Naar inhoud springen

Wereldkampioenschap voetbal 1990

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf WK voetbal 1990)
FIFA Wereldkampioenschap 1990
Coppa del Mondo FIFA Italia '90
Toernooi-informatie
Gastland Vlag van Italië Italië
Datum 8 juni – 8 juli 1990
Teams 24 (van 5 confederaties)
Stadions 12 (in 12 gaststeden)
Winnaar Vlag van Duitsland West-Duitsland (3e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden 52
Doelpunten 115  (2,21 per wedstrijd)
Toeschouwers 2.516.348  (48.391 per wedstrijd)
Topscorer(s) Vlag van Italië Salvatore Schillaci (6 goals)
Beste speler Vlag van Italië Salvatore Schillaci
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Het FIFA wereldkampioenschap voetbal 1990 was de veertiende editie van een internationaal voetbaltoernooi tussen de nationale mannenteams van landen die aangesloten zijn bij de FIFA. De eindronde van het evenement werd gespeeld in Italië van 8 juni tot en met 8 juli.

Kameroen zorgde tijdens dit toernooi voor een tropische verrassing. De Ontembare Leeuwen versloegen favoriet Argentinië in de eerste ronde, en werden pas in de kwartfinales na verlengingen door Engeland uitgeschakeld. Voor Nederland was het geen goed WK. De hooggespannen verwachtingen na het winnen van het Europees Kampioenschap werden niet waargemaakt: Oranje wist geen enkele wedstrijd te winnen, en werd in de achtste finales met 2-1 uitgeschakeld door de latere wereldkampioen West-Duitsland. Deze wedstrijd werd bovendien overschaduwd door een spuugincident tussen Frank Rijkaard en Rudi Völler, waarna beiden met een rode kaart van het veld werden gestuurd. België won in de eerste ronde twee wedstrijden, maar werd in de achtste finales uitgeschakeld door Engeland in de allerlaatste minuut van de verlengingen.

Sportief was het toernooi geen succes, er werd over het algemeen veel te hard en te defensief gevoetbald. Er werden zestien rode kaarten uitgedeeld (vorig WK acht) en het doelpuntengemiddelde is tot op het heden het laagste aantal van alle WK's. Illustratief was het spel in de finale, waar voor de eerste keer in een finale een speler uit het veld werd gestuurd en voor de eerste keer een land geen doelpunt maakte. Liefst zeven van de acht wedstrijden vanaf de kwartfinales werd beslist door een strafschoppenserie of een strafschop in de wedstrijd. Na het toernooi nam de FIFA maatregelen: bij een overwinning kreeg de winnaar voortaan drie in plaats van twee punten, de doelman mocht de bal niet meer rapen, wanneer werd teruggespeeld en de buitenspelval werd aangepast ten gunste van de aanvaller.

Zie het artikel Wereldkampioenschap voetbal 1990 (kwalificatie) voor een uitgebreide beschrijving van de kwalificaties.
FIFA-lid Confederatie Kwalificatie Aantal dln.
(inclusief 1990)
Dln.
op rij
Eerste
dln.
Laatste
dln.
Titels
(exclusief 1990)
Beste
prestatie
Vlag van Argentinië Argentinië CONMEBOL Titelverdediger 10 5 1930 1986 2 Wereldkampioen
Vlag van Uruguay Uruguay CONMEBOL Winnaar groep 1 9 2 1930 1986 2 Wereldkampioen
Vlag van Brazilië Brazilië CONMEBOL Winnaar groep 3 14 14 1930 1986 3 Wereldkampioen
Vlag van Costa Rica Costa Rica CONCACAF Eerste finalegroep 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten CONCACAF Tweede finalegroep 4e 1 1930 1950 0 Derde
Vlag van Italië Italië UEFA Gastland 12e 8 1934 1986 3 Winnaar
Vlag van Roemenië Roemenië UEFA Winnaar groep 1 5e 1 1930 1970 0 Groepsfase
Vlag van Zweden Zweden UEFA Winnaar groep 2 8e 1 1934 1978 0 Tweede
Vlag van Engeland Engeland UEFA Tweede groep 2 9e 3 1950 1986 1 Winnaar
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie UEFA Winnaar groep 3 7e 3 1958 1986 0 Vierde
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk UEFA Tweede groep 3 6e 1 1934 1982 0 Derde
Vlag van Nederland Nederland UEFA Winnaar groep 4 4e 1 1934 1978 0 Tweede
Vlag van Duitsland Duitsland UEFA Tweede groep 4 12e 10 1934 1986 2 Winnaar
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië UEFA Winnaar groep 5 8e 1 1930 1982 0 Vierde
Vlag van Schotland Schotland UEFA Tweede groep 5 7e 5 1954 1986 0 Groepsfase
Vlag van Spanje Spanje UEFA Winnaar groep 6 8e 4 1934 1986 0 Vierde
Vlag van Ierland Ierland UEFA Tweede groep 6 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van België België UEFA Winnaar groep 7 8e 3 1930 1986 0 Vierde
Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije UEFA Tweede groep 7 8e 1 1934 1982 0 Tweede
Vlag van Egypte Egypte CAF Winnaar 1 2e 1 1934 1934 0 Eerste ronde
Vlag van Kameroen Kameroen CAF Winnaar 2 2e 2 1982 1982 0 Kwartfinale
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea AFC Eerste finaleronde 3e 2 1954 1986 0 Groepsfase
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische Emiraten AFC Tweede finaleronde 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Colombia Colombia CONMEBOL Intercontinentale play-off
(CONMEBOL–OFC)
2 1 1962 1962 0 Groepsfase
Deelnemende landen
Poule A
Vlag van Italië Italië
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Poule B
Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van Kameroen Kameroen
Vlag van Roemenië Roemenië
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie
Poule C
Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië
Vlag van Costa Rica Costa Rica
Vlag van Schotland Schotland
Vlag van Zweden Zweden
Poule D
Vlag van Colombia Colombia
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten V.A.E.
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland
Poule E
Vlag van België België
Vlag van Spanje Spanje
Vlag van Uruguay Uruguay
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea
Poule F
Vlag van Egypte Egypte
Vlag van Engeland Engeland
Vlag van Ierland Ierland
Vlag van Nederland Nederland
Bari Genua Cagliari Bologna
Stadio San Nicola Stadio Luigi Ferraris Stadio Sant'Elia Stadio Renato Dall'Ara
Capaciteit: 58.270 Capaciteit: 44.800 Capaciteit: 44.200 Capaciteit: 39.800
Napels Rome
Stadio San Paolo Stadio Olimpico
Capaciteit: 83.311 Capaciteit: 81.200
Udine Verona
Stadio Friuli Stadio Marc'Antonio Bentegodi
Capaciteit: 40.632 Capaciteit: 43.216
Turijn Milaan Palermo Florence
Stadio Delle Alpi Stadio Giuseppe Meazza Stadio Della Favorita Stadio Communale
Capaciteit: 71.362 Capaciteit: 83.407 Capaciteit: 42.311 Capaciteit: 49.000

Scheidsrechters

[bewerken | brontekst bewerken]
Naam Geboren Duels Kreeg geel Kreeg voor de tweede keer geel en dus rood Weggestuurd
Vlag van Brazilië (1968-1992) Ramiz Wright, José José Ramiz Wright 07/09/1944 4 10 0 0
Vlag van Mexico Codesal, Edgardo Edgardo Codesal 02/06/1951 3 8 0 2
Vlag van Oostenrijk Kohl, Helmut Helmut Kohl 08/02/1943 3 10 0 1
Vlag van Italië Lanese, Tullio Tullio Lanese 10/01/1947 3 14 0 1
Vlag van Argentinië Loustau, Juan Juan Loustau 13/07/1947 3 5 0 2
Vlag van Frankrijk Quiniou, Joël Joël Quiniou 11/07/1950 3 9 0 1
Vlag van Zwitserland Röthlisberger, Kurt Kurt Röthlisberger 21/05/1951 3 12 0 2
Vlag van Frankrijk Vautrot, Michel Michel Vautrot 23/10/1945 3 10 0 3
Vlag van Engeland Courtney, George George Courtney 04/06/1941 2 7 1 0
Vlag van Duitsland Kirschen, Siegfried Siegfried Kirschen 13/10/1943 2 6 0 1
Vlag van Denemarken Mikkelsen, Peter Peter Mikkelsen 01/05/1960 2 1 0 0
Vlag van Duitsland Schmidhuber, Aron Aron Schmidhuber 28/02/1947 2 6 0 0
Vlag van Portugal Valente, Carlos Carlos Valente 25/07/1948 2 7 0 0
Vlag van Italië Agnolin, Luigi Luigi Agnolin 21/03/1943 1 1 0 0
Vlag van Syrië Al Sharif, Jamal Jamal Al Sharif 08/12/1954 1 7 0 1
Vlag van Spanje Soriano Aladrén, Emilio Emilio Soriano Aladrén 29/10/1945 1 2 0 0
Vlag van Uruguay Cardellino, Juan Juan Cardellino 04/03/1942 1 2 0 0
Vlag van Zweden Fredriksson, Erik Erik Fredriksson 13/02/1943 1 5 0 1
Vlag van Ecuador Jácome, Elias Elias Jácome 02/11/1945 1 3 0 0
Vlag van Tunesië Jouini, Neji Neji Jouini 12/08/1949 1 4 0 0
Vlag van Paraguay (1990-2013) Maciel, Carlos Carlos Maciel 14/11/1946 1 2 0 0
Vlag van Verenigde Staten Mauro, Vincent Vincent Mauro 23/10/1943 1 1 0 0
Vlag van Chili Silva, Hernán Hernán Silva 05/11/1948 1 3 0 0
Vlag van Schotland Smith, George George Smith 14/10/1943 1 5 0 0
Vlag van Noord-Ierland Snoddy, Alan Alan Snoddy 29/03/1955 1 3 0 0
Vlag van Sovjet-Unie Spirin, Aleksey Aleksey Spirin 04/01/1952 1 2 0 0
Vlag van Japan Takada, Shizuo Shizuo Takada 05/08/1947 1 4 0 1
Vlag van België Van Langenhove, Marcel Marcel Van Langenhove 16/04/1944 1 2 0 0
Totaal 50 151 1 16

