Sven Nys

Sven Nys
Foto: Paul Van Welden
Persoonlijke informatie
Bijnaam	▪ De Kannibaal van Baal ▪ De Keizer van het Veldrijden ▪ De Koning van de Koppenberg ▪ Mister Superprestige
Geboortedatum	17 juni 1976
Geboorteplaats	Bonheiden, België
Lengte	181 cm
Gewicht	72 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg	gestopt
Discipline(s)	Veldrijden, Mountainbiken & Wegwielrennen
Specialisatie(s)	▪ Hellingen ▪ Modder- & sneeuwcrossen
Ploegen
1998-2008 2008-2012 2012-2014 2014-2016	Rabobank Landbouwkrediet Crelan-Euphony Crelan-AA Drink
Portaal    Wielersport

Sven Nys (Bonheiden, 17 juni 1976) is een voormalig Belgisch wielrenner, veldrijder en mountainbiker.

Hij kwam sinds 2012 uit voor de Belgische wielerploeg Crelan-AA Drink waar hij een contract had tot maart 2016. Nys woont in Baal waar jaarlijks sinds 2000 op nieuwjaarsdag de GP Sven Nys gehouden wordt.

Sven Nys tijdens de Noordzeecross 2007 in Middelkerke

Carrière

De veldrijder Sven Nys

Nys staat gekend voor zijn technische vaardigheden op de fiets en heeft hierdoor een goede wijze van het nemen van hellingen, het aansnijden van bochten en het in balans blijven op moeilijke ondergronden als sneeuw, modder en zand. Zijn vaardigheden om wanneer er balkjes in het parcours verwerkt zijn, deze al fietsend te springen in plaats van van de fiets te gaan en zo tijd te verliezen wordt tegenwoordig ook nagevolgd door anderen.

Nys is niet de beste sprinter en daarom vermijdt hij een beslissing die hierop aankomt. Om de sprint te voorkomen rijdt hij meestal een laatste ronde à bloc met risico om zo van zijn concurrenten weg te komen en solo over de meet te komen. Toch heeft hij enkele sprints gewonnen maar dat was dan alleen wanneer de uitputtinggraad onderweg hoog was geweest en er meer op karakter gesprint moet worden en niet op puur snelheid. Zo won hij in 2008 de wereldbekercross van Kalmthout en in 2009 de jaarmarktcross in Niel telkens tegen Niels Albert. Ook won hij in 2010 de GVA-Trofeecross in Lille tegen de op papier snellere Zdeněk Štybar. Tegen de intrinsiek snellere Kevin Pauwels behaalde hij enkele sprintzeges zoals in 2010 de Superprestigecross van Asper-Gavere, in 2011 de wereldbekercross van Koksijde en een dag later in de Superprestigecross van Gieten.

Het prille begin

Sven Nys begon te BMX'en op 8-jarige leeftijd, hij won 8 nationale titels in de discipline eer hij zijn focus begon te leggen op het - in Vlaanderen - populaire veldrijden. Nys won zijn eerste kampioenen trui in 1995 toen hij Belgisch kampioen veldrijden bij de junioren werd. In het volgende seizoen (1996-1997) werd Nys voor de eerste maal wereldkampioen veldrijden bij de beloftes in het Duitse München. Het volgende seizoen reed hij opnieuw een zeer goed seizoen en als kers op de taart werd hij voor een 2de maal wereldkampioen veldrijden bij de beloftes in het Deense Middelfart. Bij deze 2 wereldkampioenschappen werd Bart Wellens telkens 2de na Nys. Het was het begin van een jaren lange vriendschap tussen de 2 beloftevolle veldrijders. Na zijn 2de wereldtitel in 1998 maakte Nys de overstap van de beloftes naar de profs (ook wel Elite genoemd) in dienst van het Nederlandse team Rabobank.

Eerste profjaren

In zijn eerste seizoen bij de profs werd al vrij snel duidelijk dat Nys een groot potentieel had: in zijn eerste profseizoen behaalde hij 14 overwinningen. Goed voor eindwinst in de Superprestige veldrijden en een 3de plaats in de wereldbeker. Nys behaalde brons op het Belgisch kampioenschap maar speelde - mede door een paar valpartijen - geen rol van betekenis op het Wereldkampioenschap veldrijden en strandde op een 6de plaats.

In Nys zijn 2de prof seizoen won hij voor de 2de maal de Superprestige veldrijden, wereldbeker en het Belgisch kampioenschap. Hij was dan ook de grote favoriet voor het WK van 2000 in het Nederlandse Sint-Michielsgestel. Maar er werd afgesproken in het Rabobank team dat als er een renner voorop reed van Rabobank hij niet mocht teruggebracht worden door een teamgenoot. De Nederlander Richard Groenendaal, die in Sint-Michielsgestel woonde, schoot er vanaf de start als een speer vandoor en Nys was verplicht in de achtervolging met Mario de Clercq de benen stil te houden wegens de strenge teamorders en zodoende won Richard Groenendaal zijn eerste en enige wereldtitel voor eigen volk.

