De club is opgericht op 4 mei 1929 onder de naam "Rapiditas". Henk Jansen en de jongens van Vink waren de grote gangmakers. Henk Jansen was toen al voorzitter van de fanclub van wielrenner Cesar Bogaert. Hij was dus een fervent sport stimulator.Hij werd de eerste voorzitter van onze vereniging. Secretaris werd dhr. Ben de Rechter omdat deze goed thuis was in administratief werk. Ook mannen van het eerste uur waren zowel in het bestuur als actief meewerkend: Jo Vink, Jan Zwartelé, Theofiel Dobbelaar, Basil Verschueren, Cyriel Vael, Frans de Potter en Emile van Daele. Om te voetballen moet je wel een veld hebben. De "vaag" bij van Wiel aan de toenmalig grintweg naar Kapellebrug was voor een krats te huur. Dat gebeurde dan ook. Sparren waren doelpalen, want geld was er uiteraard niet veel en van sponsors hadden ze nog niet gehoord.Problemen waren er toen al. Een aantal jongens voetbalde toen in het le elftal op hun 17e jaar, m.n. Camiel de Kock en Frans Bleyenbergh, en P. Rottier. De minimum leeftijd was toen echter 18 jaar. Er is toen geweldige ophef ontstaan tijdens een algemene jaarvergadering. Door toedoen van de geestelijke adviseur, kapelaan Theeuwens en door bisschoppelijke inmenging werd meedoen toen verboden. Later is er een compromis bereikt door verandering aan te brengen in het reglement.
Zoals reeds vermeld kreeg de club de naam Rapiditas. Deze naam, zo bleek later werd echter al door een andere vereniging gebruikt. Dus moest er een andere naam komen. De nieuwe clubnaam werd S.T.E.E.N. "Strijd Trouw Eerlijk En Nobel". Jozef Everaard, de bekende Steense geschiedschrijver was de man die met deze naam op de proppen kwam. Het tenue bestond in die dagen uit een paars -witte trui en zwarte broek en zwarte kousen. De truien (zelf gebreide) waren al vlug afgewassen en zo gebeurde het dat er vele kleuren paars op het veld liepen. Het eerste echte voetbalveld lag aan de Molenstraat en was eigendom van dhr. Coppenol. Deze ploegde op een keer, in de nacht van zaterdag op zondag, het veld om, waardoor we als vereniging op slag zonder speelveld zaten.Door bemiddeling van onze geestelijke adviseur, kapelaan Theeuwens. werd een ander nieuw veld op de kop getikt. Het terrein, een wei van Wies Saman kwam nu te liggen aan de huidige Burg. Ysebaertstraat. Kapelaan Theeuwens was naast geestelijk adviseur ook dol op voetbal. Hij kon scheidsrechteren, maar ook enorme loeiers op goal geven. Bij vriendschappelijke wedstrijden speelde hij vaak mee. De kerk schreef echter voor dat geestelijken bij optreden in het openbaar volledige kleding moesten dragen. Dus met jassen, rokken, sjerp en pastoorshoed. Die hoed was niet te combineren met het koppen van de bal. Soms dus grote hilariteit, maar gelukkig kwam er na korte tijd toestemming om zonder hoed te voetballen. In 1931 kreeg het Steense voetbal een harde klap te verwerken. In twee opeenvolgende thuiswedstrijden braken namelijk Jo Vink en Honoré Aerts hun been. Het gevolg hiervan was dat het publiek weg bleef en de ambitie bij de spelers verdween. Dit alles had tot gevolg dat STEEN zijn elftal moest terugtrekken uit de competitie.
In 1932 begonnen Henk Jansen en Jo Vonck aan de wederopbouw. Na een periode zonder spelers en zonder geld probeerden zij de boel weer aan het draaien te krijgen. Het veld werd opgeknapt en om het publiek in de gelegenheid te stellen te betalen werd een afrastering van zeildoek aangebracht. (Zwartkijkers werden dus geweerd). Om de financiële put te dempen werden er aandelen uitgegeven van f.1,-- per stuk. Deze werden door de contributiegelden weer afgelost. Lone Valke, de moeder van de gebroeders Valke, was in die tijd de meest fervente supporter van onze club. Zij werd daarom wel de "moeder" van onze vereniging genoemd. Lone stond bij weer en wind op het veld om haar jongens aan te moedigen. Ook liep zij stad en land af om "Kwatta" soldaatjes op te halen. Voor deze soldaatjes kreeg men namelijk een bal. Ter gelegenheid van het kampioenschap schonk Lone van haar eigen centen nog een bal zodat we toen de ongekende luxe kenden van twee lederen ballen. Er brak daarna een lange periode aan waarin het bestuur uit dezelfde mensen bleef bestaan. Miel van Daele, Wies Vonck, Mon Janssens, Florent de Kindt, Cyriel Picavet Camiel Naessens, Frans Pleunis, Honoré Aerts en Jo Naessens vormden deze hechte ploeg.In 1936 trad STEEN toe tot de RK Voetbalfederatie Hulst. In de eerste competitie waaraan werd deelgenomen werd STEEN meteen kampioen. Dit werd uitbundig gevierd in het Patronaat. Het was het enige sportfeest waarvoor men ooit Pastoor Preyers heeft kunnen strikken. Uit die tijd valt ook nog te vermelden dat STEEN een van de meest moderne accommodaties kreeg uit de omtrek. Men kon toen beschikken over de keuken van Piet Hageman, waar tijdens de rust de spelers beschut zaten en ze zelfs thee kregen. Een ongekende weelde voor die tijd..In 1937 ging STEEN in het K.V.S. "Oost Vlaanderen" te Gent spelen. In deze competitie werd men het eerste jaar al reserve kampioen, hetgeen de overgang naar de ereklasse inhield. Nu werd gespeeld tegen roemruchte tegenstanders als Lovendegem, Berlare en Sinaai. Deze periode was voor STEEN een ware bloeiperiode. STEEN leverde in die tijd niet minder dan 3 spelers aan het Belgische elftal van de K.V.S. Miel Bleyenberg ( rechtsbinnen), Kamiel de Kock (back) en Piet Boussen (stopperspil) speelden in het Belgische elftal tegen katholieke elftallen uit andere landen, waaronder een elftal van het bisdom Breda.
