Wereldbeker wielrennen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf UCI Wereldbeker)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

De Wereldbeker wielrennen stond onder auspiciën van de UCI (Union Cycliste Internationale). In 10 belangrijke wielerklassiekers, allen eendagswedstrijden, konden wielrenners punten verdienen. Aan het eind van het seizoen werd een klassement opgemaakt. De leider in het tussenklassement was herkenbaar aan een speciale trui. De Wereldbeker bestond van 1988 tot en met 2004. Vanaf 2005 is de Wereldbeker vervangen door de UCI ProTour.

De wedstrijden waren verdeeld over voor- en naseizoen en zo veel mogelijk over belangrijke wielerlanden.

Eerder zijn er klassementen over meerdere wedstrijden geweest: in de jaren vijftig de Challenge Desgrange-Colombo en later de Super Prestige. Beide klassementen werden opgemaakt over eendaagsen en etappewedstrijden.

Paolo Bettini was in 2003 de eerste rijder die 3 wereldbekerwedstrijden in een seizoen won. Johan Museeuw (11) behaalde de meeste overwinningen in wereldbekerwedstrijden.

Samenstelling en reglement[bewerken | brontekst bewerken]

De wereldbeker bestond van 1998 tot 2004 uit de volgende wedstrijden:

De eerste vijf vinden plaats in het voorjaar, de laatste vijf in het najaar.

Bij de invoering van de Wereldbeker zijn de HEW Cyclassics en de Clásica San Sebastián toegevoegd om meer spreiding van wedstrijden te krijgen buiten de traditionele wielerlanden. De wedstrijd in San Sebastián bestond toen nog maar kort en de Cyclassics is er zelfs speciaal voor in het leven geroepen. In de beginjaren werd zelfs nog geëxperimenteerd met wedstrijden in Engeland (Leeds Classic), Japan (Japan Cup) en Canada.

De puntentelling was in de laatste jaren als volgt: De winnaar van elke wedstrijd kreeg 100 punten, de nummers 2 tot 10 respectievelijk 70, 50, 40, 36, 32, 28, 24, 20, 16, en de nummers 11 tot 25 aflopend van 15 tot 1 punt. Aan het eind van ieder jaar werd het eindklassement opgemaakt, maar alleen de rijders die minimaal 6 van de wedstrijden hebben uitgereden, werden daarin opgenomen.

Er was ook een klassement voor teams, en een wereldbeker voor dames; voor beiden geldt een ander puntenschema. De dames reden ook andere wedstrijden.

Eindstanden[bewerken | brontekst bewerken]

1988[bewerken | brontekst bewerken]

1. Steven Rooks Vlag van Nederland
2. Seán Kelly Vlag van Ierland
3. Charly Mottet Vlag van Frankrijk
4. Adrie van der Poel Vlag van Nederland
5. Laurent Fignon Vlag van Frankrijk
6. Tony Rominger Vlag van Zwitserland
7. Rolf Sørensen Vlag van Denemarken
8. Luc Roosen Vlag van België
9. Marnix Lameire Vlag van België
10. Marino Lejarreta Vlag van Spanje

1989[bewerken | brontekst bewerken]

1. Seán Kelly Vlag van Ierland 44
2. Tony Rominger Vlag van Zwitserland 32
3. Rolf Sørensen Vlag van Denemarken 27
4. Frans Maassen Vlag van Nederland 23
5. Steve Bauer Vlag van Canada 23
6. Edwig Van Hooydonck Vlag van België 20
7. Herman Frison Vlag van België 19
8. Charly Mottet Vlag van Frankrijk 19
9. Raúl Alcalá Vlag van Mexico 19
10. Sammie Moreels Vlag van België 19
11. Marc Madiot Vlag van Frankrijk 19

Wedstrijden:

1990[bewerken | brontekst bewerken]

1. Gianni Bugno Vlag van Italië 133
2. Rudy Dhaenens Vlag van België 99
3. Seán Kelly Vlag van Ierland 94
4. Franco Ballerini Vlag van Italië 89
5. Gilles Delion Vlag van Frankrijk 82
6. Claudio Chiappucci Vlag van Italië 78
7. Steve Bauer Vlag van Canada 68
8. Thomas Wegmüller Vlag van Zwitserland 67
9. Rolf Sørensen Vlag van Denemarken 66
10. Federico Echave Vlag van Spanje 65
11. Marino Lejarreta Vlag van Spanje 65

Wedstrijden:

