Watergoor (kasteel)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Watergoor
Watergoor in 1782
Locatie Nijkerk
Gebouwd in circa 1300
Gesloopt in circa 1850
Watergoor volgens Cornelis Pronk (1731)

Watergoor was een kasteel in de Nederlandse plaats Nijkerk, provincie Gelderland. Van het kasteel zijn geen zichtbare restanten overgebleven.

De oudste vermelding van het kasteel dateert uit circa 1300. De eerste bewoner die bij naam bekend is, betreft Willem van Aller in het jaar 1377.

Carselis van Aller werd in 1472 beleend met Watergoor. Zijn zoon Hendrik van Aller volgde hem als leenman op in 1485. Toen hij overleed in 1501 liet hij het huis na aan zijn toen nog minderjarige zoon Carselis. In 1520 werd Carselis opgevolgd door zijn zus Henrica. Zij was getrouwd met Jelis van Riemsdijk, die in 1539 werd terechtgesteld wegens verraad. Na het overlijden van Henrica in 1559 erfde Adriaan van Furstenborch het huis.

In 1741 kwam Watergoor in bezit van de familie Schimmelpenninck van der Oye. Het werd in dat jaar omschreven als een oud gebouw met een droge gracht, met er tegenover een boerderij dat Klein Watergoor heette.

In 1847 verkocht eigenaar Van der Hammen het huis aan Wulf van den Tweel, die het rond 1850 liet afbreken. Alleen het koetshuis en de gracht werden toen gespaard. Uiteindelijk zijn ook deze verdwenen.

Anno 2023 ligt het bedrijventerrein Watergoor op de voormalige kasteellocatie.