Naar inhoud springen

Susanne Ljungskog

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Susanne Ljungskog
Susanne Ljungskog
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 16 maart 1976
Geboorteplaats Varberg, Vlag van Zweden Zweden
Lengte 171 cm
Gewicht 57 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg Gestopt
Specialisatie(s) Allround
Ploegen
1999
2000
2001 - 2002
2003
2004
2005 - 2007
2008 (tot 25-6)
26-6-2008 - 2009
2010
The Greenery Grisley
Farm Frites - Hartol
Vlaanden - T Interim
Bik - Powerplate
Team S.A.T.S
Team Flexpoint
Menikini-Selle Italia
Team Flexpoint
MTN
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Susanne Ljungskog (Varberg, 16 maart 1976) is een voormalige Zweedse wielrenster. Ze werd zowel in 2002 in Zolder, als in 2003 in Hamilton, wereldkampioene wielrennen. Ook was ze Europees kampioene in 1998 en meervoudig nationaal kampioene tijdrijden en op de weg.

Ljungskog kwam uit voor Zweden op de Olympische Zomerspelen 1996, 2000, 2004 en 2008. Op de Olympische Zomerspelen 2008 in Peking werd ze 10e in de tijdrit en 21e in de wegrit, waarin haar landgenote Emma Johansson zilver won.

In 2002 werd ze gekozen als sporter van het jaar (Svenska Dagbladets guldmedalj) van Zweden. In mei 2010 maakte ze bekend haar wielercarrière te moeten beëindigen wegens ziekte (ziekte van Trousseau, haemchromatosis).[1]

  • 1999: The Greenery Grisley
  • 2000: Farm Frites - Hartol
  • 2001: Vlaanden - T Interim
  • 2002: Vlaanden - T Interim
  • 2003: Bik - Powerplate
  • 2004: Team S.A.T.S.
  • 2005: Buitenpoort - Flexpoint Team
  • 2006: Buitenpoort - Flexpoint Team
  • 2007: Team Flexpoint
  • 2008: Menikini-Selle Italia (tot 25 juni)
  • 2008: Team Flexpoint (vanaf 26 juni)
  • 2009: Team Flexpoint
  • 2010: MTN

Ljungskog won twee keer het wereldkampioenschap wielrennen, werd acht keer Zweeds kampioene op de weg en vier keer nationaal tijdritkampioen.[2] De 10e plek in de tijdrit was haar hoogste notering op de Olympische Zomerspelen 2008 in Peking.[3] Ze won twee keer de Tour de l'Aude, werd tweede in de Tour féminin en derde in de Ronde van Italië voor vrouwen. Ze won vier wereldbekerwedstrijden en werd twee keer eerste in de UCI-ranglijst. Daarnaast won ze onder meer de volgende wedstrijden:

Uitslagen in kampioenschappen, grote rondes en ranglijsten:

Wedstrijd '94 '95 '96 '97 '98 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09
Zweedse kampioenstrui Zweeds kampioen (weg) Goud Goud Goud Goud Zilver Zilver Brons Goud Goud Goud Goud Brons 7e
Zweedse kampioenstrui Zweeds kampioen (ITT) Goud Zilver Brons Zilver Zilver Zilver Zilver Goud Goud Goud Zilver
Regenboogtrui Wereldkampioen (weg) 17e 4e 7e Goud Goud 7e
Gele trui Tour Féminin 6e (1) Zilver (1) 7e
Gele trui Tour de l'Aude 15e Brons 5e Brons (1) 9e (1) DNF Zilver (1) Goud Goud (1) 11e
Roze trui Giro Donne Brons (1) 6e 23e 9e
UCI-ranking 38e 15e 50e 13e 8e Goud Goud 33e Zilver Brons 7e 12e 23e
Wereldbeker 28e 31e 6e Brons (2) 6e 9e 36e Zilver (1) 5e (1) 31e 11e (1) 15e

Tussen haakjes staat het aantal etappeoverwinningen, dan wel het aantal zeges in wereldbekerwedstrijden.

Zie de categorie Susanne Ljungskog van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Voorganger:
Vlag van Frankrijk Elisabeth Chevanne-Brunel
1997
Europees kampioene op de weg (onder-23)
1998
Opvolger:
Vlag van Oekraïne Tetjana Stjazjkina
1999


Voorganger:
Vlag van Litouwen Rasa Polikevičiūtė
2001
Wereldkampioene wielrennen
2002, 2003
Opvolger:
Vlag van Duitsland Judith Arndt
2004