Na deze twee geslaagde seizoenen had Nys het in het seizoen 2000-2001 een stuk moeilijker om opnieuw wedstrijden te winnen, onder andere door een blessure die hem parten speelde in het begin van het seizoen. Nys sloot dit mindere seizoen af zonder ook maar één eindoverwinning of kampioenentrui. Het seizoen daarop ging Nys echter een stuk beter af met winst voor de 3de maal in Superprestige veldrijden en met winst in wereldbeker. Op het wereldkampioenschap van 2002 in Zolder behaalde Nys voor de 2de maal een bronzen medaille. In een spannende wedstrijd probeerde Nys in de laatste ronde Mario De Clercq tevergeefs kwijt te spelen. Mario De Clercq won uiteindelijk in de spurt voor Tom Vannoppen en Sven Nys.

Het seizoen daarop volgend oogstte Nys grote successen met winst in de Superprestige veldrijden, GvA Trofee én het Belgisch kampioenschap. Een eerste wereldtitel bij de profs had Nys nog steeds niet veroverd. Na een offday op het WK werd Nys 5de. Zijn jeugdrivaal Bart Wellens won het wereldkampioenschap voor Mario De Clercq en Erwin Vervecken.

In het seizoen 2003-2004 kende eeuwige rivaal Bart Wellens een wonderjaar, waar hij zo goed als alles won. Hierdoor won Nys voor het eerst sinds het seizoen 2000-2001 geen eindoverwinning of kampioenentrui. Nys verloor in de slotwedstrijd in Pijnacker zijn eerste plaats in de wereldbeker omdat zijn Belgische medegezellen in de achtervolging op Richard Groenendaal in extremis nog voor hem spurtten. Na de wedstrijd was Nys woedend op zijn landgenoten omdat ze liever de Nederlander Groenendaal dan hem het eindklassement zagen winnen. Toen Nys thuis kwam van de veelbesproken laatste manche van de wereldbeker ging hij zonder gegeten te hebben in het donker nog gaan fietsen om te reflecteren over wat er gebeurd was die dag. Na dit moment van bezinning besloot Nys enkel nog maar te rijden voor de overwinning en geen rekening te houden met andere veldrijders, overal waar hij zou starten was enkel een overwinning goed genoeg. Dit was een belangrijk keerpunt in zijn carrière en Nys werd de komende jaren de absolute heerser in het Veldrijden.

Na het wonderjaar van Bart Wellens en het debacle in Pijnacker won Nys de komende seizoenen alles wat er te winnen viel en werd hij de De Keizer van het veldrijden genoemd.

In het seizoen 2004-2005 domineerde Nys het volledige veldritseizoen met 25 overwinningen en met winst in alle klassementen en het Belgisch kampioenschap veldrijden. Dit was de eerste maal dat dit ooit gebeurde en het WK moest nog gereden worden. Nys pakte als de kers op de taart zijn eerste wereldtitel bij de profs in het besneeuwde Duitse Sankt Wendel die hij behaalde voor Erwin Vervecken en Sven Vanthourenhout. In dit seizoen behaalde Nys als eerste veldrijder ooit de befaamde Grand Slam: hij won het Belgisch en wereldkampioenschap, bezette de eerste plaats op de UCI-ranglijst, won de Trofee Gazet van Antwerpen, de wereldbeker en de Superprestige. Geen enkele veldrijder deed hem dat ooit voor of na. Na dit imposante seizoen ging Nys verder op zijn elan en won opnieuw alle klassementen en het Belgisch kampioenschap veldrijden. Hij was de titelverdediger het op WK van 2006 maar Nys moest opgeven na een harde valpartij in de laatste ronde en kon dus zijn titel niet prolongeren.

In het seizoen 2006-2007 brak Nys opnieuw een record door alle 8 wedstrijden te winnen in het Superprestige veldrijden, dit was de eerste en de voorlopig laatste keer dat een renner alle wedstrijden won in een regelmatigheidscriterium in het veldrijden. Nys werd in dit regelmatigheidscriterium 13 wedstrijden na elkaar winnaar (Hoogstraten 2005 - Asper Gavere 2007) van een manche (wat ook een record is). Nys won ook het klassement van de wereldbeker en de Trofee Gazet van Antwerpen. Op het Belgisch kampioenschap veldrijden behaalde hij dat jaar de titel niet omdat het parcours er loodzwaar bijlag en er voortdurend gelopen moest worden. Zijn jeugdrivaal en betere loper Bart Wellens won toen de wedstrijd.

Nys was op het WK van 2007 in Hooglede-Gits betrokken bij een valpartij veroorzaakt door een televisiemotor die een wegmarkeringsbak omver reed en zo Bart Wellens, die toen op kop reed deed vallen. Nys kon de gevallen Wellens niet meer ontwijken en viel over Wellens tegen het asfalt. Enkele ronden later viel Nys over Erwin Vervecken, die tegen de vlakte ging na een stuurfout en een ronde hierna viel Nys opnieuw, ditmaal door een eigen stuurfout, waardoor alle kans op een mooie ereplaats verkeken was. Na dit turbulente WK vol valpartijen eindigde Nys op een 11de plaats. Nys sloot het seizoen af zonder wereldtitel maar wél met 30 overwinningen en winst in alle klassementen.

