Symfonie nr. 2 (Sinding)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Symfonie nr. 2
Symphonie no. 2
Componist Christian Sinding
Soort compositie Symfonie
Gecomponeerd voor symfonieorkest
Toonsoort D majeur
Opusnummer 83
Compositiedatum 1904
Première 22 maart 1907
Duur 32 minutem
Vorige werk opus 82: Ten Klaverstykker
Volgende werk opus 84: Quatre morceaux pour piano
Oeuvre Oeuvre van Christian Sinding
Portaal  Portaalicoon   Klassieke muziek

De Noorse componist Christian Sinding voltooide zijn 'Symfonie nr. 2 '(opus 83) in 1904.

Muziek[bewerken | brontekst bewerken]

Sinding, die in tegenstelling tot Edvard Grieg veel meer de Duitse symfonietraditie volgde, moest lang wachten tot zijn tweede symfonie uitgevoerd werd. Gezien zijn Duitse componeerstijl is het niet vreemd dat de première van het werk plaatsvond in Berlijn. Felix Weingartner gaf leiding aan de eerste uitvoering op 22 maart 1907. Het werk werd gepubliceerd door Simrock, een Duitse muziekuitgeverij. Deze tweede symfonie is in dezelfde stijl geschreven als zijn eerste, maar wijkt toch lichtjes af. Ten eerste is de muziek breder opgezet en uitbundiger. Ten tweede bestaat het uit drie delen, terwijl de Duitse traditie toch voornamelijk vierdelige symfonieën "voorschreef". Erg bekend werd de symfonie niet, ze werd/wordt volledig overschaduwd door Sindings populairste werk Frühlingsrauschen.

Delen:

  1. Allegro moderato
  2. Andante
  3. Allegro

De samenstelling van het orkest is eveneens traditioneel:

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]