Siliciumtetrafluoride

Siliciumtetrafluoride
Structuurformule en molecuulmodel
	Structuurformule van siliciumtetrafluoride
Algemeen
Molecuulformule	SiF4
IUPAC-naam	tetrafluorsilaan
Andere namen	silicium(IV)fluoride
Molmassa	104,079113 g/mol
SMILES	F[Si](F)(F)F
InChI	1S/F4Si/c1-5(2,3)4
CAS-nummer	7783-61-1
EG-nummer	232-015-5
PubChem	24556
Wikidata	Q413140
Beschrijving	Kleurloos gas met een scherpe geur
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
H-zinnen	H300 - H310 - H314 - H330
EUH-zinnen	geen
P-zinnen	P260 - P264 - P280 - P284 - P301+P310 - P302+P350
Opslag	Brandveilig en in een goed verluchte ruimte bewaren.
VN-nummer	1859
ADR-klasse	Gevarenklasse 2.3
LD50 (ratten)	450 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand	gasvormig
Kleur	kleurloos
Dichtheid	(gas) 4,69 g/L ; (vast; −95°C) 1,66 g/cm³
Kookpunt	−86,8 °C
Sublimatiepunt	−95,7 °C
Goed oplosbaar in	water
Geometrie en kristalstructuur
Dipoolmoment	0 D
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal	Scheikunde

Siliciumtetrafluoride of tetrafluorsilaan is een organische siliciumverbinding met als brutoformule SiF₄. De stof komt voor als een kleurloos gas met een scherpe geur, en is goed oplosbaar in water. Hierbij worden waterstoffluoride en kiezelzuur gevormd:

{\ce {2SiF4 + 5H2O -> H2Si2O5 + 8HF}}

Siliciumtetrafluoride wordt in relatief grote concentraties teruggevonden in gaswolken van vulkanen. Dit wordt echter gedeeltelijk gehydrolyseerd tot hexafluorkiezelzuur.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Siliciumtetrafluoride werd voor het eerst gesynthetiseerd in 1812 door John Davy. Algemeen is deze verbinding een nevenproduct bij de productie van fosfaathoudende kunstmeststoffen.

Op laboratoriumschaal wordt de verbinding gemaakt door bariumhexafluorsilicaat (BaSiF₆)^[1] boven de 300 °C te verhitten. Hierbij ontstaan bariumfluoride (BaF₂) en het vluchtige siliciumtetrafluoride.

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

De toepassingen van dit giftige en corrosieve gas zijn vrij beperkt tot organische syntheses en micro-elektronica.

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

De stof ontleedt bij verhitting, met vorming van giftige en corrosieve dampen, waaronder waterstoffluoride. Siliciumtetrafluoride reageert met water, waarbij waterstoffluoride en kiezelzuur ontstaan. Ze tast vele metalen aan in aanwezigheid van water, met vrijstelling van waterstofgas.

Siliciumtetrafluoride is corrosief voor de ogen, de huid en de luchtwegen. Inademing van dit gas kan longoedeem veroorzaken.