Timmy Simons

Timmy Simons
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	11 december 1976
Geboorteplaats	Diest, België
Lengte	186 cm
Been	Rechts
Positie	Verdedigende middenvelder 1 Centrale middenvelder 2 Centrale verdediger / Voorstopper 3
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 2018
Huidige club	FC Dender
Functie	Hoofdtrainer
Contract tot	2023 tot onbekend
Jeugd
1982–1988 1988–1995 Klein Kempen Bekkevoort KTH Diest
Senioren
Seizoen Club W 0(G) 1995–1998 1998–2000 2000–2005 2005–2010 2010–2013 2013–2018 KTH Diest Lommel SK Club Brugge PSV 1. FC Nürnberg Club Brugge 8800(3) 7400(5) 1650(23) 1680(21) 1100(14) 1670(16)
Interlands
2001–2016  België 9400(6)
Getrainde teams
2018–2019 2019–2020 2020–2021 2021–2022 2023– Club Brugge (assistent) Club Brugge (U16) Zulte Waregem (assistent) Zulte Waregem FCV Dender EH
Erelijst
2001 2002 2002 2003 2003 2004 2006 2007 2007 2008 2015 2016 2016 2018 Man van het Seizoen Beker van België Gouden Schoen Landskampioen België Prof v/h Jaar Beker van België Landskampioen België Landskampioen Nederland Landskampioen Nederland Johan Cruijff Schaal Landskampioen Nederland Beker van België Landskampioen België Belgische Supercup Landskampioen België
Portaal    Voetbal

Timmy Simons (Diest, 11 december 1976) is een Belgisch voetbaltrainer en voormalig profvoetballer die bij voorkeur als verdedigende middenvelder speelde. Simons behaalde zijn grootste successen als speler van Club Brugge en PSV. In 2001 debuteerde hij in het Belgisch voetbalelftal, waarvoor hij daarna meer dan negentig interlands speelde. Hij begon zijn trainerscarrière bij SV Zulte Waregem, sinds februari 2023 is hij trainer bij FCV Dender EH.

Spelerscarrière

Jeugd

In 1982 begon Simons te voetballen bij jeugd van KK Bekkevoort. Simons' carrière begon bij derdeklasser KTH Diest, de ploeg waar hij zijn opleiding kreeg. Het debuteerde er in 1995 en werkte tegelijk ook nog als schrijnwerker. Voor Diest speelde hij in vier seizoenen 81 wedstrijden.

Lommel SK

In 1998 belandde hij op 21-jarige leeftijd bij eersteklasser Lommel SK, waar hij zich al snel in de eerste ploeg speelde. Hij kwam samen met Wim Van Diest over van de toenmalige derdeklasser. Van Diest speelde als libero en Simons als voorstopper. Na minder dan een half jaar werd zijn naam een eerste keer aan PSV gekoppeld. Tot een transfer kwam het toen echter nog niet. Een rustig seizoen beleefde hij niet, Lommel heeft kwaliteit te kort. Trainer Clijsters gaat er halfweg uit, Jos Daerden moet na de winterstop de meubelen redden. Dat lukt, op de laatste speeldag. Even is Simons bang dat de nieuwe trainer na Nieuwjaar voor namen zal kiezen, maar hij overleeft. Zijn tweede seizoen in Limburg brengt bevestiging. Simons valt niet meer weg te denken uit de basis, ook al staat er opnieuw een andere sportieve baas: Harm van Veldhoven. Die haalt hem na zes maanden weg uit de verdediging en maakt van Simons zijn nummer zes. Na twee jaar degradatievoetbal met Lommel SK gespeeld te hebben kwamen verschillende clubs aan de deur kloppen. Lokeren, RC Genk, KV Mechelen en nog enkele hoog aangeschreven Duitse clubs kwamen allen aan de deur kloppen. Uiteindelijk verhuisde Timmy Simons in de zomer van 2000 naar Club Brugge. Hij kwam 61 keer in actie voor de Limburgers.