Het seizoen daarop kwamen steeds meer jonge renners hun neus aan het venster steken. Toch wist Nys dat seizoen opnieuw alle klassementen naar zich toe te halen. Hij won dat seizoen de wereldbeker, de Superprestige veldrijden en de Trofee Gazet van Antwerpen. Ook op het Belgisch kampioenschap veldrijden schitterde hij dat jaar: hij behaalde toen zijn 5de Belgische titel bij de profs. Het wereldkampioenschap won hij niet. De overwinning was dat jaar voor de jonge Nederlander Lars Boom, Nys behaalde voor de 3de keer in zijn carrière de bronzen medaille op een WK bij de profs.

In juni 2008, na tien jaar gereden te hebben voor het Nederlandse Rabobank ging Sven Nys rijden in dienst van het Belgische team Landbouwkrediet, waar hij zijn carrière wou afsluiten. Net zoals de voorgaande seizoenen won Nys in het seizoen 2008-2009 opnieuw de wereldbeker, de Superprestige veldrijden, de Trofee Gazet van Antwerpen en het Belgisch kampioenschap veldrijden. Dit was geen sinecure want de jonge talenten Niels Albert en Zdeněk Štybar maakten het Nys vaak moeilijk. Op het wereldkampioenschap behaalde hij voor de 4de keer brons bij de profs. De wereldtitel ging naar Niels Albert, die, door een blessure in het begin van het seizoen, een stuk frisser en sterker voor de dag kwam.

Gedeelde heerschappij

Na jaren alleen aan de top van het veldrijden te staan beginnen 2 jonge talentvolle renners meer en meer hun plaats in de top van het veldrijden op te eisen: Niels Albert en de Tsjech Zdeněk Štybar. Ze werden de De Grote 3 genoemd.

Sven Nys in Oostmalle, 2010

In het seizoen 2009-2010 wint Nys de Trofee Gazet van Antwerpen en het Belgisch kampioenschap veldrijden. Dat seizoen heeft hij pech in de Superprestige veldrijden, hij lijkt op weg naar een 10de eindzege in dit regelmatigheidscriterium. Maar in Diegem rijdt hij zijn versnellingsapparaat in zijn wiel waardoor hij zijn ambities om dat klassement te winnen direct mag opbergen. Nys behaalt nog maar eens brons op het wereldkampioenschap, de Tsjech Zdeněk Štybar wordt dat seizoen wereldkampioen in eigen land.

Het daaropvolgend seizoen haalde Nys voor de 10de keer de Superprestige veldrijden binnen alsook de Trofee Gazet van Antwerpen. Hij wint voor het eerst in zijn carrière geen wereldbekermanche in een seizoen. Door een opgave loopt het Belgisch kampioenschap met een sisser af, later wordt er griep geconstateerd bij Nys. Op het WK in St. Wendel is Nys terug op niveau alleen botst hij die dag op een zeer sterke Zdeněk Štybar die de wereldtitel veroverd. Zodoende behaalde Nys voor het eerst zilver op een WK.

Aan het einde van dat seizoen kwam er een nieuwe topper bij: Kevin Pauwels. Hierdoor sprak men niet langer van De Grote 3 maar van De Grote 4. In het seizoen 2011-2012 wint Nys de Superprestige veldrijden en op verbluffende wijze voor de 8ste keer het Belgisch kampioenschap veldrijden. Dat seizoen heeft Nys pech in de Trofee Gazet van Antwerpen. Wanneer in Essen zijn wiel los komt ziet hij een wenkende zege en zijn ambities om de Trofee te winnen in rook op gaan. Kevin Pauwels heeft dat seizoen een grote stap voorwaarts gezet en wordt eindwinnaar in de Trofee Gazet van Antwerpen en ook in de wereldbeker.

Op het wereldkampioenschap van 2012 in Koksijde waar ongeveer 60.000 supporters aanwezig waren, krijgt hij af te rekenen met Niels Albert die een superdag had en van kop tot finish aan de leiding reed. Na de koers zegt Nys in een interview dat dit misschien wel zijn laatste wereldkampioenschap was dat hij gereden had maar enkel maanden later kwam hij terug op die beslissing. Exact 1 jaar na deze uitspraak werd hij op 2 februari in het Amerikaanse Louisville voor de 2de keer wereldkampioen Veldrijden, hij klopte na een spannende strijd Klaas Vantornout.

Naast het wereldkampioenschap veldrijden werd Nys dat jaar ook winnaar van de Superprestige veldrijden, dit was de 12de keer dat hij dit klassement naar hem toe kon halen. Het hele seizoen waren er spannende duels geweest met Niels Albert. Maar door een ziekte in de kerst/nieuwjaarsperiode verloor vooral hij aansluiting in de andere klassementen. Albert werd zo winnaar van de wereldbeker en de bpost bank trofee. Op het Belgisch kampioenschap veldrijden in Mol was Klaas Vantornout dan weer iets beter in de laatste ronde en behaalde Nys voor de eerste keer zilver op een Belgisch kampioenschap veldrijden.

