Naar inhoud springen

Villu Paatu

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Villu Paatu (Nederlands: Booglied, Tamil: வில்லுப்பாட்டு), ook bekend als Villadichampaatu en Villisai, is een historische vorm van muzicaal verhalen vertellen. Het verhaal en muziek worden afgewisseld. Deze muziekvorm komt uit Zuid-India

Villu Paatu (Nederlands: Booglied, Tamil : வில்லுப்பாட்டு), ook bekend als Villadichan Pattu, is een historische vorm van verhalen vertellen met muziek. Het is een vertelkunst uit Zuid-India. Het is een kunst van de zuidelijke staten Tamil Nadu[1] en Kerala, evenals Noordoost- Sri Lanka.[2] De kunstvorm is populair onder de Nadar- kasten van het voormalige koninkrijk Travancore.[ bronvermelding vereist ] Eenvoudige melodieën en verzen vergemakkelijken het vervolgen van het verhaal. De villu (boog), het eeuwenoude wapen van krijgers, leent zich als primair muziekinstrument (een muziekboog) voor de Villu Paatu- artiesten.

muzikanten uit de 19e eeuw die traditionele Villadichampattu uitvoeren
Tamil-volkskunstenaars voeren een Villuppattu nabij Tirunelveli uit tijdens een festival (Panguni Uththiram) in een Sudalai Madan tempel.

Performers van Villu-Paatu in dorpen van Tamil Nadu vertellen mythologische en sociale verhalen. De hoofdverteller vertelt het verhaal en speelt de boog. De boog staat op een pot. Een mede-artiest slaat op de pot en zingt. Meestal is er een andere mede-zanger die naar de vertelling luistert en passende reacties geeft. De lokale overheid gebruikt dit soms als medium voor sociale boodschappen en propaganda. Villu pattu-groepen treden meestal op tijdens festivals die verband houden met godheden zoals Sudalai Madan, Mutharamman, Pechiamman, Isakkiamman, enz. De Villu pattu-traditie is verbonden met de cultuur van Zuid-Tamil Nadu, Zuid-Kerala en Noordoost-Sri Lanka.

Volksartiesten uit Kerala voeren villupattu uit. Hun lied is gepaard met een villadivadyam. Het instrument is een "composiet idiofoon". Het bestaat uit een lange boog, bronzen bellen, een terracotta pot en stokken met belletjes.[3]

Er zijn ook Udukkai (உடுக்கை), Kudam (குடம்), Thala, Kattai (கட்டை), die worden gebruikt als aanvullende instrumenten bij optredens. De udukkai is een kleine trommel met een smal middengedeelte. Het wordt in de linkerhand gehouden en met de vingers van de rechterhand bespeeld. Soms splitst het Villu Pattu- team zich op in twee groepen, die elk proberen tegengestelde standpunten over een onderwerp te bewijzen. Dit wordt Lavani Pattu genoemd. De liederen die door de Villu Pattu- artiesten worden gebruikt, zijn meestal traditionele volksliederen. Ze worden gespeeld tijdens gelegenheden van tempelfestivals. De liederen die meestal in Villu Paatu worden gezongen, prijzen een god of vertellen een verhaal. Tegenwoordig is het aantal artiesten dat Villu Paatu uitvoert enorm gedaald, omdat de inkomsten die hiermee worden verdiend nooit voldoende zijn om van te leven.

[bewerken | brontekst bewerken]