Tom Pidcock

Tom Pidcock
	Pidcock na de finish van de Amstel Gold Race 2021.
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Thomas Pidcock
Geboortedatum	30 juli 1999
Geboorteplaats	Leeds, Verenigd Koninkrijk
Nationaliteit	Brits
Lengte	170 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	INEOS Grenadiers
Discipline(s)	• Veldrijden; • Wegwielrennen; • Mountainbiken
Ploegen
2017-2018; 2018-2019; 2018-2021; 02/2021–heden	Telenet-Fidea (veld); Wiggins Le Col (weg); Trinity Racing (veld + weg); INEOS Grenadiers
Beste prestaties
Milaan-San Remo	15e (2021)
Amstel Gold Race	2e (2021)
Ronde van Frankrijk	17e (2022) ; 1 etappezege
WK op de weg	6e (2021)
Overige
Zeges:
Brabantse Pijl; Strade Bianche	2021; 2023
Medailleoverzicht
	Mountainbiken
	Veldrijden
Medailles
	Mountainbiken
Olympische Zomerspelen
Europese kampioenschappen
	Veldrijden
Wereldkampioenschappen
Portaal	Wielersport

Thomas Pidcock (Leeds, 30 juli 1999) is een Brits wielrenner. Pidcock combineert zowel het veldrijden als het wegwielrennen met het mountainbiken. Sinds 1 februari 2021 komt hij uit voor de Britse World Tour formatie INEOS Grenadiers. Hij is regerend olympisch kampioen cross-country mountainbike.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

Pidcock viel eind 2016 voor het eerst op door het Europees kampioen veldrijden bij de junioren te winnen.^[1] Drie maanden later werd hij tevens wereldkampioen in het Luxemburgse Belvaux.^[2] Hij klopte er met ruime voorsprong zijn twee landgenoten Dan Tulett en Ben Turner. Op de weg wist hij in 2017 zowel de juniorenversie van Parijs-Roubaix: Le Pavé de Roubaix, als de wereldtitel tijdrijden te winnen.

Tijdens het veldritseizoen 2017-2018 maakte Pidcock de overstap naar de Beloften. In zijn eerste beloften jaar won hij 10 wedstrijden en het eindklassement van de Wereldbeker. In de daaropvolgende veldritwinter slaagde hij er in om zowel de Wereldbeker, Superprestige, het Europees- en het Wereldkampioenschap bij de beloften te winnen. Hij won dat seizoen ook zijn eerste Britse titel veldrijden bij de elitecategorie. Tijdens het wegseizoen 2019 wist Pidcock Parijs-Roubaix U23 te winnen, twee jaar na zijn overwinning bij de junioren. Tevens won hij een rit en het eindklassement in de Ronde van de Elzas. Dit was zijn eerste elite overwinning met een UCI classificatie.

Eind 2019 gaf Pidcock aan ook in het Cross-country mountainbiken actief te willen zijn.^[3] In 2020 maakt hij zijn internationale debuut in deze discipline. hij won twee manches van de Wereldbeker en pakte de Wereldtitel bij de beloften. Op de weg won hij dat jaar op dominante wijze drie ritten en het eindklassement in de Girobio, de Ronde van Italië voor renners jonger dan 23 jaar.

Elite[bewerken | brontekst bewerken]

De Wereldkampioenschappen veldrijden 2020 waren Pidcock zijn eerste groot kampioenschap bij de elite. Hij eindigde er als tweede achter de Nederlander Mathieu van der Poel. In het daaropvolgende veldritseizoen wist hij zijn eerste klassementscross te winnen. Half december 2020 won hij de zesde manche van de Superprestige, de Cyclocross Asper-Gavere.

Vanaf 1 februari 2021 komt Tom Pidcock uit voor de INEOS Grenadiers. Na een goed seizoensbegin met ereplaatsen in: Kuurne-Brussel-Kuurne en Strade Bianche won hij op 14 april de Brabantse Pijl voor Wout Van Aert. Vier dagen later tijdens de Amstel Gold Race werd Pidcock nipt tweede. In een millimetersprint verloor hij van Wout Van Aert. Het volgende doel van Pidcock was de cross-country mountainbike wedstrijd op de Olympische spelen in Japan. Eind mei wist hij zich onder meer dankzij winst in de wereldbeker van Nové Město als enige Brit te kwalificeren voor de spelen. Ondanks zijn verstoorde voorbereiding door een sleutelbreenbreuk begin juni 2021, wist Pidcock op 26 juli de gouden medaille te veroveren. ^[4]

Een volgende mijlpaal bereikte Pidcock begin 2022. In Fayetteville slaagde hij er in om als eerste Brit ooit wereldkampioen veldrijden te worden.^[5] Op 14 juli 2022 kwam hij solo over de meet op Alpe d'Huez als winnaar van de koninginnenrit van de Ronde van Frankrijk.^[6]

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Mountainbiken[bewerken | brontekst bewerken]

Overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen	Wereldbeker	OS	WK	EK	BK	Overige	Totaal aantal zeges
Junioren
2017		NVT	DNS	DNS	5e		0
Beloften
2019		NVT	DNS	DNS	1		1
2020	Nové Město I, Nové Město II	NVT	1 ↑	DNS	NVT	Alpe d'Huez	4
Elite
2020		NVT	NVT	NVT	NVT	3e, 4e en 5e rit Transmaurienne Vaunoise	3
2021	Nové Město	1 ↑	DNS	DNS	DNS	Leukerbad	3
2022	Albstadt, Nové Město	NVT	4e	1 ↑	DNS		3

Totaal	3	1	0	1	0	4	9

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen	Wereldbeker	UCI	OS	WK	EK	BK
2020	NVT	29e	NVT	NVT	NVT	NVT
2021	18e	24e	1 ↑	DNS	DNS	DNS
2022			NVT	4e	1 ↑	DNS

Totaal	0	0	1	0	1	0

Veldrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen	Wereldbeker	Superprestige	X2O Trofee	WK	EK	BK	Overige	Totaal aantal zeges
Junioren
2015-2016				5e	8e	DNF		0
2016-2017	Namen, Hoogerheide	Zonhoven	Hamme	1 ↑	1 ↑	1	Kruibeke, Hasselt, Hulst	10
Totaal	2	1	1	1	1	1	3	10
Beloften
2017-2018	Koksijde, Bogense, Namen, Zolder eindklassement	Boom, Gavere, Diegem, Middelkerke	Oudenaarde	15e	2 ↑	1		10
2018-2019	Tabor, Koksijde, Namen, Pontchâteau eindklassement	Boom, Gavere, Zonhoven, Diegem, Middelkerke eindklassement	Lille	1 ↑	1 ↑	1		13
2019-2020		Gieten, Boom, Gavere, Ruddervoorde, Zonhoven, Diegem, Middelkerke eindklassement		NVT	NVT	NVT		7
Totaal	8 ( 2x eindklassement )	16 ( 2x eindklassement )	2	1	1	2	0	30
Elite
2017-2018				NVT	NVT	NVT	Abergavenny	1
2018-2019				NVT	NVT	1		1
2019-2020				2 ↑	8e	1		1
2020-2021		Gavere		4e	DNS	NVT		1
2021-2022	Rucphen, Hulst			1 ↑	DNS	DNS	Gullegem	4
2022-2023		Boom	Kortrijk	DNS				2
Totaal	2	2	1	1	0	2	2	10

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen	Wereldbeker	Superprestige	Trofee	UCI	WK	EK	BK
2018–2019	NVT	12e	NVT	12e	NVT	NVT	1
2019–2020	20e	6e	12e	9e	2 ↑	8e	1
2020–2021	7e	11e	13e	10e	4e	DNS	NVT
2021–2022	11e	11e	12e	7e	1 ↑	DNS	DNS

Totaal	0	0	0	0	1	0	2

Wegwielrennen[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

2016 - 1 zege: La Philippe Gilbert
2017 - 5 zeges: Le Pavé de Roubaix; 2e etappe A Aubel-Thimister-La Gleize (ITT); 3e etappe GP Rüebliland (ITT); Eindklassement GP Rüebliland; Wereldkampioen tijdrijden, Junioren
2019 - 2 zeges: 2e B Triptyque des Monts et Châteaux; Parijs-Roubaix U23
2020 - 4 zeges: 4e, 7e en 8e etappe Ronde van Italië voor beloften; Eindklassement Ronde van Italië voor beloften

Elite[bewerken | brontekst bewerken]

2019 - 2 zeges: 2e etappe Ronde van de Elzas; Eindklassement Ronde van de Elzas
2021 - 1 zege: Brabantse Pijl
2022 - 1 zege: 12e etappe Ronde van Frankrijk; Puntenklassement Ronde van Groot-Brittannië
2023 - 2 zeges: 4e etappe Ronde van de Algarve; Strade Bianche

Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2020
2021			67e
2022		17e (1)

Jaar	Milaan-San Remo	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Strade Bianche	Dwars door Vlaanderen	Brabantse Pijl	WK op de weg	Wereldranglijsten
2020									42e	495e (UWR)
2021	15e		41e	2 ↑		5e	43e	1 ↑	6e	33e (UWT)
2022	opgave	67e	14e	11e	103e		3 ↑	5e
2023						1 ↑

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

Pidcock wordt sinds 2017 begeleid door de Belgische trainer en mentor Kurt Bogaerts.

Ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

2017-2018 – Telenet-Fidea Lions (veldrijden)
2018 – Vlag van Verenigd Koninkrijk Team Wiggins (wegwielrennen)
2018-2019 – Vlag van Verenigd Koninkrijk TP Racing (veldrijden)
2019 – Vlag van Verenigd Koninkrijk Wiggins Le Col (wegwielrennen)
2019-2020 – Vlag van Verenigd Koninkrijk Trinity Racing (veldrijden)
2020 – Vlag van Verenigd Koninkrijk Trinity Racing (wegwielrennen + mountainbiken)
2021 – Vlag van Verenigd Koninkrijk INEOS Grenadiers (per 1 maart) (wegwielrennen + mountainbike + veldrijden)
2022 – Vlag van Verenigd Koninkrijk INEOS Grenadiers (wegwielrennen + mountainbike + veldrijden)
2023 – Vlag van Verenigd Koninkrijk INEOS Grenadiers