USS Doris Miller

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag
Vlag
Doris Miller
Vlag
Vlag
Tekening hoe Gerald R. Ford-klasse vliegdekschepen eruit kunnen zien.
Overzicht
Type Vliegdekschip
Klasse Gerald R. Ford-klasse
Naamsein CVN-81
Naamgever Doris Miller
Gebruiker(s) United States Navy
Geschiedenis
Werf Newport News Shipbuilding
Kiellegging 2026
Tewaterlating 2029
In dienst gesteld 2032
Status In ontwikkeling
Algemene kenmerken
Waterverplaatsing 100.000 ton
Lengte 337 m
Breedte 41 m
Diepgang 12 m
Bemanning 4.660
Techniek en uitrusting
Aandrijving 2× A1B kernreactoren
Machinevermogen 350.000 pk
Snelheid 56 km/h
Vliegtuigen en helikopters 80-90
(F-35 Lightning II,
F/A-18E/F Super Hornet,
E-2 Hawkeye,
Boeing EA-18G Growler,
Grumman C-2 Greyhound)
Portaal  Portaalicoon   Marine

De USS Doris Miller (CVN-81) is het vierde (super)vliegdekschip uit de Gerald R. Ford klasse. Het schip is vernoemd naar de kok Doris Miller, die op 7 december 1941 dienst deed toen de Japanse aanval op Pearl Harbor begon. Hij bemande een machinegeweer en kreeg hiervoor een Navy Cross uitgereikt door Chester Nimitz. Hij kwam in november 1943 om door een aanval van een Japanse onderzeeboot op het schip USS Liscombe Bay

De USS Doris Miller zal een waterverplaatsing hebben van 100.000 ton en zal gebouwd worden door Newport News Shipbuilding in Virginia. Naar verwachting zal de bouw beginnen in 2026 en zal het schip zal in 2029 te water gelaten worden. In 2032 wordt het schip in dienst genomen.

Aandrijving[bewerken | brontekst bewerken]

De Gerald R. Ford-klasse schepen worden aangedreven door twee nucleaire reactoren: A1B voor de voortstuwing van het schip en om aan de behoefte van elektrische energie te voldoen. De A staat voor aircraft carrier (vliegdekschip). de 1 betekent dat deze kernreactor het eerste ontwerp van de fabrikant is. B betekent dat Bechtel Corporation deze reactoren produceert.