Vahid Halilhodžić

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vahid Halilhodžić
Halilhodžić in mei 2014.
Persoonlijke informatie
Bijnaam Vaha
Geboortedatum 15 oktober 1952
Geboorteplaats Jablanica, Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië
Lengte 182 cm
Been Rechts
Positie Spits
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 1992
Senioren
Seizoen Club W (G)
1971–1981
1971–1972
1981–1986
1986–1987
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Velež Mostar
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) NK Neretva
Vlag van Frankrijk FC Nantes
Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain
207(103)
18(8)
163(92)
18(8)
Interlands
1975–1978
1976–1985
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië –21
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië
12(12)
15(8)
Getrainde teams
1990–1992
1993–1994
1997–1998
1998–2002
2002–2003
2003–2005
2005–2006
2006
2008–2010
2010–2011
2011–2014
2014
2015–2018
2018–2019
2019–2022
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Velež Mostar
Vlag van Frankrijk Beauvais
Vlag van Marokko Raja Casablanca
Vlag van Frankrijk Lille OSC
Vlag van Frankrijk Stade Rennais
Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain
Vlag van Turkije Trabzonspor
Vlag van Saoedi-Arabië Al-Ittihad
Vlag van Ivoorkust Ivoorkust
Vlag van Kroatië Dinamo Zagreb
Vlag van Algerije Algerije
Vlag van Turkije Trabzonspor
Vlag van Japan Japan
Vlag van Frankrijk FC Nantes
Vlag van Marokko Marokko
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Vahid Halilhodžić (Jablanica, 15 oktober 1952) is een Bosnisch voetbaltrainer en voormalig voetballer. Van 2011 tot 2014 was hij bondscoach van Algerije, waarmee hij op het WK 2014 de achtste finale bereikte. Na het WK 2014 vertrok Halilhodžić naar Trabzonspor, waar hij in november alweer werd ontslagen. Op 12 maart werd hij gepresenteerd als de nieuwe bondscoach van Japan na het gedwongen vertrek van Javier Aguirre. Die werd in februari 2015 ontslagen vanwege mogelijke betrokkenheid bij matchfixing in Spanje en de vroege uitschakeling in de strijd om de AFC Asian Cup.

Spelerscarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Vahid Halilhodžić voetbalde in zijn geboortestreek voor het bescheiden Turbina Jablanica, maar verhuisde op 14-jarige leeftijd naar Mostar om er een opleiding elektrotechniek te volgen. In die stad sloot hij zich na twee jaar aan bij de jeugd van Velež Mostar, waar zijn broer Salem op dat ogenblik in het eerste elftal speelde. In 1971 werd hij voor zes maanden uitgeleend aan NK Neretva om ervaring op te doen. Nadien keerde hij terug naar Velež Mostar, waar hij vanaf 1973 een vaste waarde werd en een gevaarlijke tandem vormde met Dušan Bajević. In 1974 werd de club voor het tweede jaar op rij vicekampioen.

Halilhodžić beschikte als spits over een uitstekend schot. Hij scoorde makkelijk en was vanaf 1974 bijna jaarlijks goed voor minstens tien doelpunten. In geen tijd speelde hij zich in de kijker van de nationale ploeg en tal van Europese clubs. In 1976 bereikte hij met Velež de finale van de Mitropacup en in 1981 ging de club aan de haal met de Joegoslavische beker. In de bekerfinale tegen Željezničar Sarajevo was Halilhodžić goed voor twee treffers.

Volgens de Joegoslavische wetgeving mocht een speler pas op 28-jarige leeftijd en na het beëindigen van de legerdienst naar een buitenlandse club verhuizen. In 1981 verkaste de inmiddels bijna 29-jarige spits naar Frankrijk. Hij tekende bij FC Nantes en werd er meteen een titularis. In 1982 werd Jean-Claude Suaudeau aangesteld als nieuwe trainer en werd Nantes voor de zesde keer kampioen. Halilhodžić sloot het seizoen bovendien af als topschutter. In de bekerfinale nam de club het dat jaar op tegen Paris Saint-Germain, de club waar zijn generatie- en landgenoot Safet Sušić uitblinker was. De Parijzenaars wonnen met 3–2.