Italië was de grote favoriet voor de wereldtitel en ging aanvallend van start tegen Oostenrijk. Veel kansen werden gekeerd of verprutst en vooral aanvaller Andrea Carnevale faalde in de afwerking. Zijn vervanger Salvatore Schillaci scoorde bijna onmiddellijk met een kopgoal na goed doorzetten van Gianluca Vialli, die de ster van het toernooi moest worden. Vialli faalde echter in de volgende wedstrijd door een strafschop te missen tegen de Verenigde Staten. Italië won opnieuw met 1-0 door een doelpunt van Giannini. Maar coach Azeglio Vicini greep in: Vialli en Carnevale werden vervangen door respectievelijk Schillaci en Roberto Baggio. Beide spelers scoorden tegen Tsjecho-Slowakije: het doelpunt van Baggio was een lange dribbel, dat later werd gekozen tot mooiste doelpunt van het toernooi. Tsjecho-Slowakije had pech dat bij een 1-0 stand een kopgoal van de bij Feyenoord spelende Stanislav Griga werd afgekeurd. Tsjecho-Slowakije werd nog wel tweede na makkelijke zeges tegen Oostenrijk en de Verenigde Staten.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Italië Italië 3 3 0 0 4 0 4 6
Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije 3 2 0 1 6 3 3 4
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 3 1 0 2 2 3 -1 2
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 3 0 0 3 2 8 -6 0

9 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Italië Vlag van Italië 1 – 0 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Stadio Olimpico, Rome
Toeschouwers: 73.303
Scheidsrechter: José Roberto Wright (Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië)
Schillaci Goal 78' Wedstrijdverslag

10 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 1 – 5 Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije Stadio Comunale, Florence
Toeschouwers: 33.266
Scheidsrechter: Kurt Röthlisberger (Vlag van Zwitserland Zwitserland)
Caligiuri Goal 61' Wedstrijdverslag Goal 25'Goal 78' Skuhravý
Goal 39' (pen.) Bílek
Goal 50' Hašek
Goal 90+3' Luhový

14 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Italië Vlag van Italië 1 – 0 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Stadio Olimpico, Rome
Toeschouwers: 73.423
Scheidsrechter: Edgardo Codesal (Vlag van Mexico Mexico)
Giannini Goal 11' Wedstrijdverslag

15 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
Oostenrijk Vlag van Oostenrijk 0 – 1 Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije Stadio Comunale, Florence
Toeschouwers: 38.962
Scheidsrechter: George Smith (Vlag van Schotland Schotland)
Wedstrijdverslag Goal 31' (pen.) Bílek

19 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Italië Vlag van Italië 2 – 0 Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije Stadio Olimpico, Rome
Toeschouwers: 73.303
Scheidsrechter: Joël Quiniou (Vlag van Frankrijk Frankrijk)
Schillaci Goal 9'
Baggio Goal 78'
Wedstrijdverslag

19 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Oostenrijk Vlag van Oostenrijk 2 – 1 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Stadio Comunale, Florence
Toeschouwers: 34.857
Scheidsrechter: Jamal Al Sharif (Vlag van Syrië Syrië)
Ogris Goal 52'
Rodax Goal 65'
Wedstrijdverslag Goal 85' Murray

De openingswedstrijd van het toernooi Argentinië tegen Kameroen was een opmerkelijk duel: in de eerste helft toonde Diego Maradona net als vier jaar terug vaak zijn klasse, maar Kameroen bleef op de been vooral dankzij de uitblinkende veteraandoelman Thomas N'Kono. In de tweede helft viel de pijlsnelle Claudio Caniggia bij Argentinië in en Kameroen ging steeds wilder spelen. Er bezeerde zich zelfs een toeschouwer op de tribune bij een wild geschoten bal van een van de Kameroenspelers. Daarna kwamen de momenten van de broertjes Bijik: Kana-Bijik werd uit het veld gestuurd na een zwaar bestrafte overtreding op Caniggia en Oman-Bijik scoorde het winnende doelpunt na een blunder van de Argentijnse doelman Pumpido. In het restant was er veel commotie: Canniggia maakte weer een snelle rush en werd na twee charges overleefd te hebben genadeloos getorpedeerd door Massing: het leverde de tweede rode kaart op. Kameroen kreeg in de slotfase zelfs nog de beste kansen dankzij een verfrissende invalbeurt van de 38-jarige veteraan Roger Milla.

Een dag later won Roemenië ook al verrassend van de Sovjet-Unie. Roemenië miste zijn vedette Gheorghe Hagi door een schorsing, en de Russen waren in het begin sterker, maar door een verkeerde inschatting van doelman Rinat Dasajev scoorde Marius Lăcătuș. Het doelpunt is in Nederland legendarisch geworden door het commentaar van verslaggever Hugo Walker: "Lacatoeeeeeeeeeeeees goal, goal Lacatus". De geprogrammeerd spelende ploeg van de Sovjet-Unie was van slag en Lăcătuș scoorde nog een tweede keer uit een strafschop (na een actie van hemzelf buiten het strafschopgebied).

Argentinië tegen de Sovjet-Unie was meteen een beladen wedstrijd door het slechte begin van beide teams. In het begin van de wedstrijd moest Pumpido meteen vervangen worden na een botsing met een van zijn eigen verdedigers. Reservedoelman Sergio Goycochea moest invallen, terwijl de Sovjet-Unie een hoekschop mocht nemen. In alle consternatie maakte nota bene Maradona daarbij hands, maar dat werd niet gezien door de scheidsrechter. Argentinië won uiteindelijk met 2-0, doordat ze gepassioneerder speelden dan de Russen, die nu zo goed als zeker uitgeschakeld waren.

Kameroen ging door met stunten door met 2-1 van Roemenië te winnen en was daardoor geplaatst voor de tweede ronde. Beide doelpunten werden gemaakt door Roger Milla, die ook indruk maakte met zijn dansjes rond de cornervlag. Argentinië en Roemenië hadden nu genoeg aan een punt om door te gaan naar de tweede ronde en dat gebeurde dan ook in een weer veel te hard duel. De Sovjet-Unie won nog wel duidelijk met 0-4 van Kameroen, maar had helemaal niets aan deze overwinning. Het tijdperk van hun Oekraïense coach Lobanovsky was hiermee ten einde.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Kameroen Kameroen 3 2 0 1 3 5 -2 4
Vlag van Roemenië Roemenië 3 1 1 1 4 3 1 3
Vlag van Argentinië Argentinië¹ 3 1 1 1 3 2 1 3
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie 3 1 0 2 4 4 0 2

8 juni 1990
«onderlinge duels»
18:00 (UTC+2)
Argentinië Vlag van Argentinië 0 – 1 Vlag van Kameroen Kameroen San Siro, Milaan
Toeschouwers: 73.780
Scheidsrechter: Michel Vautrot (Vlag van Frankrijk Frankrijk)
Wedstrijdverslag Goal 67' Omam-Biyik

9 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
Sovjet-Unie Vlag van Sovjet-Unie 0 – 2 Vlag van Roemenië Roemenië Stadio San Nicola, Bari
Toeschouwers: 42.907
Scheidsrechter: Juan Daniel Cardellino (Vlag van Uruguay Uruguay)
Wedstrijdverslag Goal 42'Goal 57' (pen.) Lăcătuș

13 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Argentinië Vlag van Argentinië 2 – 0 Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie Stadio San Paolo, Napels
Toeschouwers: 55.759
Scheidsrechter: Erik Fredriksson (Vlag van Zweden Zweden)
Troglio Goal 27'
Burruchaga Goal 79'
Wedstrijdverslag

