Spoorlijn Locarno - Camedo

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Centovallibahn
Locarno - Camedo
Totale lengte13,7 km
Spoorwijdte1000 mm
Aangelegd door
Geopend25 november 1923
Huidige statusin gebruik
Geëlektrificeerdja
Aantal sporen1
Baanvaksnelheid60 km/u
Beveiliging of treinbeïnvloedingIndusi
Treindienst door
Ferrovie autolinee regionali ticinesi (FART)
Società subalpina di imprese ferroviarie (SSIF)
Traject
STR SBB van Bellinzona
tKHSTaKBHFeuexKHSTa –1,7 Locarno 198
tDSTuexSTR –0,3 Galleria Kreuzungsstelle
tHSTuexSTR 0,2 Locarno S. Antonio
tHSTuexSTR 0,8 Solduno
tSTReuexSTR 2590 m
STRlABZ+rxluexSTRr
BHF 1,4 S. Martino 222
TUNNEL2 Sass Gott 20 m
BHF 3,5 Ponte Brolla 254
exSTRqABZgr
3,6
0,0
Maggiatalbahn, Depot
HST 0,9 Tegna 255
BHF 1,9 Verscio 274
BHF 2,6 Cavigliano 296
TUNNEL2 Güra 33 m
hSTRae Isorno
BHF 4,7 Intragna 339
TUNNEL2 Dirinei 311 m
BHF 7,1 Corcapolo 463
TUNNEL2 Frana di Corcapolo 343 m
TUNNEL2 Valascia 15 m
STRo Valle d'Ingustria 90 m
TUNNEL2 Valle d'Ingustria 53 m
TUNNEL2 Monda di fuori 17 m
TUNNEL2 Monda di dentro 70 m
TUNNEL2 Sassalto di fuori 35 m
TUNNEL2 Sassalto di dentro 45 m
TUNNEL2 Val Chiara 35 m
TUNNEL2 Vergugno 112 m
BHF 9,5 Verdasio 531
TUNNEL2 Riale della Segna 46 m
TUNNEL2 Gaggetto di fuori 36 m
TUNNEL2 Gaggetto di dentro 307 m
TUNNEL2 Riale di Verdasio 206 m
HST 11,1 Palagnedra 533
TUNNEL2 Vignascia 185 m
TUNNEL2 Cadanza 200 m
HST 12,0 Borgnone-Cadanza 546
TUNNEL2 Mött da Varda 57 m
TUNNEL2 Tries 33 m
TUNNEL2 Ruinacci 35 m
STRo Ruinacci
BHF 13,1 Camedo 549
TZOLLWo
13,7
32,3
grens Zwitserland–Italië
STR lijn naar Domodossola

De spoorlijn Locarno - Camedo is onderdeel van de Centovallibahn, een smalspoorlijn tussen de steden Locarno gelegen in het Zwitserse kanton Tessino en de Noord-Italiaanse stad Domodossola gelegen in de regio Piëmont. De spoorwijdte is 1000 meterspoor.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Treinstel van de Centovallibahn in Ponte Brolla

Op 22 december 1898 werd de concessie verstrekt voor de volgende trajecten vanaf Locarno:

  • over Ponte Brolla in het Maggiatal naar Bignasco (toerisme, graniettransport)
  • over Ponte Brolla in het Centovalli tot de landsgrens bij Camedo/Ribellasca
  • langs de oever van de Lago Maggiore over Ascona, Brissago tot de landsgrens bij Valmara

Net als bij de voormalige Maggiatalbahn en de kabelbaan Standseilbahn Locarno - Madonna del Sasso is het initiatief voor de bouw van de Centovallibahn in de 19e eeuw gekomen van de burgemeester van Locarno, Francesco Balli (1852-1924).

De werkzaamheden begonnen reeds in 1912, voor de Eerste Wereldoorlog. Op 12 november 1918 sloot de Zwitserse Bondsraad een verdrag met de koning van Italië, Victor Emanuel III van Italië. Het traject werd op 25 november 1923 geopend.

Op 7/8 augustus 1978 ontstond er door hoogwater veel schade aan de spoorbaan. Aan de Italiaanse zijde werden twee bruggen verwoest en vele meters spoorbaan weg gespoeld. Pas in de zomer van 1980 werd de verbinding hersteld en de treindienst weer over het hele traject uitgevoerd.

Oorspronkelijk liep het traject tussen Bahnhof Locarno SBB en S. Antonio als tramlijn over Piazza Grande in Locarno en maakte gebruik van de sporen van de Strassenbahn van Locarno. In 1937 werd het traject naar Maggiadelta verlengd. In 1990 werd een tunnel rond de binnenstad tussen Bahnhof Locarno en S. Martino geopend en het traject door de binnenstad opgebroken.

Op 26 april 2016 botsten om 8.30 uur de treinstellen ABe 4/6 52 „Muralto“ en ABe 4/6 53 „Ascona“ bij Centovalli frontaal. Hierbij vielen 5 lichtgewonden en de schade aan het materieel was zeer beperkt.[1]

Aansluitingen[bewerken | brontekst bewerken]

In de volgende plaatsen was of is er een aansluiting van de volgende spoorlijnen:

Locarno[bewerken | brontekst bewerken]

Ponte Brolla[bewerken | brontekst bewerken]

Camedo[bewerken | brontekst bewerken]

Elektrische tractie[bewerken | brontekst bewerken]

Het traject werd vanaf het begin geëlektrificeerd met een spanning van 1200 volt gelijkstroom.

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

In 1948 kwam een aantal tramrijtuigen van de Nederlandse Stoomtramweg-Maatschappij Oostelijk Groningen bij dit bedrijf rijden. Een van deze rijtuigen kwam later terug naar Nederland en werd opgenomen in de collectie van de Museumstoomtram Hoorn-Medemblik.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Alessandro Albé: Die Bahn von Locarno nach Domodossola. Viganello 1988.
  • Carlo Weder, Peter Pfeiffer: Centovalli und Valle Vigezzo – Bahn, Land und Leute. Zürich 1997, ISBN 3-905111-23-3.
  • Peter Hürzeler / Philippe Blaser: Bahn-Jahrbuch Schweiz 2008. Bäretswil 2008, ISBN 978-3-906691-36-7: Artikel Vier neue Panoramatriebzüge im Centovalli
  • Eisenbahnatlas Schweiz. Schweers + Wall, Aachen 2004, ISBN 3-89494-122-7.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Domodossola–Locarno railway van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.