Wereldbeker schaatsen 2018/2019

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wereldbeker schaatsen
2018/2019
500 mmannenvrouwen
1000 mmannenvrouwen
1500 mmannenvrouwen
3 & 5 kmvrouwen
5 & 10 kmmannen
Massastartmannenvrouwen
Teamsprintmannenvrouwen
Achtervolgingmannenvrouwen
WB-wedstrijden
Obihiro · Tomakomai · Tomaszów Mazowiecki ·
Heerenveen · Hamar · Salt Lake City

De Wereldbeker schaatsen 2018/2019 (officieel: ISU World Cup Speed Skating 2018/19) is een internationale schaatscompetitie verspreid over het gehele schaatsseizoen 2018-2019. De wereldbeker schaatsen wordt georganiseerd door de Internationale Schaatsunie (ISU).

In dit seizoen zijn er zes wereldbekerweekenden. Dit zijn er evenveel als het voorgaande jaar. Er worden voor het eerst wereldbekers gehouden in het Japanse Tomakomai en het Poolse Tomaszów Mazowiecki. De eerste wedstrijd vond plaats in Obihiro, vervolgens Tomakomai, Tomaszów Mazowiecki en Heerenveen. De startbewijzen voor het wereldkampioenschap allround werden verdeeld naar aanleiding van de resultaten van de eerste vier wereldbekerwedstrijden. De wereldbekerfinale is in Salt Lake City.

Kalender[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Datum 500m 1000m 1500m 3k/5k 5k/10k Massastart Teamsprint Achtervolging Details
Vlag van Japan Obihiro 16–18 november 2018 2x 1x 1x 1x 1x 1x 1x Wereldbeker 1
Vlag van Japan Tomakomai 23–25 november 2018 2x 1x 1x 1x 1x 1x 1x Wereldbeker 2
Vlag van Polen Tomaszów Mazowiecki 7–9 december 2018 2x 1x 1x 1x 1x 1x Wereldbeker 3
Vlag van Nederland Heerenveen 14–16 december 2018 1x 1x 1x 1x 1x Wereldbeker 4
Vlag van Noorwegen Hamar 1-3 februari 2019 2x 1x 1x 1x Wereldbeker 5
Vlag van Verenigde Staten Salt Lake City 9-10 maart 2019 2x 1x 1x 1x 1x Wereldbekerfinale
Totaal 11x 6x 6x 5x 1x 4x 3x 3x

Eindpodia[bewerken | brontekst bewerken]

Mannen[bewerken | brontekst bewerken]

Afstand 1e 2e 3e
500 m Vlag van Rusland Pavel Koelizjnikov Vlag van Japan Tatsuya Shinhama Vlag van Noorwegen Håvard Holmefjord Lorentzen
1000 m Vlag van Nederland Kjeld Nuis Vlag van Nederland Kai Verbij Vlag van Rusland Pavel Koelizjnikov
1500 m Vlag van Rusland Denis Joeskov Vlag van Zuid-Korea Kim Min-seok Vlag van Nederland Kjeld Nuis
5&10 km Vlag van Rusland Aleksandr Roemjantsev Vlag van Nederland Marcel Bosker Vlag van Noorwegen Sverre Lunde Pedersen
Massastart Vlag van Zuid-Korea Um Cheon-ho Vlag van België Bart Swings Vlag van Rusland Roeslan Zacharov
Teamsprint Vlag van Nederland Nederland Vlag van Noorwegen Noorwegen Vlag van Rusland Rusland
Achtervolging Vlag van Noorwegen Noorwegen Vlag van Rusland Rusland Vlag van Japan Japan

Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Afstand 1e 2e 3e
500 m Vlag van Oostenrijk Vanessa Herzog Vlag van Japan Nao Kodaira Vlag van Rusland Olga Fatkoelina
1000 m Vlag van Verenigde Staten Brittany Bowe Vlag van Japan Miho Takagi Vlag van Japan Nao Kodaira
1500 m Vlag van Verenigde Staten Brittany Bowe Vlag van Japan Miho Takagi Vlag van Nederland Ireen Wüst
3&5 km Vlag van Tsjechië Martina Sáblíková Vlag van Nederland Esmee Visser Vlag van Rusland Natalja Voronina
Massastart Vlag van Zuid-Korea Kim Bo-reum Vlag van Nederland Irene Schouten Vlag van Italië Francesca Lollobrigida
Teamsprint Vlag van Rusland Rusland Vlag van Nederland Nederland Vlag van Japan Japan
Achtervolging Vlag van Japan Japan Vlag van Rusland Rusland Vlag van Canada Canada

Deelnamequota[bewerken | brontekst bewerken]

Op basis van het aantal schaatsers in de top van het voorafgaande seizoen 2017/2018, mochten de volgende landen een aantal deelnemers inschrijven per afstand, mits deze aan de limiet op die afstand had voldaan. Alle andere ISU-leden (landen met federaties in de ijs-/schaatssport die zijn aangesloten bij de ISU) mochten per afstand één deelnemer inschrijven, mits voldaan aan de limiet(en). Voor de massastart geldt altijd een maximum van twee schaatsers per land. Het organiserende land mag altijd op alle afstanden met het maximum aantal schaatsers starten.

Limiettijden[bewerken | brontekst bewerken]

Om te mogen starten in de wereldbeker schaatsen 2018/2019 moesten de schaatsers na 1 juli 2017 aan de enkele limiettijden hebben voldaan. Voor deelname aan de ploegenachtervolging, teamsprint en massastart volstond het rijden van een van de limiettijden (om het even welke). Om tegemoet te komen aan de bezwaren van de kleine schaatslanden voor wie de reis naar Salt Lake City, Calgary of Ürümqi (de drie in potentie snelste banen in de wereld) vaak een zware grote financiële last is, was er sinds enige jaren een aparte (minder strenge) limiet opgenomen voor overige schaatsbanen.

Voor de ploegenachtervolging en massastart mocht één schaatser worden ingeschreven die niet aan een van bovenstaande kwalificatietijden had voldaan, voor deze schaatsers geldt een versoepelde limiet van (mannen) of (vrouwen) op de 1.500 meter. Schaatsers die voldaan hebben aan de limiet voor een van de beide sprintafstanden (500m óf 1.000m) mogen ook op de andere sprintafstand starten en datzelfde geldt voor de allroundafstanden (1.500m en 3.000m c.q. 5.000m mannen). Hier geldt een maximum van één uitzondering per land per afstand.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]