Tongorchis
| Tongorchis | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||
| Gewone tongorchis (Serapias lingua) | |||||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||||||||
| Serapias L. (1753) | |||||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||||
Tongorchis op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Tongorchis (Serapias) is een geslacht van terrestrische orchideeën die voornamelijk in het Middellandse Zeegebied voorkomen.
Het geslacht dankt zijn naam aan de opvallende tongvormige bloemlip.
Naamgeving en etymologie[bewerken | brontekst bewerken]
De botanische naam van het geslacht is ontleend aan de Egyptische god van de vruchtbaarheid, Serapis, vanwege de veronderstelde potentieverhogende werking van de wortelknollen.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Tongorchissen zijn terrestrische, overblijvende planten, die overwinteren met ondergrondse wortelknollen (geofyten).
De bloem is roze tot paars. De sepalen en bovenste petalen vormen een helm. De opvallende tongvormige lip is verdeeld in een basale hypochiel met twee zijlobben, die samen met de helm een buis vormt, en een distale epichiel die uit de buis steekt en er meestal een hoek mee maakt. De hypochiel heeft een karakteristieke verdikte en donkerrode tot bruine plek aan de basis.
Voortplanting[bewerken | brontekst bewerken]
In de holte die gevormd wordt door de hypochiel en de helm is de temperatuur steeds iets hoger dan er buiten. Vooral solitaire bijen en wespen maken daarvan gebruik om te schuilen tijdens regenbuien en frisse nachten. Bij het verlaten van de bloem nemen ze de plakkerige pollinia mee zodat bij een volgend bezoek de bloem bestoven wordt.
Habitat[bewerken | brontekst bewerken]
Tongorchissen komen voornamelijk voor op graslanden, in bermen, bosranden en lichte naaldbossen.
Voorkomen[bewerken | brontekst bewerken]
Het geslacht komt voor in het Middellandse Zeegebied in Europa, het Midden-Oosten en Noord-Afrika. In Frankrijk komen ze ook voor aan de Atlantische kust. Hoewel de plant bijna nooit ten noorden van de Alpen te zien is, werd de orchidee in de zomer van 2008 waargenomen in Oost-Nederland.[1]
Soorten[bewerken | brontekst bewerken]
Het geslacht telt naargelang de indeling tien tot vijftien soorten:
- Serapias bergonii
- Serapias cordigera (Brede tongorchis)
- Serapias cossyrensis
- Serapias istriaca
- Serapias lingua (Gewone tongorchis)
- Serapias neglecta (Vergeten tongorchis)
- Serapias nurrica
- Serapias orientalis
- Serapias olbia
- Serapias parviflora (Kleine tongorchis)
- Serapias perez-chiscanoi
- Serapias politisii
- Serapias strictiflora
- Serapias vomeracea (Lange tongorchis)
-
-
Brede tongorchis, Serapias cordigera (Corsica) -
-
Gewone tongorchis, Serapias lingua (Algarve) -
Vergeten tongorchis, Serapias neglecta (Plaine des Maures) -
-
-
Kleine tongorchis, Serapias parviflora (Belle-Ile) -
-
Lange tongorchis, Serapias vomeracea (Galargues)
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 
· ·