U 1 (Kriegsmarine)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag
Vlag
U-1
Vlag
Vlag
De U-1 in 1936
Geschiedenis
Kiellegging 11 februari 1935[1]
Tewaterlating 15 juni 1935[1]
In dienst gesteld 29 juni 1935[1]
Uit dienst gesteld 6 april 1940[1]
Algemene kenmerken
Waterverplaatsing 254 ton (boven water)[2]
303 ton (onderwater)[2]
381 ton (maximaal)[2]
Afmetingen 40,9 x 4,1 x 3,8 meter[2]
Bemanning 22 - 24 koppen[2]
Techniek en uitrusting
Machinevermogen 700 pk dieselmotor[2]
360 pk elektromotor[2]
Snelheid 13 knopen boven water[2]
6,9 knopen onder water[2]
Bewapening 3 x torpedobuizen[2]
met 5 torpedo's of 12 x zeemijnen[2]
Portaal  Portaalicoon   Marine

De U-1 was een Duitse U-boot van het Type IIA. De boot werd op 11 februari 1935 bij de Deutsche Werke te Kiel te water gelaten. Het schip werd op 29 juni 1935 onder Kptlt. Klaus Ewerth in dienst genomen en zonk op 9 april 1940 na op een Britse mijn te zijn gevaren.[1]

De U-1 was voornamelijk als opleidingsschip in gebruik, en voer tijdens de Tweede Wereldoorlog twee oorlogspatrouilles. Tijdens deze patrouilles was de U-1 niet succesvol.[1]

Voor het verlies van de U-1 zijn twee verschillende scenario's mogelijk. De eerste mogelijkheid is dat het schip op een mijn van het mijnenveld Field No 7 is gevaren. Dit veld was gelegd door de Britse torpedobootjagers Express, Esk, Icarus en Impulsive 3 maart 1940. De tweede mogelijkheid is dat de U-1 op een mijn is gevaren die gelegd is door de Britse onderzeeboot Narwhall.[1]

Commandanten[bewerken | brontekst bewerken]