14 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
Kameroen Vlag van Kameroen 2 – 1 Vlag van Roemenië Roemenië Stadio San Nicola, Bari
Toeschouwers: 38.687
Scheidsrechter: Hernán Silva (Vlag van Chili Chili)
Milla Goal 76'Goal 86' Wedstrijdverslag Goal 88' Balint

18 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Argentinië Vlag van Argentinië 1 – 1 Vlag van Roemenië Roemenië Stadio San Paolo, Napels
Toeschouwers: 52.733
Scheidsrechter: Carlos Silva Valente (Vlag van Portugal Portugal)
Monzón Goal 63' Wedstrijdverslag Goal 68' Balint

18 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Kameroen Vlag van Kameroen 0 – 4 Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie Stadio San Nicola, Bari
Toeschouwers: 37.307
Scheidsrechter: José Roberto Wright (Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië)
Wedstrijdverslag Goal 20' Protasov
Goal 29' Zygmantovitsj
Goal 55' Zavarov
Goal 63' Dobrovolski

Brazilië was twintig jaar geen wereldkampioen geworden en probeerde dat doel nu te bereiken met een meer verdedigende houding. Coach Lazeroni gebruikte voor de eerste keer in de Braziliaanse verdediging een extra libero. Brazilië won alle drie zijn wedstrijden met één doelpunt verschil vanwege zijn surplus aan kwaliteit, maar de wedstrijden waren niet aangenaam om naar te kijken. Tekenend was dat alleen de aanvallers Careca en Müller wisten te scoren. Romario, spelend voor PSV Eindhoven en terugkomend van een zware blessure, kreeg alleen een kans in de laatste groepswedstrijd tegen Schotland, maar wist zich daarin niet te onderscheiden.

Schotland had een mindere selectie dan de jaren daarvoor, maar had nu eindelijk wel een goede kans om zich te plaatsen voor de tweede ronde. In de eerste wedstrijd tegen Costa Rica ging het echter al mis: de ploeg verloor door een doelpunt van Cayasso na uitstekend combinatievoetbal en door het uitmuntende keeperswerk van Luis Gabelo Conejo. De Schotten vochten voor hun laatste kans en wonnen op vechtlust van Zweden, zodat ze genoeg hadden aan een gelijkspel in hun laatste groepsduel tegen Brazilië om zich te plaatsen voor de achtste finales. In een armoedig duel, waarin Brazilië zich nauwelijks inspande, leek men dat doel eindelijk te verwezenlijken. In de slotfase liet doelman Jim Leighton echter een houdbaar schot van Alemão lopen, en Mūller scoorde in de rebound.

Zweden had nog een kans tegen Costa Rica en stond bij rust met 1-0 voor, maar de Zweden hadden meer kunnen scoren als doelman Conejo niet opnieuw in een bloedvorm was. In de tweede helft viel de snelle Costaricaanse spits Hernán Medford in. Hij zorgde meteen voor paniek in de weinig wendbare Zweedse verdediging en scoorde uiteindelijk het winnende doelpunt, nadat hij ook al met een actie de gelijkmaker had voorbereid. De Zweden gingen af met drie nederlagen: het enige positieve was de doorbraak van de jonge aanvaller Tomas Brolin, die na het WK vertrok naar AC Parma.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië 3 3 0 0 4 1 3 6
Vlag van Costa Rica Costa Rica 3 2 0 1 3 2 1 4
Vlag van Schotland Schotland 3 1 0 2 2 3 -1 2
Vlag van Zweden Zweden 3 0 0 3 3 6 -3 0

10 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Brazilië Vlag van Brazilië (1968-1992) 2 – 1 Vlag van Zweden Zweden Stadio Delle Alpi, Turijn
Toeschouwers: 62.628
Scheidsrechter: Tullio Lanese (Vlag van Italië Italië)
Careca Goal 40'Goal 63' Wedstrijdverslag Goal 79' Brolin

11 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
Costa Rica Vlag van Costa Rica 1 – 0 Vlag van Schotland Schotland Stadio Luigi Ferraris, Genua
Toeschouwers: 30.867
Scheidsrechter: Juan Carlos Loustau (Vlag van Argentinië Argentinië)
Cayasso Goal 49' Wedstrijdverslag

16 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
Brazilië Vlag van Brazilië (1968-1992) 1 – 0 Vlag van Costa Rica Costa Rica Stadio Delle Alpi, Turijn
Toeschouwers: 58.007
Scheidsrechter: Neji Jouini (Vlag van Tunesië Tunesië)
Müller Goal 33' Wedstrijdverslag

16 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Zweden Vlag van Zweden 1 – 2 Vlag van Schotland Schotland Stadio Luigi Ferraris, Genua
Toeschouwers: 31.823
Scheidsrechter: Carlos Maciel (Vlag van Paraguay (1990-2013) Paraguay)
Strömberg Goal 86' Wedstrijdverslag Goal 10' McCall
Goal 80' (pen.) Johnston

20 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Brazilië Vlag van Brazilië (1968-1992) 1 – 0 Vlag van Schotland Schotland Stadio Delle Alpi, Turijn
Toeschouwers: 62.502
Scheidsrechter: Helmut Kohl (Vlag van Oostenrijk Oostenrijk)
Müller Goal 82' Wedstrijdverslag

20 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Zweden Vlag van Zweden 1 – 2 Vlag van Costa Rica Costa Rica Stadio Luigi Ferraris, Genua
Toeschouwers: 30.223
Scheidsrechter: Zoran Petrović (Vlag van Joegoslavië (1992-2003) Joegoslavië)
Ekström Goal 32' Wedstrijdverslag Goal 75' Flores
Goal 88' Medford

West-Duitsland begon het WK flitsend met een 4-1 overwinning op Joegoslavië. Grote uitblinker was aanvoerder Lothar Matthäus, die het voortouw nam en met twee prima doelpunten indruk maakte. Van Joegoslavië werd vooraf veel verwacht, maar de ploeg had zoals vaker last van te veel individueel talent en zwak keeperswerk. Ook tegen de Verenigde Arabische Emiraten maakten de Duitsers een gedreven indruk en de Arabieren mochten zich prijzen met een 5-1 nederlaag. Khalid Ismail kreeg voor zijn tegentreffer een grote auto als cadeau van de emir. Joegoslavië revancheerde zich tegen een teleurstellend Colombia en de Emiraten en plaatsten zich als tweede voor de achtste finales.

De aardigste wedstrijd van de groep was West-Duitsland tegen Colombia, een contrast van twee stijlen: het energieke Duitse spel tegen het lome, korte combinatiespel van Colombia. Colombia maakte met name indruk in de eerste helft, maar vooral Carlos Estrada miste een aantal kansen. Ondertussen verbaasden de Duitsers zich om de rare fratsen van de Colombiaanse doelman Rene Higuita, die met zijn ver doorgevoerde escapades op het veld voor gevaarlijke situaties voor zijn eigen ploeg veroorzaakte. In de tweede helft ging West-Duitsland wat beter spelen en Lothar Matthäus was bijna succesvol met een volley op de lat. Vier minuten voor tijd leek het doek te vallen voor Colombia, invaller Pierre Littbarski maakte het doelpunt, echter met name regisseur Carlos Valderrama hield zijn hoofd koel in de blessuretijd. Na een zelf opgezette aanval kwam hij na typerend kort combinatievoetbal opnieuw in balbezit en met een pass bracht hij uit het niets Freddy Rincon vrij voor de doelman: 1-1. Colombia was hiermee geplaatst voor de achtste finales.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland 3 2 1 0 10 3 7 5
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië 3 2 0 1 6 5 1 4
Vlag van Colombia Colombia¹ 3 1 1 1 3 2 1 3
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische Emiraten 3 0 0 3 2 11 –9 0

9 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
V.A.E. Vlag van Verenigde Arabische Emiraten 0 – 2 Vlag van Colombia Colombia Stadio Renato Dall'Ara, Bologna
Toeschouwers: 30.791
Scheidsrechter: George Courtney (Vlag van Engeland Engeland)
Wedstrijdverslag Goal 50' Redín
Goal 85' Valderrama

10 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
West-Duitsland Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 4 – 1 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië San Siro, Milaan
Toeschouwers: 74.765
Scheidsrechter: Peter Mikkelsen (Vlag van Denemarken Denemarken)
Matthäus Goal 28'Goal 64'
Klinsmann Goal 39'
Völler Goal 70'
Wedstrijdverslag Goal 55' Jozić

14 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
Joegoslavië Vlag van Joegoslavië (1943-1992) 1 – 0 Vlag van Colombia Colombia Stadio Renato Dall'Ara, Bologna
Toeschouwers: 32.257
Scheidsrechter: Luigi Agnolin (Vlag van Italië Italië)
Jozić Goal 75' Wedstrijdverslag