Na het succesjaar slaagde Nantes er niet meteen in om een nieuwe prijs in de wacht te slepen. Hoewel Halilhodžić makkelijk bleef scoren - hij werd in 1985 voor de tweede keer topschutter in Frankrijk - moest Nantes zich in zowel 1985 als 1986 tevreden stellen met de titel van vicekampioen. Na vijf seizoenen wilde de 34-jarige Halilhodžić terugkeren naar zijn thuisland omdat zijn vader ernstig ziek was. Bij de contractbesprekingen eiste hij een zodanig hoog salaris dat de club hem wel moest laten gaan. Toenmalig landskampioen Paris Saint-Germain deed echter wel een aanlokkelijk bod, waarop Halilhodžić besloot om nog een jaar voor de Parijzenaars te voetballen. De Bosniër werd in de Franse hoofdstad verenigd met Sušić, maar kende daar geen goed seizoen. De Parijzenaars presteerden ondermaats en werden al in de eerste ronde van de Europacup I uitgeschakeld. In de Franse competitie raakte Paris Saint-Germain niet verder dan de middenmoot. Bovendien stierf in de loop van het seizoen de moeder van Halilhodžić, waardoor hij besloot om een punt achter zijn spelerscarrière te zetten. Halilhodžić speelde achttien wedstrijden voor Paris Saint-Germain en maakte daarin acht doelpunten.

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Competitie Wed. Goals
1971/72 Vlag van Joegoslavië NK Neretva Dalmatinska Liga
1972/73 Vlag van Joegoslavië Velež Mostar Prva Liga 9 1
1973/74 24 6
1974/75 30 16
1975/76 34 19
1976/77 23 10
1977/78 27 18
1978/79 28 16
1979/80 11 9
1980/81 22 11
1981/82 Vlag van Frankrijk FC Nantes Division 1 28 7
1982/83 36 27
1983/84 29 13
1984/85 34 27
1985/86 36 18
1986/87 Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain 18 8
TOTAAL 389 206

Nationale ploeg[bewerken | brontekst bewerken]

Op 19 juni 1976, in de troostfinale van het EK 1976 tegen Nederland, debuteerde Halilhodžić voor de nationale ploeg van Joegoslavië. Hij mocht toen tijdens de rust invallen. Joegoslavië verloor de wedstrijd met 3–2.

Twee jaar later mocht hij ook deelnemen aan het EK onder 21. Elk land mocht voor het toernooi twee spelers ouder dan 21 jaar selecteren. Joegoslavië koos voor de 26-jarige Halilhodžić en de 22-jarige Velimir Zajec. Joegoslavië bereikte op het toernooi de finale en versloeg daarin Oost-Duitsland. De heenwedstrijd werd met 0–1 gewonnen na een doelpunt van Halilhodžić. In de terugwedstrijd, die op 4–4 eindigde, was de spits goed voor een hattrick. Na het toernooi werd hij verkozen tot beste speler.

Na het EK onder 21 kreeg de spits ook meer speelkansen in de nationale ploeg van Joegoslavië, maar het elftal van bondscoach Biće Mladinić werkte een slechte EK-kwalificatiecampagne af. In 1979 werd Miljan Miljanić teruggehaald als bondscoach en viel Halilhodžić steeds vaker naast het elftal. Joegoslavië wist zich uiteindelijk niet te plaatsen voor het EK.

Twee jaar later mochten de Joegoslaven wel naar het WK 1982 in Spanje. Halilhodžić maakte deel uit van de WK-selectie en kreeg tijdens het toernooi twee invalbeurten. Zijn latere ploeggenoot bij Paris Saint-Germain, Safet Sušić, kreeg doorheen het WK de voorkeur op Halilhodžić.

