The Lounge Lizards

The Lounge Lizards
	Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Achtergrondinformatie
Jaren actief	1978–1998
Oorsprong	Verenigde Staten, New York
Genre(s)	avant-garde jazz, no wave
Label(s)	EG, Europa, Antilles, Strange and Beautiful
	(en) Allmusic-profiel
	(en) Discogs-profiel;
	(en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

The Lounge Lizards^[1] was een Amerikaanse eclectische muziekband die in 1978 werd opgericht door saxofonist John Lurie^[2] en zijn broer, pianist Evan Lurie^[3]. In eerste instantie bekend om hun ironische kijk op jazz, werd The Lounge Lizards uiteindelijk een showcase voor John Lurie's verfijnde composities, die zich uitstrekken over jazz en vele andere genres. Ze waren actief tot ongeveer 1998 met de gebroeders Lurie als de enige constante leden, hoewel veel vooraanstaande in New York gevestigde muzikanten lid waren van de groep. De naam van de band is ontleend aan Amerikaans jargon. Een loungehagedis wordt meestal afgebeeld als een goedgeklede man die de etablissementen bezoekt waar de rijken samenkomen, met de bedoeling een rijke vrouw te verleiden met zijn vleierij en bedrieglijke charme.

Bezetting[bewerken | brontekst bewerken]

John Lurie - alto/soprano saxophone (alt/sopraan saxofoon)
Evan Lurie (piano, orgel)
Arto Lindsay (gitaar)
Steve Piccolo (basgitaar)
Anton Fier (drums)
Dana Vlcek (gitaar)
Danny Rosen (gitaar)
Peter Zummo (trombone)
Tony Garnier (basgitaar)
Dougie Bowne (drums)
Roy Nathanson (saxofoon)
Curtis Fowlkes (trombone)
Marc Ribot (gitaar, trompet, ebhorn)
Erik Sanko (basgitaar)
E.J. Rodriguez (percussie)
Brandon Ross (gitaar)
Al MacDowell (basgitaar)
Calvin Weston (drums)
Michael Blake (saxofoon)
Steven Bernstein (trompet)
Billy Martin (percussie)
Jane Scarpantoni (cello)
Bryan Carrott (marimba, vibrafoon)
Michele Navazio (gitaar)
Oren Bloedow (basgitaar)
David Tronzo (gitaar)
Ben Perowsky (percussie)
Tony Scherr (basgitaar)
Doug Wieselman (gitaar, klarinet)
Mauro Refosco (percussie)
John Medeski (orgel)
Kenny Wollesen (drums)
Jaime Scott (gitaar)
Danny Blume (gitaar)
Clark Gayton (trombone)

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de oprichting bestond de band uit John Lurie en Evan Lurie, gitarist Arto Lindsay, bassist Steve Piccolo^[4] en percussionist Anton Fier. Ze brachten in 1981 een titelloos album uit bij EG Records, dat twee Thelonious Monk-covers bevatte, maar zoals een criticus opmerkte, lijken de twee voornoemde Monk-covers een vreemde keuze als je de band hoort, die meer gemeen heeft met sonische experimentalisten zoals Ornette Coleman of Sun Ra. Halverwege de jaren 1980 bestond een nieuwe bezetting uit bassist Erik Sanko, trombonist Curtis Fowlkes^[5], gitarist Marc Ribot, saxofonist Roy Nathanson^[6] en percussionisten Dougie Bowne^[7] en E.J. Rodriguez^[8]. Deze band nam verschillende live- en studioalbums op en toonde John Lurie's steeds geavanceerdere en meerlagige composities. De muziekvideo Big Heart uit 1987 was te zien in de animatie The Brothers Grunt voor volwassenen.

In 1998 bracht de band Queen of All Ears uit bij het label Strange and Beautiful Music van John Lurie en waren Steven Bernstein, Michael Blake, Oren Bloedow^[9], David Tronzo^[10], Calvin Weston en Billy Martin erbij gekomen. De muziek van The Lizards is geen jazz, zei Fred Bouchard van JazzTimes, maar het is intelligent, ritmisch en harmonisch interessant (het is ook geen rock, met andere woorden) en, ondanks de ultrahippe attributen, heeft het een bijna onschuldige directheid die stilistisch vooroordeel kan overstijgen. The Lounge Lizards zijn de laatste jaren minder actief geworden. John Lurie is bezig geweest met schilderen, terwijl Evan heeft meegewerkt aan The Backyardigans, een kindershow die meerdere muzikale genres belicht.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Studioalbums[bewerken | brontekst bewerken]

1981: Lounge Lizards
1987: No Pain for Cakes
1988: Voice of Chunk
1998: Queen of all Ears

Livealbums[bewerken | brontekst bewerken]

1983: Live from the Drunken Boat
1985: Live 79-81
1986: Big Heart: Live in Tokyo
1993: Live in Berlin, Vol. 1
1993: Live in Berlin, Vol. 2

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) Lounge Lizards. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.
↑ (en) John Lurie. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.
↑ (en) Evan Lurie. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.
↑ (en) Steve Piccolo. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.
↑ (en) Curtis Fowlkes. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.
↑ (en) Roy Nathanson. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.
↑ (en) Dougie Bowne. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.
↑ (en) E.J. Rodriguez. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.
↑ (en) Oren Bloedow. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.
↑ (en) David Tronzo. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel The Lounge Lizards op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

[1] (en) Lounge Lizards. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.

[2] (en) John Lurie. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.

[3] (en) Evan Lurie. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.

[4] (en) Steve Piccolo. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.

[5] (en) Curtis Fowlkes. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.

[6] (en) Roy Nathanson. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.

[7] (en) Dougie Bowne. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.

[8] (en) E.J. Rodriguez. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.

[9] (en) Oren Bloedow. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.

[10] (en) David Tronzo. Discogs. Geraadpleegd op 13-09-2021.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]