Vanadiumoxytrichloride

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vanadiumoxytrichloride
Structuurformule en molecuulmodel
Molecuulmodel van vanadiumoxytrichloride
Vanadiumoxytrichloride dat reageert met water uit de lucht
Algemeen
Molecuulformule VOCl3
IUPAC-naam vanadium(V)oxychloride
Andere namen vanadylchloride
Molmassa 173,30 g/mol
SMILES
VOCl3
CAS-nummer 7727-18-6
EG-nummer 231-780-2
PubChem 24410
Wikidata Q421166
Beschrijving Gele tot bruine vloeistof
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
CorrosiefToxisch
Gevaar
H-zinnen H301 - H314
EUH-zinnen geen
P-zinnen P280 - P301+P310 - P305+P351+P338 - P310
VN-nummer 2443
ADR-klasse Gevarenklasse 8
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vloeibaar
Kleur geel-bruin
Dichtheid 1,826[1] g/cm³
Smeltpunt −77[1] °C
Kookpunt 126,7[1] °C
Dampdruk 8,1 × 102[1] Pa
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Vanadiumoxytrichloride is een anorganische verbinding van vanadium met als brutoformule VOCl3. De stof komt voor als een gele tot bruine vloeistof, die sterk hydrolyseert in contact met waterdamp uit de lucht of water tot waterstofchloride. De stof is erg toxisch en corrosief. Vanadiumoxytrichloride is een sterke oxidator.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Vanadiumoxytrichloride wordt bereid door vanadium(V)oxide te chloreren, met bijmenging van actieve kool:

Koolstof fungeert als reductor. De reactietemperatuur is hoger dan het kookpunt van VOCl3, zodat de vrijkomende damp kan opgevangen worden en geadsorbeerd, maar lager dan 400 °C.[2] Bij hogere temperatuur wordt er meer vanadium(IV)chloride (VCl4) gevormd en minder vanadiumoxytrichloride. Een variant op deze methode is de reactie tussen thionylchloride en vanadium(V)oxide:

Er kan ook worden uitgegaan van vanadium(III)oxide:

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Aangezien vanadiumoxytrichloride een vijfwaardige vanadiumverbinding is, is ze diamagnetisch. De molecule neemt een tetraëdrische structuur aan, waarbij de O-V-Cl-bindingshoeken telkens 111° bedragen en de Cl-V-Cl-bindingshoeken 108°. De bindingslengten van de V-O- en V-Cl-binding bedragen respectievelijk 157 en 214 picometer.

De vloeistof is oplosbaar in apolaire oplosmiddelen, zoals benzeen, tolueen, dichloormethaan en hexaan.

Reacties[bewerken | brontekst bewerken]

Hydrolyse en alcoholyse[bewerken | brontekst bewerken]

Vanadiumoxytrichloride reageert zeer hevig met zuiver water, waarbij corrosief waterstofchloride wordt gevormd:

Daarnaast ondergaat het met alcoholen een alcoholyse:

R stelt hierbij een alkyl- of arylgroep voor.

Reactie tot andere vanadiumverbindingen[bewerken | brontekst bewerken]

Vanadiumoxytrichloride wordt gebruikt als precursor voor de synthese van vanadiumoxydichloride:

Reactie met dichloormonoxide leidt tot vorming van vanadiumoxidemonochloride:

Adductvorming[bewerken | brontekst bewerken]

Vanadiumoxytrichloride is een sterk lewiszuur en vormt daarom zeer vlot adducten met verschillende basen, zoals acetonitril en amines. Deze adductvorming induceert een geometrische verandering van de molecule. Vanadiumoxytrichloride gaat over van een tetraëdrische naar een octaëdrische geometrie:

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Vanadiumoxytrichloride wordt gebruikt als een reagens en katalysator in de organische synthese. Het is een co-katalysator voor de productie van ethyleen-propyleenrubbers (EPDM), meestal samen met een organische aluminiumverbinding (zoals ethylaluminiumsesquichloride).[3]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]