15 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
West-Duitsland Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 5 – 1 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten V.A.E. San Siro, Milaan
Toeschouwers: 71.169
Scheidsrechter: Alexey Spirin (Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie)
Völler Goal 35'Goal 75'
Klinsmann Goal 37'
Matthäus Goal 47'
Bein Goal 58'
Wedstrijdverslag Goal 46' Ismaïl

19 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
West-Duitsland Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 1 – 1 Vlag van Colombia Colombia San Siro, Milaan
Toeschouwers: 72.510
Scheidsrechter: Alan Snoddy (Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland)
Littbarski Goal 89' Wedstrijdverslag Goal 90+3' Rincón

19 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
Joegoslavië Vlag van Joegoslavië (1943-1992) 4 – 1 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten V.A.E. Stadio Renato Dall'Ara, Bologna
Toeschouwers: 27.833
Scheidsrechter: Shizuo Takada (Vlag van Japan Japan)
Sušić Goal 4'
Pančev Goal 8'Goal 46'
Prosinečki Goal 90'
Wedstrijdverslag Goal 22' Jumaa

Vooraf rommelde het in het Belgische kamp, Walter Meeuws werd ontslagen na slechte resultaten en een conflict met Enzo Scifo. Scifo eiste een basisplaats op, want anders ging hij niet mee doen in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Griekenland. Zonder Scifo verloor België met 2-0 en de oude coach Guy Thys werd opnieuw aangesteld om het team te begeleiden op het WK. Thys gaf alle vertrouwen aan Scifo om achter de spitsen te spelen, hetgeen ten koste ging van record-international Jan Ceulemans. Scifo was weer in vorm gekomen bij de Franse club AJ Auxerre, nadat hij faalde bij Inter Milaan. In de eerste wedstrijd tegen Zuid-Korea viel Ceulemans in de tweede helft in en daarna ging het lopen: Zuid-Korea werd met 2-0 verslagen door een fris spelend België.

In de tweede wedstrijd tegen Uruguay stonden zowel Scifo als Ceulemans in de basis. Uruguay speelde eerder met 0-0 gelijk tegen Spanje, een teleurstelling, omdat Uruguay in de tweede helft veel beter speelde dan het teleurstellende Spanje en de Uruguayaanse aanvaller Ruben Sosa een strafschop miste. België overklaste Uruguay in de eerste helft en stond met 2-0 voor door doelpunten van Leo Clijsters en van de uitblinkende Scifo. Een smet op de eerste helft waren de twee gele kaarten van aanvoerder Erik Gerets, de scheidsrechter trapte in een "schwalbe" van Ruben Sosa. Zonder Gerets won België uiteindelijk met 3-1 en was geplaatst voor de achtste finales.

Spanje speelde nog steeds pover, maar dankzij drie doelpunten van Míchel werd Zuid-Korea met 3-1 verslagen. Spanje werd zelfs groepswinnaar door van België te winnen: Scifo onderscheidde zich nu in negatieve zin door een strafschop te missen. Uruguay plaatste zich ook voor de achtste finales door een laat doelpunt van invaller Fonseca tegen de puntloze Koreanen.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Spanje Spanje 3 2 1 0 5 2 3 5
Vlag van België België 3 2 0 1 6 3 3 4
Vlag van Uruguay Uruguay¹ 3 1 1 1 2 3 -1 3
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 3 0 0 3 1 6 -5 0

12 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
België Vlag van België 2 – 0 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea Stadio Marc'Antonio Bentegodi, Verona
Toeschouwers: 32.790
Scheidsrechter: Vincent Mauro (Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten)
Degryse Goal 53'
De Wolf Goal 64'
Wedstrijdverslag

13 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
Uruguay Vlag van Uruguay 0 – 0 Vlag van Spanje Spanje Stadio Friuli, Udinese
Toeschouwers: 35.713
Scheidsrechter: Helmut Kohl (Vlag van Oostenrijk Oostenrijk)
Wedstrijdverslag

17 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
België Vlag van België 3 – 1 Vlag van Uruguay Uruguay Stadio Marc'Antonio Bentegodi, Verona
Toeschouwers: 33.759
Scheidsrechter: Siegfried Kirschen (Vlag van Duitsland Oost Duitsland)
Clijsters Goal 16'
Scifo Goal 22'
Ceulemans Goal 47'
Wedstrijdverslag Goal 73' Bengoechea

17 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Zuid-Korea Vlag van Zuid-Korea 1 – 3 Vlag van Spanje Spanje Stadio Friuli, Udinese
Toeschouwers: 32.733
Scheidsrechter: Elías Jácome (Vlag van Ecuador Ecuador)
Hwangbo Kwan Goal 42' Wedstrijdverslag Goal 22'Goal 61'Goal 81' Míchel

21 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
België Vlag van België 1 – 2 Vlag van Spanje Spanje Stadio Marc'Antonio Bentegodi, Verona
Toeschouwers: 35.950
Scheidsrechter: Juan Carlos Loustau (Vlag van Argentinië Argentinië)
Vervoort Goal 28' Wedstrijdverslag Goal 20' (pen.) Míchel
Goal 38' Górriz

21 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
Zuid-Korea Vlag van Zuid-Korea 0 – 1 Vlag van Uruguay Uruguay Stadio Friuli, Udinese
Toeschouwers: 29.039
Scheidsrechter: Tullio Lanese (Vlag van Italië Italië)
Wedstrijdverslag Goal 90' Fonseca

Voor veel kenners was Nederland vooraf de favoriet, want dat land was Europees kampioen geworden met vrijwel dezelfde selectie: alleen Arnold Mühren was gestopt. De twee jaren daarna groeiden Marco van Basten, Ruud Gullit en Frank Rijkaard uit tot wereldsterren bij AC Milan en wonnen twee maal de Europa Cup der Landskampioenen. Echter, er was ook veel onrust in de selectie gekomen de afgelopen twee jaar. De ploeg had zich op routine voor het WK geplaatst, want het voetbal was maar matig geweest en coach Thijs Libregts werd ontslagen, omdat sommige spelers hem niet serieus namen. Vooral Ruud Gullit, die zelf voornamelijk geblesseerd was gedurende de kwalificatie, voerde een mediacampagne tegen Libregts. Het sectiebestuur betaald voetbal, met Rinus Michels als portefeuillehouder technische zaken, stelde als interim-coach Leo Beenhakker aan. In een stemming eind maart op Schiphol hadden de meeste spelers voor Johan Cruijff als kandidaat gekozen. Vooral Marco van Basten en Ronald Koeman waren voorstander van de coach van Barcelona. Het is zeer de vraag of Cruijff van zijn voorzitter Nunes de gelegenheid zou hebben gekregen om Oranje op het WK te coachen. Hij had in het voorjaar van 1990 met hem afgesproken dat de selectie van Barcelona in de zomer zou worden vernieuwd, de eerste twee jaren van Cruijff in de Catalaanse hoofdstad verliepen nog niet heel erg succesvol. Bovendien had Cruijff als speler al aan zijn familie beloofd nooit meer zo lang van huis te gaan en waren er problemen te verwachten rondom de samenstelling van de technische staf en het sponsorcontract dat de KNVB met Adidas had[1].

Gullit kwam terug van een zware blessure en was niet helemaal fit. Een trainingskamp in Kroatië liep uit op een mislukking: de arts stelde een tropenrooster op om te wennen aan de hete Italiaanse temperaturen, maar het was juist steenkoud in Kroatië. Daarnaast verloor Nederland een oefeninterland met 3-2 van het niet bepaald sterke Oostenrijk, na met 3-0 achter te hebben gestaan.

De eerste wedstrijd was tegen Egypte, een verdedigende tegenstander. Toen Egypte door had dat de Europese kampioen niet in goeden doen was, kropen ze aantal keren uit hun schulp. In het begin van de tweede helft kregen de Egyptenaren drie grote kansen, maar Hans van Breukelen hield Nederland in de wedstrijd. Vlak daarna scoorde invaller Wim Kieft en de Egyptenaren leken het op te geven. Aan het einde van de wedstrijd kwamen ze terug in de wedstrijd, maar invaller Adel Abdelrahman miste een niet te missen kans. In de 83e minuut torpedeerde Ronald Koeman Hossam Hassan buiten het strafschopgebied, maar de scheidsrechter gaf toch een strafschop. Die werd wel verzilverd door Abdelghani, en Nederland was het toernooi hopeloos begonnen.

In een katterige sfeer vertrok het team van Palermo naar Cagliari, waar een oude bekende wachtte: Nederland had Engeland op het EK met 3-1 verslagen door drie treffers van Van Basten. Engeland begon het WK ook stroef met een 1-1 gelijkspel tegen Ierland in een armoedig duel. Coach Bobby Robson was bevreesd voor het duo Van Basten/Gullit en stelde een extra verdediger op: Mark Wright. De vrees voor het duo was ongegrond, want beiden kwamen totaal niet in het stuk voor. Engeland was onder aanvoering van de jonge Paul Gascoigne met name in de tweede helft veel sterker, maar vooral veteraan Gary Lineker miste veel kansen. Er waren ook twee afgekeurde doelpunten: aangeschoten hands van Lineker en in de blessuretijd scoorde Stuart Pearce direct uit een vrije trap, terwijl scheidsrechter Petrovic een indirecte vrije trap had aangegeven.

