Simone Walraven: verschil tussen versies
→Film en muziek: Link naar Johnny Hates Jazz toegevoegd |
Versie 55573672 van WikiSander (overleg) ongedaan gemaakt. Label: Ongedaan maken |
||
| Regel 44: | Regel 44: | ||
Simones ervaringen in Afrika beïnvloedden haar besluit om een hogere opleiding te gaan volgen. Ze ging geschiedenis studeren aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en volgde een basiscursus aan de Kleine Akademie, met een focus op tekenen en fotografie. |
Simones ervaringen in Afrika beïnvloedden haar besluit om een hogere opleiding te gaan volgen. Ze ging geschiedenis studeren aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en volgde een basiscursus aan de Kleine Akademie, met een focus op tekenen en fotografie. |
||
In 1990 trouwde ze met Clark Datchler |
In 1990 trouwde ze met Clark Datchler en ze werd gauw moeder. Tevens startte ze samen met haar man een onafhankelijke muziekproductiemaatschappij. Walraven fungeerde sindsdien als executive producer op Clarks talloze muzikale projecten in Groot-Brittannië, Ierland en Noord-Amerika, met medewerking van o.a. [[Rupert Hine]], Stephen W Tayler, Phil Gould ([[Level 42]]), David Rhodes (gitarist van [[Peter Gabriel]]), James McNally ([[Afro Celt Sound System]]), Hugh Marsh (bekend van [[Loreena McKennit]]), Phil Beer (Show of Hands) en Joji Hirota. |
||
Tijdens het reizen raakte Simone geïnspireerd door haar studies over geschiedenis, filosofie en verschillende wereldculturen. Ze ontwikkelde zich tot filmmaakster en documenteerde de opnames van Clarks vierde soloalbum ''Tomorrow'' in hun compleet op zonne-energie draaiende muziekstudio in Amerika. In de zomer van 2008 creëerde Simone de online mini-documentaire ''The Unknown Poet'', over het verborgen poëtische genie van een Londense taxichauffeur. In augustus 2008 werden haar video's over Clarks milieunummers ''Tomorrow'' en ''Power'' vertoond tijdens de [[Clean Tech Media Awards]] in Berlijn. |
Tijdens het reizen raakte Simone geïnspireerd door haar studies over geschiedenis, filosofie en verschillende wereldculturen. Ze ontwikkelde zich tot filmmaakster en documenteerde de opnames van Clarks vierde soloalbum ''Tomorrow'' in hun compleet op zonne-energie draaiende muziekstudio in Amerika. In de zomer van 2008 creëerde Simone de online mini-documentaire ''The Unknown Poet'', over het verborgen poëtische genie van een Londense taxichauffeur. In augustus 2008 werden haar video's over Clarks milieunummers ''Tomorrow'' en ''Power'' vertoond tijdens de [[Clean Tech Media Awards]] in Berlijn. |
||
Versie van 31 jan 2020 17:27
| Simone Walraven | ||||
|---|---|---|---|---|
| Geboren | 9 september 1966 | |||
| Geboorteplaats | Amsterdam | |||
| Land |  Nederland
| |||
| Beroep | radio- en televisiepresentatrice, actrice en filmmaakster | |||
| Bekend van | Radio Veronica, Countdown, KX Radio, NPO Radio 2 | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| ||||
Simone "Siepie" Walraven (Amsterdam, 9 september 1966) is een Nederlandse radio- en televisiepresentatrice, actrice en filmmaakster. Ze werd in de jaren tachtig bekend van het radioprogramma Oh wat een Nacht, het televisieprogramma Countdown en de film Donna Donna.
Biografie
Op 15-jarige leeftijd begon Simone Walraven haar carrière in de journalistiek en muziek als nieuwslezeres en dj bij de populaire Amsterdamse piraat, Radio Decibel. Onder het pseudoniem "Sipi Dubrowski" maakte ze onderdeel uit van een diverse groep toekomstige Nederlandse mediapersoonlijkheden, waaronder Jeroen van Inkel en Adam Curry.
Veronica
Na het behalen van haar atheneum-diploma in 1984 werd Simone uitgenodigd door de Veronica om het informatieve radioprogramma Club Veronica Trend te produceren en presenteren.
In 1985 volgde Simone diverse cursussen aan de Media Academie in Hilversum om haar radio- en televisie-vaardigheden verder te ontwikkelen. Later dat jaar maakte ze haar debuut als tv-presentatrice met Veronica's Schoolplein, een programma voor en door middelbare scholieren. Zij presenteerde het programma samen met Alfred Lagarde.
In 1986 verzorgde Walraven samen met Rob Stenders en Alfred Lagarde de nachtprogramma's voor Europa Radio, een 10-daagse live-uitzending vanaf de Firato in Amsterdam. Ook maakte ze iedere vrijdagnacht tussen 2:00 en 6:00 uur het radioprogramma Oh wat een Nacht. Op televisie werd Simone gastpresentatrice van het succesvolle muziekprogramma Countdown, dat gepresenteerd werd door haar voormalige Decibel-collega, Adam Curry.
