Ultimo Tango a Parigi

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ultimo tango a Parigi
Last Tango in Paris
Ultimo Tango a Parigi
Alternatieve titel(s) Last Tango in Paris, Le Dernier Tango à Paris
Regie Bernardo Bertolucci
Producent Alberto Grimaldi
Scenario Bernardo Bertolucci
Franco Arcalli
Agnès Varda
Jean-Louis Trintignant
Hoofdrollen Marlon Brando
Maria Schneider
Maria Michi
Muziek Gato Barbieri
Montage Franco Arcalli
Roberto Perpignani
Cinematografie Vittorio Storaro
Distributie MGM
Première 14 oktober 1972
Genre Erotisch drama, romantiek
Speelduur 136 minuten
Taal Engels
Frans
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Italië Italië
Budget $ 1.250.000
Gewonnen prijzen 6
Overige nominaties 9
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Ultimo tango a Parigi is een erotisch filmdrama uit 1972 van regisseur Bernardo Bertolucci. De hoofdrollen zijn voor Marlon Brando en Maria Schneider. De film is ook bekend onder de Engelse titel Last Tango in Paris. De film werd genomineerd voor twee Oscars.

De film werd zeer kritisch ontvangen. Vanwege de expliciete seksscène wordt deze in Canada, Chili, Zuid-Korea en Portugal verboden en in Italië na zes dagen uit de bioscopen gehaald. De regisseur wordt in Italië bij verstek veroordeeld tot vier maanden cel. Er waren ook lovende reacties. De The New York Times stelt dat de film zeer vernieuwend is en dat er nog tientallen jaren over gesproken zal worden. Dit laatste bleek inderdaad waar. De film betekende voor Bertolucci dat hij opeens films met grote budgetten kon gaan maken en zijn regisseurscarrière echt van de grond kwam.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Wanneer Jeanne, een mooie Parijse vrouw, op zoek gaat naar een appartement ontmoet ze Paul, een mysterieuze Amerikaan. Paul probeert de zelfmoord van zijn vrouw te verwerken. Ze storten zich in een gepassioneerde en erotische relatie, waarin ze op aanraden van Paul hun naam niet zeggen. Jeanne staat op het punt te trouwen met Tom, maar het is Paul die haar lichaam in zijn macht heeft. Maar dat wordt al gauw niet voldoende en Paul wil meer dan seks alleen. Jeanne gaat niet in op zijn dwaas verzoek om liefde, ze gaat tenslotte binnenkort trouwen. Uiteindelijk zegt Paul het dan toch: "Ik hou van jou."

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Brando, Marlon Marlon Brando Paul
Schneider, Maria Maria Schneider Jeanne
Michi, Maria Maria Michi Moeder van Rosa
Galletti, Giovanna Giovanna Galletti Prostituee
Magrini, Gitt Gitt Magrini Moeder van Jeanne
Allégret, Catherine Catherine Allégret Catherine
Marquand, Luce Luce Marquand Olympia
Breillat, Marie-Hélène Marie-Hélène Breillat Monique
Breillat, Catherine Catherine Breillat Mouchette
Diament, Dan Dan Diament Geluidstechnicus
Sola, Catherine Catherine Sola Regieassistente
Marchetti, Mauro Mauro Marchetti Cameraman
Léaud, Jean-Pierre Jean-Pierre Léaud Tom
Girotti, Massimo Massimo Girotti Marcel
Schommer, Peter Peter Schommer Assistent-cameraman

Oscarnominaties[bewerken | brontekst bewerken]

Feiten[bewerken | brontekst bewerken]

  • Maria Schneider, die Jeanne speelt in deze erotische film, was 19 jaar oud tijdens de opnames.
  • De film is vooral controversieel wegens een scène waarin Paul en Jeanne anale seks hebben. Dat stond niet in het oorspronkelijke scenario, maar het werd eraan toegevoegd op aanraden van Marlon Brando en Bernardo Bertolucci. Schneider vertelde jaren later dat ze die scène eigenlijk niet wilde doen. Ze had zelfs het recht om niet mee te werken aangezien de scène niet in het scenario stond. Uiteindelijk deed ze het toch en de tranen in die scène zijn dan ook niet geacteerd. De band tussen Schneider en Bertolucci zou nooit meer goed komen en ze stelde jaren later nog dat het haar filmcarrière gebroken had.
  • Marlon Brando improviseerde heel wat dialogen omdat hij de oorspronkelijke tekst uit het scenario niet goed vond.
  • Jean-Louis Trintignant en Dominique Sanda werden een tijd lang overwogen om de rol van Paul en Jeanne te spelen.
  • De film zou gebaseerd zijn op een seksuele fantasie die de regisseur ooit had.
  • Deze film werd in hetzelfde jaar als The Godfather uitgebracht. Marlon Brando speelt in beide films de hoofdrol. Voor The Godfather ontving hij in 1973 een Oscar, voor Last Tango in Paris ontving hij een jaar later een nominatie. Het jaar 1972 wordt dan ook beschouwd als de herlancering van Brando's filmcarrière, aangezien hij na een succesperiode in de jaren 50 een mindere periode beleefde in de jaren 60.