In het seizoen 2013-2014 domineerde Nys opnieuw de bpost bank trofee door 5 van de 8 manches te winnen en het eindklassement binnen te halen met ruime voorsprong op Niels Albert. In de Superprestige nam Nys al snel een ruime voorsprong in het klassement, maar na pech in de wedstrijd van Gieten moest hij die leidersplaats afstaan aan Albert. Door in alle andere wedstrijden op het podium te eindigen en ook 4 overwinningen te halen wist hij uiteindelijk de eindzege op de valreep - en met gelijk puntentotaal - nog van Albert af te snoepen. In de wereldbeker speelde Nys geen rol van betekenis. In Waregem haalde Nys met overschot een negende Belgische titel binnen - één minder dan het jarenlange record van Roland Liboton. Op het wereldkampioenschap in het Nederlandse Hoogerheide ten slotte vocht Nys een verbeten duel uit met Zdeněk Štybar, die uiteindelijk het goud veroverde na een fout van Nys in de slotronde. Nys behaalde zo het zilver, zijn 9e WK-medaille bij de profs.

Mountainbiken

Sven Nys tijdens de olympische spelen, (Londen 2012)

In 2005 zette Nys zijn eerste stappen in het mountainbiken, met het oog op de Olympische Zomerspelen 2008 in Peking. In zijn tweede officiële wedstrijd werd Nys al Belgisch kampioen te Tervuren. Ook internationaal gooide hij meteen hoge ogen met een 12de plaats op het Europees kampioenschap. Een seizoen later moest hij tijdens het BK op het zware parcours in Bastenaken enkel ex-wereldkampioen Filip Meirhaeghe laten voorgaan. Een jaar later won hij een tweede Belgische titel in Ottignies. In 2007 slaagde hij er ook in twee klassiekers in de lage landen te winnen: de Stappenbelt Rabobank MTB Trophy en de Hondsrug Classic. Door zijn uitstekende prestatie op de wereldkampioenschappen mountainbike 2007, waar hij 16de eindigde, kon hij zich kwalificeren voor de Olympische Spelen van Peking. Hij werd na Daniele Pontoni, Luca Bramati en Peter Van Den Abeele pas de vierde veldrijder die hier in slaagt.

Heel 2008 stond in het teken van de spelen. Zijn voorbereiding verliep optimaal, met onder meer een 16de plaats op het EK en een 6de plaats in de wereldbeker in het Britse Fort William, zijn beste resultaat in een wereldbeker ooit. Op 21 augustus 2008 finishte Nys als beste Belg op de negende plaats op 5.01 van winnaar Julien Absalon. Tijdens de wedstrijd streed hij een tijdlang mee voor brons.

In 2009 werd hij verrassend derde op het Europees kampioenschap in Zoetermeer op 3 minuten van winnaar Ralph Näf. Vanaf 2011 probeerde hij zich opnieuw te plaatsen voor de Spelen in Londen.. Nys kon zich pas tijdens de allerlaatste wedstrijd, met een 10de plaats op het EK 2012 in Moskou, kwalificeren. Hij trok in goede conditie naar de Spelen en startte zijn race goed. Door materiaalpech zakte hij echter weg en gaf hij ontmoedigd op.

Na de spelen van 2012 heeft Nys niet echt een groot doel meer in het mountainbiken. Dit weerhoudt hem er niet van om jaarlijks nog zijn Wereldbekers en EK's mee te pikken. In 2013, 2014 en 2015 werd hij respectievelijk voor de 3de, 4de en 5de keer Belgisch kampioen cross-country.

Wegwielrennen

Hoewel Sven Nys zich al vanaf het begin van zijn carrière vooral focuste op het veldrijden, betwist hij ook vaak wegwedstrijden, zij het veeleer ter voorbereiding op het veldritseizoen. Zo reed hij in 2001 als afsluiter van zijn veldritseizoen de klassieker Parijs-Roubaix waarin hij zich liet opmerken door zich na 200 kilometer nog steeds voor in het peloton te handhaven. Daarnaast verschijnt Nys ook vaak aan de start in de Ronde van België en de GP Jef Scherens te Leuven. In 2007 won hij de Internationale Wielertrofee Jong Maar Moedig in Oetingen. In 2015 veroverde hij de eindwinst in de Ronde van Vlaams-Brabant.

Algemeen

In zijn carrière won hij dertien keer de Superprestige veldrijden (1999, 2000, 2002, 2003, 2005-2009, 2011-2014), zeven keer de wereldbeker (2000, 2002, 2005-2009) en negen keer de Trofee Gazet van Antwerpen (2003, 2005-2011, 2014). Hij is de recordhouder in deze 3 regelmatigheidscriteriums mede ook omdat de wereldbeker en GVA Trofee nog niet zo heel lang bestaan in het veldrijden. Nys won 9 maal het Belgisch kampioenschap (2000, 2003, 2005, 2006, 2008-2010, 2012, 2014) en 2 maal het wereldkampioen: in het Duitse St. Wendel (2005) en in het Amerikaanse Louisville (2013).

In totaal behaalde Nys in alle categorieën (junior-belofte-prof) tot nu toe meer dan 300 zeges waarvan 64 Superprestigeveldritten, 50 wereldbekerveldritten en 50 Gazet van Antwerpen/Bpost bank trofee veldritten, geen enkele veldrijder deed ooit beter. Sinds het begin van zijn carrière tot nu stond Sven Nys bij de profs al 114 keer op het podium van een Superprestigecross, 81 keer op het podium van een wereldbekercross en 83 keer op het podium van een Gazet van Antwerpen Trofeecross.