Na het uitbreken van de tweede wereldoorlog in 1940 werden de voetbalgrenzen gesloten. Dit betekende voor STEEN het einde van de K.V.S. periode, een zeer bloeiende periode. STEEN moest noodgedwongen, al smekend, terugkeren naar de Z.V.B. Doordat de Westerschelde geblokkeerd was, werd overgegaan tot het spelen van een competitie tussen de Zeeuws-Vlaamse clubs onderling. Er werd gespeeld om het kampioenschap van ZeeuwsVlaanderen. Leon Vael en Jo en Piet Bauwens speelden in die tijd in het Zeeuws-Vlaamse elftal.De wedstrijden die STEEN tijdens de oorlogsjaren speelde, trokken altijd veel bezoekers. Toeschouwersaantallen van 2 a 3000 waren toen geen uitzondering. Niet alleen bij thuiswedstrijden stroomden de mensen naar het veld. Ook de uitwedstrijden werden door veel STEEN aanhangers gevolgd. Bekend is nog een wedstrijd in en tegen Breskens waar zo'n 1000 supporters mee naar toe gingen met o.a. de tram. Ook in die tijd werd de tram al bekogeld door Bressiaanse supporters. Per fiets of per tram werd veelal luidruchtig heel Zeeuws-Vlaanderen afgereisd. De spelers reisden heel wat luxueuzer en wel per huifkar van Jozef van Remortel.In de oorlogsjaren bestond er een gentlemansagreement, iets wat momenteel ondenkbaar zou zijn, tussen HVV, Clinge en STEEN. Het doel van deze verbroedering was onder meer, het organiseren van grote evenementen. Verder werd er bepaald dat de drie verenigingen geen spelers van elkaar zouden weghalen. Ook dit zou nu een goede zaak zijn. Om toerbeurt werden er wedstrijden gespeeld in Clinge, Hulst en St. Jansteen. Zo werd er in Hulst en Clinge gespeeld tegen Willem II.Op St. Jansteen werd gespeeld tegen een combinatie van PSV en Brabantiaspelers. In dit elftal speelden de vijf gebroeders d'Hooghe afkomstig van St. Jansteen. Een van hen, Miel d'Hooghe was geselecteerd voor het Nederlands elftal. Ben van Gelder de toenmalige PSV manager, was toen ook aanwezig in St. Jansteen, in functie van secretaris van PSV. Het veld van Wies Zaman was tijdens de oorlog totaal kapot gespeeld. Toen werd het huidige speelveld aangelegd. Op de plaats waar eerst volkstuintjes waren zou het nieuwe veld moeten komen. Maanden aan een stuk werd er door leden, bestuursleden en enkele gemeentemensen gespit en geëgaliseerd. Een sloot die middenin lag werd gedempt. Veldwachter lvens was belast met het bijhouden van een werklijst. Ieder kreeg immer 30 cent per uur. Het benodigde graszaad en kunstmest werd met behulp van de douane uit België gesmokkeld. Toen het veld helemaal klaar was, werd er een openingswedstrijd gespeeld tegen Engelse militairen die Zuid Beveland moesten gaan bevrijden. Hierna volgde een groot feest. In de periode 1937 - 1947 was ook F. Jansen lid van de selectie van het toenmalig roemruchte elftal van VV STEEN. Dat het in die tijd niet altijd van een leien dakje ging bewijst o.a. de wedstrijd die georganiseerd was tegen de Duitsers. Deze wedstrijd mocht van de plaatselijke Duitse autoriteiten niet gespeeld worden. Desondanks traden beide elftallen toch aan voor een gevreesde Nederland - West Duitsland. Gespeeld werd op het speelveld bij van Remortel terwijl de kleedkamer was ondergebracht bij Frans Olieslagers. Het werd een regelrechte veldslag (bloed tegen de paal). Uitslag is nog steeds niet bekend. Desondanks werd een herhaling op touw gezet. Het "slagveld” zou op de Belgische Klinge zijn. Wederom werd de wedstrijd verboden, maar beide elftallen verschenen toch op het veld. Deze keer lieten de autoriteiten het niet toe en verschenen gewapend op het veld. Na enkele waarschuwingsschoten werden enkele spelers opgepakt en meegenomen voor verhoor. Dit betekende meteen het einde van Nederland – Duitsland, de revanche dan. In de oorlogsjaren heeft er in Sint Jansteen nog een 2e voetbalclub bestaan S.T.O.G. : Sport Tot Ons Genoegen. Deze bestond uit een aantal ontevreden Steen spelers. Aangezien STOG te St. Jansteen geen levensvatbaarheid had, heeft deze club ook niet lang bestaan. De spelers zijn na een jaartje terug bij STEEN komen voetballen. Ook heeft een club bestaande uit douaniers, DVV geheten, vaak gebruik gemaakt van het Steen veld. Dit DVV trok steeds veel Steens publiek. Bekend is ook dat tijdens de oorlogsjaren de mannen van STEEN een ongelooflijk record vestigden. Steen was 47 wedstrijden ongeslagen. Op den duur waren onze spelers echter te gerust en verloren van IJzendijke, de minste ploeg in de competitie. Dit omdat de spelers voor de wedstrijd al flink wat borrels hadden gedronken. STEEN veranderde van tenue. Ter gelegenheid van een kampioenschap in de noodcompetitie kregen de spelers van de club een nieuwe uitrusting. Er werd overgestapt op zwart-wit. Het gaf nogal wat problemen voor alles geregeld was. De gebroeders Naessens zorgden voor de wol van de kousen. De la Ruelle breide hiervan de zwart wit geringde kousen, Leon Vael maakte voor iedere speler op maat een paar zwartlederen schoenen en Honoré de Cock leverde de zwarte broeken. Van Mol leverde de wol voor de truien die door van Hove werden gebreid. Na de bevrijding werd er weer in KNVB verband gespeeld. STEEN werd ingedeeld in de 3e klasse en werd meteen kampioen. De promotiewedstrijden tegen Yerseke, Biervliet en Axel verliepen slecht, dit mede door een blessure van Piet Bauwens. De promotie naar de 2e klasse werd gemist. Na de oorlog vertrokken er ook een aantal spelers naar België. Jo en Piet Bauwens gingen onder meer bij Sportkring St. Niklaas spelen: Miel Swinne, keeper, vertrok naar De Klinge. Verjonging moest derhalve de oplossing brengen. De ouderen waren het hier echter niet mee eens. Zij vonden het onterecht. Er werd derhalve een wedstrijd op touw gezet tussen jong en "oud" van STEEN. De weddenschappen vierden hoogtij. Na een 2 - 0 achterstand werd de wedstrijd tenslotte toch door de "oudjes" in hun voordeel beslist: 3 - 2.
