Scheidingsaxioma: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k aanpassing link productverzameling
DodekBot (overleg | bijdragen)
k robot Erbij: de, en, he, it, ja, pl, ru, zh
Regel 49: Regel 49:


[[categorie: topologie]]
[[categorie: topologie]]

[[de:Trennungsaxiom]]
[[en:Separation axiom]]
[[he:אקסיומות ההפרדה]]
[[it:Assioma di separazione]]
[[ja:分離公理]]
[[pl:Aksjomaty oddzielania]]
[[ru:Аксиомы отделимости]]
[[zh:分离公理]]

Versie van 23 dec 2006 23:08

Aan een topologische ruimte worden soms aanvullende voorwaarden opgelegd om sterkere eigenschappen te kunnen bewijzen. De scheidingsaxioma's zijn dergelijke voorwaarden, die alle te maken hebben met de mogelijkheid of onmogelijkheid, verschillende elementen van de verzameling te onderscheiden door middel van open verzamelingen.

Een topologische ruimte heet een Kolmogorov-ruimte, ook -ruimte of kortweg , als er voor ieder puntenpaar een open verzameling bestaat die precies één van de twee punten bevat. Met andere woorden: alle punten kunnen van elkaar worden gescheiden door open verzamelingen.

De meeste praktische elementaire voorbeelden van topologische ruimten zijn , dus het is interessanter een tegenvoorbeeld te geven. De indiscrete topologie op een verzameling heeft slechts twee open verzamelingen: de lege verzameling en zelf. Als minstens twee elementen bevat, dan is de indiscrete topologie niet .

Een pseudometrische ruimte die geen metrische ruimte is, geeft aanleiding tot een topologie die niet is. Twee verschillende punten met onderlinge afstand 0 kunnen immers niet gescheiden worden door open verzamelingen.

Een topologische ruimte heet Fréchet (niet "Fréchetruimte", dat is een begrip uit de functionaalanalyse), ook -ruimte of kortweg , als er voor ieder puntenpaar een open verzameling bestaat die bevat maar niet , en een open verzameling die bevat maar niet . Dit is gelijkwaardig met de eis dat alle singletons gesloten verzamelingen zijn.

Het is gemakkelijk te zien dat minstens even sterk is als : elke -ruimte is een -ruimte. Het omgekeerde is niet waar: er zijn -ruimten die niet zijn.

Een niet-triviaal voorbeeld van dit laatste vormt de Zariskitopologie op het spectrum van een commutatieve ring (zie de voorbeelden bij de definitie van een topologische ruimte). Deze is altijd , maar ze is pas als alle priemidealen van de ring maximaal zijn.

Een topologische ruimte heet Hausdorffruimte, ook -ruimte of kortweg , als er voor ieder puntenpaar een disjunct paar open verzamelingen bestaat zodat elk van beide verzamelingen precies één van de twee punten bevat. Dit is gelijkwaardig met de eis dat de diagonaalverzameling (de verzameling identieke koppels van ) een gesloten deel is van het Cartesisch product , uitgerust met de producttopologie.

Het is opnieuw gemakkelijk te zien dat minstens even sterk is als . En ook hier bestaan er tegenvoorbeelden voor de omgekeerde bewering. De cofiniete topologie (zie voorbeelden topologische ruimte) is altijd , maar ze is slechts op een eindige ruimte.

Aan deze soort topologische ruimten is het afzonderlijke artikel Hausdorff gewijd.

Een topologische ruimte heet regulier, ook -ruimte of kortweg , als aan de volgende twee voorwaarden voldaan is:

  1. de ruimte is
  2. voor elk punt en elke gesloten verzameling bestaat er een disjunct paar open verzamelingen zodat tot behoort, en disjunct is met , terwijl niet tot behoort, en een deel is van

Als een ruimte is, dan is ze ook . Immers, uit de eerste voorwaarde volgt dat alle singletons gesloten zijn. Maar door de tweede voorwaarde toe te passen op het bijzondere geval van de gesloten verzameling volgt de -voorwaarde.

Er bestaan voorbeelden van niet-reguliere Hausdorffruimten.

Een topologische ruimte heet normaal, ook -ruimte of kortweg , als aan de volgende twee voorwaarden voldaan is:

  1. de ruimte is
  2. voor elk paar gesloten verzamelingen bestaat er een disjunct paar open verzamelingen zodat een deel is van maar disjunct is met , terwijl een deel is van maar disjunct is met

Als een ruimte is, dan is ze ook . Immers, de eerste voorwaarde is in beide gevallen identiek. En uit de eerste voorwaarde volgt dat alle singletons gesloten zijn. Maar door de tweede voorwaarde toe te passen op het bijzondere geval van de gesloten verzamelingen en volgt de tweede -voorwaarde.

Er bestaan voorbeelden van niet-normale, reguliere ruimten.

Paul Urysohn bewees dat in een normale ruimte steeds de volgende stelling geldt: voor ieder punt en voor iedere gesloten verzameling waar niet toe behoort, bestaat er een continue afbeelding van de hele ruimte naar het gesloten interval die afbeeldt op , en op .

Niet alle ruimten waarin bovenstaande stelling geldt, zijn normaal. We noemen dergelijke ruimten Tychonoffruimten of volledig reguliere ruimten. De benaming voor deze ruimten volgt uit het feit (niet moeilijk te bewijzen) dat elke Tychonoffruimte regulier is, dus is minstens even sterk als .

Metrische ruimten zijn normaal, en voldoen dus meteen aan alle scheidingsaxioma's. Niet alle normale topologische ruimten kunnen verkregen worden uit een metriek; om metriseerbaarheid te garanderen moeten ook aftelbaarheidseigenschappen voldaan zijn (zie aftelbaarheidsaxioma's).