Sven Nys staat ook bekend voor zijn drang naar overwinningen, overal waar hij start wil hij winnen. Dit leverde hem dan ook de bijnaam De Kannibaal Van Baal op. Door zijn uitgebreid palmares wordt Sven Nys ook wel de De Keizer van het Veldrijden" genoemd. Sven Nys' favoriete cross is de Koppenbergcross, waar hij al 9 keer won. Zo wordt hij ook De Koning van de Koppenberg genoemd.

Ondanks het feit dat Nys altijd en overal wil winnen waar hij start, heeft Nys 1 cross die hij zelf zijn zwarte beest noemt. Namelijk de cross in Diegem die tegenwoordig 's avonds gereden wordt. De reden hiervoor is dat Nys in Diegem al verscheidene malen pech heeft gekend. Ook het feit dat men over veel asfalt moet rijden in plaats van door het veld speelt hierin een rol.

Nys schreef het boek "Ik, Sven Nys", dat verscheen op 9 oktober 2006. Het idee om een eigen boek te schrijven kwam na het verliezen van de wereldbeker in de laatste veldrit te Pijnacker. Het was na deze wedstrijd dat hij tevens de uitspraak "Het is oorlog, bedankt Vannoppen, bedankt Van der Linden. Dit is het laatste dat ik voor de Belgische ploeg gedaan heb. Ze kunnen allemaal de boom in." deed. In 2013 bracht Nys nog een tweede boek uit, getiteld "Mijn Leven". Het is een boek over het talent en zijn passie voor het veldrijden.

Nys werd gecoacht door de Belgische trainer Paul Van Den Bosch die onder anderen ook de Belgische triatleten Marc Herremans en Luc Van Lierde gecoacht heeft in zijn loopbaan.

Afscheid

Nys nam in maart 2016 afscheid van het veldrijden in het Sportpaleis in Antwerpen.

Na zijn carrière

Na zijn afscheid bleef hij in de wielerwereld actief als ploegmanager van veldritploeg Telenet-Fidea Lions. Hij heeft ook meegeholpen aan de opbouw van het Sven Nys Cycling Center. Daarnaast is Nys onder meer ambassadeur van een fietsenconstructeur en een materiaalleverancier. Hij is ook commentator en analist bij diverse media waaronder Sporza. Momenteel is Sven Nys ook actief als spreker. Hij deelt de de vele ervaringen die hij op deed tijdens zijn sportcarrière in zijn lezingen.