Aangezien Ierland-Egypte op een 0-0 gelijkspel was geëindigd, stonden alle vier de clubs precies gelijk. In de laatste groepswedstrijd tegen Ierland begon Nederland uitstekend met een doelpunt van Ruud Gullit na combinatiespel met Wim Kieft. Van Basten speelde nu achter Kieft, maar een succes was het weer niet. In de tweede helft was Ierland veel sterker, maar het had een fout van Hans van Breukelen nodig om te kunnen scoren: hij verwerkte een rare terugspeelbal van Berry van Aerle slecht, en Niall Quinn schoot de bal raak. Nederland was rijp voor de sloop, maar werd gered door de mededeling dat Engeland voor stond tegen Egypte en zodoende virtueel groepswinnaar werd. Beide landen hadden nu genoeg aan een gelijkspel en speelden het laatste kwartier de bal plichtmatig rond. Ze eindigden zelfs precies gelijk, en een loting moest dan ook uitmaken wie de tegenstander van Nederland in de achtste finales werd: dat werd uiteindelijk West-Duitsland.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Engeland Engeland 3 1 2 0 2 1 1 4
Vlag van Ierland Ierland² 3 0 3 0 2 2 0 3
Vlag van Nederland Nederland¹,² 3 0 3 0 2 2 0 3
Vlag van Egypte Egypte 3 0 2 1 1 2 -1 2

²Bepaald door loting door de FIFA


11 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Engeland Vlag van Engeland 1 – 1 Vlag van Ierland Ierland Stadio Sant'Elia, Cagliari
Toeschouwers: 35.238
Scheidsrechter: Aron Schmidhuber (Vlag van Duitsland West-Duitsland)
Lineker Goal 8' Wedstrijdverslag Goal 73' Sheedy

12 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Nederland Vlag van Nederland 1 – 1 Vlag van Egypte Egypte Stadio La Favorita, Palermo
Toeschouwers: 33.288
Scheidsrechter: Emilio Soriano Aladrén (Vlag van Spanje Spanje)
Kieft Goal 58' Wedstrijdverslag Goal 83' (pen.) Abdelghani

16 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Engeland Vlag van Engeland 0 – 0 Vlag van Nederland Nederland Stadio Sant'Elia, Cagliari
Toeschouwers: 35.267
Scheidsrechter: Zoran Petrović (Vlag van Joegoslavië (1992-2003) Joegoslavië)
Wedstrijdverslag

17 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
Ierland Vlag van Ierland 0 – 0 Vlag van Egypte Egypte Stadio La Favorita, Palermo
Toeschouwers: 33.288
Scheidsrechter: Marcel Van Langenhove (Vlag van België België)
Wedstrijdverslag

21 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Engeland Vlag van Engeland 1 – 0 Vlag van Egypte Egypte Stadio Sant'Elia, Cagliari
Toeschouwers: 34.959
Scheidsrechter: Kurt Röthlisberger (Vlag van Zwitserland Zwitserland)
Mark Wright Goal 58' Wedstrijdverslag

21 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Ierland Vlag van Ierland 1 – 1 Vlag van Nederland Nederland Stadio La Favorita, Palermo
Toeschouwers: 33.288
Scheidsrechter: Michel Vautrot (Vlag van Frankrijk Frankrijk)
Quinn Goal 71' Wedstrijdverslag Goal 10' Gullit

Derde plaatsen

[bewerken | brontekst bewerken]
Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Argentinië Argentinië 3 1 1 1 3 2 +1 3
Vlag van Colombia Colombia 3 1 1 1 3 2 +1 3
Vlag van Nederland Nederland 3 0 3 0 2 2 0 3
Vlag van Uruguay Uruguay 3 1 1 1 2 3 −1 3
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 3 1 0 2 2 3 −1 2
Vlag van Schotland Schotland 3 1 0 2 2 3 −1 2

¹De vier beste nummers 3 (Argentinië, Colombia, Uruguay en Nederland) mochten ook door naar de achtste finales.

Knock-outfase

[bewerken | brontekst bewerken]
Achtste finale Kwartfinale Halve finale Finale
23 juni – Bari            
 Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije  4
1 juli – Milaan
 Vlag van Costa Rica Costa Rica  1  
 Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije  0
24 juni – Milaan
   Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland  1  
 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland  2
4 juli – Turijn
 Vlag van Nederland Nederland  1  
 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland  1 (4)
23 juni – Napels
   Vlag van Engeland Engeland  1 (3)  
 Vlag van Kameroen Kameroen  2
1 juli – Napels
 Vlag van Colombia Colombia  1  
 Vlag van Kameroen Kameroen  2
26 juni – Bologna
   Vlag van Engeland Engeland  3  
 Vlag van Engeland Engeland  1
8 juli – Rome
 Vlag van België België  0  
 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland  1
24 juni – Turijn
   Vlag van Argentinië Argentinië  0
 Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië  0
30 juni – Florence
 Vlag van Argentinië Argentinië  1  
 Vlag van Argentinië Argentinië  0 (3)
26 juni – Verona
   Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië  0 (2)  
 Vlag van Spanje Spanje  1
3 juli – Napels
 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië  2  
 Vlag van Argentinië Argentinië  1 (4)
25 juni – Genua
   Vlag van Italië Italië  1 (3)   Derde plaats
 Vlag van Ierland Ierland  0 (5)
30 juni – Rome 7 juli – Bari
 Vlag van Roemenië Roemenië  0 (4)  
 Vlag van Ierland Ierland  0  Vlag van Engeland Engeland  1
25 juni – Rome
   Vlag van Italië Italië  1    Vlag van Italië Italië  2
 Vlag van Italië Italië  2
 Vlag van Uruguay Uruguay  0  

Achtste finales

[bewerken | brontekst bewerken]

Ten opzichte van het vorige WK plaatsten Argentinië, West-Duitsland, België, Engeland, Brazilië, Spanje, Uruguay en Italië zich opnieuw voor de achtste finales. De Sovjet-Unie werd uitgeschakeld door zowel Kameroen als Roemenië, Denemarken en Bulgarije eveneens door Roemenië; Frankrijk en Paraguay door respectievelijk Joegoslavië en Colombia. De plaatsen van Mexico, Marokko en Polen werden overgenomen door Nederland, Tsjecho-Slowakije, Costa Rica en Ierland. Europa was vertegenwoordigd met tien deelnemers, Zuid-Amerika met vier, Afrika en Noord-Amerika met één, dezelfde bezetting als het vorige WK.

Kameroen - Colombia

[bewerken | brontekst bewerken]

23 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
Kameroen Vlag van Kameroen 2 – 1
(nv)
Vlag van Colombia Colombia Stadio San Paolo, Napels
Toeschouwers: 50.026
Scheidsrechter: Tullio Lanese (Vlag van Italië (Italië)
Milla Goal 106'Goal 109' Wedstrijdverslag Goal 115' Redín

In de eerste helft had Colombia veel kansen om op voorsprong te komen: het dichtst kwam Freddy Rincón, die vlak voor rust een vrije trap op de paal schoot. In de tweede helft nam Kameroen steeds meer het initiatief, mede door het inbrengen van de 38-jarige Roger Milla. Het was wachten tot de tweede verlenging voor de doelpunten: Milla opende de score na een sterke individuele actie. Vlak daarna ging de Colombiaanse doelman René Higuita op avontuur door ver vooruit te spelen: hij verloor de bal aan Milla, die makkelijk kon scoren dankzij ook een mislukte tackle van achteren van Higuita. Het publiek genoot ook van de Afrikaanse heupdansjes van Milla bij de cornervlag. Colombia gaf nog niet op, Bernardo Redín maakte vijf minuten voor tijd een doelpunt na weer een fijne pass uit het niets van Carlos Valderrama, maar Kameroen gaf de winst niet meer uit handen.

Tsjecho-Slowakije - Costa Rica

[bewerken | brontekst bewerken]

23 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Tsjecho-Slowakije Vlag van Tsjecho-Slowakije 4 – 1 Vlag van Costa Rica Costa Rica Stadio San Nicola, Bari
Toeschouwers: 47.673
Scheidsrechter: Siegfried Kirschen (Vlag van Duitse Democratische Republiek (Oost-Duitsland)
Skuhravý Goal 12'Goal 63'Goal 82'
Kubík Goal 75'
Wedstrijdverslag Goal 54' González

Voor de wedstrijd kreeg Costa Rica een grote teleurstelling te verwerken: de uitblinkende doelman Conejo was geblesseerd en de veel mindere tweede doelman Barrantes verving hem. Tsjecho-Slowakije nam voor de rust de leiding via Tomáš Skuhravý, hij zou de enige speler in de achtste finales zijn, die een doelpunt scoorde in de eerste helft. Na rust kwam eerst Costa Rica verrassend langszij, maar door nog twee goals van Skuhravy en een vrije trap van Kubik won Tsjecho-Slowakije ruim. Skuhravy hield naar aanleiding van deze wedstrijd een contract over bij FC Genua. Opvallend was, dat hij alle drie de doelpunten maakte met zijn hoofd.