Deze periode, onder voorzitterschap van E. Bogaert, wisselde zich af met ups en downs. In het competitiejaar 58/59 werd het 1-ste elftal kampioen en promoveerde naar de 3e klasse. Hier verbleef men echter maar één seizoen.In Terneuzen werd tijdens een beslissingswedstrijd met 5-0 verloren van Biervliet zodat STEEN weer voor één seizoen 4e klasser werd.Het jaar erop werd men wederom kampioen (60/61). Dit werd gevierd met een etentje in het oude patronaat. Opvallend was dat er een gebrek was aan wedstrijdballen. Tijdens een wedstrijd van het 2e elftal kwam de echtgenote van de badmeester de bal van het veld halen toen ze al een half uur aan het spelen waren,. Deze bal was namelijk nodig voor een andere wedstrijd. Het eerste elftal moest promotiewedstrijden spelen in Brabant tegen Boeimeer. Deze wedstrijd werd echter verloren.In korte tijd na 60/61 waren slechts enkele spelers over van het glorieuze elftal. Verschillende spelers hingen hun schoenen aan de wilgen terwijl anderen vertrokken. Voor de nieuwe trainer P. Cooleghem (1963) was het geen eenvoudige zaak zich te handhaven, laat staan te promoveren. De werking van 'de toenmalige elftalcommissie werd als een groot probleem ervaren. Deze commissie stelde de elftallen samen. Deze elftalcommissie heeft lang tijd bestaan tot eind jaren 60. Ook waren er begin jaren 60 mentale bijeenkomsten tussen spelers en bestuur.Desondanks vielen de prestaties wat tegen.De ommekeer kwam toen er junioren werden ingepast o.a. R. Smet, E. Bauwens en Marcel Verschuren en er twee spelers terugkwamen van grote rivaal HVV met name E. Saman en Arnold van Dorsselaer. Na een paar keer tegen de deur van de 3e klasse getikt te hebben was het in het seizoen 65/66 prijs.Het eerste werd wederom kampioen. Aardenburg werd met 5 - 0 verslagen. In dit elftal stonden gelegenheidskeeper George van Rattingen, Frans Audenaerd, Marcel Verschuren,Eddy Magnus, Lucien de Kint, Guido Verstraten, Miel Saman, Raymond Smet, George Pauwels, Arnold van Dorsselaer en Eddy Bauwens. In deze jaren zat STEEN duidelijk in de lift. De vereniging groeide gestaag, met name de jeugd. Problemen te over omdat er een groot gebrek was aan jeugdleiders. Er waren er maar twee: Willy van Himste en Jo Weemaes.Onder de bezielende leiding van voorzitter Frans Pleunis werden in de 3e klasse goede wedstrijden gespeeld die veel bezoekers trokken. Piet Cooleghem werd in het seizoen 67/68 opgevolgd door Frans Audenaerd, die een seizoen later weer werd opgevolgd als trainer door Guust Voet. Deze hield het na één seizoen ook weer voor gezien. Ook toen werden er spelers weggehaald door Belgische verenigingen. E. Saman ging naar St. Gillis Waas, R.Smet naar Beveren, F. 'd Hooghe naar Excelsior en M. Verschuren naar St. Niklaas.Dit kon dus ook niet goed blijven gaan zodat in 69/70 gedegradeerd werd naar 4e klasse. Echter de bestuursleden van toen verdienen een pluim voor hun inspanningen toen. Dit waren onder andere P. de Maat, A. Aerts, T. van Waterschoot, F. Pleunis en J. Weesepoel.