In 1985 speelde Halilhodžić zijn vijftiende en laatste interland voor Joegoslavië. Enkele decennia later betreurde hij dat hij in de jaren 1970 en '80 niet vaker voor zijn nationale ploeg in actie was gekomen. Hij stelde toen dat "zijn achternaam te lang was voor de scoreborden in Belgrado", waarmee hij insinueerde dat het feit dat hij een moslim is, de reden was waarom hij niet altijd geselecteerd werd.[1]

Trainerscarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Beginjaren[bewerken | brontekst bewerken]

Begin jaren 1990 startte Halilhodžić zijn trainerscarrière bij zijn ex-club Velež Mostar, dat hij na twee jaar inruilde voor de bescheiden Franse club Beauvais. In 1997 werd de Bosniër aangesteld als trainer van de Marokkaanse topclub Raja Casablanca. Onder zijn leiding veroverde de club de landstitel en de CAF Champions League. In de finale versloeg Raja Casablanca het Ghanese Goldfields na strafschoppen.

Lille[bewerken | brontekst bewerken]

In oktober 1998 keerde Halilhodžić terug naar Frankrijk. Hij ging er aan de slag bij Lille OSC, dat in de degradatiezone van Division 2 vertoefde. Onder zijn leiding rukte het elftal op naar de vierde plaats. Een seizoen later stond er geen maat op Lille OSC, dat onder Halilhodžić' trainerschap de competitie domineerde. De club werd kampioen in Division 2 met zestien punten voorsprong op Guingamp. Halilhodžić, die geprezen werd om zijn professionalisme en tactisch inzicht, kreeg de bijnaam "Coach Vahid". Na de promotie van Lille OSC werd de club verrassend derde in Division 1 en plaatste het zich zo voor het eerst voor de UEFA Champions League. In het daaropvolgende seizoen werd Lille vierde, maar besloot Halilhodžić op te stappen wegens een gebrek aan ambitie bij het bestuur.

Rennes en Paris Saint-Germain[bewerken | brontekst bewerken]

In november 2002 nam de Bosniër het in sportieve moeilijkheden verkerende Stade Rennais onder zijn hoede, als opvolger van Philippe Bergeroo. De Franse club nam na de komst van Halilhodžić afstand van de degradatiezone. De uitstekende prestaties van Halilhodžić leverde hem aanbiedingen op van onder meer Spaanse en Duitse clubs. Uiteindelijk stapte hij in de zomer van 2003 over naar zijn ex-club Paris Saint-Germain.

Bij de Parijzenaars kreeg hij topspelers als Pedro Pauleta, Juan Pablo Sorín, Reinaldo, Gabriel Heinze en Lorik Cana onder zijn hoede. De club, die al sinds 1998 op zoek was naar een nieuwe prijs, werd in 2004 vicekampioen en bekerwinnaar. In de finale van de Coupe de France won Paris Saint-Germain met het kleinste verschil van Châteauroux. In het seizoen 2004/05 presteerde Paris Saint-Germain ondermaats. In de UEFA Champions League werd de club laatste in de groep van Chelsea, FC Porto en CSKA Moskou en in Ligue 1 raakte de club niet verder dan de middenmoot. In februari 2005 werd Halilhodžić ontslagen.[2]

In 2004 werd Halilhodžić onderscheiden door de Franse overheid met een benoeming in het Legioen van Eer.[3]

Trabzonspor[bewerken | brontekst bewerken]

Halilhodžić als bondscoach van Ivoorkust (2008).

Later dat jaar, in oktober 2005, werd hij trainer bij het Turkse Trabzonspor. De subtopper eindigde in het seizoen 2005/06 op de vierde plaats, net na de drie grote clubs uit Istanboel: Beşiktaş, Galatasaray en Fenerbahçe. Door de vierde plaats was zijn team geplaatst voor de UEFA Cup. Desondanks besloot Halilhodžić zijn contract niet te verlengen.

Ivoorkust[bewerken | brontekst bewerken]

In mei 2008 werd hij aangesteld als bondscoach van Ivoorkust.[4] Hij werkte daar samen met getalenteerde spelers als Didier Drogba, Yaya Touré, Kolo Touré, Salomon Kalou, Aruna Dindane en Gervinho. Halilhodžić slaagde erin om het sterrenelftal goed te laten presteren. Tijdens de kwalificatiewedstrijden onder Halilhodžić bleef Ivoorkust gedurende twee jaar ongeslagen. Het plaatste zich zo voor de Afrika Cup en het WK 2010 in Zuid-Afrika. Op de Afrika Cup raakte Ivoorkust echter niet verder dan de kwartfinale, waarin het na verlengingen verloor van Algerije. Door de politieke onrust in het land kwam het teleurstellende resultaat van de nationale ploeg erg ongelegen. Vier maanden voor het WK van start zou gaan, werd Halilhodžić ontslagen. De Zweedse succescoach Sven-Göran Eriksson mocht in zijn plaats met Ivoorkust naar het WK.