Brazilië - Argentinië

[bewerken | brontekst bewerken]

24 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
Brazilië Vlag van Brazilië (1968-1992) 0 – 1 Vlag van Argentinië Argentinië Stadio Delle Alpi, Turijn
Toeschouwers: 61.381
Scheidsrechter: Joël Quiniou (Vlag van Frankrijk (Frankrijk)
Wedstrijdverslag Goal 80' Caniggia

In de eerste helft was Brazilië heer en meester en creëerde veel kansen: Dunga kreeg de grootste kans, maar kopte op de paal. Na de rust was het beste van Brazilië er vanaf, al keerde de doelman van Argentinië Sergio Goycochea een inzet van Careca zelf op de lat, waarna in de rebound Alemão op de paal schoot. Opvallend was, dat Alemão niet bepaald zachtzinnig omging met zijn teammaat bij AS Napoli Diego Maradona. Hoewel hij meer kreupel dan fit was, zorgde Maradona toch voor de beslissing: hij begon aan een solo, waarbij hij alle aandacht trok en op het laatste moment de bal naar Claudio Caniggia speelde: 0-1. Brazilië was nu van slag, aanvoerder Ricardo Gomes werd uit het veld gestuurd na een charge op Caniggia en doelman Cláudio Taffarel keerde een fraaie vrije trap van Maradona. In de slotminuut kreeg Müller nog een vrije kans, maar hij faalde hopeloos. Brazilië haalde voor de eerste keer sinds 1966 de laatste acht niet en coach Lazaroni werd ontslagen. Jaren later kwamen er beschuldigingen van Brazilië, dat Argentinië vals spel had gespeeld: Branco kreeg een bidon aangereikt van Maradona en Troglio en voelde zich toen niet goed, Maradona heeft dat jaren later toegegeven.

West-Duitsland - Nederland

[bewerken | brontekst bewerken]

24 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
West-Duitsland Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 2 – 1 Vlag van Nederland Nederland San Siro, Milaan
Toeschouwers: 74.559
Scheidsrechter: Juan Carlos Loustau (Vlag van Argentinië (Argentinië)
Klinsmann Goal 51'
Brehme Goal 82'
Wedstrijdverslag Goal 89' (pen.) R. Koeman

Meest opmerkelijke affiche voor de achtste finales was Nederland tegen West-Duitsland, een herhaling van de halve finale van het EK in 1988, waar Nederland tot groot vermaak van het hele land van de grote buurman won. Bovendien werd de wedstrijd in Milaan gespeeld, de thuishaven van drie Inter Milan-spelers aan Duitse kant en van drie AC Milan-spelers aan Nederlandse kant. Nederland had drie beroerde wedstrijden achter de rug, maar begon goed aan de wedstrijd: Aaron Winter miste twee goede kansen. In de 21e minuut volgde een incident, dat de wedstrijd op zijn kop zette: Rudi Völler werd getackeld door Frank Rijkaard en ging makkelijk liggen. De scheidsrechter gaf Rijkaard een gele kaart en hij zou geschorst zijn een eventuele volgende wedstrijd. Rijkaard raakte gefrustreerd en spuugde naar Völler, protesten van Völler leverde ook voor hem een gele kaart op. Vlak daarna zaten Rijkaard en Völler te ruziën en de scheidsrechter stuurde beiden uit het veld. Terwijl Rijkaard uit het veld stapte, spuugde hij nog een keer naar Völler. Ironisch genoeg was de absentie van Rijkaard ernstiger voor Nederland dan de absentie van Völler voor West-Duitsland. De Nederlandse verdediging raakte ontwricht, terwijl Jürgen Klinsmann zich als enige aanvaller kon uitleven. In de tweede helft gaf Aron Winter Guido Buchwald te veel ruimte en uit zijn voorzet schoot Klinsmann raak. West-Duitsland kreeg grote kansen via Pierre Littbarski en Lothar Matthäus en Klinsmann schoot met een prima actie op de paal. De beste kans voor Nederland was van Jan Wouters, maar alleen voor doelman Bodo Illgner kon hij niet scoren. Marco van Basten kon weer niks uitrichten en verdiende alleen een gele kaart na een overtreding op Matthäus. Uiteindelijk besliste Andreas Brehme de wedstrijd met een afstandsschot na opnieuw voorbereidend werk van Buchwald. In de slotfase benutte Ronald Koeman nog een strafschop na een versierde val van Van Basten, maar in de slotfase kreeg alleen West-Duitsland nog kansen. Europees kampioen Nederland kon na een zeer teleurstellend toernooi naar huis. Op de persconferentie verklaarde coach Leo Beenhakker, dat slechts vijfentwintig procent van de gebeurtenissen rond het Nederlands elftal openbaar zijn gemaakt, die uitspraak had hij echter al eerder in het toernooi gedaan, na het gelijke spel tegen Egypte tegenover Barend en Van Dorp van Nieuwe Revue.

Zo vertrok de Europees kampioen roemloos van het WK in Italië. De vele gebeurtenissen zijn een eigen leven gaan leiden maar feitelijk hebben de topspelers op het eindtoernooi gefaald.

Ierland - Roemenië

[bewerken | brontekst bewerken]

25 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
Ierland Vlag van Ierland 0 – 0 Vlag van Roemenië Roemenië Stadio Luigi Ferraris, Genua
Toeschouwers: 31.818
Scheidsrechter: José Roberto Wright (Vlag van Brazilië (1968-1992) (Brazilië)
Wedstrijdverslag
  Strafschoppen  
Sheedy Gescoord met penalty
Houghton Gescoord met penalty
Townsend Gescoord met penalty
Cascarino Gescoord met penalty
O'Leary Gescoord met penalty
5 – 4 Gescoord met penalty Hagi
Gescoord met penalty Lupu
Gescoord met penalty Rotariu
Gescoord met penalty Lupescu
Gemiste strafschop (saved) Timofte

Roemenië had veel betere spelers dan Ierland en was in het voordeel door de hitte in Genua, maar Ierland wist met veel strijd gelijke tred met de Roemenen te houden. Het kwam aan op strafschoppen en de eerste vier strafschoppen werden door beide teams feilloos benut. Bij Roemenië moest de jonge Daniel Timofte de laatste strafschop nemen en zijn inzet werd gestopt door Pat Bonner. Tot stomme verbazing van zijn eigen coach Jack Charlton ging de niet bepaald technische verdediger David O'Leary de laatste strafschop nemen, maar hij schoot hem feilloos binnen. Heel Ierland stond stil tijdens de strafschoppen en was dronken van vreugde. De katholieke Ieren mochten spelen in Rome en gingen als beloning op audiëntie bij de Paus. Timofte opende na zijn carrière een café met als naam "penalty".

Italië - Uruguay

[bewerken | brontekst bewerken]

25 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Italië Vlag van Italië 2 – 0 Vlag van Uruguay Uruguay Stadio Olimpico, Rome
Toeschouwers: 73.303
Scheidsrechter: George Courtney (Vlag van Engeland Engeland)
Schillaci Goal 65'
Serena Goal 83'
Wedstrijdverslag

Italië had weinig te duchten van een defensief Uruguay, maar het duurde tot de 65e minuut voor er werd gescoord. Het was opnieuw Schillaci die met een fraai schot van afstand raak schoot. Invaller Aldo Serena besliste het duel met een kopgoal.

Spanje - Joegoslavië

[bewerken | brontekst bewerken]

26 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
Spanje Vlag van Spanje 1 – 2
(nv)
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië Stadio Marc'Antonio Bentegodi, Verona
Toeschouwers: 35.500
Scheidsrechter: Aron Schmidhuber (Vlag van Duitsland West-Duitsland)
Julio Salinas Goal 83' Wedstrijdverslag Goal 78'Goal 92' Stojković

De wedstrijd in een heet Verona was lang een saai tactisch schouwspel, waarbij vooral Joegoslavië nauwelijks aanviel. De beste kansen waren vlak na rust voor Spanje: Martín Vázquez miste twee maal na een individuele actie en de weer onzichtbare Emilio Butragueño kopte op de paal. De wedstrijd brak open na een prachtig doelpunt van Dragan Stojković: met een subtiele voetbeweging stuurde hij Rafael Martín Vázquez de verkeerde kant op en schoot de 1-0 binnen. Spanje dwong nog wel een verlenging af door een doelpunt van Julio Salinas, maar vroeg in de verlenging scoorde Stojković opnieuw uit een fraaie vrije trap en kon Spanje geen vuist meer maken.

