Cyprus (Romeinse provincie): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 6 dec 2006 16:32

Cyprus in het Imperium Romanum

Cyprus werd een Romeinse provincia in 58 v. Chr., volgens Strabo omdat Publius Clodius Pulcher wrok koesterde tegen Ptolemaeus van Cyprus. Nadat hij een lex Clodia de Cypro had laten goedkeuren, die de omvorming van Cyprus tot een provincia en de confiscatie van de koninklijke goederen inhield. De senaat zond daarop Marcus Porcius Cato Uticensis minor uit om het eiland (dat heden nog steeds Cyprus genoemd wordt) te veroveren nadat hij tot tribunus was gekozen. Hij bood de toenmalige koning van Cyprus Ptolemaeus nog aan om de functie als hogepriester van Aphrodite in Paphos als compensatie voor het verlies van zijn koningschap aan te nemen, maar de vernedering was te groot en Ptolemaeus pleegde zelfmoord.

Cyprus werd daarop toegevoegd aan de provincia Cilicia en zou gedurende 10 jaar bestuurd worden door proconsules van praetoriaanse rang. Zo zou Marcus Tullius Cicero aangesteld worden als pronconsul over Cilicia en Cyprus (hoewel hij zelf nooit op Cyprus schijnt te zijn geweest). Wanneer in 49 v. Chr. de burgeroorlog uitbreekt tussen Gnaius Pompeius Magnus maior en Gaius Iulius Caesar, zien de Lagiden hun kans schoon om Cyprus te heroveren.

Marcus Antonius gaf het eiland aan Cleopatra VII en haar zuster Arsinoe, maar het werd opnieuw een provincia na diens nederlaag in de Slag bij Actium (31 v. Chr.) in 30 v. Chr. Cyprus zou beschouwd worden als oorlogsbuit van de Alexandrijnse oorlog en dus eigendom van Octavianus. Deze stuurde legati Augusti pro praetore naar Cyprus om haar te beheren in zijn naam. In 22 v. Chr. geeft Augustus in al zijn vrijgevigheid Cyprus terug aan de senaat en Cyprus wordt nu een aparte senatoriale provincia. Het is echter opvallend dat de kopermijnen schijnen te zijn uitgebaat door legati van Augustus (Flavius Josephus).

Tijdens de Joodse opstand van 115 tot 116 leed het eiland ernstige verliezen waarbij men het aantal Griekse en Romeinse burgers die gedood werden op 240.000 mensen wordt geschat. Hoewel het mogelijk is dat dit getal overdreven kan zijn, waren er weinig of geen troepen gestationeerd op het eiland om de opstand te onderdrukken toen de rebellen aan het plunderen sloegen. Nadat er troepen waren gezonden naar Cyprus en de opstand was bezweerd, werd er een wet aangenomen dat geen enkele jood mocht landen op Cypriotische bodem, zelfs niet bij een scheepsramp. Het verwoeste Salamis zou door Hadrianus herbouwd worden (hoewel Cyprus de iure een "senatoriale" provincia was).

Na de hervormingen door Diocletianus werd het onder de Consularis Oriens geplaatst. Cyprus zou met de splitsing van het Romeinse Rijk overgaan in de handen van de Byzantijnse keizers.

Referentie

S.I. Oost, Cato Uticensis and the Annexation of Cyprus, in CPh 50 (1955), pp. 98-112.

Sjabloon:Romeinse provincie

@@ Regel 1: / Regel 1: @@
 [[Afbeelding:Locatie_Cyprus.png|100 px|thumb|right|Cyprus in het ''Imperium Romanum'']]
-'''Cyprus''' werd een Romeinse ''[[provincia]]'' in [[58 v. Chr.]], volgens [[Strabo (historicus)|Strabo]] omdat [[Publius Clodius Pulcher]] wrok koesterde tegen [[Ptolemaeus van Cyprus]]. Nadat hij een ''lex Clodia  de Cypro'' had laten goedkeuren, die de omvorming van Cyprus tot een ''provincia'' en de confiscatie van de koninklijke goederen inhield. De senaat zond daarop [[Marcus Porcius Cato]] uit om het eiland (dat heden nog steeds [[Cyprus]] genoemd wordt) te veroveren nadat hij tot ''[[tribunus]]'' was gekozen. Hij bood de toenmalige koning van Cyprus Ptolemaeus nog aan om de functie als hogepriester van Aphrodite in [[Paphos]] als compensatie voor het verlies van zijn koningschap aan te nemen, maar de vernedering was te groot en Ptolemaeus pleegde zelfmoord.
+'''Cyprus''' werd een Romeinse ''[[provincia]]'' in [[58 v. Chr.]], volgens [[Strabo (historicus)|Strabo]] omdat [[Publius Clodius Pulcher]] wrok koesterde tegen [[Ptolemaeus van Cyprus]]. Nadat hij een ''lex Clodia  de Cypro'' had laten goedkeuren, die de omvorming van Cyprus tot een ''provincia'' en de confiscatie van de koninklijke goederen inhield. De senaat zond daarop [[Marcus Porcius Cato Uticensis minor]] uit om het eiland (dat heden nog steeds [[Cyprus]] genoemd wordt) te veroveren nadat hij tot ''[[tribunus]]'' was gekozen. Hij bood de toenmalige koning van Cyprus Ptolemaeus nog aan om de functie als hogepriester van Aphrodite in [[Paphos]] als compensatie voor het verlies van zijn koningschap aan te nemen, maar de vernedering was te groot en Ptolemaeus pleegde zelfmoord.
 Cyprus werd daarop toegevoegd aan de ''provincia'' [[Cilicia]] en zou gedurende 10 jaar bestuurd worden door ''[[proconsul]]es'' van [[praetor]]iaanse rang. Zo zou [[Marcus Tullius Cicero]] aangesteld worden als ''pronconsul'' over Cilicia en Cyprus (hoewel hij zelf nooit op Cyprus schijnt te zijn geweest). Wanneer in [[49 v. Chr.]] de burgeroorlog uitbreekt tussen [[Gnaius Pompeius Magnus maior]] en [[Gaius Iulius Caesar]], zien de Lagiden hun kans schoon om Cyprus te heroveren.
@@ Regel 9: / Regel 9: @@
 Na de hervormingen door [[Diocletianus]] werd het onder de ''Consularis Oriens'' geplaatst. Cyprus zou met de splitsing van het [[Romeinse Rijk]] overgaan in de handen van de [[Byzantijnse Keizerrijk|Byzantijnse keizers]].
+==Referentie==
+*{{Aut|S.I. Oost}}, Cato Uticensis and the Annexation of Cyprus, in ''CPh'' 50 (1955), pp. 98-112.
 {{Romeinse provincie}}