Volvo AB

Volvo AB
	Volvo logo
Beurs	OMX: 'VOLV B'
Oprichting	1927
Sleutelfiguren	Carl-Henric Svanberg (voorzitter); Martin Lundstedt (president/CEO)
Hoofdkantoor	Göteborg, Zweden
Werknemers	82.540 (2021)
Producten	vrachtwagens, bussen, scheepsmotoren en constructiemachines
Omzet/jaar	SEK 372 miljard (2021)
Winst/jaar	SEK 33,2 miljard (2021)
Website	AB Volvo
Portaal	Economie

De Volvo Group (Volvo AB) (Zweeds: Volvo Lastvagnar AB) produceert vrachtwagens, bussen, scheepsmotoren en constructiemachines en tot 2014 vliegtuigmotoren. De productie van personenauto's is in 1999 afgesplitst en onder de naam Volvo Car Corporation verkocht aan Ford. Volvo Car Corporation is nu onderdeel van Geely

Activiteiten[bewerken | brontekst bewerken]

Het hoofdkantoor bevindt zich in Göteborg, Zweden. Volvo produceert zijn vrachtwagens en bussen, ruim 200.000 stuks per jaar, in 18 landen. De voertuigen worden wereldwijd verkocht in zo'n 190 landen. In 2020 was de totale omzet zo'n SEK 340 miljard, waarvan ruim 60% afkomstig was van de vrachtwagen verkopen en ruim 20% van constructiemachines.

In 1981 sloeg Volvo een belangrijke slag. De Amerikaanse fabrikant White Motor Company was failliet gegaan en Volvo kocht de vrachtwagenactiviteiten in de Verenigde Staten van de curator. In 1988 bundelden Volvo en General Motors (GM) hun zware vrachtwagenactiviteiten in Noord-Amerika in de joint venture Volvo GM Heavy Truck Corporation.^[2] Volvo stond op de vierde plaats in de markt voor zware vrachtwagens en GM op plaats vijf. De combinatie kwam op plaats drie, na Navistar en Paccar, maar voor Mack.^[2] Volvo had 65% van de aandelen in de joint venture en droeg de bestuursverantwoordelijkheid.^[2] Hieruit kwam ook een nieuw merk vrachtwagens, White-GMC. In 1997 nam Volvo het minderheidsbelang van GM in de joint venture over. Na deze actie verdween de merknaam White-GMC en de vrachtwagens werden weer verkocht als Volvo. In 2001 kreeg Volvo ook Mack Trucks in handen.

Medio 2008 nam Volvo een belang in de joint venture VE Commercial Vehicle (VECV) in India. De partner is de lokale vrachtwagens producent Eicher Motors Limited. De joint venture produceert vrachtwagens boven de 5 ton en autobussen. In 2013 opende VECV een nieuwe fabriek in Pithampur in de staat Madhya Pradesh met een capaciteit van 25.000 voertuigen per jaar. Er is daar voldoende ruimte om de productie verder te verhogen naar 100.0000 eenheden als daar behoefte aan is.

In 2012 introduceerde Volvo de Volvo FE hybrid, een milieuvriendelijke vrachtauto die door een nieuwe techniek tot 30% minder kooldioxide uitstoot en minder brandstof verbruikt.^[3]

In januari 2014 kreeg Volvo toestemming om een belang van 45% te kopen in de Chinese vrachtwagen producent Dongfeng Commercial Vehicles (DFCV).^[4] In 2011 verkocht Dongfeng 186.000 vrachtwagens waarvan zo'n 140.000 zware en middelzware vrachtwagens die onderdeel gaan uitmaken van DFCV. Volvo betaalde 5,6 miljard renminbi voor dit belang.

De Volvo Group heeft een controlerend belang in Samsung Heavy Construction uit Zuid-Korea.

In december 2019 werd de verkoop bekendgemaakt van UD Trucks aan de Japanse branchegenoot Isuzu Motors.^[5] De overname is onderdeel van een strategische samenwerking tussen de twee fabrikanten. De overnamesom is 250 miljard yen (ruim 2 miljard euro). UD Trucks had in 2018 een omzet van omgerekend 2,3 miljard euro en is niet winstgevend. Deze transacte is op 1 april 2021 afgerond. Volvo nam UD Trucks in 2007 over van Nissan Motor voor 834 miljoen euro, het had daarvoor al 19% van de aandelen in handen.^[6]

Volvo heeft zich ten doel gesteld vanaf 2040 alleen nog voertuigen te leveren die geen koolstofdioxide (CO₂) meer uitstoten door de verbranding van fossiele brandstoffen. Het bedrijf verwacht dat de overgrote meerderheid elektrisch zal worden aangedreven maar een deel zal nog worden uitgerust met verbrandingsmotoren die biobrandstoffen of andere niet-fossiele brandstoffen zullen gebruiken. In 2030 wil Volvo al minstens 35% volledig elektrische voertuigen verkopen.^[7]

Eigenaren[bewerken | brontekst bewerken]

In 1993 kocht de Franse automaker Renault een belang in Volvo toen beide bedrijven vergeefs een fusie wilden aangaan. In 2001 werd het belang vergroot toen Renault zijn vrachtwagenactiviteiten, inclusief Mack Trucks, aan Volvo verkocht. Het was lange tijd de grootste aandeelhouder met ruim 20% van de aandelen in het beursgenoteerde bedrijf. In oktober 2010 verkocht Renault zo'n twee derde deel van zijn aandelenbelang in Volvo tot 6,8%.^[8] Op 13 december 2012 maakte Renault bekend de resterende aandelen in Volvo AB te verkopen.

