Victoire van Saksen-Coburg-Saalfeld
| Victoire van Saksen-Coburg-Saalfeld | ||
|---|---|---|
| 1786 - 1861 | ||
| ||
Victoire Hertogin van Kent
geschilderd door Richard Rothwell in 1832 | ||
| Prinses van Leiningen | ||
| Periode | 1803-1814 | |
| Hertogin van Kent en Strathearn | ||
| Periode | 1818-1820 | |
| Geboren | 17 augustus 1786 Coburg, Hertogdom Saksen-Coburg-Saalfeld, Heilige Roomse Rijk | |
| Overleden | 16 maart 1861 Windsor Castle, Verenigd Koninkrijk | |
| Vader | Frans van Saksen-Coburg-Saalfeld | |
| Moeder | Augusta van Reuss-Ebersdorf en Lobenstein | |
| Dynastie | Huis Wettin | |
| Broers/zussen | Leopold I | |
| Partner | Emich Karel van Leiningen (1803-1814) Eduard August van Kent (1818-1820) | |
| Kinderen | Karl Friedrich Wilhelm Emich, Feodora van Leiningen, Victoria | |
Marie Louise Victoire van Saksen-Coburg-Saalfeld (Coburg, 17 augustus 1786 – Windsor Castle, 16 maart 1861) was een Duitse prinses.
Zij was de dochter van hertog Frans van Saksen-Coburg-Saalfeld en diens tweede vrouw Augusta. Zij was een zuster van de Belgische koning Leopold I.
Op 21 december 1803 trouwde ze in Coburg met vorst Emich Karel van Leiningen, die eerder getrouwd was geweest met haar tante Henriette (van Reuss-Ebersdorf en Lobenstein), een zus van haar moeder.
Het paar kreeg twee kinderen:
- Karl Friedrich Wilhelm Emich (1804-1856)
- Feodora van Leiningen (1807-1872), in 1828 gehuwd met vorst Ernst Christiaan van Hohenlohe-Langenburg (1794-1860).
Na het overlijden van Karel in 1814 hertrouwde Victoire op 29 mei 1818 met Eduard August van Kent. Zij kregen een dochter:
- Victoria, de latere koningin van Engeland.
Toen haar tweede echtgenoot ook al snel overleed, in 1820, leek er objectief gezien weinig reden voor haar te zijn om in Engeland te blijven. Ze sprak de taal niet en had bovendien nog een kasteel in Coburg, waar ze had kunnen wonen. Ze bleef toch in Engeland, omdat de Britse monarchie in een opvolgingscrisis verkeerde. Noch koning George IV, noch zijn opvolger Willem IV hadden nakomelingen en de kleine Victoria stond derhalve hoog in de lijn van troonsopvolging. Niettemin weigerde het Engelse parlement hun een uitkering te verschaffen.
Victoire was muzikaal getalenteerd en componeerde onder andere in 1836 de Artillery Slow March, ook bekend als Duchess of Kent March. Verder wordt zij als auteur van de Grand March for the 1st Life Guards Regiment aangezien.
Victoire leunde zwaar op haar persoonlijk secretaris John Conroy. Zozeer zelfs dat de geruchten gingen dat Conroy de vader van Victoria was. Hier zijn nooit bewijzen voor gevonden. Victoire en haar dochter zouden, totdat de laatste koningin geworden was, een slaapkamer delen; daarna kregen ze verschillende appartementen. Dat zou het begin inluiden van een periode van bekoeling tussen moeder en dochter, die later pas enigszins hersteld zou worden.
Voorouders[bewerken | brontekst bewerken]
| Voorouders van Victoire van Saksen-Coburg-Saalfeld | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Overgrootouders | Frans Jozias van Saksen-Coburg-Saalfeld (1697–1764) ∞ 1723 Anna Sophia van Schwarzburg-Rudolstadt (1700–1780) |
Ferdinand Albrecht II van Brunswijk-Wolfenbüttel (1680–1735) ∞ 1712 Antoinette Amalia van Brunswijk-Wolfenbüttel (1696–1762) |
Hendrik XXIX van Reuss-Ebersdorf (1699-1749) ∞ 1721 Sophie Theodora van Castell-Remlingen (1703-1777) |
Georg August van Erbach-Schönberg (1691-1758) ∞ 1719 Ferdinande Henriette van Stolberg-Gedern (1699–1750) | ||||
| Grootouders | Ernst Frederik van Saksen-Coburg-Saalfeld 1724-1800) ∞ 1749 Sofie Antoinette van Brunswijk-Wolfenbüttel (1724-1802) |
Hendrik XXIV van Reuss-Ebersdorf (1724-1779) ∞ 1754 Caroline Ernestine van Erbach-Schönberg (1727-1796) | ||||||
| Ouders | Frans van Saksen-Coburg-Saalfeld (1750-1806) ∞ 1777 Augusta van Reuss-Ebersdorf en Lobenstein (1757-1831) | |||||||
| Victoire van Saksen-Coburg-Saalfeld (1786-1861) | ||||||||