Deze periode werd gestart met een degradatie uit de 3e klasse KNVB. Dit was gezien het vertrek van eerdergenoemde spelers, normaal. Ondanks dit alles bleef men binnen de club hard werken aan verbeteringen op materieel vlak. De verlichting werd gerealiseerd en de kleedlokalen werden verbouwd, ondanks dat dit gepaard ging met een contributieverhoging.In deze tijd werd ook het trainingsbezoek beloond door het bestuur. Als winnaar kwam toen regelmatig W. van Duyse uit de bus.Met de jeugd ging het toen niet al te florissant. Al degradeerde in 19701/1971 uit de hoofdklasse en het aantal jeugdleden daalde. Dit alles ondanks de groei van begeleiders. In dit jaar werd er ook niet gefeest door het le,2e en 3e elftal. In plaats van dit feest werd een reisje georganiseerd naar Maastricht waar gespeeld werd tegen Sportclub Cauberg.In 1972 werd R. Bogaert als voorzitter gekozen na een rumoerige vergadering. Staand vlnr Frans Pleunis (voorzitter) Marcel Verschueren, Etienne de Kind, Edy Mangnus, Frans Audenaerd, George Pauwels, Mon de Smet, George van Rattingen, Eddy BauwensZittend vlnr Arnold van Dorsselaer, Miel Saman, Guido Verstraeten, Piet Coolegem (trainer), Theo Waterschoot.
Een belangrijke gebeurtenis in 1973 was zonder meer de wedstrijd tegen Clinge om het kampioenschap van de 4e klasse KNVB, op het terrein van HVV ‘24. Voor 4000 toeschouwers, uniek voor die tijd, won STEEN toen met 2 - 1. Het elftal bestond toen uit: Frans ‘d Hooghe, Walter van Duyse, Louis de Rijcke, George Pauwels, Edwin Franckaert, Adri de Bot, Fons Sturm, Loek Thuy, Henk de Feber. Jo van Remortele en Luc Ivens. Loek Thuy werd tijdens de wedstrijd vervangen door Jan Pleunis. Ook trainer Piet Wissel liet zich niet onbetuigd. Na 10 minuten kwam STEEN op voorsprong na een kopbal van George Pauwels uit een voorzet van Adri de Bot. Tien minuten na rust bereikte een verre pas van Clinge speler van ltegem teamgenoot R. Bauwens. Edwin Franckaert kon de bal nog wel wegwerken maar ongelukkig genoeg tegen Bauwens aan, die hard inschoot. STEEN bleef het sterkste, totdat Luc Ivens acht minuten voor het einde hands maakte in het strafschopgebied.Velen verwachtten een strafschop echter scheidsrechter Koster liet doorspelen. Uiteindelijk bleken 2 x 45 minuten niet genoeg en de verlenging moest een winnaar aanwijzen. Door een doelpunt van Jan Pleunis behaalde STEEN de titel.
STEEN heeft zich daarna goed weten te handhaven in de 3e klasse KNVB. Het verging de vereniging goed in deze jaren. De supportersclub floreerde en er kwamen zelfs reclameborden langs het hoofdveld. In 1975/1976 nam Piet Wissel afscheid als trainer na vier jaar actief te zijn geweest. Hij werd opgevolgd door Ruud Luteyn. Walter van Duyse werd jeugdtrainer en trainer van het 2e. Guust Reyns nam afscheid als bestuurslid na jaren zich ingezet te hebben voor onze vereniging. Ter gelegenheid van het 750 jarig bestaan van St. Jansteen werd een wedstrijd gespeeld tegen het Nederlands Militair elftal. Er werd verloren met 6 - 2. In het Militair elftal speelden toen onder meer: Ronald Spelbos en Jan Poortvliet. In 1975 werd Jos Ringoot voorzitter van onze vereniging en met de jeugd ging het ook weer wat beter. Onze A-junioren werden kampioen. In dit jaar werd ook het derde speelveld ingezaaid na aandringen van het toenmalige bestuur bij de gemeente Hulst. Werd in het seizoen 1977/1978 nog gelijk gespeeld tegen HVV, dat zich toen daardoor ternauwernood redde van degradatie, in 1978/1979 werd het een klinkende overwinning 0 - 5. In datzelfde jaar werd Paul Dobbelaar getransfereerd naar Beveren. Door middel van een "aanzienlijk" bedrag werd dit beklonken. Ook bestond de supportersclub vijf jaar. Ongeveer 200 leden waren lid. Een grote verdienste van het bestuur van de supportersclub. Walter van Duyse werd hoofdtrainer omdat Ruud Luteyn naar Axel vertrok.
In 1979 bestond onze vereniging 50 jaar. Dit werd op grootse wijze gevierd. Er werd toen voor het eerst een wijkentoernooi georganiseerd dat tot op de dag van vandaag een jaarlijks terugkerend festijn is geworden. Van de gemeente Hulst ontving de vereniging de gouden erepenning en er werd een jubileumwedstrijd gespeeld tegen MVV met onder andere de spelers Dijkstra, van Marwijk, Hulshof, Bonfrère en keeper Gerards. Helaas werd na een goede wedstrijd van STEEN met 0 - 4 verloren. Tijdens de reünie werd een elftal uit 1940/1945 in de bloemen gezet. In het seizon 1979/1980 eindigde het le elftal 8e in de competitie, ondanks de woorden van trainer van Duyse dat STEEN het zou gaan maken. Er werden in dit seizoen 47 wedstrijden gespeeld door het 1ste elftal. Waarschijnlijk te veel?? Door de veteranen werd het Frans Pleunis tournooi in het leven geroepen. Nog steeds een terugkerend evenement.
Ook speelden de veteranen een wedstrijd tegen de veteranen van Beveren met onder andere Omer Janssens en Jean Rogiers. Er werd verloren met 0 - 3. Onze A-junioren speelden nog steeds in de hoofdklasse. Er kwam een nieuw jeugdbestuur met als voorzitter Oscar van Dorsselaer. Uit het hoofdbestuur traden af Gaby de Kesel, L. de Rijck en T. Serrarens. E. Francken, E.Picavet en J. de Vliegere kwamen de gelederen versterken.
