Unie-acquis
Het Unie-acquis of acquis communautaire, gebruikelijke benaming gemeenschapsrecht, is het samenstel aan rechtsregels dat het recht van de Europese Unie vormt zoals dat opgebouwd is gedurende de decennia van haar bestaan. Het is het geheel van EU-verdragen, EU-verordeningen, richtlijnen, besluiten, aanbevelingen en adviezen, door de EU gesloten internationale verdragen en jurisprudentie van het Hof van Justitie, het Gerecht en het Gerecht voor ambtenarenzaken van de Europese Unie.[1]
De term verwijst naar het verworvene van de Europese Gemeenschappen (Frans: Communauté européenne), die in 1993 is opgegaan in de Europese Unie.
Het EU-recht heeft veel invloed op het dagelijks leven van de burgers van de Europese Unie. Aanvaarding en invoering van dit omvangrijke en gedetailleerde rechtspakket is een van de voorwaarden voor niet EU-staten voor het lidmaatschap van de Europese Unie en maakt als zodanig deel uit van de criteria van Kopenhagen. Kandidaat-lidstaten treden ook toe tot de aangenomen verklaringen, resoluties, besluiten en overeenkomsten die op de Unie betrekking hebben.[2] Veel daarvan moet worden omgezet in nationale wetgeving of heeft "rechtstreekse werking".
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Met het realiseren van het EU-recht zijn lidstaten een verregaand samenwerkingsverband aangegaan met als hoofddoel het creëren van een interne markt. De opzet van de eerste zes lidstaten bij het Verdrag van Rome (1957) was vooral om een sterk economisch samenwerkingsverband te creëren om zo de slechte economische tijden van de Tweede Wereldoorlog achter zich te laten. Samenwerking was een voorwaarde van de Verenigde Staten om in aanmerking te komen voor financiële steun uit het Marshallplan. In de jaren '50 bestond ook al een ideaal van "Europese eenwording", die veel verder zou strekken dan alleen samenwerking op economisch gebied. Na de fundamenten te hebben gelegd voor de interne markt werd met meer nadruk gewerkt aan de idee van een Europese Unie die veel meer zou omvatten dan alleen economische aspecten. Met het Verdrag betreffende de Europese Unie (Verdrag van Maastricht, 1992) gaven de lidstaten een deel van hun soevereiniteit op, verleenden het Europees Parlement wetgevende macht en besloten op termijn de euro als gezamenlijke munt in te voeren. De naam van Europese Economische Gemeenschap werd veranderd in Europese Gemeenschappen. Doel van het Verdrag van Lissabon (2007) was het op gang gebrachte proces te voltooien om de doeltreffendheid en democratische legitimiteit te versterken en het optreden samenhangender te maken.[3] De naam werd veranderd in Europese Unie.
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
- Acquis communautaire (EUR-Lex)
Voetnoten[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ Feitsma, Guido, Samenvatting hoorcolleges inleiding internationaal en Europees recht. studeersnel.nl (2019). Geraadpleegd op 21 september 2023.
- ↑ Koen Lenaerts en Piet Van Nuffel, Europees recht, 2011, p. 65
- ↑ Zie de preambule bij het Verdrag tot wijziging van het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap - online publicatie (PDF)