Tom Meeusen

	Tom Meeusen
	Persoonlijke informatie
Geboortedatum	7 November 1988
Geboorteplaats	Brasschaat, België
Nationaliteit	Belgische
Lengte	176 cm
Gewicht	62 kg
	Sportieve informatie
Huidige ploeg	group HENS-Maes Containers
Discipline(s)	Veldrijden
	Ploegen
2006-2017; 2017-2019; 2020–heden	Telenet-Fidea; Corendon-Circus; group HENS-Maes Containers
Portaal	Wielersport

Tom Meeusen (7 november 1988) is een Belgisch wielrenner die vooral in het veldrijden actief is.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

In 2006 behaalde hij een bronzen medaille op het wereldkampioenschap te Zeddam bij de junioren. Sinds 1 september 2007 maakt hij deel uit van het Fidea Cycling Team. Op 6 januari 2008 wordt hij Belgisch kampioen veldrijden bij de beloften in Hofstade. Ook is Meeusen een Belgische topper in het Mountainbiken en wordt hij verschillende keren Belgisch kampioen: in 2004 (nieuwelingen), 2005 en 2006 (juniores), en 2009 (beloften). In 2010 haalde hij een vierde plaats op het wereldkampioenschap te Tábor waar de Poolse broers Szczepaniak met de gouden en bronzen medaille gingen lopen. Deze verloren ze echter later via de groene tafel wegens dopinggebruik voorafgaand aan dat WK. Meeusen kreeg uiteindelijk de zilveren medaille, de titel ging naar Arnaud Jouffroy.

Profjaren[bewerken | brontekst bewerken]

Sinds januari 2010 rijdt hij als prof voor het Fidea Cycling Team. Op 10 januari 2010 reed hij zijn eerste Belgisch kampioenschap veldrijden bij de profs en behaalde hij onmiddellijk een 3de plaats na Sven Nys (1) en Klaas Vantornout (2).

In het seizoen 2010-11 won hij de Nacht van Woerden, en op 28 november zijn eerste superprestige wedstrijd in Gieten. Op 19 december won hij zijn eerste wereldbeker veldrit in het ondergesneeuwde Kalmthout door in de sprint Sven Nys te verslaan.

In zijn 2de profjaar moest Tom bevestigen, de eerste maanden liepen mede dankzij blessures niet vanzelfsprekend. Wel reed hij deze winter alle 8 de wereldbekercrossen. Naarmate het seizoen vorderde werd hij steeds beter. Ook de overwinningen bleven niet uit. Meeusen won zowel de Superprestige in Hoogstraten als de GVA Trofee in Lille.

Meeusen begon vol goede moed aan het seizoen 2012-2013. Hij wilde een stap zetten naast de zogenaamde grote drie: Sven Nys, Niels Albert en Kevin Pauwels. Het draaide voor Meeusen echter anders uit. In het begin van het seizoen sukkelde hij met ziekte en voelde hij zich overtraind. Hij werd voor onbekende redenen gehoord als getuige (niet als verdachte) in een onderzoek tegen een dokter uit Rotselaar. Door dit onderzoek kon Meeusen niet deelnemen aan de resterende Wereldbekers en ook niet aan het WK in Louisville (VS).

Nadat de problemen achter de rug waren begon Meeusen flitsend aan het seizoen 2013-2014. Hij won meteen in Laarne en 's-Hertogenbosch. Later won hij ook nog de veldritklassieker de Bpost Bank Trofee op de Koppenberg. Halverwege het seizoen begon hij wat te sukkelen met ziekte en blessures. Toch eindigde hij sterk met zeges in de wereldbekermanche van Nommay en de Superprestige-cross van Middelkerke.

In het seizoen 2014-15 startte Meeusen matig, maar al snel groeide zijn vormpeil, wat resulteerde in een overwinning in de Superprestige-cross in Ruddervoorde begin november. Later op het seizoen won hij ook nog de klassieke Druivencross in Overijse. Aan de gerechtelijke beslommeringen die startten in de winter van 2012-13, kwam in dit seizoen een definitief einde, door de volledige vrijspraak door de Belgische Wielerbond op 28 april 2015.

Helemaal vrij van zorgen startte Meeusen goed het seizoen 2015-16 waarin hij al in oktober de crossen in Meulebeke en Ardooie won. De prestatie van dit seizoen was de overwinning in de Azencross in Loenhout eind december. Op het einde van het seizoen won Meeusen ook nog de Kleicross in Lebbeke. Op het WK in Zolder finisht Meeusen als 8ste.

Het seizoen 2016-17 werd volledig gedomineerd door de uitzonderlijke talenten Wout van Aert en Mathieu van der Poel. Meeusen reed net als vele andere crossers vaak voor de 3de plek en slaagde er acht maal in om op het podium te eindigen, waarvan één keer op het hoogste trapje in Sint-Niklaas. Op het WK in februari in Bieles breekt Tom's fietskader in de eerste ronde, en daardoor meteen einde wedstrijd. Op het einde van dit seizoen maakte Meeusen de overstap naar het Beobank-Corendon-team, na 16 jaar trouwe dienst voor Telenet-Fidea.

