Exhibitionisme: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→‎Zie ook: exhibitionisme heeft niks met naturisme
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 1: Regel 1:
[[File:Mardi Gras Flashing - Color.jpg|thumb|Het ontbloten van borsten tijdens het Amerikaanse [[Mardi Gras (feest)|Mardi Grasfeest]]]]
[[File:Mardi Gras Flashing - Color.jpg|thumb|Het ontbloten van borsten tijdens het Amerikaanse [[Mardi Gras (feest)|Mardi Gras]]]]
'''Exhibitionisme''' is het zichzelf ontbloten in de publieke ruimte, zonder dat er sprake is van gewoon [[nudisme]]. Voorbeelden van exhibitionisme zijn [[flashing]], [[publieke seks]], [[moonen]] en [[streaker|streaken]].
'''Exhibitionisme''' is het zichzelf ontbloten in de publieke ruimte, zonder dat er sprake is van gewoon [[nudisme]]. Voorbeelden van exhibitionisme zijn [[flashing]], [[publieke seks]], [[moonen]] en [[streaker|streaken]].



Versie van 15 mei 2021 21:32

Het ontbloten van borsten tijdens het Amerikaanse Mardi Gras

Exhibitionisme is het zichzelf ontbloten in de publieke ruimte, zonder dat er sprake is van gewoon nudisme. Voorbeelden van exhibitionisme zijn flashing, publieke seks, moonen en streaken.

Onder exhibitionisme valt ook 'potloodventer', het gedrag van mannen die zichzelf onverwacht en ongevraagd door het openslaan van een lange jas zichzelf tonen aan een voorbijganger. Iemand die ermee geconfronteerd wordt, kan schrikken, maar in het algemeen is de exhibitionist niet uit op verdere seksuele toenadering.[1]

In engere zin is exhibitionisme een voorkeur van een persoon voor het tonen (bekeken worden) boven aanraken. Het begrip exhibitionisme wordt ook gebruikt wanneer men veel over zichzelf prijsgeeft aan vreemden en/of graag veel aandacht krijgt, bijvoorbeeld door middel van het laten zien van zijn of haar website of door zich veelvuldig te tonen in een televisieprogramma. Iemand die daarmee behept is, wordt wel ‘mediageil’ genoemd.

Sigmund Freud zag exhibitionisme als het antoniem van voyeurisme, die beide een faciliterende rol spelen bij het tot stand komen van het Ik.[2]

Wetgeving

Exhibitionisme kan gezien worden als een zedendelict, met name wanneer er sprake is van het opzettelijk lastigvallen van een slachtoffer.[3]

Exhibitionistische stoornis

WHO stelt dat exhibitionisme onder bepaalde voorwaarden een parafilie kan zijn; het is terug te vinden in hoofdstuk V van de ICD-10 als seksuele afwijking (F65-2).

Zie ook

Zie de categorie Exhibitionism van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.