Til Brugman
| Til Brugman | ||||
|---|---|---|---|---|
| Til Brugman | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Mathilda (Til) Brugman | |||
| Geboren | 16 september 1888 | |||
| Geboorteplaats | Amsterdam | |||
| Overleden | 24 juli 1958 | |||
| Overlijdensplaats | Gouda | |||
| Land |  Nederland
| |||
| Beroep | schrijfster en dichteres | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| ||||
Mathilda (Til) Brugman (Amsterdam, 16 september 1888 - Gouda, 24 juli 1958) was een Nederlandse schrijfster en dichteres. Van 1926 tot 1936 was zij de levensgezellin van de Duitse Dada-kunstenares Hannah Höch. Van 1926 tot 1936 woonden ze samen in Den Haag en daarna korte tijd samen in Berlijn. Zij schreef in 1935 het werk Scheingehacktes. Grotesken mit Zeichnungen von Hannah Höch..[1]
In 1952 kreeg Brugman de Marianne Philipsprijs voor haar gehele oeuvre.
De gemeente Den Haag heeft een straat naar haar genoemd: het Til Brugmanplantsoen.
Uit haar nalatenschap werd op 23 mei 2007 voor € 264.000,- bij Christie's in Amsterdam een witgebeitste versie van de rood-blauwe stoel van Gerrit Rietveld verkocht aan een Amerikaan. In het najaar van 2010 is deze door het Rijksmuseum verworven.
Primair werk
- "R", in: I.K. Bonset Symptomen eener réconstructie der dichtkunst in Holland’, De Stijl, 6e jaargang (1923), nummer 3/4 (mei-juni), p. 54.
- Schijngehakt - Grotesken en novellen. Amsterdam: Vita, 1994.
Secundair werk
- Marleen Slob, 'De mensen willen niet rijpen, vandaar.' Leven en werk van Til Brugman. Amsterdam: Uitg. Vita, 1994.