Palmares

Veldrijden

Seizoen	Wereldbeker	Superprestige	GvA Trofee/Bpost bank trofee	WK	BK	Overige	Totaal aantal zeges
1996-1997				NVT	NVT	Wingene, Ruddervoorde	2
1997-1998				NVT	NVT	Steinsel, Otegem	2
1998-1999	Tábor	Ruddervoorde, Sint-Michielsgestel, Gieten, Silvelle, Diegem, Wetzikon, Eindklassement	Essen, Oostmalle	6e	3	Bellem, Hagendorf, Dijon, Otegem, Eeklo	14
1999-2000	Safenwil, Leudelange, Eindklassement	Ruddervoorde, Hoogstraten, Silvelle, Surhuisterveen, Gieten, Wetzikon, Eindklassement	Rijkevorsel, Lille	3	1	Bellem, Schultheiss, Vossem, Baal, Steinsel, Zonnebeke, Praag, Kayl, Koksijde, Sint-Niklaas	21
2000-2001	Zolder, Zeddam	Diegem	Loenhout, Kalmthout, Lille	4e	6e	As, Baal	8
2001-2002	Monopoli, Wetzikon, Igorre, Eindklassement	Asper-Gavere, Gieten, Eindklassement	Oudenaarde	3	7e	Harderwijk, Fourmies, Tábor, Wielsbeke	10
2002-2003	Liévin, Hoogerheide	Ruddervoorde, Sint-Michielsgestel, Gieten, Hoogstraten, Harnes, Eindklassement	Essen, Loenhout, Baal, Eindklassement	5e	1	Erpe-Mere, Middelkerke, Fourmies, Dottenijs, Hamme-Zogge, Sint-Niklaas	17
2003-2004	Turijn, St. Wendel, Wetzikon	Sint-Michielsgestel, Vorselaar	Baal	DNF	3	Erpe-Mere, Middelkerke, Hofstade, Eeklo	10
2004-2005	Pijnacker, Wetzikon, Milaan, Hofstade, Nommay, Hoogerheide, Lanarvily, Eindklassement	Ruddervoorde, Asper-Gavere, Gieten, Vorselaar, Eindklassement	Oudenaarde, Loenhout, Baal, Lille, Oostmalle, Eindklassement	1	1	Zolder, Aalter, Erpe-Mere, Woerden, Huijbergen, Overijse, Kalmthout	25
2005-2006	Kalmthout, Tábor, Pijnacker, Wetzikon, Milaan, Hofstade, Hooglede-Gits, Liévin, Eindklassement	Hamme-Zogge, Asper-Gavere, Hoogstraten, Vorselaar, Eindklassement	Oudenaarde, Niel, Hasselt, Loenhout, Lille, Eindklassement	DNF	1	Aalter, Harderwijk, Zonhoven, Lebbeke, Koksijde, Sint-Niklaas, Antwerpen, Eeklo, Heerlen	27
2006-2007	Aigle, Kalmthout, Pijnacker, Koksijde, Igorre, Nommay, Hoogerheide, Eindklassement	Ruddervoorde, Sint-Michielsgestel, Asper-Gavere, Gieten, Hamme-Zogge, Diegem, Hoogstraten, Vorselaar, Eindklassement	Oudenaarde, Essen, Baal, Lille, Eindklassement	11e	3	Erpe-Mere, Zonhoven, Dottenijs, Vossem, Overijse, Wachtebeke, Sint-Niklaas, Otegem, Indoor Mechelen, Maldegem, Eeklo	30
2007-2008	Tábor, Koksijde, Igorre, Hofstade, Eindklassement	Ruddervoorde, Hamme-Zogge, Asper-Gavere, Veghel-Eerde, Diegem, Eindklassement	Oudenaarde, Hasselt, Essen, Baal, Eindklassement	3	1	Neerpelt, Harderwijk, Dottenijs, Asteasu, Middelkerke, Otegem, Surhuisterveen	21
2008-2009	Kalmthout, Igorre, Milaan, Eindklassement	Ruddervoorde, Asper-Gavere, Hamme-Zogge, Hoogstraten, Vorselaar, Eindklassement	Oudenaarde, Essen, Baal, Oostmalle, Eindklassement	3	1	Neerpelt, Dottenijs, Eernegem, Middelkerke, Maldegem	18
2009-2010	Kalmthout	Ruddervoorde, Gieten, Zonhoven	Oudenaarde, Loenhout, Baal, Lille, Eindklassement	3	1	Woerden, Niel, Antwerpen, Middelkerke, Zonnebeke, Lebbeke	15
2010-2011		Hamme-Zogge, Asper-Gavere, Hoogstraten, Eindklassement	Oudenaarde, Essen, Baal, Eindklassement	2	DNF	Erpe-Mere, Neerpelt, Ronse, Niel, Asteasu, Overijse, Maldegem, Lebbeke	14
2011-2012	Pilsen, Koksijde, Namen	Gieten, Eindklassement	Baal	7e	1	Neerpelt, Laarne, Niel, Antwerpen, Overijse, Leuven, Eeklo, Valkenburg	14
2012-2013	Koksijde, Roubaix, Zolder	Ruddervoorde, Zonhoven, Hamme-Zogge, Asper-Gavere, Hoogstraten, Eindklassement	Oudenaarde, Hasselt	1	2	Neerpelt, Kalmthout, Overijse, Sint-Niklaas, Bredene, Eeklo, Lebbeke, Masters Waregem	19
2013-2014		Zonhoven, Asper-Gavere, Diegem, Hoogstraten, Eindklassement	Ronse, Hasselt, Loenhout, Baal, Lille, Eindklassement	2	1	Las Vegas, Niel, Overijse, Zonnebeke, Leuven, Maldegem, Lebbeke, Masters Waregem	18
2014-2015			Ronse	17e	4e	Las Vegas, Neerpelt, Niel	4
2015-2016	Koksijde			4e	3	Hasselt, Masters Waregem	3
Totaal	50 (7x eindklassement)	64 (13x eindklassement)	50 (9x eindklassement)	2	9	117	292

Mountainbiken

Seizoen	Wereldbeker	Kampioenschappen	Overige	Totaal aantal zeges
2005		BK		1
2006			Langdorp	1
2007		BK	Apeldoorn, Gieten	3
2008				0
2009			Averbode	1
2010			Gooik, Averbode, Sankt Vith, Geraardsbergen, Bel GP	5
2011			Boom, Geraardsbergen, Bel GP	3
2012			Antwerpen, Sankt Vith, Geraardsbergen, Bel GP	4
2013		BK	Apeldoorn, Sankt Vith	3
2014		BK	Sankt Vith	2
2015		BK		1
Totaal	0	5	19	24

Wegwielrennen

2004 - 1 zege

• Dernycriterium 's-Gravenwezel

2005 - 1 zege

• Dernycriterium 's-Gravenwezel

2007 - 1 zege

• Internationale Wielertrofee Jong Maar Moedig

2008 - 1 zege

• Dernycriterium Deurne

2014 - 1 zege

• Dernycriterium Lombardsijde

2015 - 1 zege

• Eindklassement Ronde van Vlaams-Brabant

Totaal: 6 zeges

Algemeen overzicht

Junioren en beloften veldrijden

• 1994: Provinciaal kampioen Brabant bij de junioren
• 1995: Belgisch kampioen bij de junioren
• 1996: Provinciaal kampioen Brabant bij de beloften
• 1997: Provinciaal kampioen Brabant bij de beloften
• 1997: Wereldkampioen bij de beloften
• 1998: Provinciaal kampioen Brabant bij de beloften
• 1998: Wereldkampioen bij de beloften