Interlands Vlag van Ivoorkust Ivoorkust onder leiding van Vahid Halilhodžić
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie
1 22.05.2008 Vlag van Ivoorkust IvoorkustParaguay Vlag van Paraguay 1–1 Oefeninterland
2 24.05.2008 Vlag van Japan JapanIvoorkust Vlag van Ivoorkust 1–0 Oefeninterland
3 01.06.2008 Vlag van Ivoorkust IvoorkustMozambique Vlag van Mozambique 1–0 WK-kwalificatie
4 08.06.2008 Vlag van Madagaskar MadagaskarIvoorkust Vlag van Ivoorkust 0–0 WK-kwalificatie
5 14.06.2008 Vlag van Botswana BotswanaIvoorkust Vlag van Ivoorkust 1–1 WK-kwalificatie
6 22.06.2008 Vlag van Ivoorkust IvoorkustBotswana Vlag van Botswana 4–0 WK-kwalificatie
7 20.08.2008 Vlag van Guinee GuineeIvoorkust Vlag van Ivoorkust 1–2 Oefeninterland
8 07.09.2008 Vlag van Mozambique MozambiqueIvoorkust Vlag van Ivoorkust 1–1 WK-kwalificatie
9 11.10.2008 Vlag van Ivoorkust IvoorkustMadagaskar Vlag van Madagaskar 3–0 WK-kwalificatie
10 19.11.2008 Vlag van Israël IsraëlIvoorkust Vlag van Ivoorkust 2–2 Oefeninterland
11 11.02.2009 Vlag van Turkije TurkijeIvoorkust Vlag van Ivoorkust 1–1 Oefeninterland
12 29.03.2009 Vlag van Ivoorkust IvoorkustMalawi Vlag van Malawi 5–0 WK-kwalificatie
13 07.06.2009 Vlag van Guinee GuineeIvoorkust Vlag van Ivoorkust 1–2 WK-kwalificatie
14 20.06.2009 Vlag van Burkina Faso Burkina FasoIvoorkust Vlag van Ivoorkust 2–3 WK-kwalificatie
15 12.08.2009 Vlag van Tunesië TunesiëIvoorkust Vlag van Ivoorkust 0–0 Oefeninterland
16 05.09.2009 Vlag van Ivoorkust IvoorkustBurkina Faso Vlag van Burkina Faso 5–0 WK-kwalificatie
17 10.10.2009 Vlag van Malawi MalawiIvoorkust Vlag van Ivoorkust 1–1 WK-kwalificatie
18 14.11.2009 Vlag van Ivoorkust IvoorkustGuinee Vlag van Guinee 3–0 WK-kwalificatie
19 18.11.2009 Vlag van Duitsland DuitslandIvoorkust Vlag van Ivoorkust 2–2 Oefeninterland
20 04.01.2010 Vlag van Tanzania TanzaniaIvoorkust Vlag van Ivoorkust 0–1 Oefeninterland
21 07.01.2010 Vlag van Rwanda RwandaIvoorkust Vlag van Ivoorkust 0–2 Oefeninterland
22 11.01.2010 Vlag van Ivoorkust IvoorkustBurkina Faso Vlag van Burkina Faso 0–0 Africa Cup
23 15.01.2010 Vlag van Ivoorkust IvoorkustGhana Vlag van Ghana 3–1 Africa Cup
24 24.01.2010 Vlag van Ivoorkust IvoorkustAlgerije Vlag van Algerije 2–3 Africa Cup

Dinamo Zagreb[bewerken | brontekst bewerken]

