Barend Barendse: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Barend Barendse''' ([[Amsterdam]], [[14 oktober]] [[1907]] - |
'''Barend Barendse''' ([[Amsterdam]], [[14 oktober]] [[1907]] - aldaar, [[5 februari]] [[1981]]) was een [[Nederland]]s [[sportverslaggever]] en [[presentator]]. |
||
Hij werd het meest bekend als presentator van amusementsprogramma's van de [[NCRV]], zoals [[Zeskamp]], [[Spel zonder grenzen]] en het verzoekplatenprogramma ''Vriendelijk welkom bij Barend.'' |
Hij werd het meest bekend als presentator van amusementsprogramma's van de [[NCRV]], zoals [[Zeskamp]], [[Spel zonder grenzen]] en het verzoekplatenprogramma ''Vriendelijk welkom bij Barend.'' |
||
Versie van 7 aug 2007 20:48
Barend Barendse (Amsterdam, 14 oktober 1907 - aldaar, 5 februari 1981) was een Nederlands sportverslaggever en presentator.
Hij werd het meest bekend als presentator van amusementsprogramma's van de NCRV, zoals Zeskamp, Spel zonder grenzen en het verzoekplatenprogramma Vriendelijk welkom bij Barend.
Barendse begon zijn loopbaan als kantoorbediende bij een verzekeringsmaatschappij. In de jaren '30 startte hij het cabaretgezelschap Bob Nelson. Hij maakte zijn radio-debuut bij Radio Herrijzend Nederland en werkte mee aan AVRO's Bonte Dinsdagavondtrein.
Daarna vroeg Tom Schreurs hem als verslaggever van het wielrennen. Alhoewel Barendse in die functie minder bekend is geworden dan Jan Cottaar en Theo Koomen, heeft hij toch regelmatig de Tour de France en andere wielerevenementen verslagen, vanaf 1952 ook voor de televisie. Het heeft wel één van de bekendste citaten uit de geschiedenis van de Nederlandse sportjournalistiek opgeleverd. Op 23 mei 1958 kreeg Barendse tijdens zijn verslag van Olympia' s Ronde van Nederland de melding in zijn koptelefoon: "Pierre Pflimlin is gevallen". Waarop Barendse riep: "Aan namen heb ik niks. Rugnummers moet ik hebben". De melding had geen betrekking op een wielrenner, maar op de laatste premier van de Vierde Franse Republiek...
De bekroning van zijn loopbaan was zijn eigen radioprogramma "Vriendelijk welkom bij Barend", dat tussen 1972 en 1979 iedere zaterdagmiddag van 2 tot 4 uur live door hem werd gepresenteerd. Een verzoekplaten-programma waarin o.a. zijn "Eregalerij van de oude glorie" speciaal voor de ouderen.
In 1980 werd een hersentumor ontdekt. Na een ingrijpende operatie die aanvankelijk resultaat had heeft hij nog een paar maanden de tijd gehad om veel te regelen. Nadat er een rode tulp naar hem was vernoemd, werd hij op 18 november 1980 benoemd tot Ridder in de orde van Oranje Nassau. Dit was de kroon op zijn werk , hij was hier dan ook zeer trots op. Het was 3 maanden voor z´n dood. In zijn dankwoord eindigde hij met "Hier sta ik, ik kan niet anders".
Hij overleed na een lijdensweg in het Prinsengracht Ziekenhuis in zijn geliefde Amsterdam op 5 februari 1981. In de rouwadvertentie na zijn dood werd door zijn familie de geruite pet afgedrukt, die zijn handelsmerk was geworden. Op de druk bezochte begrafenis, familie, vrienden en mensen uit de wieler - artiesten- en omroepwereld zong Johnny Kraaykamp "Er is een Amsterdammer doodgegaan".