Elite veldrijden

Seizoen	Aantal	WK	BK	WB	SP	GvA/BPost
1996-1997	2 overwinningen	NVT	NVT	NVT	NVT	NVT
1997-1998	2 overwinningen	NVT	NVT	NVT	5e	NVT
1998-1999	14 overwinningen	6e	3	3	1	?
1999-2000	21 overwinningen	3	1	1	1	?
2000-2001	8 overwinningen	4e	6e	6e	6e	?
2001-2002	10 overwinningen	3	7e	1	1	9e
2002-2003	17 overwinningen	5e	1	2	1	1
2003-2004	10 overwinningen	DNF	3	2	2	3
2004-2005	25 overwinningen	1	1	1	1	1
2005-2006	27 overwinningen	DNF	1	1	1	1
2006-2007	30 overwinningen	11e	3	1	1	1
2007-2008	21 overwinningen	3	1	1	1	1
2008-2009	18 overwinningen	3	1	1	1	1
2009-2010	15 overwinningen	3	1	3	3	1
2010-2011	14 overwinningen	2	DNF	3	1	1
2011-2012	14 overwinningen	7e	1	2	1	3
2012-2013	19 overwinningen	1	2	3	1	6e
2013-2014	18 overwinningen	2	1	12e	1	1
2014-2015	4 overwinningen	17e	4e	28e	6e	3
2015-2016	3 overwinningen	4e	3	4e	2	3
Totaal	292 overwinningen	2	9	7	13	9

Elite mountainbiken

Seizoen	Aantal	WB	OS	ES	WK	EK	BK
2005	1 overwinning	ND	NVT	NVT	ND	12e	1
2006	1 overwinning	80e	NVT	NVT	ND	ND	2
2007	3 overwinningen	53e	NVT	NVT	16e	ND	1
2008	0 overwinningen	62e	9e	NVT	ND	16e	2
2009	1 overwinning	53e	NVT	NVT	14e	3	2
2010	5 overwinningen	80e	NVT	NVT	DNF	ND	DNF
2011	3 overwinningen	109e	NVT	NVT	ND	33e	2
2012	4 overwinningen	62e	DNF	NVT	ND	10e	ND
2013	3 overwinningen	88e	NVT	NVT	ND	6e	1
2014	2 overwinningen	48e	NVT	NVT	ND	5e	1
2015	1 overwinning	288e	NVT	23e	ND	ND	1
Totaal	24 overwinningen	0	0	0	0	0	5

Elite wegwielrennen

Seizoen	Aantal	BK	Parijs-Roubaix	Gent-Wevelgem	Ronde van België
1999	0 overwinningen	ND	ND	ND	ND
2000	0 overwinningen	ND	ND	ND	ND
2001	0 overwinningen	ND	41e	36e	ND
2002	0 overwinningen	ND	36e	62e	ND
2003	0 overwinningen	ND	DNF	ND	ND
2004	1 overwinning	ND	ND	ND	ND
2005	1 overwinning	ND	ND	ND	ND
2006	0 overwinningen	ND	ND	ND	8e
2007	1 overwinning	ND	ND	ND	ND
2008	1 overwinning	18e	ND	ND	32e
2009	0 overwinningen	ND	ND	ND	30e
2010	0 overwinningen	ND	ND	ND	22e
2011	0 overwinningen	96e	ND	ND	ND
2012	0 overwinningen	ND	ND	ND	29e
2013	0 overwinningen	ND	ND	ND	DNF
2014	1 overwinning	54e	ND	ND	ND
2015	1 overwinning	DNF	ND	ND	ND
Totaal	6 overwinningen	0	0	0	0

SP = Eindstand Superprestige
WB = Eindstand Wereldbeker
BPost = Eindstand BPost Bank Trofee (werd vroeger Gazet van Antwerpen Trofee genoemd)
DNF = Opgave
ND = Niet deelgenomen
NVT = Niet van toepassing

Onderscheidingen

Op 17 december 2006 won Nys de titel Sportpersoonlijkheid van het jaar, een trofee die een sporter slechts één maal in zijn of haar carrière kan ontvangen. Op 5 december 2007 won hij voor het eerst als prof de Kristallen Fiets nadat hij in 1997 en 1998 de 'Kristallen Fiets voor beste jongere' gewonnen had. Nys was pas de tweede veldrijder die deze eer te beurt viel, enkel Paul Herygers deed hem dit voor.

Op 14 december 2008 werd hij uitgeroepen tot Belgisch sportman van het jaar, een verkiezing waarin hij al verscheidene malen in de top drie eindigde. Het was tevens de eerste maal dat een veldrijder deze trofee mocht ontvangen.

Een kort overzicht:

• Kristallen Fiets, beste jongere: 1997 en 1998
• Sportpersoonlijkheid van het jaar: 2006
• Kristallen Fiets: 2007 en 2013
• Belgisch sportman van het jaar: 2008
• Koning Winter: 2011, 2013 en 2014
• Flandrien van het Veld: 2014

Bij een poll van de Vlaamse sportzender Sporza Radio werd hij eind 2015 door de lezers, met overmacht, uitgeroepen tot beste veldrijder aller tijden, voor Erik De Vlaeminck en Roland Liboton.