In het seizoen 1980/1981 vertrok ook Werner Blanckaert naar Beveren.Tijdens de jaarvergadering werd besloten dat er spaarzamer omgegaan moest worden met de elektriciteit dit vanwege de stijgende kosten. Dit haalde toen uitgebreid de pers.In 1982 kwamen er problemen met de supportersclub. Steeds minder supporters volgden ons eerste elftal naar de uitwedstrijden. Ook met de jeugd ging het minder. Ons A-elftal degradeerde uit de hoofdklasse. Ons 1ste elftal was in de competitie de ploeg van de gelijke spelen. Het speelde in dit jaar Terneuzen uit de 3e klasse in de laatste wedstrijd van het seizoen. Bekend is ook dat de clubvlag werd gestolen.
Mevrouw Ringoot borduurde voor onze vereniging een nieuwe vlag. Financieel ging het de vereniging ook niet voor de wind, mede door het beleid van de gemeente met betrekking tot de subsidies.In het seizoen 1982/1983 kwamen Paul Dobbelaar en Werner Blanckaert terug op het oude nest. Naar de uitwedstrijden reden weer bussen zodat het met de supportersclub weer wat beter ging. De jeugd bracht in dit seizoen een bezoek aan Lokeren waar gesproken werd met onder andere Bob Hoogenboom, Arnor Gudjonson en René van der Gijp.
Het seizoen erop (1983/1984) mag de geschiedenis ingaan als een van de succesvolste uit de historie van de VV STEEN. Bijna werd de 2e klasse gehaald. Echter door verlies in de nacompetitie tegen Margriet uit Oss met 2 - 5, verlies in en tegen ESV uit Eindhoven met 3 - 0 en tegen Baronie uit Breda met 5 - 2 werd de promotie niet behaald. Bij blijft wel de geweldige happening tegen Margriet. Peter van Dorsselaer won de zilveren schoen in het Stem klassement met 17 doelpunten. Het 1ste elftal behaalde met een clubscore van 47 doelpunten de eerste plaats. Adri de Bot en Jo van Remortele speelden hun 500 ste wedstrijd voor het 1ste elftal. Het zaterdagelftal werd kampioen. Het seizoen erop verliep minder succesvol. Vele nederlagen in het begin van de competitie luidden een slecht seizoen in. Dit betekende ook de degradatie naar de 4e klasse. Kritiek vanuit het bestuur betekende tevens het vertrek van trainer Walter van Duyse naar Clinge.Peter van den Boogert volgde hem op. Ook een aantal spelers verlieten STEEN. Peter van Dorsselaer en Mark Triest gingen naar Clinge. Kortom geen best jaar voor STEEN. Jo Weemaes werd in dit jaar gehuldigd voor zijn 35 jarig lidmaatschap. Na regen komt zonneschijn. In het seizoen 1985/1986 werd STEEN weer kampioen. Op 12-5-86 werd STEEN op stijlvolle wijze kampioen in en tegen Biervliet. Er werd met 0-5 gewonnen. STEEN was ook weer de meest scorende ploeg in de competitie. Het kampioenschap werd groots en uitbundig gevierd. Alle jeugdelftallen werden in het nieuw gestoken door diverse sponsors.Op de jaarvergadering voorafgaande aan het seizoen 1986/1987 kwam er een drastische wijziging in het bestuur. Waren in 1985/1986 M. de Burger, J. de Vliegere en J. Bral afgetreden, datzelfde deden E. Picavet, E. Francken en E. van Duyse. Nieuwelingen waren B. Weesepoel, A. Totté, G. van Rattingen, W.Thiermann, J. van Remortele en J. Hense. Binnen twee jaar dus eigenlijk een compleet nieuw bestuur. Het eerste elftal degradeerde opnieuw uit de 3e klasse, na een slecht seizoen. Ons dames elftal vierde het 15 jarig bestaan en ook de veteranen vierden feest: een 20 jarig jubileum. Ter gelegenheid hiervan bood P. Cooleghem het bestuur een reclamebord aan. De veteranen speelden een abraham wedstrijd voor G. van Overmeeren.
Tegen een selectie van Oost Zeeuws Vlaanderen werd met 1 -2 verloren. Het nieuwe bestuur onder de nog steeds bezielende leiding van voorzitter Jos Ringoot liet spoedig van zich horen. In 1987/1988 werd samen met vrijwilligers en onder leiding van George van Rattingen de verbouwing van de kleedgelegenheid gerealiseerd. Een knap stukje werk en een gebouw waar we met zijn allen trots op kunnen zijn. Tijdens de opening van de kleedruimte, werden twee bestuursleden door de KNVB gehuldigd namelijk J. Ringoot en G. de Kesel, vanwege hun verdiensten voor het voetbal. De opening, tevens afscheid als voorzitter van J. Ringoot, werd een groots feest. Helaas moesten we kort daarop definitief afscheid nemen van J. Ringoot vanwege zijn overlijden. Afscheid van iemand die de voorliggende 20 jaar ontzettend veel voor onze vereniging heeft betekend.
Alsof de verbouwing van de kleedlokalen nog niet genoeg was geweest, besloot het bestuur wederom tot een verbouwing. In het seizoen 1988-1989 kwam de verbouwing van de kantine klaar. Moeizaam omdat de medewerking van de leden deze keer ontbrak. Toch waren weer een aantal mensen bereid zich voor meer dan 100% in te zetten om ook dit te realiseren. Ook werd in dit jaar een nieuwe lichtinstallatie in gebruik genomen.Een zwaar jaar is de conclusie van de secretaris als hij het heeft over het seizoen 1989/90. Ons eerste elftal handhaaft zich ternauwernood in de vierde klas. Het gebrek aan animo om voor de club iets te doen is iets om zich zorgen over te maken. We denken hierbij aan papierophaaldienst en kantinebezetting.
