' wordt Kaufmanns drumpartij ingespeeld door de Brit Michael Cartelone, die hem tijdelijk vervangt. De band blijft tot 2002 actief, waarna Accept gedeeltelijk overgaat in de band [[U.D.O.]], rond zanger Udo Dirkschneider. Accept treedt nog wel (sporadisch) op. In 2004 verscheen er een album met muzikale hoogtepunten. Tijdens een eenmalige reünie-tour in 2005, waarbij ze enkel nummers speelden van de eerste 6 albums, werd de band opnieuw bijgestaan door gitarist Herman Frank.
Intussen probeerde zowel Dirkschneider als Fischer met redelijk succes een solocarrière van de grond te krijgen. Na drie [[Hartinfarct|hartaanval]]len besluit Dirkschneider zich terug te trekken uit de muziekindustrie. Tot grote vreugde van de vele fans komt Accept in 1992 onverwacht weer bij elkaar in de klassieke line-up. Volgens Dirkschneider kon hij de talloze smeekbeden van [[fan]]s niet langer weerstaan. Waarschijnlijker is dat aan de reünie financiële motieven ten grondslag liggen. Niet veel later verlaat Fisher alweer de band, deze keer definitief. Er verschijnen drie nieuwe albums, waarop de beproefde metalformule tot op de laatste druppel wordt uitgemolken. Voor het album ''Predator'' wordt Kaufmanns drumpartij ingespeeld door de Brit Michael Cartelone, die hem tijdelijk vervangt. De band blijft tot 2002 actief, waarna Accept gedeeltelijk overgaat in de band [[U.D.O.]], rond zanger Udo Dirkschneider. Accept treedt nog wel (sporadisch) op. In 2004 verscheen er een album met muzikale hoogtepunten. Tijdens een eenmalige reünie-tour in 2005, waarbij ze enkel nummers speelden van de eerste 6 albums, werd de band opnieuw bijgestaan door gitarist Herman Frank.


== ''Blood of the Nations'' ==
== ''Blood of the nations'' ==
Half 2009 kondigde Accept aan dat er een nieuwe tour én studioalbum gaan aankomen. De band zal bestaan uit: Gitaristen Wolf Hoffmann en Herman Frank, bassist Peter Baltes en drummer Stefan Schwarzmann. Dirkschneider zou niet bij de reünie aanwezig zijn vanwege verplichtingen met zijn eigen band U.D.O.. Zijn vervanger was voormalig TT Quick-zanger Mark Tornillo. Dit nieuws stuitte echter op heel wat kritiek bij de fans, zij vinden namelijk dat Dirkschneider de enige échte Acceptzanger is.
Half 2009 kondigde Accept aan dat er een nieuwe tour én studioalbum gaan aankomen. De band zal bestaan uit: Gitaristen Wolf Hoffmann en Herman Frank, bassist Peter Baltes en drummer Stefan Schwarzmann. Dirkschneider zou niet bij de reünie aanwezig zijn vanwege verplichtingen met zijn eigen band U.D.O.. Zijn vervanger was voormalig TT Quick-zanger Mark Tornillo. Dit nieuws stuitte echter op heel wat kritiek bij de fans, zij vinden namelijk dat Dirkschneider de enige échte Acceptzanger is.


In 2010 kwam ''Blood of the Nations'' uit. Het eerste studio-album van de band sinds 1996 en het eerste album met zanger Mark Tornillo. Het album werd door zowel fans als critici zeer positief ontvangen. In 2013 werd het album door fans van VH1 That Metal Show uitgeroepen tot het beste hardrock/metal comeback-album ooit.
In 2010 kwam ''Blood of the nations'' uit. Het eerste studio-album van de band sinds 1996 en het eerste album met zanger Mark Tornillo. Het album werd door zowel fans als critici zeer positief ontvangen. In 2013 werd het album door fans van VH1 That Metal Show uitgeroepen tot het beste hardrock/metal comeback-album ooit.


In 2012 kwam opvolger ''Stalingrad'' uit.
In 2012 kwam opvolger ''Stalingrad'' uit.

Versie van 27 dec 2019 15:13

Accept
Accept
Accept op Wacken Open Air in 2005
Achtergrondinformatie
Jaren actief 1968 - heden (intermitterend)
Oorsprong Vlag van Duitsland Solingen
Genre(s) Powermetal
Speedmetal
Heavy metal
Leden
Zanger Mark Tornillo
Gitaar Wolf Hoffman
Herman Frank
Basgitaar Peter Baltes
Drums Stefan Schwarzmann
Oud-leden
Zanger Rob Armitage (1986-1988)
Udo Dirkschneider (1971-1986, 1992-2002, 2005)
David Reece (1988-1989)
Bassist Dieter Rubach (1971-1976)
Gitarist Jorgh Fisher (1978-1981, 1982-1988, 1992-1993)
Jan Koemmet (1981-1982)
Jim Stacey (1988-1989)
Gerhard Wahl (1976-1978)
Drummer Michael Cartelone (1996)
Frank Friedrich (1976-1979)
Stefan Kaufmann (1979-1989, 1992-1994)
Officiële website
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Accept is een Duitse heavy metalband afkomstig uit Solingen, Noordrijn-Westfalen. De band werd geformeerd in 1968 als Band-X door Udo Dirkschneider, Michael Wagener, Dieter Rubach en Birke Hoe. In 1976 had de band een min of meer vaste bezetting.