Na het WK 2010 werd Halilhodžić opnieuw clubtrainer. Hij tekende een contract voor tweeënhalf jaar bij Dinamo Zagreb. Hij was bij de Kroatische topclub de opvolger van Velimir Zajec, de voormalige middenvelder met wie hij in 1978 had deelgenomen aan het EK onder 21. Onder de leiding van Halilhodžić begon Dinamo Zagreb aantrekkelijker te voetballen. De club presteerde ook beter en won in de UEFA Europa League verrassend van het Spaanse Villarreal. Doch kon de club zich niet plaatsen voor de volgende ronde van het Europese toernooi, maar Halilhodžić behield het vertrouwen van het bestuur en de supporters. In de competitie kende Dinamo Zagreb immers weinig concurrentie. Naar het einde van het seizoen toe onderhandelde Halilhodžić over een contractverlenging. Tijdens een wedstrijd tegen Inter Zaprešić kwam het tijdens de rust tot een ruzie tussen de trainer en voorzitter Zdravko Mamić. Op 6 mei 2011 stapte Halilhodžić op.

Algerije[bewerken | brontekst bewerken]

Op 22 juni 2011 werd Halilhodžić voorgesteld als de nieuwe bondscoach van Algerije.[5] Op 2 juli 2011 tekende hij een driejarig contract. De Bosnische bondscoach loodste het Noord-Afrikaanse land in november 2013 naar het WK 2014 in Brazilië. In de laatste kwalificatieronde voor het WK schakelde hij het Burkina Faso van bondscoach Paul Put uit. Algerije verloor de heenwedstrijd met 3–2, maar zette de scheve situatie recht door voor eigen publiek met 1–0 te winnen. De terugwedstrijd werd door zoveel mensen bijgewoond dat er tientallen gewonden vielen.[6]

Op het WK overleefde Halilhodžić met Algerije verrassend de groepsfase, maar in de achtste finale bleek de latere wereldkampioen Duitsland te sterk. Hij stapte op na het toernooi en werd vervangen door Christian Gourcuff.

Interlands Vlag van Algerije Algerije onder leiding van Vahid Halilhodžić
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie
1 03.09.2011 Vlag van Tanzania TanzaniaAlgerije Vlag van Algerije 1–1 Oefeninterland
2 09.10.2011 Vlag van Algerije AlgerijeCentraal-Afrikaanse Republiek Vlag van Centraal-Afrikaanse Republiek 2–0 Kwalificatie Africa Cup
3 12.11.2011 Vlag van Algerije AlgerijeTunesië Vlag van Tunesië 1–0 Oefeninterland
4 29.02.2012 Vlag van Gambia GambiaAlgerije Vlag van Algerije 1–2 Kwalificatie Africa Cup
5 26.05.2012 Vlag van Algerije AlgerijeNiger Vlag van Niger 3–0 Oefeninterland
6 02.06.2012 Vlag van Algerije AlgerijeRwanda Vlag van Rwanda 4–0 WK-kwalificatie
7 10.06.2012 Vlag van Mali MaliAlgerije Vlag van Algerije 2–1 WK-kwalificatie
8 15.06.2012 Vlag van Algerije AlgerijeGambia Vlag van Gambia 4–1 Kwalificatie Africa Cup
9 09.09.2012 Vlag van Libië LibiëAlgerije Vlag van Algerije 0–1 Kwalificatie Africa Cup
10 14.10.2012 Vlag van Algerije AlgerijeLibië Vlag van Libië 2–0 Kwalificatie Africa Cup
11 14.11.2012 Vlag van Algerije AlgerijeBosnië en Herzegovina Vlag van Bosnië en Herzegovina 0–1 Oefeninterland
12 12.01.2013 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-AfrikaAlgerije Vlag van Algerije 0–0 Oefeninterland
13 22.01.2013 Vlag van Tunesië TunesiëAlgerije Vlag van Algerije 1–0 African Nations Cup
14 26.01.2013 Vlag van Algerije AlgerijeTogo Vlag van Togo 0–2 African Nations Cup
15 30.01.2013 Vlag van Algerije AlgerijeIvoorkust Vlag van Ivoorkust 2–2 African Nations Cup
16 26.03.2013 Vlag van Algerije AlgerijeBenin Vlag van Benin 3–1 WK-kwalificatie
17 02.06.2013 Vlag van Algerije AlgerijeBurkina Faso Vlag van Burkina Faso 2–0 Oefeninterland
18 09.06.2013 Vlag van Benin BeninAlgerije Vlag van Algerije 1–3 WK-kwalificatie
19 16.06.2013 Vlag van Rwanda RwandaAlgerije Vlag van Algerije 0–1 WK-kwalificatie
20 14.08.2013 Vlag van Algerije AlgerijeGuinee Vlag van Guinee 2–2 Oefeninterland
21 10.09.2013 Vlag van Algerije AlgerijeMali Vlag van Mali 1–0 WK-kwalificatie
22 12.10.2013 Vlag van Burkina Faso Burkina FasoAlgerije Vlag van Algerije 3–2 WK-kwalificatie
23 19.11.2013 Vlag van Algerije AlgerijeBurkina Faso Vlag van Burkina Faso 1–0 WK-kwalificatie
24 05.03.2014 Vlag van Algerije AlgerijeSlovenië Vlag van Slovenië 0–0 Oefeninterland
25 31.05.2014 Vlag van Algerije AlgerijeArmenië Vlag van Armenië 3–1 Oefeninterland
26 04.06.2014 Vlag van Algerije AlgerijeRoemenië Vlag van Roemenië 2–1 Oefeninterland
27 17.06.2014 Vlag van België BelgiëAlgerije Vlag van Algerije 2–1 WK-eindronde
28 22.06.2014 Vlag van Zuid-Korea Zuid-KoreaAlgerije Vlag van Algerije 2–4 WK-eindronde
29 26.06.2014 Vlag van Algerije AlgerijeRusland Vlag van Rusland 1–1 WK-eindronde
30 30.06.2014 Vlag van Duitsland DuitslandAlgerije Vlag van Algerije 2–1 WK-eindronde