Eind oktober 1987 vertrok Curry naar de VS om als presentator bij MTV te gaan werken. Simone volgde hem op als eerste vrouwelijke presentatrice van Countdown, ook wel bekend als Europe's #1 Rock Show. Ze interviewde talloze artiesten, waaronder Paul McCartney, George Harrison, Sting, George Michael, Annie Lennox, Quincy Jones en UB40. Tevens presenteerde ze vijf wekelijkse afleveringen van de Engelstalige editie van Countdown voor Europa Televisie, wat uitgezonden werd in diverse landen in Europa en Azië voor een publiek van rond de 15 miljoen kijkers.
Naast haar carrière in entertainment schreef Walraven maandelijkse artikelen en columns voor de officiële Club Veronica- en Countdown-magazines.
Samen met Jeroen van Inkel en Erik de Zwart presenteerde ze de live televisie-uitzending van Veronica's Muziekdag. Simone bleef dicht bij haar radiowortels met vanaf 23 oktober 1987 een muziekprogramma, iedere vrijdagochtend van 11 tot 12 bij Veronica op Radio 3.
Film en muziek
In 1987 debuteerde Walraven als filmactrice met de vrouwelijke hoofdrol in de Nederlandse komedie Donna Donna.
Per 1 september 1988 koos Walraven voor een leven buiten de schijnwerpers om zich te kunnen wijden aan persoonlijke projecten en vertrok bij Veronica. In 1989 reisde ze naar Rwanda in Afrika om een documentaire te presenteren voor UNICEF, Water in de Derde Wereld, die werd uitgezonden door de AVRO. Tevens werkte ze als achtergrondzangeres en muze samen met haar toekomstige man, Johnny Hates Jazz-singer/songwriter Clark Datchler, op zijn eerste soloalbum Raindance. Het album werd opgenomen in studio's in Hilversum, Londen, Oxford, Milaan en Los Angeles, met medewerking van o.a. Nathan East, John J.R. Robinson, Paulinho da Costa, Candy Dulfer en Dave Gregory (XTC). De productie was in handen van Humberto Gatica.
Simones ervaringen in Afrika beïnvloedden haar besluit om een hogere opleiding te gaan volgen. Ze ging geschiedenis studeren aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en volgde een basiscursus aan de Kleine Akademie, met een focus op tekenen en fotografie.
In 1990 trouwde ze met Clark Datchler en ze werd gauw moeder. Tevens startte ze samen met haar man een onafhankelijke muziekproductiemaatschappij. Walraven fungeerde sindsdien als executive producer op Clarks talloze muzikale projecten in Groot-Brittannië, Ierland en Noord-Amerika, met medewerking van o.a. Rupert Hine, Stephen W Tayler, Phil Gould (Level 42), David Rhodes (gitarist van Peter Gabriel), James McNally (Afro Celt Sound System), Hugh Marsh (bekend van Loreena McKennit), Phil Beer (Show of Hands) en Joji Hirota.
Tijdens het reizen raakte Simone geïnspireerd door haar studies over geschiedenis, filosofie en verschillende wereldculturen. Ze ontwikkelde zich tot filmmaakster en documenteerde de opnames van Clarks vierde soloalbum Tomorrow in hun compleet op zonne-energie draaiende muziekstudio in Amerika. In de zomer van 2008 creëerde Simone de online mini-documentaire The Unknown Poet, over het verborgen poëtische genie van een Londense taxichauffeur. In augustus 2008 werden haar video's over Clarks milieunummers Tomorrow en Power vertoond tijdens de Clean Tech Media Awards in Berlijn.
KX Radio, Edison Pop en Popstars
In februari 2009 ontving Simone een uitnodiging van haar ex-collega Rob Stenders om een muziekprogramma te maken voor zijn internetstation, KX Radio. Vanuit een mobiele radiostudio presenteert Simone sindsdien van waar ook ter wereld de wekelijkse show ConneKXions, iedere vrijdagochtend van 11 tot 12.
Eind 2009 kwam het huwelijk van Simone en Clark ten einde en zijn ze als vrienden uit elkaar gegaan.
Walraven presenteerde in 2009 de uitreiking van de Edison Pop in het World Trade Center in Rotterdam[1] en het overhandigen van AVRO's Gouden RadioRing in Theater Carré in Amsterdam.[2] Anno 2010 zet Simone haar werk als onafhankelijke media professional voort in Europa en Noord-Amerika. Ook maakte ze in 2010 samen met Marc-Marie Huijbregts, Henkjan Smits en Maurice Wijnen deel uit van de jury van de talentenjacht Popstars.[3]
NPO Radio 2
Op 2 augustus 2013 werd bekendgemaakt dat Simone terugkeert op de radio. Voor AVROTROS presenteert ze elke week in de nacht van vrijdag op zaterdag een late-nightshow van 02.00 tot 04.00 uur op NPO Radio 2, met de titel "Simone's Songlines".[4]
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 