Sphenocoelus
| Sphenocoelus Fossiel voorkomen: Laat-Eoceen | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Sphenocoelus intermedius | |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||||||
| Sphenocoelus Osborn, 1895 | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Afbeeldingen Sphenocoelus op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Sphenocoelus is een uitgestorven geslacht van zoogdieren die voorkwamen in het Laat-Eoceen. Sphenocoelus heette eerst Dolichorhinus, maar deze naam is niet meer relevant.
Beschrijving[bewerken]
Dit 120 cm hoge dier had een fors lichaam met een opvallend langwerpige kop en vertoonde veel gelijkenis met een kleine, hoornloze neushoorn. De kaken waren bezet met laagkronige kiezen, die uitsluitend bedoeld waren voor het verwerken van zacht bladmateriaal. Het dier had de voor de Brontotheriidae kenmerkende viertenige voorpoten en drietenige achterpoten.
Vondsten[bewerken]
Resten van dit dier werden gevonden in Noord-Amerika.
Bronnen, noten en/of referenties
|