Bandgeschiedenis

Ontstaan

De groep werd in 1968 opgericht als Band-X.[1] Producer Michael Wagener maakt op dat moment ook nog deel uit van de band. Pas in 1976, als de band de naam Accept aanneemt, heeft de band een min of meer vaste line-up, bestaande uit: Wolf Hoffmann (gitaar), Gerhard Wahl (gitaar), Peter Baltes (bas), Frank Friedrich (drums) en Udo Dirkschneider (zang). Een optreden op het Rock Am Rhein festival in 1976 gaf de band nationale bekendheid. In 1978 werd Wahl vervangen door gitarist Jorgh Fisher. In 1979 volgde het debuutalbum: Accept. Dit album werd echter geen groot succes. Later dat jaar verliet Friedrich Accept om vervangen te worden door drummer Stefan Kaufmann. In 1980 volgde I'm a rebel; dit album was hun doorbraak in Duitsland.

De hoogtijdagen

Het derde album Breaker (1981) deed het nog beter en betekende de Europese doorbraak. Later volgden hoogtepunten als Restless and wild (1982) (waarvan het nummer "Fast as a shark" gezien kan worden als het eerste speedmetalnummer), Balls to the wall (1983) (waarmee ze ook in Amerika succes hadden) en Metal Heart (1985). Middelpunt van Accept is zanger Dirkschneider. De eerste haarscheurtjes werden in 1981 zichtbaar toen gitarist Fischer besloot, vlak voor de opnames van Restless and wild, uit de groep te stappen. Een geschikte opvolger diende zich niet aan, en daarom besloot Hoffman dan maar zelf alle gitaarpartijen voor zijn rekening te nemen. Tijdens de tour die volgde werd Accept ondersteund door gitarist Jan Koemmet. Op het album Balls to the wall nam Herman Frank, naast Hofmann, de gitaar voor zijn rekening. Hierna verliet hij de groep weer. Toen het album Balls to the wall opeens bleek aan te slaan, koos Fischer eieren voor zijn geld en keerde terug. In deze line-up werden de succesvolle albums Metal heart en Russian roulette opgenomen.

De achteruitgang

Hierna besloot zanger Dirkschneider de groep te verlaten om aan een redelijk succesvolle solocarrière te beginnen. Accept gaat achtereenvolgens in zee met de Engelsman Rob Armitage en de Amerikaan David Reece. Fischer heeft er dan al geen zin meer in en stapt voor de tweede keer uit de band. Zijn vervanger is de Engelsman Jim Stacey en in de nieuwe bezetting verschijnt in 1989 Eat the heat. Zanger Reece blijkt echter wel een glaasje te lusten, en staat regelmatig stomdronken op het podium. Tijdens een tournee door de Verenigde Staten is hij zelfs zo ver heen dat hij bassist Peter Baltes een paar meppen verkoopt, die vervolgens van het podium afdondert. Reece wordt daarop uit de band gezet. Drummer Kaufmann loopt tijdens de tour van Eat the heat een rugblessure op en moet noodgedwongen stoppen. Hij wordt voor de rest van de tour vervangen door Ken Mary, en als Hoffmann een nieuwe roeping gevonden lijkt te hebben als fotograaf, sterft Accept na het afscheidsalbum Staying a life (1989) een stille dood.

Comeback

Intussen probeerde zowel Dirkschneider als Fischer met redelijk succes een solocarrière van de grond te krijgen. Na drie hartaanvallen besluit Dirkschneider zich terug te trekken uit de muziekindustrie. Tot grote vreugde van de vele fans komt Accept in 1992 onverwacht weer bij elkaar in de klassieke line-up. Volgens Dirkschneider kon hij de talloze smeekbeden van fans niet langer weerstaan. Waarschijnlijker is dat aan de reünie financiële motieven ten grondslag liggen. Niet veel later verlaat Fisher alweer de band, deze keer definitief. Er verschijnen drie nieuwe albums, waarop de beproefde metalformule tot op de laatste druppel wordt uitgemolken. Voor het album Predator wordt Kaufmanns drumpartij ingespeeld door de Brit Michael Cartelone, die hem tijdelijk vervangt. De band blijft tot 2002 actief, waarna Accept gedeeltelijk overgaat in de band U.D.O., rond zanger Udo Dirkschneider. Accept treedt nog wel (sporadisch) op. In 2004 verscheen er een album met muzikale hoogtepunten. Tijdens een eenmalige reünie-tour in 2005, waarbij ze enkel nummers speelden van de eerste 6 albums, werd de band opnieuw bijgestaan door gitarist Herman Frank.

Blood of the nations

Half 2009 kondigde Accept aan dat er een nieuwe tour én studioalbum gaan aankomen. De band zal bestaan uit: Gitaristen Wolf Hoffmann en Herman Frank, bassist Peter Baltes en drummer Stefan Schwarzmann. Dirkschneider zou niet bij de reünie aanwezig zijn vanwege verplichtingen met zijn eigen band U.D.O.. Zijn vervanger was voormalig TT Quick-zanger Mark Tornillo. Dit nieuws stuitte echter op heel wat kritiek bij de fans, zij vinden namelijk dat Dirkschneider de enige échte Acceptzanger is.

In 2010 kwam Blood of the nations uit. Het eerste studio-album van de band sinds 1996 en het eerste album met zanger Mark Tornillo. Het album werd door zowel fans als critici zeer positief ontvangen. In 2013 werd het album door fans van VH1 That Metal Show uitgeroepen tot het beste hardrock/metal comeback-album ooit.

In 2012 kwam opvolger Stalingrad uit.

Discografie

Dvd's

Dvd's met hitnoteringen in de Nederlandse DVD Music Top 30 Datum van
verschijnen		 Datum van
binnenkomst		  Hoogste 
positie		  Aantal 
weken		  Opmerkingen 
Restless and live 2017 21-01-2017 18 1

Externe link

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Accept&oldid=55325209"