Club Brugge

Simons dwong in het seizoen 2000/01 meteen een plek in het eerste elftal af. De Hagelander groeide als verdedigende middenvelder – alhoewel hij gedurende zijn eerste seizoenen vaak hoger op het veld stond als centrale middenvelder aan de zijde van ofwel Gaëtan Englebert, Philippe Clement of Sven Vermant – meteen uit tot een sterkhouder. Hij nam de positie van verdedigende middenvelder uiteindelijk definitief over van Philippe Clement, omdat trainer Trond Sollied in de laatste wegens diens lengte, meer een centrale verdediger zag. Dus schoof Philippe Clement, die ook geregeld even in de lappenmand lag, een rij achteruit. In juli 2004 erfde Simons de kapiteinsband van gestopt ouderdomsdeken en clubicoon Dany Verlinden. Hij was toen reeds vice-aanvoerder geweest achter Verlinden. Geprezen om zijn eenvoud, positiespel, balrecuperaties en loopvermogen gaf hij in de omschakeling vrijwel altijd een pass vooruit, waarmee hij vaak vier tegenstanders uitschakelde. Simons zette meestal hoog druk en dichtte de gaten op de flanken. Vandaar dat Sollied hem soms als centrale verdediger gebruikte en daar met hem man op man durfde te spelen.

Simons werd qua speelstijl en carrièreverloop vaak vergeleken met Franky Van der Elst. Beide spelers kwamen op hun 23ste van een ploeg die degradeerde naar Club. Ze hebben hetzelfde profiel, zowel fysiek als qua polyvalentie (middenveld of verdediging). In januari 2003, tijdens zijn derde seizoen in Brugge, werd Simons beloond met de Gouden Schoen 2002. Hij eindigde voor de vorige laureaat Wesley Sonck en Sint-Truiden-routinier Danny Boffin, twee creatieve spelers. Hij was de eerste Bruggeling die de Gouden Schoen won sinds Franky Van der Elst in 1996. Simons werd dat seizoen tevens Profvoetballer van het Jaar 2003. Met Club Brugge werd Simons twee keer landskampioen en won hij twee keer de Belgische beker.

[in 2016] Iedereen volgde Timmy, voor de jonge spelers een voorbeeld omdat hij altijd hard werkte en gedisciplineerd was. Daarom is het niet verrassend dat hij op zijn leeftijd, 39 jaar, nog altijd speelt.

— David Rozehnal, ploegmaat van Simons bij Club Brugge tussen 2003 en 2005

Gedenkwaardig voor zijn eerste periode bij Club Brugge werd de drietand "Simons-Čeh-Englebert": het erg energieke, veelal onkreukbare en veelzijdige middenveld onder leiding van de Noorse succescoach Trond Sollied; bestaande uit de verdedigend ingestelde aanvoerder Simons, de Sloveense vrije schoppenspecialist Nastja Čeh en de Luikse kilometervreter Gaëtan Englebert. Simons was onvervangbaar en werd omzeggens nooit gewisseld, Englebert werd dat zelden. Hun chemie werd nog eens door Nastja Čeh aangehaald in het weekblad Sport/Voetbalmagazine in 2020. Aldus Čeh: "Ik speelde graag samen met Simons en Englebert. Vertrekken bij Club Brugge was de grootste blunder uit mijn carrière."

Naast Englebert en Čeh speelde hij op het Brugse middenveld met spelers als Alin Stoica, Serhij Serebrennikov, Jonathan Blondel en Sandy Martens (die laatste was in de eerste plaats een aanvaller). Timmy Simons was bij Brugge de vaste strafschopnemer: zijn penalty's gingen er haast altijd in. In vijf seizoenen Club Brugge kwam hij 161 keer in actie in de competitie. Alles samen (inclusief Bekervoetbal en Europees) speelde hij 229 wedstrijden voor blauw-zwart.

PSV

Simons werd op 29 juni 2005, na vijf jaar Club Brugge voor ruim €5.000.000,- overgenomen door PSV. Hij moest er de opvolger worden van Mark van Bommel die naar FC Barcelona vertrok. Voordat Simons naar PSV ging, onderhandelde hij tevens met Feyenoord, op aanraden van Bart Goor. Feyenoord kon echter moeilijk voldoen aan de vraagprijs en schoof de transfer op de lange baan na het ontslag van hoofdtrainer Ruud Gullit. Hierdoor stopte Club Brugge de onderhandelingen. Bij PSV veroverde Simons direct een basisplaats. Met PSV werd hij in het seizoen 2005/2006 kampioen van Nederland. Simons werd al snel de penaltynemer van PSV. In de eredivisiewedstrijd tegen NAC Breda (op 3 december 2005) miste hij zijn eerste penalty’s in zijn loopbaan. Als reactie gaf Timmy Simons: "'t Was maar goed dat het een onterechte penalty was, heb ik er nog enigszins vrede mee".