In het seizoen 1990/91 handhaaft ons eerste elftal, onder leiding van Peter van den Boogert, zich in de vierde klas. De dames halen met Jos Schipper de titel binnen. Het zaterdagelftal kan degradatie niet ontlopen. Dit resultaat betekent tevens het einde van het zaterdagvoetbal binnen onze vereniging. Bij de jeugd missen de A junioren op een haar na promotie naar het regionaal voetbal. Een unieke prestatie van de jongens van trainer Walter van Duyse en voorzitter Frank Boussen, die de voorzittershamer doorgeeft aan Jos Schipper. Dit jaar wordt door een paar supporters de aanzet gegeven tot de bouw van een tribune. Een mooi gebaar naar onze trouwe aanhang. Piet Morcus treedt toe tot het bestuur en zal het secretariaat gaan versterken. Een citaat van secretaris Adri Totté tijdens de jaarvergadering met betrekking tot het 6e elftal: Äls ouwehoeren pudding was komen zij zeker in aanmerking om voor dr. Oetker te spelen.” Uniek ook tijdens de rondvraag is de opmerking van Piet Coolegem: “Waarom zijn de prijzen in de kantine zo laag”.Een terugblik op 1991/92 leert ons dat het eerste elftal een periodetitel behaalt.
Jammer genoeg wordt in de nacompetitie van zowel Sluiskil als Hoofdplaat met 1 – 0 verloren. Peter van den Boogert houdt het als trainer voor gezien. Hij kan terug kijken op een mooie periode.De dames zijn weer eens de sterkste uit hun reeks. Het lijkt een gewoonte te worden.De bestuurscolleges van onze vereniging kampen met de “bemensing” van diverse functies maar dat is niet nieuw. Dit jaar valt voor het eerst de term privatisering. Het overnemen van diverse materialen.Van velden en accommodatie is nog geen sprake. Het bestuur kan zich vinden in de plannen van de gemeente en gaat akkoord. De tribune wordt dit jaar door burgemeester Kessen op feestelijke wijze geopend. De bouwers worden op gepaste wijze in het zonnetje gezet. De veteranen vieren hun 25 jarig bestaan. Voorzitter en oprichter Piet Coolegem wordt tijdens een feestelijke bijeenkomst benoemt tot erelid. Het clubblad wordt in een nieuw jasje gestoken.Op een haar na wordt tijden het seizoen 1992/93 het kampioenschap gemist door het vlaggeschip van onze vereniging, het eerste elftal. Onder leiding van trainer Paul Kouijzer wordt in de nacompetitie wederom het loodje gelegd. Carlo Nachtegael wordt na vele jaren trouwe dienst als speler van het 1e elftal uitgezwaaid tijdens een afscheidswedstrijd. Bij de jeugd schrijft het C elftal geschiedenis door de bekerfinale te halen.Door de lagere elftallen wordt voor de eerste keer het Jos Ringoot toernooi georganiseerd.
Boegbeeld van onze vereniging, Willie van Himste, wordt op koninginnedag koninlijk onderscheiden. Hij werd door onze vereniging voorgedragen. Er is een schitterend initiatief van enkele supporters: de oprichting van de Club van Honderd. Zij stellen zich ten doel de vereniging in al zijn geledingen zowel financieel als moreel te steunen. Dankzij de opbrengst van het rad van avontuur, het troetelkind van Johan de Betue, hebben we nu een prachtige lichtkrant in onze kantine. Tijdens de jaarvergadering maakt George Pauwels bekend na zes jaar uit het bestuur te treden.Ook wordt duidelijk dat de gemeente geen geld heeft voor de aanleg van een vierde veld. Voorzitter Rotthier kijkt zorgelijk naar de toekomst. De naderende privatisering en de daarmee gepaard gaande financiële perikelen baren hem zorgen.Met Norbert Samson aan het hoofd, de eerste Belgische trainer in onze geschiedenis, behaalt ons eerste elftal alweer een periodetitel zonder te promoveren evenwel.
We schrijven het seizoen 1993/94. De entré van de kantine en de kozijnen van de kleedlokalen worden gerenoveerd. Financieel wordt dit mogelijk gemaakt door een renteloze lening van de gemeente. De club van honderd schenkt een kopgalg en trapmuur. Na 16 jaar besturen in diverse functie’s besluit Tonnie Rotthier er een punt achter te zette. Dit voorbeeld wordt gevolgd door Benny Weesepoel, Piet Morcus en George van Rattingen. Een flinke aderlating voor onze vereniging. Het cluborgaan STEENGOED viert zijn 25 jarig jubileum.V.V. STEEN organiseert de verkiezing van beste speler, trainer en elftal van Zeeuws-Vlaanderen. Remco van Keeken van V.V. Hoek wordt uigeroepen als meest waardevolle speler. De 1e elftalspelers Werner Bisschop en Eddy van den Bosch verlaten onze club voor een avontuur in Belgie.In het seizoen 1994/95 slaagt men erin om met een vrij nieuwe ploeg degradatie te ontlopen, hetgeen als een prestatie mag worden gezien. Een moeilijk begin voor de kersverse voorzitter Jan Pleunis. Onze eigen bus, waar we jaren plezier van hebben gehad, wordt om financiële redenen afgeschaft. Voor het eerst in onze geschiedenis worden er een evenementen-,sponsor- en voetbaltechnische commissie opgericht. Het doel hiervan moge duidelijk zijn: het verlichten van de bestuurstaken. Ons complex wordt voorzien van een hoognodig likje verf en het kantine interieur wordt vernieuwd. Albert Mortier besluit na één jaar te stoppen als secretaris. De secretaris vraagt tijdens de jaarvergadering om meer respect voor de scheidsrechter. We moeten onze naam, Strijd Trouw Eerlijk En Nobel naar buiten uit dragen.
