Naar inhoud springen

Tonya Harding

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Tonya Harding
Tonya Harding (2006)
Tonya Harding (2006)
Persoonlijke informatie
Volledige naam Tonya Maxine Harding
Geboortedatum 12 november 1970
Geboorteplaats Portland
Geboorteland Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Nationaliteit Amerikaanse
Lengte 155 cm
Sportieve informatie
Specialisatie(s) Kunstschaatsen
Trainer/coach Diane Rawlinson (1973–1989; 1992-1994)
Dody Teachman (1989-1992)
Actieve jaren 1973-1994
Portaal  Portaalicoon   Schaatsen

Tonya Maxine Harding (Portland, 12 november 1970) is een Amerikaanse voormalige kunstschaatsster. Harding werd twee keer Amerikaans kampioene kunstrijden en werd tweede bij de Wereldkampioenschappen in 1991. Zij was de eerste Amerikaanse vrouw die een drievoudige axel-sprong uitvoerde tijdens een wedstrijd.[1]

Harding werd geboren in Portland, Oregon in een arm arbeidersgezin. Op haar derde staat ze voor de eerste keer op de schaatsbaan in het winkelcentrum in de buurt en is een natuurtalent. De schaatspakjes maken ze zelf en op de dag van de schoolfoto’s verschijnt Tonya ook in deze kleren. Zo heeft ze gratis foto’s om te verspreiden tijdens de wedstrijden.

Harding werd berucht door haar vermeende aandeel in het complot om tegenstandster Nancy Kerrigan te verwonden tijdens een oefensessie tijdens de Amerikaanse kampioenschappen van 1994.[2]

Op 6 januari 1994 had Jeff Gillooly, de ex-man van Harding, Shane Stant ingehuurd om Kerrigan op haar knie te slaan. De blessure zorgde ervoor dat Kerrigan zich moest terugtrekken van de wedstrijd. Harding werd Amerikaans kampioen. Nadat Harding had toegegeven dat ze geholpen had om de aanslag te verbergen, werd geprobeerd haar uit het Amerikaanse Olympische team te zetten voor de Spelen van Lillehammer. Harding dreigde echter met gerechtelijke stappen en ze mocht toch deelnemen aan de Spelen. Ze werd achtste terwijl Kerrigan met het zilver naar huis ging.

Harding erkende uiteindelijk dat ze had geholpen de aanslag te verbergen, maar bleef volhouden dat ze niet voortijdig op de hoogte was. Ze werd veroordeeld tot drie jaar voorwaardelijk, 500 uur dienstverlening en een boete van 160.000 dollar. Haar man en Stant bleven volhouden dat Harding wel op de hoogte was van de op handen zijnde aanslag. De Amerikaanse kunstschaatsbond besloot na onderzoek Harding de Amerikaanse titel van 1994 af te nemen en haar verdere deelnamen aan officiële wedstrijden te verbieden. Ook voor commerciële evenementen werd ze niet meer uitgenodigd.

Na haar schaatscarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

In 2002 begon Harding aan een bokscarrière door in een televisieprogramma tegen Paula Jones te vechten en te winnen.[3]

De Australische actrice Margot Robbie portretteert Harding in de biografische film I, Tonya. De film werd uitgebracht op 8 december 2017 in de Verenigde Staten. Robbie werd genomineerd voor de Oscar voor beste actrice. Allison Janney, die de rol van Tonya's moeder LaVona Golden vertolkte, kreeg de Oscar voor beste vrouwelijke bijrol.

Sufjan Stevens bracht in 2017 een muzieksingle uit getiteld Tonya Harding.

Harding is driemaal getrouwd; tussen 1990 en 1993 met Gillooly, een jaar in 1995 met Michael Smith en sinds 2010 met Joseph Jens Price. Met hem heeft ze een zoon, Gordon Price.

Belangrijke resultaten

[bewerken | brontekst bewerken]
Resultaten 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994
Olympische Spelen 4e 8e
Wereldkampioenschap Zilver 6e
Nationaal Kampioenschap 6e 5e 5e Brons 7e Goud Brons 4e Goud [noot 1]

* Titel later ontnomen.

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Tonya Harding van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.