Ook in zijn tweede jaar bij PSV verliep het prima met Simons. Van de totaal 49 wedstrijden die PSV speelde, in competitie, Champions League, Super Cup en Beker, speelde Simons 48 wedstrijden mee. Al deze wedstrijden speelde hij de volledige 90 minuten. De wedstrijd die Simons miste werd hem rust gegund. Hij was dus een belangrijke waarde in het kampioenschap dat behaald wordt in het seizoen 2006/07.

Na het vertrek van Phillip Cocu werd hij in het seizoen seizoen 2007/08 benoemd tot aanvoerder van PSV. Na Club Brugge en het Belgisch nationale elftal werd Simons dus ook bij PSV én aanvoerder én vaste penaltynemer.

Voor de wedstrijd van PSV tegen Willem II, op 6 oktober 2007 toonden de PSV-fans hun genegenheid met Simons. De gehele West-tribune was gehuld in de Belgische vlag en een spandoek werd ontrold met de tekst: "Kapitein Simons: Onze Leeuw van Vlaanderen". Ook in het seizoen 2007/08 wordt Simons met PSV kampioen van Nederland. Zijn vierde titel op rij. Hij scoorde dat seizoen vier keer, drie keer verzilverde hij een strafschop en eenmaal scoorde middels een afstandsschot. Samen met doelman Gomes maakte Simons de meeste competitieminuten. Zij misten beiden slechts één competitiewedstrijd en speelden de andere 33 van het begin tot het einde mee. De verdedigende middenvelder kreeg het seizoen één enkele gele kaart en geen rode kaart, in de UEFA-Cup-wedstrijd PSV-Tottenham Hotspur. Zijn totaal kwam daarmee op 6 gele kaarten in 140 officiële wedstrijden voor PSV in zijn eerste drie seizoenen.

In zijn laatste seizoen bij PSV verloor Simons zijn basisplaats aan de jonge Ibrahim Afellay. Ook de komst van Orlando Engelaar verminderde zijn speelminuten. Aangezien PSV in financieel zwaar weer zat en hij een van de grootverdieners van de selectie was, besloot PSV Simons een transfervrije overgang naar 1. FC Nürnberg, een club die uitkomt in de Bundesliga te geven. Hij tekende in eerste instantie voor twee seizoen, met de afspraak dat Simons na die twee jaar, en het beëindigen van zijn carrière, zou terugkeren naar PSV in een technische functie.

1. FC Nürnberg

Ook bij zijn nieuwe Duitse ploeg 1. FC Nürnberg leek Simons van groot belang, zowel met zijn leiderskwaliteiten en zijn groot loopvermogen. In twee seizoenen was Simons de speler die het meest speelde in de Bundesliga. Hij speelde er 102 officiële competitiewedstrijden na elkaar, zonder onderbreking door blessures of schorsingen. Dat is in de Bundesliga nog altijd een record. In het seizoen 2010/11 miste hij zelfs geen minuut. Ook bij Nürnberg werd hij aanvoerder. Door zijn uitstekende resultaten kwam hij in 2012 in de belangstelling van zijn oude ploeg Club Brugge maar ook van Anderlecht. Simons drukte die speculaties de kop in door zijn contract dat in de zomer van 2013 afliep te verlengen tot 2014. Hij behaalde met zijn ploeg respectievelijk de 6e en 2 keer de 10de plaats in het algemeen klassement.

Timmy Simons bij 1. FC Nürnberg

Club Brugge

Op 12 juni 2013 tekende Simons, na drie jaar gespeeld te hebben bij Nürnberg, een contract voor twee jaar met de optie om nadien in een technische functie bij Club te blijven. Hij is dan 37 jaar. Brugge betaalde ruim €500.000,- om hem over te nemen. Met hem erbij werden ook 2 landstitels binnen gehaald: 2015/16 & 2017/18.

Tijdens de eerste competitiewedstrijd van het seizoen 2013/14 maakte Simons zijn comeback voor blauw-zwart. Hij kreeg op speeldag 1 al na 21 minuten een discutabele rode kaart na een overtreding op Charleroispeler Ederson. Op 15 mei 2016 stak hij als kapitein, net als precies 11 jaar daarvoor, de veertiende landstitel voor Club Brugge in de lucht na een 4-0 overwinning tegen RSC Anderlecht. Hij speelde op 29 januari 2017 tegen AA Gent zijn 1.000ste wedstrijd als profvoetballer. Club verloor die wedstrijd wel met 2-0.

