Theo Smit

Theo Smit
	Theo Smit in 1977
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Theo Smit
Bijnaam	De Katapult
Geboortedatum	5 april 1951
Geboorteplaats	Amsterdam, Nederland
Sportieve informatie
Huidige ploeg	gestopt
Discipline(s)	Weg
Ploegen
1974; 1975; 1976; 1977; 1978; 1980; 1981; 1982; 1983 - 1984; 1985; 1986 - 1987; 1988; 1989	Frisol-Flair Plastics; Frisol-G.B.C.; Frisol-Gazelle; Frisol-Thirion-Gazelle; Lejeune-BP; Elro Snacks-Rogelli; Femis Bank-Elro Snacks; B&S Wegenbouw-Elro Snacks; Elro Snacks-Auto Brabant; Nikon-Van Schilt; Transvemij-Van Schilt; TVM-Van Schilt; Elro-Kuiper van Noord
Beste prestaties
Ronde van Frankrijk	2 etappezeges
Ronde van Spanje	2 etappezeges
Portaal	Wielersport

Theo Smit (Amsterdam, 5 april 1951) is een voormalig Nederlands wielrenner. Zijn specialiteit was sprinten. Behalve een aantal grote overwinningen schreef Smit in zijn profcarrière een groot aantal criteriums op zijn naam.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Voordat de in Halfweg opgegroeide Smit prof werd was hij reeds een bekende renner: hij behoorde tot de smaakmakers van de (amateur)criteriums en klassiekers In 1974 kreeg hij een contract bij de Nederlandse wielerploeg Frisol-Flair Plastics, waar onder meer dan Cees Priem, Fedor den Hertog, Harm Ottenbros en Donald Allan reden. Zijn eerste profzege behaalde hij ook dat jaar, dat was de Ronde van Noord-Holland. Het jaar erop beleefde hij een serieus goed seizoen, naast de zege in eerste etappe van de Ronde van Nederland en aantal ereplaatsen won hij dat jaar twee etappes in de Ronde van Frankrijk. Een sensatie destijds omdat niemand van hem verwachtte dat hij ook de grote sprinters achter zich zou kunnen houden. In de vijfde etappe, in Merlin Plage,zijn eerste etappezege, versloeg hij renners als Rik Van Linden, Jacques Esclassan en Eddy Merckx.

De ploeg zou de etappezege serieus gevierd hebben, zo zou er flink wat bier en wijn gedronken zijn en de kaviaar zou er lustig ingegaan zijn. In de 9e etappe spurtte Smit renners Gerben Karstens, Eddy Merckx, Barry Hoven, Mauro Santambrogio en opnieuw Van Linden zelfs helemaal uit het wiel en won afgetekend de etappe. Maar in de eerste echte bergetappe werd hij al snel gelost en reed zo'n 150 kilometer alleen de rit uit. Alleen was hij buiten tijd aangekomen in Pau en dus mocht hij naar huis.

Maar ondanks zijn sterk tourdebuut reed hij het opvolgende jaar, 1976, niet de Ronde van Frankrijk. Wel nam hij deel aan een andere grote ronde, namelijk die van Spanje. En ook daar won hij twee etappes. In de Ronde van Zwitserland was hij in de eerste etappe dicht bij de etappezege, hij strandde op een tweede plaats. In 1977 keerde hij terug in de Ronde van Frankrijk maar ditmaal won hij geen etappe. Hij was er eenmaal dicht bij. Slechts één renner was sneller, en dat was Patrick Sercu. Dat jaar strandde hij ook al in Parijs-Nice achter één snellere renner, dat was in het tweede deel van de eerste etappe. Ook deze Ronde van Frankrijk reed hij niet uit, net als dat hem dat ook niet lukte in de Ronde van Spanje, die hij totaal ook tweemaal reed.

Na dat jaar besloot hij zich terug meer te gaan richten op de kleine eendagwedstrijden en criteriums. Ook ging hij zich meer en meer tonen op de baan. In 1976 werd hij kampioen van Nederland 50 km voor Gerrie Kneteman en Harm Ottenbros in 1980 behaalde hij de nationale sprint titel voor Hester Aarts . Nadat hij derde was geworden in de ploegenachtervolging bij het nationaal kampioenschap won hij de sprint. In 1983 behaalde hij nog eenmaal een grote overwinning, samen met Co Moritz, Peter Pieters, Ron Snijders, Marco van der Hulst en Jan De Nijs (niet allemaal profs destijds) won hij op het Nationaal kampioenschap op de weg de ploegentijdrit.

In zijn laatste jaar als profwielrenner - 1988 - behaalde hij nog een aansprekende ereplaats, een derde plaats in de eerste etappe van de Ronde van de Middellandse Zee. Het jaar erop reed hij nog als semi-prof met een individueel sponsorcontract. Hij had nog wel één ploegmaat, de Belg Alain Laeremans, maar daarna was het het echte einde van zijn profcarrière.

Persoonlijk leven[bewerken | brontekst bewerken]

Theo Smit heeft ook een zoon die op de fiets rijdt, Dennis Smit.

Belangrijkste overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

1974

Ronde van Noord-Holland
8e etappe Vredescours
Winnaar puntenkl. Vredescours
3e etappe Olympia's Tour

1975

1e etappe Ronde van Nederland
5e etappe Tour de France
9e etappe (a) Tour de France
5e etappe ronde van Spanje

1976

2e etappe Vuelta Levante Spanje
3e etappe Vuelta Levante Spanje
4e etappe Vuelta Levante Spanje
6e etappe Vuelta Levante Spanje
3e etappe Vuelta a España
5e etappe Vuelta a España

1980

Nederlands kampioen Sprint (sprint), Profs (baan)

1983

Nederlands kampioen Ploegentijdrit (weg)

Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
1974
1975	opgave	buiten tijd (2)	buiten tijd
1976			opgave (2)
1977		opgave

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

(en) Profiel van Theo Smit op ProCyclingStats