Trabzonspor[bewerken | brontekst bewerken]

Na het WK keerde hij terug bij de Turkse club Trabzonspor, dat geen succes werd. Op 9 november 2014 werd hij de laan uitgestuurd wegens de tegenvallende resultaten. Trabzon bezette op dat moment na acht speeldagen op de twaalfde plaats in de competitie met slechts een overwinning: een dieptepunt in de clubhistorie.[7] Hij werd opgevolgd door Ersun Yanal.

Japan[bewerken | brontekst bewerken]

Op 12 maart 2015 werd Halilhodžić gepresenteerd als de nieuwe bondscoach van Japan na het gedwongen vertrek van Javier Aguirre. Die werd in februari 2015 ontslagen vanwege mogelijke betrokkenheid bij een matchfixingschandaal in Spanje en de vroege uitschakeling in de strijd om het Aziatisch kampioenschap in januari. Halilhodžić maakte zijn debuut aan de zijlijn op 27 maart 2015, toen Tunesië in een vriendschappelijk duel in Oita met 2–0 werd verslagen door doelpunten van Shinji Okazaki en Keisuke Honda. Met Japan neemt hij deel aan het kwalificatietoernooi voor het wereldkampioenschap voetbal 2018 in Rusland. Bij de loting op 15 april – als tegenstanders kwamen Afghanistan, Cambodja, Singapore en Syrië uit de bus – uitte Halilhodžić zich positief over de kwalificatiekansen van Japan en uitte hij tevens de ambitie zich ongeslagen te kwalificeren.[8] In die opdracht slaagde hij. Japan plaatste zich op 31 augustus 2017 dankzij een 2–0 zege op Australië. Takuma Asano (41e minuut) en Yosuke Ideguchi (83e) maakten in Saitama de doelpunten voor de ploeg van bondscoach Halilhodžić. In april 2018 werd hij vervangen door Akira Nishino.