Op 25 februari 2018 brak hij het 93-jarige record van de oudste veldspeler ooit in de Belgische eerste klasse. Bij zijn invalbeurt tegen Standard Luik was hij toen 41 jaar, 2 maanden en 14 dagen oud en verbrak hij zo het record dat tot dan op naam stond van Charles Cambier (41 jaar en 7 dagen). Nog opmerkelijk is dat Simons ondanks zijn hoge leeftijd in méér competitiewedstrijden heeft aangetreden dan in zijn eerste periode bij de club.

Op 13 mei 2018, na het behalen van zijn zevende titel als speler, verkondigde Simons dat hij een einde maakte aan zijn actieve spelerscarrière. Er werd meegedeeld dat hij in de toekomst een functie kon opnemen in het kader van de club.

Clubstatistieken

Seizoen	Club	Land	Competitie	Competitie		Beker		Supercup		Internationaal		Totaal
				Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.
1994/95	KFC Diest		Tweede Klasse	3	0	0	0	—		—		3	0
1995/96				20	0	1	0	—		—		21	0
1996/97			Derde Klasse B	29	2	1	1	—		—		30	3
1997/98				30	0	4	0	—		—		34	0
1998/99	Lommel SK		Eerste klasse	32	1	2	0	—		4	0	38	1
1999/00				32	4	2	0	—		—		34	4
2000/01	Club Brugge			34	2	1	1	—		8	1	43	4
2001/02				34	3	6	0	—		8	1	48	4
2002/03				33	7	3	0	—		12	2	48	9
2003/04				33	4	7	0	1	0	12	0	53	4
2004/05				29	7	5	1	1	0	9	1	44	9
2005/06	PSV		Eredivisie	32	2	4	1	1	0	8	0	45	3
2006/07				34	5	3	3	1	0	10	1	48	9
2007/08				33	4	1	0	1	0	11	1	46	5
2008/09				34	3	1	0	1	0	6	1	42	4
2009/10				25	0	3	0	—		9	1	37	1
2010/11	FC Nürnberg		Bundesliga	34	2	4	3	—		—		38	5
2011/12				34	4	3	0	—		—		37	4
2012/13				34	5	1	0	—		—		35	5
2013/14	Club Brugge		Eerste klasse	38	7	2	0	—		2	0	42	7
2014/15				40	7	6	0	—		16	0	62	7
2015/16				34	2	6	0	1	0	8	0	49	2
2016/17				35	0	1	0	1	0	4	0	41	0
2017/18				8	0	0	0	—		0	0	8	0
Carrière totaal				724	71	65	9	8	0	127	8	921	88

Interlandcarrière

Timmy Simons bij de Rode Duivels

Op 28 februari 2001 wordt Simons een eerste keer Rode Duivel. België wint met 10-1 van San Marino, Simons komt wel niet van de bank. Dat doet hij evenmin voor de 2-2 in Schotland, een maand later. Maar als de Belgen eind april vriendschappelijk gaan spelen in Praag, bij Tsjechië, mag hij in de basis debuteren. Simons debuteerde net als Peter Van der Heyden. Het wordt 1-1 en Simons is op het middenveld de vervanger van Yves Vanderhaeghe. Bij de nationale ploeg was hij al gauw een vaste waarde en onder bondscoach René Vandereycken en werd hij aanvoerder. Hij maakte deel uit van de selectie voor het WK 2002 in Japan en Zuid-Korea, waar hij alle vijf de wedstrijden speelde. Onder bondscoach Aimé Anthuenis speelt Simons meestal als verdediger, terwijl hij bij Club Brugge vaker op het middenveld acteert.

Onder bondscoach Dick Advocaat werd hij opzijgeschoven. Als die aan het roer van de Duivels komt, laat hij Simons vallen. Van september 2009 tot september 2010 is hij niet één keer international. Advocaat belt hem wel om het te zeggen, maar dat telefoontje is zo kort en krachtig dat Simons te verbouwereerd is om uitleg te vragen. Vanaf 2001 t.e.m. 2011 verzamelde Simons 88 caps. Die leveren hem dan ook een plaats in de top 5 van de meeste interlands. In september 2010, hij is dan speler van Nürnberg, wordt hij onder kersvers bondscoach Georges Leekens terug opgeroepen. Ook onder het bewind van diens opvolger Marc Wilmots vinden we Simons terug in de selectie, al is dit wegens extra-sportieve redenen. Hij veroverde op 16 oktober 2012, als eerste Rode Duivel ooit, een 100e selectie.