In het seizoen 2017-18, het 8ste jaar van Meeusen bij de profs, in dienst van de Corendon-Circus ploeg, slaagt hij er niet in om een cross te winnen. Wel eindigt hij drie keer op het podium, in de Zilvermeercross in Mol, de Druivencross in Overijse, en de Vestingscross in Hulst. Voor het eerst wordt Tom niet geselecteerd voor het WK.

Het seizoen 2018-19 wordt volledig gedomineerd door de ploegmaat van Meeusen, Mathieu van der Poel. Tom zelf slaagt er niet in om een cross te winnen, maar finisht wel drie keer op het podium, in november in Hamme, en op het einde van het seizoen in Leuven en in de Sluitingsprijs in Oostmalle.

De veldrijder Meeusen[bewerken | brontekst bewerken]

Tom Meeusen staat bekend als een zeer technisch vaardig veldrijder. Dit uit zich vooral in zijn kwaliteit om over de balkjes in het parcours te springen. Dit in navolging van Sven Nys hoewel Meeusen hoger wordt ingeschat op dit gebied. Hij staat ook bekend als de "ijskoning" doordat hij zeer behendig is wanneer een parcours een besneeuwde en ijzige ondergrond heeft.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Wegwielrennen[bewerken | brontekst bewerken]

2011 - 1 zege: 6e etappe Ronde van Servië

Veldrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Elite[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen	Wereldbeker	Superprestige	DVV Trofee	WK	EK	BK	Overige	Totaal aantal zeges
2009-2010				NVT	NVT	3 ↑		0
2010-2011	Kalmthout	Gieten		10e	NVT	DNF	Woerden, Huijbergen	4
2011-2012		Hoogstraten	Lille	4e	NVT	4e		2
2012-2013				DNS	NVT	10e	Zonnebeke	1
2013-2014	Nommay	Middelkerke	Oudenaarde	5e	NVT	4e	Laarne, Den Bosch, Eeklo	6
2014-2015		Ruddervoorde		6e	NVT	2 ↑	Overijse	2
2015-2016			Loenhout	8e	DNF	9e	Ardooie, Rucphen, Lebbeke	4
2016-2017				DNF	DNS	6e	St-Niklaas	1
2017-2018				DNS	DNS	DNF		0
2018-2019				DNS	DNS	12e		0
2019-2020				DNS	DNS	10e		0
2020-2021				DNS	DNS	10e		0
2020-2021							Oisterwijk	1
Totaal	2	4	3	0	0	0	12	21

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen	Aantal zeges				WB	SP	DVV	UCI
2010-2011	4 overwinningen	10e	NVT	DNF	20e	7e	8e	5e
2011-2012	2 overwinningen	4e	NVT	4e	5e	4e	5e	5e
2012-2013	1 overwinning	DNS	NVT	10e	11e	10e	22e	18e
2013-2014	6 overwinningen	5e	NVT	4e	7e	3	3	6e
2014-2015	2 overwinningen	6e	NVT	2	5e	4e	4e	5e
2015-2016	4 overwinningen	8e	DNF	9e	7e	6e	9e	5e
2016-2017	1 overwinning	DNF	DNS	6e	3	7e	7e	6e
2017-2018	0 overwinningen	DNS	DNS	DNF	17e	11e	11de	24e
2018-2019	0 overwinningen	DNS	DNS	12e	12e	8e	7e	23e

Totaal	20 overwinningen	0	0	0	0	0	0	0

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen	Wereldbeker	Superprestige	DVV Trofee	WK	EK	BK	Overige	Totaal aantal zeges
Junioren
2004-2005		Hamme-Zogge	Loenhout, Oostmalle	40e	8e	4e	Horendonk, Schriek	5
2005-2006	Kalmthout	Ruddervoorde, St-Michielsestel, Gavere, Diegem, Vorselaar eindklassement	Essen, Oostmalle	3 ↑	37e	14e	Erpe-Mere, Dottignies, Neerpelt, Varsenare, Zolder, Eeklo	14
Totaal	1	6 (1x eindklassement)	4	0	0	0	8	19
Beloften
2006-2007				DNS	DNS	13e	Schriek	1
2007-2008		Ruddervoorde, Vorselaar	Oudenaarde, Baal, Oostmalle eindklassement	18e	26e	1 ↑	Essen, Erpe-Mere	8
2008-2009	Kalmthout		Oostmalle	29e	DNF	5e	Neerpelt, Zonhoven	4
2009-2010	Kalmthout, Zolder, Roubaix eindklassement	Gavere, Hamme-Zogge, Gieten, Diegem, Vorselaar eindklassement	Hasselt, Essen, Loenhout, Baal eindklassement	2 ↑	DNF	NVT	Neerpelt	13
Totaal	4 (1x eindklassement)	7 (1x eindklassement)	7 (2x eindklassement)	0	0	1	6	25