Interlands Vlag van Japan Japan onder leiding van Vahid Halilhodžić
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie
1 27.03.2015 Vlag van Japan JapanTunesië Vlag van Tunesië 2 – 0 Oefeninterland
2 31.03.2015 Vlag van Japan JapanOezbekistan Vlag van Oezbekistan 5 – 1 Oefeninterland
3 11.06.2015 Vlag van Japan JapanIrak Vlag van Irak 4 – 0 Oefeninterland
4 16.06.2015 Vlag van Japan JapanSingapore Vlag van Singapore 0 – 0 WK-kwalificatie
5 02.08.2015 Vlag van Noord-Korea Noord-KoreaJapan Vlag van Japan 2 – 1 Oost-Aziatisch kampioenschap
6 05.08.2015 Vlag van Japan JapanZuid-Korea Vlag van Zuid-Korea 1 – 1 Oost-Aziatisch kampioenschap
7 09.08.2015 Vlag van China ChinaJapan Vlag van Japan 1 – 1 Oost-Aziatisch kampioenschap
8 03.09.2015 Vlag van Japan JapanCambodja Vlag van Cambodja 3 – 0 WK-kwalificatie
9 08.09.2015 Vlag van Afghanistan AfghanistanJapan Vlag van Japan 0 – 6 WK-kwalificatie
10 08.10.2015 Vlag van Syrië SyriëJapan Vlag van Japan 0 – 3 WK-kwalificatie
11 13.10.2015 Vlag van Iran IranJapan Vlag van Japan 1 – 1 Oefeninterland
12 12.11.2015 Vlag van Singapore SingaporeJapan Vlag van Japan 0 – 3 WK-kwalificatie
13 17.11.2015 Vlag van Cambodja CambodjaJapan Vlag van Japan 0 – 2 WK-kwalificatie
14 24.03.2016 Vlag van Japan JapanAfghanistan Vlag van Afghanistan 5 – 0 WK-kwalificatie
15 29.03.2016 Vlag van Japan JapanSyrië Vlag van Syrië 5 – 0 WK-kwalificatie
16 03.06.2016 Vlag van Japan JapanBulgarije Vlag van Bulgarije 7 – 2 Oefeninterland
17 07.06.2016 Vlag van Japan JapanBosnië en Herzegovina Vlag van Bosnië en Herzegovina 1 – 2 Oefeninterland
18 01.09.2016 Vlag van Japan JapanVerenigde Arabische Emiraten Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 1 – 2 WK-kwalificatie
19 06.09.2016 Vlag van Thailand ThailandJapan Vlag van Japan 0 – 2 WK-kwalificatie
20 06.10.2016 Vlag van Japan JapanIrak Vlag van Irak 2 – 1 WK-kwalificatie
21 11.10.2016 Vlag van Australië AustraliëJapan Vlag van Japan 1 – 1 WK-kwalificatie
22 11.11.2016 Vlag van Japan JapanOman Vlag van Oman 4 – 0 Oefeninterland
23 15.11.2016 Vlag van Japan JapanSaoedi-Arabië Vlag van Saoedi-Arabië 2 – 1 WK-kwalificatie
24 23.03.2017 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische EmiratenJapan Vlag van Japan 0 – 2 WK-kwalificatie
25 28.03.2017 Vlag van Japan JapanThailand Vlag van Thailand 4 – 0 WK-kwalificatie
26 07.06.2017 Vlag van Japan JapanSyrië Vlag van Syrië 1 – 1 Oefeninterland
27 13.06.2017 Vlag van Irak IrakJapan Vlag van Japan 1 – 1 WK-kwalificatie
28 31.08.2017 Vlag van Japan JapanAustralië Vlag van Australië 2 – 0 WK-kwalificatie
29 05.09.2017 Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-ArabiëJapan Vlag van Japan 1 – 0 WK-kwalificatie
30 06.10.2017 Vlag van Japan JapanNieuw-Zeeland Vlag van Nieuw-Zeeland 2 – 1 Oefeninterland
31 10.10.2017 Vlag van Japan JapanHaïti Vlag van Haïti 3 – 3 Oefeninterland
32 10.11.2017 Vlag van Brazilië BraziliëJapan Vlag van Japan 3 – 1 Oefeninterland
33 14.11.2017 Vlag van België BelgiëJapan Vlag van Japan 1 – 0 Oefeninterland

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Als speler
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Velež Mostar
Vlag van Frankrijk Nantes
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië onder 21
Individueel als speler
Als trainer
Vlag van Marokko Raja Casablanca
Vlag van Frankrijk Lille OSC
Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain
Vlag van Kroatië Dinamo Zagreb
Individueel als trainer
Onderscheiding
Zie de categorie Vahid Halilhodžić van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.