Na zijn niet-selectie voor het wereldkampioenschap voetbal 2014, leek de interlandcarrière van Simons voorbij. Voorafgaand aan de eerste interland na dit WK (een vriendschappelijke wedstrijd tegen Australië) werd hij samen met Daniel Van Buyten in de bloemetjes gezet voor zijn verdiensten bij de nationale ploeg.. Op 13 november 2016 werd Simons, na het uitvallen van Kabasele, in extremis toegevoegd aan de selectie voor de interland tegen Estland. In die wedstrijd mocht hij zelfs nog zeven minuten invallen. Hierdoor werd hij met 39 jaar, 11 maanden en 2 dagen de oudste Rode Duivel ooit die aantrad in een officiële wedstrijd. Hiermee brak hij het record uit 1930 van doelman Jan De Bie. Simons verzamelde 94 caps in 114 selecties. Hierin trof hij zes maal raak. Simons was 36 keer aanvoerder van de nationale ploeg.

Interlands

Interlands van Timmy Simons
№	Datum	Wedstrijd	Uitslag	Soort wedstrijd	Doelpunten
Als speler van Club Brugge
1.	25 april 2001	Tsjechië - België	0 – 0	Vriendschappelijk	-
2.	2 juni 2001	België - Letland	3 – 1	Kwalificatie WK 2002	-
3.	15 augustus 2001	Finland - België	4 – 1	Vriendschappelijk	-
4.	05 september 2001	België – Schotland	2 – 0	Kwalificatie WK 2002	-
5.	10 november 2001	België – Tsjechië	1 – 0	Play-Offs WK Kwalificatie 2002	-
6.	14 november 2001	Tsjechië – België	0 – 1	Play-Offs WK Kwalificatie 2002	-
7.	13 februari 2002	België - Noorwegen	1 – 0	Vriendschappelijk	-
8.	27 maart 2002	Griekenland - België	3 – 2	Vriendschappelijk	-
9.	17 april 2002	België - Slowakije	1 – 1	Vriendschappelijk	-
10.	14 mei 2002	België - Algerije	0 – 0	Vriendschappelijk	-
11.	18 mei 2002	Frankrijk - België	1 – 2	Vriendschappelijk	-
12.	26 mei 2002	België - Costa Rica	1 – 0	Vriendschappelijk	-
13.	4 juni 2002	Japan - België	2 – 2	WK 2002	-
14.	10 juni 2002	Tunesië - België	1 – 1	WK 2002	-
15.	14 juni 2002	België - Rusland	3 – 2	WK 2002	-
16.	17 juni 2002	Brazilië - België	2 – 0	WK 2002	-
17.	21 augustus 2002	Polen - België	1 – 0	Vriendschappelijk	-
18.	7 september 2002	België - Bulgarije	0 – 2	Kwalificatie EK 2004	-
19.	12 oktober 2002	Andorra - België	0 – 1	Kwalificatie EK 2004	-
20.	16 oktober 2002	Estland - België	0 – 1	Kwalificatie EK 2004	-
21.	12 februari 2003	Algerije - België	1 – 3	Vriendschappelijk	-
22.	29 maart 2003	Kroatië - België	4 – 0	Kwalificatie EK 2004	-
23.	30 april 2003	België - Polen	3 – 1	Vriendschappelijk	-
24.	7 juni 2003	Bulgarije - België	2 – 2	Kwalificatie EK 2004	-
25.	11 juni 2003	België - Andorra	3 – 0	Kwalificatie EK 2004	-
26.	20 augustus 2003	België - Nederland	1 – 1	Vriendschappelijk	-
27.	10 september 2003	België - Kroatië	2 – 2	Kwalificatie EK 2004	-
28.	11 oktober 2003	België - Estland	2 – 2	Kwalificatie EK 2004	-
29.	18 februari 2004	België - Frankrijk	0 - 2	Vriendschappelijk	-
30.	28 april 2004	België - Turkije	2 - 3	Vriendschappelijk	-
31.	29 mei 2004	Nederland - België	0 - 1	Vriendschappelijk	-
32.	18 augustus 2004	Noorwegen - België	2 - 2	Vriendschappelijk	-
33.	04 september 2004	België - Litouwen	1 – 1	Kwalificatie WK 2006	-
34.	17 november 2004	België - Servië en Montenegro	0 – 2	Kwalificatie WK 2006	-
35.	5 februari 2005	Egypte - België	4 – 0	Vriendschappelijk	-
36.	4 juni 2005	België - Bosnië en Herzegovina	4 – 1	Kwalificatie WK 2006	-
37.	30 maart 2005	San Marino - België	1 – 2	WK Kwalificatie 2006	18' (pen.)
Als speler van PSV
38.	17 augustus 2005	België - Griekenland	2 – 0	Vriendschappelijk	-
39.	03 september 2005	Bosnië en Herzegovina - België	1 – 0	Kwalificatie EK 2008	-
40.	7 september 2005	België - San Marino	8 – 0	Kwalificatie EK 2008	34' (pen.)
41.	8 oktober 2005	België - Spanje	0 – 2	Kwalificatie EK 2008	-
