Arnold van Egmont

Arnold van Egmont (1410 – Grave, 23 februari 1473) was van 1423 tot 1465 en van 1471 tot zijn dood in 1473 hertog van Gelre en graaf van Zutphen. Hij was de oudste zoon van Jan II, heer van Egmont en Maria van Arkel. Tot 1436 stond hij onder de voogdij van zijn vader.

Leven

Hertog Reinoud IV stierf kinderloos in 1423. Daarop kozen de Staten van Gelre de kleinzoon van diens zus, de dertienjarige Arnold van Egmont, als nieuwe hertog. Koning Sigismund beleende echter niet hem, maar Adolf van Gulik-Berg met het hertogdom. De strijd die hierop volgde staat bekend als de Tweede Gelderse Successieoorlog. Een periode van relatieve rust tussen 1441 en 1456 kon niet voorkomen dat Arnold in 1465 met behulp van hertog Filips de Goede van Bourgondië gevangen werd genomen door zijn zoon Adolf.

De opvolger van Filips, Karel de Stoute, herstelde Arnold in zijn gezag in 1471 en Adolf werd gevangen genomen in Hesdin. Arnold verpandde vervolgens Gelre en Zupthen voor driehonderdduizend goudguldens aan Filips de Goede, en erkende Filips tevens als erfgenaam. De Staten van Gelre erkenden echter na Arnolds dood diens zoon Adolf als erfgenaam. Karel de Stoute bezette hierop Nijmegen en Zutphen en lijfde de gebieden bij zijn rijk in.

Huwelijk en kinderen

Arnold van Egmont huwde op 26 januari 1423 in Kleef met Catharina van Kleef, dochter van hertog Adolf I van Kleef. Zij kregen de volgende kinderen:

• Maria (tussen 1429 en 1434 – 1463), huwde met Jacobus II van Schotland
• Willem (* 1434, † jong)
• Margaretha (1436 – Simmern 2 november 1486), huwde op 16 augustus 1454 te Lobith met Frederik I van Palts-Simmern (24 april 1417 – Simmern 2 november 1480)
• Adolf (1439 – 1477), hertog van Gelre 1465 – 1471 en 1473 – 1477
• Catharina (1439 – 1496), regentes van Gelre 1477-1481; huwde (1464) Lodewijk van Bourbon (ca 1436 – Wez, bij Luik 30 augustus 1482), prins-bisschop van Luik