Per jaareinde 2014 was de grootse aandeelhouder het Zweedse Industrivärden met 7,1% van de aandelen, maar met 22% van het stemrecht. Cevian Capital was nummer twee met 5,4% van de aandelen en 13,4% van het stemrecht.

In december 2017 kocht het Chinese Zhejiang Geely Holding Group (ZGH), al eigenaar van Volvo Cars, een aandelenbelang van 8,2% in AB Volvo. ZGH heeft zo'n 3,25 miljard euro betaald voor het aandelenpakket en is met de aanschaf de grootste individuele aandeelhouder van het bedrijf geworden.^[9] Cevian Capital was de verkoper van het pakket.

Op 30 juni 2022 was Industrivärden de grootste aandeelhouder met 8,8% van de aandelen en 27,8% van het stemrecht en ZGH stond op de tweede plaats met 8,2% van de aandelen en 16% van het stemrecht.^[10]

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Volvo produceert de laatste jaren ruim 200.000 vrachtwagens en autobussen. In 2009 daalden de verkopen en winst scherp als een gevolg van de financieel economische crisis. Europa is de grootste afzetmarkt en vertegenwoordigt ongeveer 40% van de omzet van het bedrijf en Noord-Amerika staat op de tweede plaats met een kwart van de omzet.

In juli 2016 kregen vijf Europese vrachtwagenbouwers een boete van 2,9 miljard euro.^[11] De Europese Commissie oordeelde dat de fabrikanten verboden prijsafspraken hebben gemaakt.^[11] Volvo kreeg een boete van 670 miljoen euro of circa 6,3 miljard Zweedse kronen.^[11] Het onderzoek naar de vijf begon in januari 2011 en ze produceren samen 90% van alle middelgrote en zware vrachtwagens in Europa.^[11]

Hieronder een overzicht van de productie en financiële resultaten van het bedrijf sinds 2004.

Jaar^[12]	Vrachtwagen- productie	Bus- productie	Omzet (× SEK miljoen)	Netto- resultaat (× SEK miljoen)	Aantal werknemers
2004	193.220	8.232	211.076	9.907	81.080
2005	214.379	10.675	240.559	13.108	81.860
2006	219.931	10.360	258.835	16.318	83.190
2007	236.356	9.916	285.405	15.028	101.700
2008	251.151	9.937	303.667	10.016	101.380
2009	127.681	9.857	218.361	−14.685	90.208
2010	179.989	10.229	264.749	11.212	90.409
2011	238.391	12.786	310.367	18.115	98.162
2012	224.017	10.678	303.647	11.258	98.717
2013	200.274	8.910	272.622	3.802	95.533
2014	203.124	8.759	282.948	2.235	92.822
2015	207.475	8.825	312.515	15.099	88.464
2016	190.424	9.553	301.914	13.223	84.039
2017	202.402	9.393	334.748	21.283	87.104
2018	226.490	8.426	390.834	25.363	92.129
2019	232.769	9.731	431.980	36.495	95.575
2020	166.841	6.215	338.446	20.074	87.492
2021	202.458	4.522	372.216	33.243	82.540

Merken en vestigingen[bewerken | brontekst bewerken]

Volvo Trucks zusterondernemingen in de Volvo Groep omvat Renault Trucks, White Trucks, Mack Trucks, Dongfeng Eicher en UD Trucks (Nissan Diesel Trucks).

In 2021 verkocht de groep 202.000 vrachtwagens, hiervan waren er 122.000 van het merk Volvo. Verder werden 51.000 voertuigen van Renault verkocht, 24.000 Mack's en 4.000 UD Trucks.^[1] De deelnemingen verkochten samen nog eens 229.000 stuks, waarvan 177.000 van Dongfeng Commercial Vehicles en 52.000 in India onder het Eicher label.

Afrika

Azië

Europa

Gent, België
Göteborg, Zweden
Umeå, Zweden
Moskou, Rusland

Noord-Amerika

Dublin, Verenigde Staten

Oceanië

Brisbane, Australië

Zuid-Amerika

Curitiba, Brazilië

Producten[bewerken | brontekst bewerken]

Type Trucks[bewerken | brontekst bewerken]

Volvo FMX in Rønne

De Volvo vrachtwagens worden gemaakt in Göteborg (Zweden) en Gent (België).

Huidige modellen

FL
FE
FM
FH
FH16
FMX

Oude modellen

Bussen[bewerken | brontekst bewerken]

Volvo 8700 6x2 in dienst van Connexxion

Busbouwer Volvo maakte in april 2016 bekend in de nabije toekomst te stoppen met de verkoop van dieselbussen en zich volledig richten op de bouw van elektrische, hybride en elektrische hybride bussen.^[13]

Stadsbussen[bewerken | brontekst bewerken]

Volvo 7900

Streekbussen[bewerken | brontekst bewerken]

Volvo 8900

Touringcars[bewerken | brontekst bewerken]

Oudere modellen[bewerken | brontekst bewerken]

Historische modellen[bewerken | brontekst bewerken]

Volvo-vrachtwagens van 1928 tot 1969
Klasse	1920-1929		1930-1939										1940-1949										1950-1959										1960-1969
	8	9	0	1	2	3	4	5	6	7	8	9	0	1	2	3	4	5	6	7	8	9	0	1	2	3	4	5	6	7	8	9	0	1	2	3	4	5	6	7	8	9
Licht	LV40		LV60				LV76					Spitsneus											L340							Snabbe								F82
Middel					LV71				LV81				Rondneus														Brage											F85
Middelzwaar				LV66						Langneus																Viking												F86
Zwaar																								Titan														F88