42.	12 oktober 2005	Litouwen - België	1 – 1	Kwalificatie EK 2008	-
43.	1 maart 2006	Luxemburg – België	0 – 2	Vriendschappelijk	-
44.	11 mei 2006	België – Saoedi-Arabië	2 – 1	Vriendschappelijk	-
45.	20 mei 2006	Slowakije – België	1 – 1	Vriendschappelijk	-
46.	24 mei 2006	België - Turkije	3 – 3	Vriendschappelijk	-
47.	16 augustus 2006	België - Kazachstan	0 – 0	Kwalificatie EK 2008	-
48.	6 september 2006	Armenië - België	0 – 1	Kwalificatie EK 2008	-
49.	7 oktober 2006	Servië - België	1 – 0	Kwalificatie EK 2008	-
50.	11 oktober 2006	België - Azerbeidzjan	3 – 0	Kwalificatie EK 2008	24'
51.	15 november 2006	België - Polen	0 – 1	Kwalificatie EK 2008	-
52.	7 februari 2007	België - Tsjechië	0 – 2	Vriendschappelijk	-
53.	2 juni 2007	België – Portugal	1 – 2	Kwalificatie EK 2008	-
54.	6 juni 2007	Finland – België	2 – 0	Kwalificatie EK 2008	-
55.	22 augustus 2007	België – Servië	3 – 2	Kwalificatie EK 2008	-
56.	12 september 2007	Kazachstan – België	2 – 2	Kwalificatie EK 2008	-
57.	13 oktober 2007	België - Finland	0 – 0	Kwalificatie EK 2008	-
58.	17 oktober 2007	België - Armenië	3 – 0	Kwalificatie EK 2008	-
59.	26 maart 2008	België - Marokko	1 – 4	Vriendschappelijk	-
60.	30 mei 2008	Italië - België	3 – 1	Vriendschappelijk	-
61.	20 augustus 2008	Duitsland - België	2 – 0	Vriendschappelijk	-
62.	6 september 2008	België - Estland	3 – 2	Kwalificatie WK 2010	-
63.	10 september 2008	Turkije – België	1 – 1	Kwalificatie WK 2010	-
64.	11 oktober 2008	België – Armenië	2 – 0	Kwalificatie WK 2010	-
65.	15 oktober 2008	België - Spanje	1 – 2	Kwalificatie WK 2010	-
66.	19 november 2008	Luxemburg - België	1 – 2	Kwalificatie WK 2010	-
67.	11 februari 2009	België - Slovenië	1 – 1	Kwalificatie WK 2010	-
68.	28 maart 2009	België – Bosnië en Herzegovina	2 – 4	WK Kwalificatie 2010	-
69.	1 april 2009	Bosnië en Herzegovina – België	2 – 1	WK Kwalificatie 2010	-
70.	29 mei 2009	Chili – België	1 – 1	Kirin Cup 2009	-
71.	31 mei 2009	Japan – België	4 – 0	Kirin Cup 2009	-
72.	12 augustus 2009	Tsjechië - België	3 – 1	Vriendschappelijk	-
73.	5 september 2009	Spanje - België	5 – 0	Kwalificatie WK 2010	-
74.	9 september 2009	Armenië - België	2 – 1	Kwalificatie WK 2010	-
Als speler van 1. FC Nürnberg
75.	3 september 2010	België - Duitsland	0 – 1	Kwalificatie EK 2012	-
76.	7 september 2010	Turkije - België	3 – 2	Kwalificatie EK 2012	-
77.	8 oktober 2010	Kazachstan - België	0 – 2	Kwalificatie EK 2012	-
78.	12 oktober 2010	België – Oostenrijk	4 – 4	kwalificatie EK 2012	-
79.	17 november 2010	Rusland - België	0 – 2	Vriendschappelijk	-
80.	9 februari 2011	België - Finland	1 – 1	Vriendschappelijk	-
81.	25 maart 2011	Oostenrijk - België	0 – 2	Kwalificatie EK 2012	-
82.	29 maart 2011	België - Azerbeidzjan	4 – 1	Kwalificatie EK 2012	32'
83.	3 juni 2011	België – Turkije	1 – 1	kwalificatie EK 2012	-
84.	10 augustus 2011	Slowakije - België	0 – 0	Vriendschappelijk	-
85.	2 september 2011	Azerbeidzjan – België	1 – 1	kwalificatie EK 2012	55'
86.	6 september 2011	België – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten	1 – 0	Vriendschappelijk	-
87.	7 oktober 2011	België - Kazachstan	4 – 1	Kwalificatie EK 2012	40'
88.	11 oktober 2011	Duitsland - België	2 – 1	Kwalificatie EK 2012	-
89.	15 november 2011	Frankrijk - België	0 – 0	Vriendschappelijk	-
90.	25 mei 2012	België – Montenegro	2 – 2	Vriendschappelijk	-
91.	2 juni 2012	Engeland – België	1 – 0	Vriendschappelijk	-
92.	6 februari 2013	België - Slowakije	2 – 1	Vriendschappelijk	-
93.	29 mei 2013	Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – België	2 – 4	Vriendschappelijk	-
Als speler van Club Brugge
94.	13 november 2016	België – Estland	8 – 1	Kwalificatie WK 2018	-
Totaal					6