1991[bewerken | brontekst bewerken]

1. Maurizio Fondriest Vlag van Italië 132
2. Laurent Jalabert Vlag van Frankrijk 121
3. Rolf Sørensen Vlag van Denemarken 114
4. Edwig Van Hooydonck Vlag van België 94
5. Marc Madiot Vlag van Frankrijk 71
6. Frans Maassen Vlag van Nederland 70
7. Franco Ballerini Vlag van Italië 66
8. Adrie van der Poel Vlag van Nederland 57
9. Dirk De Wolf Vlag van België 52
10. Phil Anderson Vlag van Australië 51

Wedstrijden:

1992[bewerken | brontekst bewerken]

1. Olaf Ludwig Vlag van Duitsland 144
2. Tony Rominger Vlag van Zwitserland 118
3. Davide Cassani Vlag van Italië 108
4. Raúl Alcalá Vlag van Mexico 92
5. Laurent Jalabert Vlag van Frankrijk 91
6. Vjatsjeslav Jekimov Vlag van Rusland 90
7. Claudio Chiappucci Vlag van Italië 90
8. Johan Museeuw Vlag van België 74
9. Jacky Durand Vlag van Frankrijk 66
10. Gilbert Duclos-Lassalle Vlag van Frankrijk 64

Wedstrijden:

1993[bewerken | brontekst bewerken]

1. Maurizio Fondriest Vlag van Italië 287
2. Johan Museeuw Vlag van België 172
3. Maximilian Sciandri Vlag van het Verenigd Koninkrijk 114
4. Alberto Volpi Vlag van Italië 100
5. Claudio Chiappucci Vlag van Italië 100
6. Giorgio Furlan Vlag van Italië 75
7. Franco Ballerini Vlag van Italië 73
8. Rolf Sørensen Vlag van Denemarken 68
9. Adrie van der Poel Vlag van Nederland 52
10. Jens Heppner Vlag van Duitsland 51

Wedstrijden:

1994[bewerken | brontekst bewerken]

1. Gianluca Bortolami Vlag van Italië 151
2. Johan Museeuw Vlag van België 125
3. Andrei Tchmil Vlag van Moldavië 115
4. Claudio Chiappucci Vlag van Italië 89
5. Giorgio Furlan Vlag van Italië 87
6. Lance Armstrong Vlag van de Verenigde Staten 80
7. Gianni Bugno Vlag van Italië 63
8. Erik Zabel Vlag van Duitsland 50
9. Franco Ballerini Vlag van Italië 50
10. Bruno Cenghialta Vlag van Italië 45

Wedstrijden:

1995[bewerken | brontekst bewerken]

1. Johan Museeuw Vlag van België 199
2. Andrei Tchmil Vlag van Moldavië 144
3. Mauro Gianetti Vlag van Zwitserland 106
4. Michele Bartoli Vlag van Italië 100
5. Fabio Baldato Vlag van Italië 91
6. Gianni Bugno Vlag van Italië 88
7. Maurizio Fondriest Vlag van Italië 87
8. Maximilian Sciandri Vlag van het Verenigd Koninkrijk 79
9. Lance Armstrong Vlag van de Verenigde Staten 74
10. Stefano Zanini Vlag van Italië 65

Wedstrijden:

1996[bewerken | brontekst bewerken]

1. Johan Museeuw Vlag van België 162
2. Andrea Ferrigato Vlag van Italië 126
3. Michele Bartoli Vlag van Italië 124
4. Andrea Tafi Vlag van Italië 107
5. Stefano Zanini Vlag van Italië 88
6. Mauro Gianetti Vlag van Zwitserland 87
7. Lance Armstrong Vlag van de Verenigde Staten 81
8. Fabio Baldato Vlag van Italië 77
9. Davide Rebellin Vlag van Italië 68
10. Oleksandr Hontsjenkov Vlag van Oekraïne 67

Wedstrijden:

1997[bewerken | brontekst bewerken]

1. Michele Bartoli Vlag van Italië 280
2. Rolf Sørensen Vlag van Denemarken 275
3. Andrea Tafi Vlag van Italië 240
4. Davide Rebellin Vlag van Italië 238
5. Laurent Jalabert Vlag van Frankrijk 214
6. Andrei Tchmil Vlag van Oekraïne 212
7. Maximilian Sciandri Vlag van het Verenigd Koninkrijk 192
8. Beat Zberg Vlag van Zwitserland 140
9. Alberto Elli Vlag van Italië 120
10. Gianluca Bortolami Vlag van Italië 115