Engeland - België

[bewerken | brontekst bewerken]

26 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Engeland Vlag van Engeland 1 – 0
(nv)
Vlag van België België Stadio Renato Dall'Ara, Bologna
Toeschouwers: 34.520
Scheidsrechter: Peter Mikkelsen Vlag van Denemarken (Denemarken)
Platt Goal 119' Wedstrijdverslag

De wedstrijd tussen Engeland en België was een aantrekkelijke wedstrijd, waarbij beide teams de intentie hadden aanvallend te spelen. België maakte opnieuw een goede indruk, maar zowel Jan Ceulemans als Enzo Scifo schoten op de paal. Engeland was lange tijd de mindere ploeg, maar had wel de pech dat een zuiver doelpunt van John Barnes werd afgekeurd. Lange tijd leek het duel doelpuntloos te eindigen, maar in de verlenging begon Paul Gascoigne drie minuten voor tijd een lange rush, die werd gestuit door Erik Gerets. Gascoigne nam de vrije trap zelf, speelde hem naar invaller David Platt, die stijlvol afmaakte. België was voortijdig uitgeschakeld, terwijl het beter voetbal liet zien dan vier jaar geleden, toen het de halve finales haalde.

Samenvatting achtste finales

[bewerken | brontekst bewerken]

Zes Europese landen haalden de kwartfinales, bij het vorige WK waren dat er vijf, Zuid Amerika verloor één plaats, van twee naar één, Afrika nam de plaats van Noord Amerika over. West-Duitsland, Engeland en Argentinië waren er opnieuw bij, zowel Frankrijk als Spanje werden uitgeschakeld door Joegoslavië, Italië, Ierland, Tsjecho-Slowakije en Kameroen namen de plaats in van België, Brazilië en Mexico. Van de afvallers speelden Nederland, Brazilië, Spanje, Uruguay en Roemenië een teleurstellend toernooi, België en Colombia maakten een goede indruk en Costa Rica was een grote verrassing. Van de kwartfinales maakten West-Duitsland en Italië een goede indruk, Argentinië, Engeland en Joegoslavië voldeden aan de verwachtingen zonder te imponeren en Tsjecho-Slowakije, Ierland en vooral Kameroen waren grote verrassingen.

Argentinië - Joegoslavië

[bewerken | brontekst bewerken]

30 juni 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
Argentinië Vlag van Argentinië 0 – 0 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië Stadio Artemio Franchi, Florence
Toeschouwers: 38.971
Scheidsrechter: Kurt Röthlisberger (Vlag van Zwitserland Zwitserland)
Wedstrijdverslag
  Strafschoppen  
Serrizuela Gescoord met penalty
Burruchaga Gescoord met penalty
Maradona Gemiste strafschop (saved)
Troglio Gemiste strafschop (hit the post)
Dezotti Gescoord met penalty
3 – 2 Gemiste strafschop (hit the crossbar) Stojković
Gescoord met penalty Prosinečki
Gescoord met penalty Savićević
Gemiste strafschop (saved) Brnović
Gemiste strafschop (saved) Hadžibegić

Joegoslavië besloot het middenveld te versterken, de jonge Kroaat Robert Prosinecki speelde nu in de basis en groeide in het begin van de wedstrijd samen met de Serviër Dragan Stojković uit tot de uitblinker. Joegoslavië miste prima kansen via Jozic en Prosinecki. In de 31e minuut werd de wedstrijd op zijn kop gezet, de persoonlijke bewaker van Diego Maradona, Refik Šabanadžović, ontving binnen zeven minuten twee gele kaarten en kon vertrekken. Toch bleef Joegoslavië gelijke tred houden met de teleurstellende wereldkampioen, al kreeg Oscar Ruggeri in de tweede helft de beste kans, hij kopte op de lat. In de verlenging miste Joegoslavië een open kans via Dejan Savićević na voortreffelijk voorbereidend werk van Stojkovic en aan het einde van de verlengingen was er veel commotie rond een afgekeurd doelpunt van de Argentijn Jorge Burruchaga na hands. De reservebanken van beide team raakten oververhit, maar de scheidsrechter kon op tijd orde brengen. De strafschoppenserie begon dramatisch: de twee sterspelers van beide teams misten, Stojković raakte keihard de lat en Maradona produceerde een slap rolletje. Na een nieuwe misser aan Argentijnse kant (Troglio) hadden de Joegoslaven voordeel. Echter, er gebeurde iets merkwaardigs: Faruk Hadžibegić wou de strafschop al nemen, maar was vergeten, dat hij de laatste nemer was. Snel moest Dragoljub Brnović zich voorbereiden, hij miste en later miste Hadžibegić ook. Joegoslavië was uitgeschakeld, maar alle kenners waren overtuigd, dat dit team kon uitgroeien tot een groot elftal. Een jaar later brak echter de Joegoslavische burgeroorlog uit en het land viel uit elkaar.

Italië - Ierland

[bewerken | brontekst bewerken]

30 juni 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Italië Vlag van Italië 1 – 0 Vlag van Ierland Ierland Stadio Olimpico, Rome
Toeschouwers: 73.303
Scheidsrechter: Carlos Silva Valente (Vlag van Portugal Portugal)
Schillaci Goal 38' Wedstrijdverslag

Net als Engeland en Nederland had Italië veel moeite met het no-nonsense voetbal van Ierland, zo miste Niall Quinn in het begin van de wedstrijd een goede kopkans. Voor rust kwam Italië op voorsprong, Pat Bonner kon een schot van Roberto Donadoni niet keren en Salvatore Schillaci kon zijn vierde doelpunt van het toernooi scoren. In de tweede helft schoot Schillaci een vrije trap op de paal, maar de Italianen gingen steeds nerveuzer spelen. Ierland viel dapper aan, maar kon geen kansen meer creëren.

Tsjecho-Slowakije - West-Duitsland

[bewerken | brontekst bewerken]

1 juli 1990
«onderlinge duels»
17:00 (UTC+2)
Tsjecho-Slowakije Vlag van Tsjecho-Slowakije 0 – 1 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland San Siro, Milaan
Toeschouwers: 73.347
Scheidsrechter: Helmut Kohl (Vlag van Oostenrijk Oostenrijk)
Wedstrijdverslag Goal 25' (pen.) Matthäus

Tsjecho-Slowakije kwam opvallend ver in het toernooi, maar kon alleen maar tegenhouden in de eerste helft. Zo redde Ivan Hašek twee maal een bal van de doellijn. West-Duitsland kwam op voorsprong door een duikeling van Jürgen Klinsmann, de strafschop werd overtuigend benut door Lothar Matthäus. In de tweede helft probeerde West-Duitsland de voorsprong te verdubbelen, maar toen dat niet lukte schakelde men over naar resultaatvoetbal. De Tsjechische aanvaller Ľubomír Moravčík werd uit het veld gestuurd, omdat hij een schoen naar de scheidsrechter gooide. Met tien man kregen de Tsjechen nog goede kansjes, maar een gelijkmaker zat er niet in.

Kameroen - Engeland

[bewerken | brontekst bewerken]

1 juli 1990
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Kameroen Vlag van Kameroen 2 – 3
(nv)
Vlag van Engeland Engeland Stadio San Paolo, Napels
Toeschouwers: 55.205
Scheidsrechter: Edgardo Codesal (Vlag van Mexico Mexico)
Kundé Goal 61' (pen.)
Ekéké Goal 65'
Wedstrijdverslag Goal 25' Platt
Goal 83' (pen.)Goal 105' (pen.) Lineker

De wedstrijd tussen Engeland en Kameroen was de moeite meer dan waard na drie weinig amusante kwartfinalewedstrijden. Kameroen had een vliegende start ondanks de afwezigheid van liefst vier geschorste spelers, recordinternational Peter Shilton redde op een schot van dichtbij van François Omam-Biyik en in de rebound schoot Louis-Paul M'Fédé rakelings naast. In de 25e minuut kreeg Engeland zijn eerste kans en het was meteen raak: David Platt kopte raak na een voorzet van Terry Butcher. In de tweede helft werd Roger Milla ingezet en opnieuw was Milla van onschatbare waarde voor de "ontembare leeuwen". Eerst werd hij getackeld in het strafschopgebied door Paul Gascoigne en de strafschop werd benut door Emmanuel Kundé. Kameroen was nu niet meer te stuiten en vlak daarna scoorde de pas net ingevallen Eugène Ekéké na combinatiespel met Milla. Oman-Bijik kreeg de kans om de wedstrijd te beslissen, maar vrij voor de doelman probeerde hij met een subtiel hakje Shilton te passeren. Zeven minuten voor tijd werd Gary Lineker gehaakt door een wilde trap van Massing en hij benutte de strafschop zelf: 2-2. In de eerste verlenging was Kameroen nog steeds de bovenliggende partij, maar met name opnieuw Oman-Bijik was ongelukkig in de afwerking. Terwijl Kameroen in de aanval was, veroverde Gascoigne de bal en zette Lineker vrij voor de doelman. N'Kono raakte Lineker lichtjes, maar de scheidsrechter gaf een strafschop, die Lineker benutte. Deze klap kwamen de Afrikanen niet meer te boven in de tweede verlenging, maar ze konden trots zijn op hun prestatie. Engeland was zowel tegen Kameroen als tegen België de onderliggende partij, maar haalde wel voor de eerste keer sinds 1966 de halve finales.