Bijgewerkt t/m 7 december 2020

Trainerscarrière

Club Brugge

Op 31 mei 2018 werd Simons aangesteld door Club Brugge als assistent van hoofdtrainer Ivan Leko voor het seizoen 2018-19. In juni 2019, na de terugkeer van Philippe Clement naar de club als hoofdcoach, ging Simons de U16 van Club Brugge trainen.

Zulte Waregem

In juni 2020 vertrok Simons naar Zulte Waregem om er assistent te worden van hoofdtrainer Francky Dury. Dury werd half december 2021 ontslagen waarop Simons en Davy De fauw als duo hoofdtrainers werden voor de rest van het seizoen 2021-22. Op 17 mei 2022, werd Mbaye Leye aangesteld als nieuwe hoofdcoach. De West-Vlaamse ploeg probeerde te onderhandelen met Simons om hem een nieuwe functie aan te bieden binnen de ploeg, maar deze liepen af zonder overeenkomst.

FC Dender

Op maandag 13 februari 2023 startte hij als trainer bij FCV Dender EH, ploeg in Eerste klasse B 2022-23 (voetbal België). Hij moet de ploeg door de play-downs van de competitie loodsen en ervoor zorgen dat ze niet degraderen.

Trivia

• Tussen 2002 en 2008 werd Simons vijfmaal kampioen in zes seizoenen, tweemaal met Brugge (in 2003 en 2005) en driemaal met PSV (in 2006, 2007 en 2008). Aangezien Simons met Club Brugge in 2002 en 2004 de Beker van België won, won Simons tussen 2002 en 2008 elk jaar een prijs.
• Simons was, met het oog op het nakende einde van zijn voetballersloopbaan, mede-eigenaar geworden van het wielerteam Vastgoedservice-Golden Palace Cycling Team en investeerde in een woonpark voor senioren in Neurenberg.
• Simons werd op 25 februari 2018 de oudste veldspeler ooit in de Belgische eerste klasse. Bij zijn invalbeurt tegen Standard Luik was hij 41 jaar, 2 maanden en 14 dagen oud, waardoor hij het 93 jaar oude record van Charles Cambier (41 jaar en 7 dagen) verbrak.
• Een personage uit de Britse Channel 4-soap Hollyoaks kreeg de naam Timmy Simons. Het personage was te zien in 2021.
• In 2023 werd Simons onthuld als “Groot Licht” in het VTM-programma The Masked Singer.