Wedstrijden:

1998[bewerken | brontekst bewerken]

1. Michele Bartoli Vlag van Italië 416
2. Léon van Bon Vlag van Nederland 190
3. Andrea Tafi Vlag van Italië 166
4. Stefano Zanini Vlag van Italië 163
5. Michael Boogerd Vlag van Nederland 146
6. Andrei Tchmil Vlag van Oekraïne 137
7. Emmanuel Magnien Vlag van Frankrijk 134
8. Franco Ballerini Vlag van Italië 132
9. Rolf Järmann Vlag van Zwitserland 111
10. Frank Vandenbroucke Vlag van België 111

Wedstrijden:

1999[bewerken | brontekst bewerken]

1. Andrei Tchmil Vlag van België 299
2. Michael Boogerd Vlag van Nederland 238
3. Frank Vandenbroucke Vlag van België 214
4. Peter Van Petegem Vlag van België 153
5. Markus Zberg Vlag van Zwitserland 145
6. Johan Museeuw Vlag van België 138
7. Paolo Bettini Vlag van Italië 137
8. Zbigniew Spruch Vlag van Polen 131
9. Léon van Bon Vlag van Nederland 123
10. Marc Wauters Vlag van België 107

Wedstrijden:

2000[bewerken | brontekst bewerken]

1. Erik Zabel Vlag van Duitsland 347
2. Andrei Tchmil Vlag van België 285
3. Francesco Casagrande Vlag van Italië 230
4. Paolo Bettini Vlag van Italië 217
5. Romāns Vainšteins Vlag van Letland 204
6. Óscar Freire Vlag van Spanje 164
7. Davide Rebellin Vlag van Italië 164
8. Fabio Baldato Vlag van Italië 145
9. Zbigniew Spruch Vlag van Polen 144
10. Peter Van Petegem Vlag van België 135

Wedstrijden:

2001[bewerken | brontekst bewerken]

1. Erik Dekker Vlag van Nederland 331
2. Erik Zabel Vlag van Duitsland 250
3. Romāns Vainšteins Vlag van Letland 229
4. Paolo Bettini Vlag van Italië 201
5. Davide Rebellin Vlag van Italië 170
6. Francesco Casagrande Vlag van Italië 156
7. Oscar Camenzind Vlag van Zwitserland 141
8. Gianluca Bortolami Vlag van Italië 130
9. Johan Museeuw Vlag van België 116
10. Michele Bartoli Vlag van Italië 101

Wedstrijden:

2002[bewerken | brontekst bewerken]

1. Paolo Bettini Vlag van Italië 279
2. Johan Museeuw Vlag van België 270
3. Michele Bartoli Vlag van Italië 242
4. Igor Astarloa Vlag van Spanje 183
5. Davide Rebellin Vlag van Italië 179
6. Dario Frigo Vlag van Italië 156
7. George Hincapie Vlag van de Verenigde Staten 124
8. Peter Van Petegem Vlag van België 121
9. Óscar Freire Vlag van Spanje 111
10. Jo Planckaert Vlag van België 107

Wedstrijden:

2003[bewerken | brontekst bewerken]

1. Paolo Bettini Vlag van Italië 365
2. Michael Boogerd Vlag van Nederland 220
3. Peter Van Petegem Vlag van België 219
4. Davide Rebellin Vlag van Italië 187
5. Erik Zabel Vlag van Duitsland 186
6. Danilo Di Luca Vlag van Italië 140
7. Mirko Celestino Vlag van Italië 139
8. Daniele Nardello Vlag van Italië 124
9. Michele Bartoli Vlag van Italië 124
10. Francesco Casagrande Vlag van Italië 123

Wedstrijden:

2004[bewerken | brontekst bewerken]

1. Paolo Bettini Vlag van Italië 340
2. Davide Rebellin Vlag van Italië 327
3. Óscar Freire Vlag van Spanje 252
4. Erik Dekker Vlag van Nederland 251
5. Juan Antonio Flecha Vlag van Spanje 140
6. Steffen Wesemann Vlag van Duitsland 131
7. Peter Van Petegem Vlag van België 105
8. Igor Astarloa Vlag van Spanje 96
9. Mirko Celestino Vlag van Italië 72
10. Léon van Bon Vlag van Nederland 68

Wedstrijden:

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wereldbeker_wielrennen&oldid=58082634"