Stads- en streekvervoer

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Streekvervoer)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Het stads- en streekvervoer is openbaar vervoer voor relatief korte afstanden.

Vervoermiddelen[bewerken | brontekst bewerken]

De volgende vervoermiddelen worden ingezet voor het stads- en streekvervoer:

Bovenstaande vervoertechnieken, inclusief de gedecentraliseerde treindiensten en openbaar vervoer te water (snelle veerboten) noemt men in Nederland ook wel regionaal openbaar vervoer. De eerste drie worden wel samengevat met de letters BTM.

Nederland[bewerken | brontekst bewerken]

Bushalteperron met wielgeleidende trottoirbanden te Groningen

De OV-chipkaart is het landelijke betaalmiddel voor het openbaar vervoer in Nederland. Deze kaart kan worden opgewaardeerd met saldo of worden voorzien van één of meerdere 'reisproducten' (abonnementen, dagkaart, netkaarten).

De volgende artikelen gaan dieper in op het Nederlandse openbaar vervoer:

Vervoerders[bewerken | brontekst bewerken]

Het stads- en streekvervoer in Nederland wordt geëxploiteerd door verschillende vervoerbedrijven.

Onderstaande bedrijven verrichten openbaar vervoer in de regio's die middels een openbare aanbesteding zijn verkregen:

In een aantal steden zijn aparte vervoerbedrijven (al dan niet verzelfstandigd). Onderstaande bedrijven verrichten stadsvervoer in regio's die middels een onderhandse gunning zijn verkregen:

Daarnaast zijn er diverse taxibedrijven die kleinschalig openbaar vervoer uitvoeren (buurtbus e.d.), met name in de provincies Groningen en Drenthe.

Provincies[bewerken | brontekst bewerken]

Artikelen van het stads- en streekvervoer per provincie:

België[bewerken | brontekst bewerken]

Haltepaal van "De Lijn" in Oostkerke.

In België wordt het stads- en streekvervoer uitgevoerd in opdracht van de drie gewesten: het Waals gewest, het Vlaams Gewest en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest

Vervoerders[bewerken | brontekst bewerken]

Voor De Lijn en TEC rijden ook zogenaamde exploitanten, busbedrijven die ingehuurd worden voor het rijden van ritten. Deze exploitanten (ook wel pachters genoemd) worden vergoed op basis van hun offerte en bepaalde parameters (bijvoorbeeld de evolutie van de loon- en brandstofkosten). Ze zijn niet verantwoordelijk voor de reizigersopbrengst, noch voor de bepaling van de reiswegen, ritten of dienstregeling. Daarom kunnen de exploitanten niet als vervoerder worden gezien.

Kaartsoorten[bewerken | brontekst bewerken]

Bij het Belgisch stads- en streekvervoer wordt gebruikgemaakt van een magneetstripkaarten en de elektronische chipkaart MOBIB. Bij TEC worden op deze kaarten zones ontwaard. Bij de MIVB kennen ze geen zones en worden er ritten ontwaard (wel mag er binnen het uur overgestapt worden). De Brusselse magneetkaart Jump-ticket is ook geldig bij de andere vervoersmaatschappijen, inclusief de spoorwegen, maar enkel binnen de Brusselse agglomeratie. Bij De Lijn maakt men gebruik van een uur-systeem, waarbij bij een overstap na het eerste uur opnieuw betaald wordt. Daarnaast is er de elektronische Brusselse MoBIB Basic kaart die enkel voor ritten bij de MIVB gebruikt kan worden. (De MoBIB-kaart wordt bij De Lijn voorlopig alleen gebruikt voor persoonlijke abonnementen.) Voor 65-plussers die in België wonen waren alle bussen, trams en metro's in België gratis, tot in januari 2015, sindsdien moet men een gereduceerd tarief betalen op voertuigen van De Lijn (Vlaanderen). Ze kregen daartoe een zogenoemde Omnipas 65+ automatisch thuisgestuurd in de maand voor hun 65e verjaardag.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

 Portaal Openbaar vervoer
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Tram op Wikimedia Commons.
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Bus op Wikimedia Commons.
Zie de categorie Rapid transit van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stads-_en_streekvervoer&oldid=59059086"