Halve finales

[bewerken | brontekst bewerken]

Ten opzichte van het vorige WK haalden Argentinië en West-Duitsland opnieuw de halve finales, België werd uitgeschakeld door Engeland, de plaats van Frankrijk werd ingenomen door Italië. Europa was vertegenwoordigd met drie zetels, Zuid-Amerika met één, dezelfde verhouding als het vorige WK.

Italië - Argentinië

[bewerken | brontekst bewerken]

3 juli 1990
«onderlinge duels»
20:00 (UTC+2)
Italië Vlag van Italië 1 – 1 Vlag van Argentinië Argentinië Stadio San Paolo, Napels
Toeschouwers: 59.978
Scheidsrechter: Michel Vautrot (Vlag van Frankrijk Frankrijk)
Schillaci Goal 17' Wedstrijdverslag Goal 67' Caniggia
  Strafschoppen  
Baresi Gescoord met penalty
Baggio Gescoord met penalty
De Agostini Gescoord met penalty
Donadoni Gemiste strafschop (saved)
Serena Gemiste strafschop (saved)
3 – 4 Gescoord met penalty Serrizuela
Gescoord met penalty Burruchaga
Gescoord met penalty Olarticoechea
Gescoord met penalty Maradona

De stad Napels was op 3 juli een verdeelde stad, uitgerekend het Argentinië van Napoli-ster Diego Maradona speelde in die stad tegen Italië. Maradona beïnvloedde de publieke opinie en verklaarde, dat het Zuiden van Italië altijd achtergesteld was ten opzichte van het Noorden. Coach Azeglio Vicini verraste door de goed spelende Roberto Baggio te vervangen door Gianluca Vialli. Een schot van Vialli werd los gelaten door de Argentijnse doelman Sergio Goycochea en net als tegen Ierland schoot Salvatore Schillaci raak in de rebound. Argentinië speelde eindelijk een acceptabele partij en begon in de tweede helft de dit toernooi nog ongepasseerde Walter Zenga te testen, hij maakte een nerveuze indruk. Hij ging in de fout bij de gelijkmaker van Claudio Caniggia door ver uit zijn doel te gaan bij een kopbal. Daarna ontstond meer een gevecht dan een voetbalwedstrijd, waarbij Italië steeds meer een onzekere indruk maakte. De beste kans was voor de ingevallen Roberto Baggio, hij had bijna succes met een vrije trap, maar Schillaci was onzichtbaar en Vialli speelde even matig als in de eerste wedstrijden. In de eerste helft van de verlenging werd Ricardo Giusti uit het veld gestuurd en vanaf dat moment was Argentinië alleen maar bezig de strafschoppenserie te halen. Tekenend was, dat de bebaarde Sergio Batista alleen het veld inkwam om te ontregelen en ontving ook een gele kaart na een lompe actie. Diego Maradona nam zijn ploeg op sleeptouw, bediende Julio Olarticoechea na een waanzinnige solo en juichte provocerend na het laatste fluitsignaal. Tijdens de strafschoppenserie was Goycoechea weer de held van de avond door de strafschoppen van Roberto Donadoni en Aldo Serena te stoppen. Argentinië stond voor de tweede achtereenvolgende keer in de finale en heel Italië bleef achter met een kater. De veldslag tegen Italië leverde wel vier schorsingen op waaronder Claudio Caniggia.

West-Duitsland - Engeland

[bewerken | brontekst bewerken]

4 juli 1990
«onderlinge duels»
20:00 (UTC+2)
West-Duitsland Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 1 – 1 Vlag van Engeland Engeland Stadio delle Alpi, Turijn
Toeschouwers: 62.628
Scheidsrechter: José Roberto Wright (Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië)
Brehme Goal 60' Wedstrijdverslag Goal 80' Lineker
  Strafschoppen  
Brehme Gescoord met penalty
Matthäus Gescoord met penalty
Riedle Gescoord met penalty
Thon Gescoord met penalty
4 – 3 Gescoord met penalty Lineker
Gescoord met penalty Beardsley
Gescoord met penalty Platt
Gemiste strafschop (saved) Pearce
Gemiste strafschop Waddle

Engeland was lange tijd de bovenliggende partij, met name het veel geprezen West-Duitse middenveld had het zwaar, Lothar Matthäus werd constant overvleugeld door de ontketende Paul Gascoigne en aanvaller Rudi Völler raakte snel geblesseerd. In de tweede helft kwam Engeland ongelukkig op achterstand, Andreas Brehme schoot raak uit een van richting veranderde vrije trap, dankzij ongelukkig uitlopen van Paul Parker. Engeland toonde veerkracht en Gary Lineker profiteerde van matig verdedigen. In de verlenging schoten zowel Chris Waddle als Guido Buchwald op de paal. Meest opmerkelijke moment van de wedstrijd was de gele kaart van Paul Gascoigne, zijn tweede gele kaart van het toernooi, waardoor hij de finale in ieder geval zou missen. De speler barstte in tranen uit, maar hervond zichzelf weer. Zijn medespelers zouden de finale ook niet halen, zowel Stuart Pearce als Chris Waddle miste tijdens de strafschoppenserie en de West-Duitsers haalden voor de derde achtereenvolgende keer de finale.

Troostfinale: 3e/4e plaats

[bewerken | brontekst bewerken]

7 juli 1990
«onderlinge duels»
20:00 (UTC+2)
Italië Vlag van Italië 2 – 1 Vlag van Engeland Engeland Stadio San Nicola, Bari
Toeschouwers: 51.426
Scheidsrechter: Joël Quiniou (Vlag van Frankrijk Frankrijk)
Baggio Goal 71'
Schillaci Goal 86' (pen.)
Wedstrijdverslag Goal 81' Platt

Voor de eerste keer in de historie was de finale een herhaling van de deelnemers van het vorige WK, West-Duitsland en Argentinië. Het was opnieuw een confrontatie tussen Europa en Zuid-Amerika.

Zie Finale wereldkampioenschap voetbal 1990 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

8 juli 1990
«onderlinge duels»
20:00 (UTC+2)
Argentinië Vlag van Argentinië 0 – 1 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland Stadio Olimpico, Rome
Toeschouwers: 73.603
Scheidsrechter: Edgardo Codesal (Vlag van Mexico Mexico)
Wedstrijdverslag Goal 85' (pen.) Brehme
1990 Wereldkampioen

Vlag van Duitsland
WEST-DUITSLAND
Derde titel

Toernooiranglijst

[bewerken | brontekst bewerken]
Plaats Land Groep GW Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
1 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland D 7 5 2 0 15 5 +10 12
2 Vlag van Argentinië Argentinië B 7 2 3 2 5 4 +1 7
3 Vlag van Italië Italië A 7 6 1 0 10 2 +8 13
4 Vlag van Engeland Engeland F 7 3 3 1 8 6 +2 9
Uitgeschakeld in de Kwartfinales
5 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië D 5 3 1 1 8 6 +2 7
6 Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije A 5 3 0 2 10 5 +5 6
7 Vlag van Kameroen Kameroen B 5 3 0 2 7 9 –2 6
8 Vlag van Ierland Ierland F 5 0 4 1 2 3 −1 4
Uitgeschakeld in de Achtste finales
9 Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië C 4 3 0 1 4 2 +2 6
10 Vlag van Spanje Spanje E 4 2 1 1 6 4 +2 5
11 Vlag van België België E 4 2 0 2 6 4 +2 4
12 Vlag van Roemenië Roemenië B 4 1 2 1 4 3 +1 4
13 Vlag van Costa Rica Costa Rica C 4 2 0 2 4 6 −2 4
14 Vlag van Colombia Colombia D 4 1 1 2 4 4 0 3
15 Vlag van Nederland Nederland F 4 0 3 1 3 4 −1 3
16 Vlag van Uruguay Uruguay E 4 1 1 2 2 5 −3 3
Uitgeschakeld in de groepsfase
17 Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie B 3 1 0 2 4 4 0 2
18 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk A 3 1 0 2 2 3 −1 2
Vlag van Schotland Schotland C 3 1 0 2 2 3 −1 2
20 Vlag van Egypte Egypte F 3 0 2 1 1 2 −1 2
21 Vlag van Zweden Zweden C 3 0 0 3 3 6 −3 0
22 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea E 3 0 0 3 1 6 −5 0
23 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten A 3 0 0 3 2 8 −6 0
24 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische Emiraten D 3 0 0 3 2 11 −9 0

Doelpuntenmakers

[bewerken | brontekst bewerken]
6 doelpunten
5 doelpunten
4 doelpunten
3 doelpunten
2 doelpunten
1 doelpunt

WK 1990 in beeld

[bewerken | brontekst bewerken]