Ons eerste elftal behoudt tijdens het seizoen 1995/96 zonder al te veel uitschieters zijn stek in de vierde klas. Ons vierde elftal zorgt voor een unicum door vijf keer in successie kampioen te spelen. Zij worden dan ook ontboden op het gemeentehuis tijdens het jaarlijkse kampioenenbal. Onder leiding van Ingrid en Hans Toet is er voor het eerst sprake van een kantinecommissie, met als doel een aantal vrijwilligers bij elkaar te krijgen die op toerbeurt de kantinedienst voor hun rekening nemen. Door de matige belangstelling voor het kampioenschap van Zeeuws-Vlaanderen besluit het bestuur hier mee te stoppen. De grootste zorg van het bestuur is het financieel gezond maken van de vereniging. “Een klotejaar”, is het korte en bondige commentaar van de voorzitter bij de opening van de jaarvergadering over het afgelopen seizoen 1996/97. Je zou het voor minder. Het opstappen van twee trainers tijdens één competitiejaar. Edy de Witte en Freddie de Rooy gaven er de brui aan. Jo van Remortele en Jan Pleunis maakten gezamenlijk het karwei af. Ondanks deze ellende slaagde het eerste elftal erin een periodetitel te pakken. In de nacompetitie waren een nederlaag en een gelijkspel, (Sluiskil en Breskens) natuurlijk niet genoeg om de zo begeerde promotie naar de derde klas te bewerkstelligen. Een onderbezet bestuur wordt versterkt door Oscar van Dorsselaer. Ook is er geinvesteerd in jeugdkader. Een aantal leden van onze vereniging behalen het JVT diploma. Alweer een nieuwe commissie ziet het levenslicht: de onderhoudsploeg. Vrijwilligers die op de maandagochtend allerlei karweitjes opknappen om en op ons complex.Het oud papier wordt voor het eerst opgehaald met kraakperswagens, wat een behoorlijke tijdwinst betekent bij het ophalen op de zaterdagmorgen. Een waarschuwing van het bestuur: de sfeer binnen de vereniging zal en moet verbeterd worden.
Het eerste elftal kan tijdens de jaargang 1997-1998, onder leiding van de nieuwe trainer Cor van de Velde, die een half dozijn Belgische spelers in zijn kielzog meebrengt, de hoog gespannen verwachtingen niet waar maken. Sinds lang geen periodetitel en een matige vijfde plaats in de eindrangschikking moet als teleurstellend worden beschouwd. Ruud Luteyn is trainer van het tweede elftal en speelt een constant seizoen. Voor het eerst wordt met veel succes het dorpsfeest door onze vereniging georganiseerd. Franz Hamelinck is het nog steeds mager bezet bestuur komen versterken. Een emotionele oproep van het bestuur tijdens de jaarvergadering: V.V. STEEN moet weer een sfeervolle vereniging worden, geen gezeur, geen geouwehoer, gewoon weer echt ouderwets Steen.
Rudie Rietjens, die sfeer en saamhorigheid als basis ziet voor succes, is tijdens het seizoen 1998-1999 de opvolger van Cor van de Velde. Na dertien jaar bestuurslid te zijn geweest vindt Adri Totté het eigenlijk wel mooi geweest maar door gebrek aan een opvolger gaat hij toch overstag om aan te blijven. Joop de Vliegere stopt er na twintig jaar wel mee. We beleven het einde van het veteranentoernooi. Door gebrek aan belangstelling van de eigen leden en tegenstanders. We beleven de komst van Ardian Lekaj als trainer van de A junioren, een uitgeweken jongeling uit Albanië. Hij zal nog veel betekenen voor onze vereniging. De financiën zijn na vele jaren hard werken gezond te noemen. Ons eerste elftal behaalt een periodetitel en heeft dus een goed jaar in het seizoen 1999/2000. Helaas volgt, geheel volgens traditie, geen promotie. Een drietal, Chris Zaman, Ronnie Cenin en Franz Hamelinck komen het bestuur versterken. Binnen dit bestuur wordt er al zachtjes van gedroomd om ons 75-jarig bestaan in een nieuwe accommodatie te vieren. Jammer is het verdwijnen van al weer een paar toernooien, wat toch een behoorlijke aderlating voor onze kantine-inkomsten betekent. Het bestuur ziet naast het opleiden tot voetballer tevens een taak weggelegd om de jeugd normen en waarden bij te brengen.
Het seizoen 2000-2001 brengt ons zowel hoogte als dieptepunten. We worden tweede na Middelburg en worden ook in de nacompetitie afgetroefd. Tot overmaat van ramp worden we door de KNVB “verbannen” naar de Brabantse vierde klas. Een gouden zet, naar later blijkt. Werner Bisschop wordt topscoorder van Zeeland en wint de Zilveren schoen, 26 doelpunten in 22 wedstrijden. George Verhaegen, jarenlang de draagas van de jeugdafdeling, legt zijn functie neer. Het bestuur hoopt dat de droom van wethouder Picavet, een nieuwe accommodatie in 2004, zal uitkomen. Dromen zijn mooi maar mogen niet te lang duren is de kritische slotopmerking van de voorzitter tijdens de jaarvergadering. Het is feest na de voetbaljaargang 2001-2002. Onze hoofdmacht viert het kampioenschap. Het is geleden van 1986 dat er nog eens reden toe was. Werner Bisschop wordt voor de tweede opeenvolgende keer winnaar van de Zilveren Schoen met nu zelfs 31 doelpunten uit 22 wedstrijden. De Brabantse vierde klas was niet zo sterk als we vooraf hadden ingeschat. Tijdens de jaarvergadering worden voorzichtig de eerste plannen voor de privatisering en accommodatieveranderingen op tafel gelegd.
