Oceanische spreiding: verschil tussen versies
+Dietz |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{sv|Seafloor spreading}} |
|||
'''Oceanische spreiding''' is het proces dat volgens de theorie van [[platentektoniek]] plaatsvindt op [[divergentie|divergente]] grenzen (voornamelijk [[mid-oceanische rug]]gen) tussen [[tektonische plaat|tektonische platen]]. |
'''Oceanische spreiding''' is het proces dat volgens de theorie van [[platentektoniek]] plaatsvindt op [[divergentie|divergente]] grenzen (voornamelijk [[mid-oceanische rug]]gen) tussen [[tektonische plaat|tektonische platen]]. |
||
Versie van 16 jun 2007 13:04
(sv) Oceanische spreiding is het proces dat volgens de theorie van platentektoniek plaatsvindt op divergente grenzen (voornamelijk mid-oceanische ruggen) tussen tektonische platen.
Aangedreven door een divergente stroming in de mantel, zal de aardkorst uit elkaar drijven bij de divergente plaatgrens, waardoor de korst daar verdunt. Uit de aardmantel komt warm materiaal met een mafische samenstelling omhoog in de vorm van magma, dat de ruimte die in de korst ontstaat door de verdunning opvult. Dit magma zorgt voor vulkanisme (zogenaamd black smoker vulkanisme) op de plaatgrens.
Als de magma aan het oppervlak komt (de oceaanbodem), wordt het lava genoemd. De nieuw ontstane korst van gestolde magma en lava zal door de divergente beweging weg bewegen van de plaatgrens, waar dan weer meer nieuwe korst kan ontstaan. Op die manier wordt oceanische korst gevormd.
Het proces van oceanische spreiding werd in de jaren 50 bedacht door de Amerikaan Robert S. Dietz. In 1961 zag Harry H. Hess in dat het concept een belangrijk onderdeel van platentektoniek is.