Kom op tegen Kanker

In 2010 was Sven Nys een van de peters samen met Paul Herygers, Michel Wuyts en Sabine Appelmans van 1000 kilometer van Kom op tegen Kanker, om zo zijn steentje bij te dragen aan het Kom op tegen Kanker fonds. Zelf zei hij het volgende hierover:

"Ik heb geen moment getwijfeld toen me gevraagd werd of ik peter wou zijn. Ik vind de 1000 kilometer een fantastische actie die het goede doel combineert met een straffe sportieve prestatie. 250 kilometer fietsen op een dag is niet makkelijk maar dat is de strijd tegen kanker natuurlijk ook niet. Wie de uitdaging aangaat, zal tijd hebben om te beseffen wat mensen met kanker doorstaan."

Foto's

• 

  Sven Nys aan de start van het WK veldrijden 2005

• 

  Sven Nys wint in Heerlen 2006, voor Groenendaal en De Knegt

• 

  Sven Nys tijdens de cross in Roubaix 2009

• 

  Sven Nys tijdens de 4-Daagse van Duinkerke 2011

• 

  Sven Nys voor de start van de Scheldecross 2013

Externe links

• Officiële website
• Ik, Sven Nys

Bronnen, noten en/of referenties

Wielerploegen

Landbouwkrediet-Tönissteiner 2008

Amorison · Bellemakers · Boucher · A. Capelle · Clancy · De Waele · Delfosse · Gourgue · Kleynen · Kuyckx · Manning · Meirhaeghe · Neirynck · Nys · Peeters · Scheirlinckx · Sijmens · Stannard · Steels · Van Mechelen · Cappelle (stagiair) · Coomans (stagiair) · Hanseeuw (stagiair)

Landbouwkrediet-Colnago 2009

Amorison · Barbé · Bellemakers · Bertrand · Boucher · De Waele · Delfosse · Drouilly · Flahaut · Gourgue · Meirhaeghe · Neirynck · Nys · R. Peeters · K. Peeters · Ricci Poggi · Scheirlinckx · Verheyen · De Scheemaeker (stagiair) · Planckaert (stagiair) · Van den Haute (stagiair)

Landbouwkrediet 2010

Amorison · Barbé · Bellemakers · Bertrand · Boucher · Caethoven · Commeyne · De Waele · Dekkers · Delfosse · Dockx · Drouilly · Gourgue · Neirynck · Nys · K. Peeters · Planckaert · Ricci Poggi · Scheirlinckx · Van den Haute · Verheyen · Barteau (stagiair) · De Scheemaeker (stagiair)

Landbouwkrediet 2011

Amorison · Baestaens · Barbé · Bellemakers · Breyne · Cammaerts · Commeyne · De Waele · Dekkers · Delfosse · Dockx · Gourgue · Helminen · Honig · Juodvalkis · Kruopis · Nys · K. Peeters · Planckaert · Scheirlinckx · Stallaert · Traksel · Vanthourenhout · Verheyen

Landbouwkrediet-Euphony 2012

Amorison · Baestaens · Barbé · Bellemakers · Breyne · Bueken · Claeys · Cohnen · Commeyne · Delfosse · Devillers · De Waele · Helminen · Honig · Hovelijnck · Juodvalkis · Nys · K. Peeters · Planckaert · Stallaert · Traksel · Vanthourenhout · Backaert (stagiair) · Van Driessche (stagiair)

Crelan-Euphony 2013

Amorison · Baestaens · Barbé · Breyne · Bueken · Claeys · Delfosse · Devillers · Honig · Hovelijnck · Juodvalkis · Nys · K. Peeters · Planckaert · Prémont · Stallaert · Steels · Sys · Vanherck · Vanthourenhout · Vantomme · Claes (stagiair) · David (stagiair) · Verwaest (stagiair)

Crelan-AA Drink 2014

Nys · Vanthourenhout

Voorganger: Niels Albert	Wereldkampioen veldrijden 2013	Opvolger: Zdeněk Štybar
Voorganger: Bart Wellens	Wereldkampioen veldrijden 2005	Opvolger: Erwin Vervecken

Voorganger: Klaas Vantornout	Belgisch kampioen veldrijden 2014	Opvolger: Klaas Vantornout
Voorganger: Niels Albert	Belgisch kampioen veldrijden 2012	Opvolger: Klaas Vantornout
Voorganger: Bart Wellens	Belgisch kampioen veldrijden 2008, 2009, 2010	Opvolger: Niels Albert
Voorganger: Bart Wellens	Belgisch kampioen veldrijden 2005, 2006	Opvolger: Bart Wellens
Voorganger: Mario De Clercq	Belgisch kampioen veldrijden 2003	Opvolger: Bart Wellens
Voorganger: Marc Janssens	Belgisch kampioen veldrijden 2000	Opvolger: Mario De Clercq

Voorganger: Kevin Pauwels	Belgisch kampioen mountainbike 2013, 2014, 2015
Voorganger: Filip Meirhaeghe	Belgisch kampioen mountainbike 2007	Opvolger: Roel Paulissen
Voorganger: Roel Paulissen	Belgisch kampioen mountainbike 2005	Opvolger: Filip Meirhaeghe

Voorganger: Tom Boonen	Kristallen Fiets 2013	Opvolger: Greg Van Avermaet
Voorganger: Tom Boonen	Kristallen Fiets 2007	Opvolger: Philippe Gilbert

Zie de categorie Sven Nys van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.