Vergankelijkheidssymbool

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vier reguliere kanunniken van St. Augustinus mediterend bij een geopend graf over de vergankelijkheid van het aardse bestaan in aanwezigheid van de HH. Hieronymus en Augustinus en Maria, die Elisabeth ontmoet. Meester van de Spes Nostra (actief Noordelijke Nederlanden, ca. 1500-1520)
De trap des ouderdoms, gepubliceerd door Glénisson en Zonen (tussen 1856 en 1900).[1]

Een vergankelijkheidssymbool is een symbool dat de eindigheid van het leven verbeeldt. Sommige benadrukken juist ook het leven na de dood, de Opstanding, reïncarnatie of de terugkeer van nieuw leven. Vergankelijkheidssymbolen worden vaak aangetroffen op kerkhoven en begraafplaatsen.

Soorten symbolen[bewerken | brontekst bewerken]

Er kunnen verschillende symbolen worden onderscheiden.

Symbool Betekenis Afbeelding
Zandloper Het verstrijken van de (levens)tijd
tempus fugit – de tijd vliegt
Doodskop Dood
Omgekeerde toortsen Uitdoven van het leven
Ouroboros Eeuwige cirkel
Lemniscaat Oneindigheid
Vlinder Metamorfose naar nieuw leven
Verdorde bloemen Dood
Afgebroken zuil Afgebroken leven
Urn (met doek)
Vrouwenfiguur in lijkwade Dood
Lier Zielsverhuizing
Uil Naderende dood