De dames worden tijdens het seizoen 2002/03 kampioen en promoveren. Het eerste elftal maakt een probleemloos jaar door en wordt onder leiding van Ardian Lekaj vierde in de eindstand. Hoofdklasser Kloetinge wordt uit het bekertoernooi gewipt. Later zal Hoek, eveneens hoofdklasser, een maatje te groot blijken. Een minpuntje is het terugtrekken van een seniorenelftal.De privatisering is voor een groot deel rond en de tekeningen voor de nieuw- cq. verbouw wordt gepresenteerd.Ook de voorbereidingen van het 75 jaar bestaan zijn onder voorzitterschap van Jo van Remortele in volle gang. Afgelopen jaar hebben we afscheid genomen van “Mister STEEN”, Willie van Himste. Tijdens de jaarvergadering voorspelt voorzitter Jan Pleunis onze vereniging een hectische en drukke periode. ” Als iedereen zijn steentje bijdraagt twijfelen we niet aan een goede afloop”, aldus de voorzitter.
In het seizoen 2018/19 komt de club met vijf seniorenelftallen (4 op zondag, 1 op zaterdag) en twaalf jeugdteams (die allemaal op zaterdag spelen) in competitieverband uit. Enkele jeugdelftallen spelen in een samenwerkingsteam met RKVV Koewacht.
Sinds 2018 spelen de vrouwen en meisjes van de club samen met die van RKVV Koewacht (gemeente Terneuzen) in de svo DKS '17.[1] In 2018/19 spelen er drie vrouwenteams en een MO17-team op zaterdag, waarvan het eerste team in de Derde klasse is ingedeeld.
In elke staaf van de grafiek staat van boven naar beneden vermeld:
Eindnotering
Dit is de positie die de club heeft bereikt in de competitie, zonder eventuele beslissings-, play-off- of nacompetitiewedstrijden die nodig zijn geweest om bijvoorbeeld de kampioen van de competitie te bepalen.
Indien een * achter het getal staat is de notering een tussenstand en kan het zijn dat de notering niet overeenkomt met de uiteindelijke eindstand van de competitie.
Staat er een - dan is het seizoen nog bezig en is er geen definitieve uitslag bekend.
Staat er xx op de positie van de notering, dan heeft de club vroegtijdig de competitie verlaten. Dit kan onder andere komen door terugtrekking van het team, faillissement van de club of door een uitgedeelde straf van de KNVB. In veel gevallen staat elders in het artikel de reden vermeld.
Staat er een ? dan is het resultaat uit het verleden onbekend, en is alleen de competitie en/of niveau bekend van dat seizoen.
In de seizoenen 2019/20 en 2020/21 werd wegens de coronacrisis het amateurvoetbal afgebroken. Daardoor kennen deze staven geen eindklassering (middels -- weergegeven).
Competitieniveau en/of afdelingsletter of Officiële eindstand Eredivisie
Competitieniveau en/of afdelingsletter
Hierbij geeft het getal het niveau weer, dat ook terug te vinden is in de legenda. De letter is de afdelingsaanduiding en wordt gebruikt wanneer er meer afdelingen zijn op hetzelfde niveau. De afdelingsletter is altijd een hoofdletter en wordt meestal zonder nummer gebruikt.
Voorbeeld: 2F is niveau 2e klasse competitie F.
Het competitieniveau en nummer wordt niet vermeld wanneer er slechts één competitie van dit niveau was.
Officiële eindstand Eredivisie (getal staat tussen haakjes vermeld)
Sinds de introductie van play-offwedstrijden voor Europees voetbal na afloop van de reguliere competitie in 2005/06, is de KNVB verplicht een eindstand van de Eredivisie door te geven aan de UEFA aan de hand van deze play-offwedstrijden.
Bij deze eindstand staan clubs die zich hebben gekwalificeerd voor Europees voetbal hoger dan clubs die zich niet wisten te kwalificeren. Indien er geen verschil was tussen de eindnotering en de officiële eindstand, staat dit getal niet vermeld.
Onderafdeling
Hier staat afgekort de naam van de onderafdeling indien de club in dat jaar in een onderafdeling uitkwam. Tevens staat deze afkorting in de legenda en wordt gelinkt naar het artikel over deze onderafdeling. Deze afkorting wordt alleen vermeld wanneer de club in het verleden in verschillende onderafdelingen heeft gespeeld. Deze vermelding is in de staaf altijd in kleine letters. Deze onderafdelingen zijn na het seizoen 1995/96 afgeschaft. Heeft de club in slechts één onderafdeling gespeeld, dan is dit alleen terug te vinden in de legenda.
Onder de staaf staat het jaartal vermeld waarin het seizoen is afgesloten. 15 verwijst naar het seizoen 2014/15 en/of eventueel op het seizoen 1914/15.
Wanneer een staaf leeg is, zijn deze gegevens niet bekend. Het kan ook zijn dat de club dat seizoen niet heeft meegespeeld op het hogere amateurniveau, vroegtijdig de competitie heeft verlaten of uit de competitie is gezet.
In het seizoen 1944/45 was er wegens de Tweede Wereldoorlog geen regulier competitievoetbal.
Opmerking: In de 1e klasse en lager spelen de clubs in districten. Deze districten staan niet vermeld in de grafiek.
· 
· 