SporToto Süper Lig 2011/12 had een nieuwe opzet: na de reguliere competitie van 34 wedstrijden (11 september2011 - 8 april2012) moesten er nog play-offs gespeeld worden. De nummers 1 t/m 4 uit de eindstand na 34 wedstrijden speelden van 16 april2012 t/m 12 mei2012 een complete mini-competitie tegen elkaar om het kampioenschap; de in die 34 duels behaalde punten werden door 2 gedeeld, waar nodig naar boven afgerond en meegenomen. De nummer 5 t/m 8 uit de eindstand deden hetzelfde, met als inzet 1 directe Europa League-plaats en een play-off-finale tegen de nummer 4 uit de kampioenschapsgroep, eveneens om 1 Europa League-plaats; ook de clubs in deze groep namen de helft van het aantal behaalde punten mee. En ook 8 van de 10 overige clubs uit de Süper Lig werden na het einde van de reguliere competitie bezig gehouden in 2 play-off-groepen, met als inzet een trofee, genaamd Spor Toto Cup. Deze 8 ploegen - Manisaspor en Mersin İdman Yurdu SK deden niet mee - begonnen met elk 0 punten aan het naspel; voor de degradatie had deze nacompetitie geen gevolgen. Echt gelukkig was niemand met dit experiment; vandaar dat er na één seizoen alweer teruggegrepen werd op het oude competitieformaat van 34 wedstrijden.
Vanwege het omkoopschandaal rondom Aziz Yıldırım begon de competitie meer dan een maand later dan gepland. Fenerbahçe SK was - tenzij de Türkiye Futbol Federasyonu onder druk van de UEFA alsnog anders beslist - de titelverdediger, maar mocht niet deelnemen aan de Champions League. Desondanks was de ploeg een van de favorieten voor de titel; de voornaamste uitdager was Trabzonspor, dat zijn elftal - met o.a. de veel scorende Burak Yılmaz - grotendeels intact had weten te houden. Van Beşiktaş JK, dat bezig was het team flink te verjongen, mocht niet al te veel worden verwacht. Bij Galatasaray SK, dat sinds januari 2011 over een mooi nieuw stadion beschikte, had miljardair Ünal Aysal op 14 mei2011 de verkiezingen om het voorzitterschap van de club met een overweldigende meerderheid gewonnen van de zittende voorzitter Adnan Polat. De recente slechte prestaties van de club waren Aysal en vele leden een doorn in het oog en de nieuwe voorzitter beloofde de fans om de Galatasaray SK binnen drie jaar terug te brengen naar de Europese top. Zijn eerste daad was het terughalen van de legende Fatih Terim als coach; Aysal verkocht en verhuurde zowat het hele elftal dat vorig seizoen op de achtste plaats was geëindigd en haalde de spelers als Emmanuel Eboué, Johan Elmander, Selçuk İnan, Felipe Melo (vooralsnog op huurbasis), Fernando Muslera en Tomáš Ujfaluši binnen. Na een aarzelend begin pakte de club na de 14de speelronde de koppositie om die vervolgens niet meer af te staan; uiteindelijk zou de voorsprong op nummer twee en eeuwige rivaal Fenerbahçe SK oplopen tot 9 punten. Omdat de competitie gevolgd werd door de play-offs met bijbehorende puntentelling, werd die voorsprong gehalveerd. In die play-offs deed Galatasaray SK het niet best: het nerveuze elftal leed met name in eigen huis onnodig puntenverlies, zodat Fenerbahçe SK steeds dichterbij kwam. Vóór de allesbeslissende clash op 12 mei2012 in het Şükrü Saracoğlustadion was de ooit zo riante voorsprong geslonken tot 1 punt. Iedereen verwachtte eigenlijk dat Fenerbahçe SK op die laatste speeldag van de lange competitie de titel zou pakken, maar het onmogelijke gebeurde toch: met een uiterste krachtsinspanning lukte het Galatasaray SK om de 0-0 vast te houden en zodoende werd de club voor het eerst in vier jaar en voor de achttiende maal in totaal kampioen en dat uitgerekend in het stadion van de aartsvijand. De Intercontinentale Derby (Galatasaray SK komt uit het Europese en Fenerbahçe SK uit het Aziatische deel van İstanbul) wordt beschouwd als een van de gevaarlijkste voetbalwedstrijden ter wereld en het was dan ook niet verwonderlijk dat politie en officials aandrongen op uitstel van de feestelijkheden, maar coach Fatih Terim stond erop dat het kampioensteam op de middenstip van het stadion in Kadıköy gehuldigd zou worden.
Fenerbahçe SK veroverde na 29 bekercampagnes zonder succes wel de nationale beker en mocht na een jaar abstinentie als vice-kampioen weer Europa in. Daaronder plaatste Trabzonspor - met topscorer van de liga Burak Yılmaz - zich voor het Europa League-toernooi, net als Bursaspor, de verliezend bekerfinalist. Beşiktaş JK, de nummer 4 uit de kampioensgroep moest in een onderonsje met Eskişehirspor, de nummer twee uit de Süper Final Avrupa Ligi Grubu (de tweede play-off-groep) uitmaken wie het laatste Europa League-ticket zou bemachtigen, maar omdat nu Beşiktaş JK door de UEFA werd uitgesloten vanwege het omkopingsschandaal van een jaar eerder, vond deze allerlaatste finale van het seizoen geen doorgang.
Onderin kwam er na 49 seizoenen een einde aan het Süper Lig-avontuur van MKE Ankaragücü. De club verkeerde financieel in zwaar weer en kon de salarissen van spelers en ex-spelers niet meer betalen; de Türkiye Futbol Federasyonu greep in en liet de club het seizoen uitspelen met alleen maar jeugdspelers, met een troosteloze laatste plaats en slechts 11 punten tot gevolg. Op de voorlaatste speeldag moest ook Manisaspor constateren dat klassenbehoud onmogelijk was geworden en op laatste speeldag van het reguliere seizoen kwam daar (na een 1-2-nederlaag tegen Sivasspor) Samsunspor bij; deze club bezat nu het twijfelachtige record van de meeste degradaties: zeven. In tegenstelling tot Samsunspor slaagden de andere twee clubs, Mersin İdman Yurdu SK en Orduspor, die na een afwezigheid van 28 resp. 25 jaar weer eens naar de Süper Lig gepromoveerd waren, er wel in om boven de rode streep te eindigen.
Süper Lig 2016/17
.svg){kind=small}
· 
· 
·