Erelijst

Competitie
	Aantal	Jaren
Club Brugge
Landskampioen België	4x	2002/03, 2004/05, 2015/16, 2017/18
Beker van België	3x	2001/02, 2003/04, 2014/15
Belgische Supercup	4x	2002, 2003, 2004, 2016
PSV
Landskampioen Nederland	3x	2005/06, 2006/07, 2007/08
Johan Cruijff Schaal	1x	2008

Individueel
Man van het Seizoen	1x	2001
Gouden Schoen	1x	2002
Profvoetballer van het Jaar	1x	2003

Zie ook

Mediabestanden

• Lijst van spelers van Club Brugge
• Lijst van spelers van PSV
• Lijst van Belgische doelpuntenmakers in de UEFA Champions League

Bronnen, noten en/of referenties

België – WK 2002 (1/8ste finales)

1 De Vlieger · 2 Deflandre · 3 De Boeck · 4 Van Meir · 5 Van Kerckhoven · 6 Simons · 7 Wilmots  · 8 Goor · 9 Sonck · 10 Walem · 11 Verheyen · 12 Van der Heyden · 13 Vandendriessche · 14 Vermant · 15 Peeters · 16 Van Buyten · 17 Englebert · 18 Vanderhaeghe · 19 Thijs · 20 Strupar · 21 Boffin · 22 Mpenza · 23 Herpoel · Coach: Waseige

· ·

Club Brugge (mannen) – Belgisch landskampioen voetbal 2002–2003

· ·

Club Brugge (mannen) – Belgisch landskampioen voetbal 2004–2005

· ·

PSV (mannen) – Nederlands landskampioen voetbal 2005–2006

· ·

PSV (mannen) – Nederlands landskampioen voetbal 2006–2007

· ·

PSV (mannen) – Nederlands landskampioen voetbal 2007–2008

· ·

Club Brugge (mannen) – Belgisch landskampioen voetbal 2015–2016

· ·

Club Brugge (mannen) – Belgisch landskampioen voetbal 2017–2018

· ·

Winnaars Belgische Gouden Schoen

1954: Rik Coppens · 1955: Fons Van Brandt · 1956: Vic Mees · 1957: Jef Jurion · 1958: Roland Storme · 1959: Lucien Olieslagers · Paul Van Himst · 1962: Jef Jurion · 1963: Jean Nicolay · 1964: Wilfried Puis · 1965: Paul Van Himst · 1966: Wilfried Van Moer · 1967: Fernand Boone · 1968: Odilon Polleunis · 1969: Wilfried Van Moer · 1970: Wilfried Van Moer · 1971: Erwin Vandendaele · 1972: Christian Piot · 1973: Maurice Martens · 1974: Paul Van Himst · 1975: Johan Boskamp · 1976: Rob Rensenbrink · 1977: Julien Cools · 1978: Jean-Marie Pfaff · 1979: Jean Janssens · 1980: Jan Ceulemans · 1981: Erwin Vandenbergh · 1982: Eric Gerets · 1983: Frank Vercauteren · 1984: Enzo Scifo · 1985–1986: Jan Ceulemans · 1987: Michel Preud'homme · 1988: Lei Clijsters · 1989: Michel Preud'homme · 1990: Franky Van der Elst · 1991: Marc Degryse · 1992: Philippe Albert · 1993: Pär Zetterberg · 1994: Gilles De Bilde · 1995: Paul Okon · 1996: Franky Van der Elst · 1997: Pär Zetterberg · 1998: Branko Strupar · 1999: Lorenzo Staelens · 2000: Jan Koller · 2001: Wesley Sonck · 2002: Timmy Simons · 2003: Aruna Dindane · 2004: Vincent Kompany · 2005: Sérgio Conceição · 2006: Mbark Boussoufa · 2007: Steven Defour · 2008: Axel Witsel · 2009: Milan Jovanović · 2010: Mbark Boussoufa · 2011: Matías Suárez · 2012: Dieumerci Mbokani · 2013: Thorgan Hazard · 2014: Dennis Praet · 2015: Sven Kums · 2016: José Izquierdo · 2017: Ruud Vormer · 2018–2019: Hans Vanaken · 2020: Lior Refaelov · 2021: Paul Onuachu · 2022: Simon Mignolet

Voorganger: Wesley Sonck	Gouden Schoen 2002	Opvolger: Aruna Dindane
Voorganger: Wesley Sonck	Profvoetballer van het Jaar 2003	Opvolger: Aruna Dindane
Voorganger: Yves Vanderhaeghe	Man van het Seizoen 2001	Opvolger: Danny Boffin
Voorganger: Dany Verlinden	Aanvoerder van Club Brugge 2004-2005	Opvolger: Gert Verheyen
Voorganger: Carl Hoefkens Ryan Donk	Aanvoerder van Club Brugge 2013-2017	Opvolger: Ruud Vormer