Wereldkampioenschap snooker 2013

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ronnie O'Sullivan, winnaar van het WK snooker 2013

Het World Snooker Championship 2013 vond plaats tussen 20 april en 6 mei 2013 in het Crucible Theatre in Sheffield, Engeland. Ronnie O'Sullivan, die ook titelverdediger was, won het toernooi.

Prijzenpot[bewerken | brontekst bewerken]

De prijzenpot was gelijk aan het voorgaande jaar.

  • Winnaar: £ 250.000
  • Finalist: £ 125.000
  • Halvefinalist: £ 52.000
  • Kwartfinalist: £ 24.050
  • Laatste 16: £ 16.000
  • Laatste 32: £ 12.000
  • Laatste 48: £ 8.200
  • Laatste 64: £ 4.600
  • Hoogste break: £ 10.000

Totaal: £ 1.111.000

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

De nummers 2 en 3 van de plaatsingslijst verloren relatief vroeg in het toernooi. Neil Robertson (seed #3) verloor in de eerste ronde en Mark Selby (seed #2) verloor in de tweede ronde.

Hoofdtoernooi[bewerken | brontekst bewerken]

  eerste ronde
best of 19 frames
tweede ronde
best of 25 frames
kwartfinale
best of 25 frames
halve finale
best of 33 frames
finale
best of 35 frames
                                               
 Vlag van Engeland Ronnie O'Sullivan (1) 10  
 Vlag van Schotland Marcus Campbell 4  
   Vlag van Engeland Ronnie O'Sullivan (1) 13  
   Vlag van Engeland Ali Carter (16) 8  
 Vlag van Engeland Ali Carter (16) 10
 Vlag van Engeland Ben Woollaston 4  
   Vlag van Engeland Ronnie O'Sullivan (1) 13  
   Vlag van Engeland Stuart Bingham (9) 4  
 Vlag van Engeland Stuart Bingham (9) 10  
 Vlag van Engeland Sam Baird 2  
   Vlag van Engeland Stuart Bingham (9) 13
   Vlag van Engeland Mark Davis 10  
 Vlag van Schotland John Higgins (8) 6
 Vlag van Engeland Mark Davis 10  
   Vlag van Engeland Ronnie O'Sullivan (1) 17  
   Vlag van Engeland Judd Trump (4) 11  
 Vlag van Engeland Shaun Murphy (5) 10  
 Vlag van Engeland Martin Gould 5  
   Vlag van Engeland Shaun Murphy (5) 13
   Vlag van Schotland Graeme Dott (12) 11  
 Vlag van Schotland Graeme Dott (12) 10
 Vlag van Engeland Peter Ebdon 6  
   Vlag van Engeland Shaun Murphy (5) 12
   Vlag van Engeland Judd Trump (4) 13  
 Vlag van Wales Matthew Stevens (13) 7  
 Vlag van Hongkong Marco Fu 10  
   Vlag van Hongkong Marco Fu 7
   Vlag van Engeland Judd Trump (4) 13  
 Vlag van Engeland Judd Trump (4) 10
 Vlag van Wales Dominic Dale 5  
 Vlag van Engeland Ronnie O'Sullivan (1) 18
 Vlag van Engeland Barry Hawkins (15) 12
 Vlag van Australië Neil Robertson (3) 8  
 Vlag van Engeland Robert Milkins 10  
   Vlag van Engeland Robert Milkins 11  
   Vlag van Engeland Ricky Walden (14) 13  
 Vlag van Engeland Ricky Walden (14) 10
 Vlag van Engeland Michael Holt 1  
   Vlag van Engeland Ricky Walden (14) 13  
   Vlag van Wales Michael White 6  
 Vlag van Wales Mark Williams (11) 6  
 Vlag van Wales Michael White 10  
   Vlag van Wales Michael White 13
   Vlag van Thailand Dechawat Poomjaeng 3  
 Vlag van Schotland Stephen Maguire (6) 9
 Vlag van Thailand Dechawat Poomjaeng 10  
   Vlag van Engeland Ricky Walden (14) 14
   Vlag van Engeland Barry Hawkins (15) 17  
 Vlag van Engeland Mark Allen (7) 8  
 Vlag van Engeland Mark King 10  
   Vlag van Engeland Mark King 9
   Vlag van China Ding Junhui (10) 13  
 Vlag van China Ding Junhui (10) 10
 Vlag van Schotland Alan McManus 5  
   Vlag van China Ding Junhui (10) 7
   Vlag van Engeland Barry Hawkins (15) 13  
 Vlag van Engeland Barry Hawkins (15) 10  
 Vlag van Engeland Jack Lisowski 3  
   Vlag van Engeland Barry Hawkins (15) 13
   Vlag van Engeland Mark Selby (2) 10  
 Vlag van Engeland Mark Selby (2) 10
 Vlag van Engeland Matthew Selt 4  

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

De finale vond plaats op 5 en 6 mei. De Nederlander Jan Verhaas was er scheidsrechter. In de Engelse confrontatie won titelverdediger Ronnie O'Sullivan met 18-12 van zijn concurrent Barry Hawkins en werd voor de vijfde keer wereldkampioen. O'Sullivan ging na de eerste sessie met 5-3 pauzeren. Hawkins kwam daarna één keer gelijk (7-7), maar verder stond O'Sullivan gedurende de hele partij voor.

Century breaks[bewerken | brontekst bewerken]

Opvallendheden[bewerken | brontekst bewerken]

  • O'Sullivan bracht tijdens het World Snooker Championship 2013 zijn totale aantal 100+ breaks (centuries) gemaakt in het Crucible Theatre op 131. Daarmee verbrak hij het record van Stephen Hendry, die er gedurende zijn carrière 127 maakte in het Crucible Theatre.
  • In de finale maakten O'Sullivan en Hawkins samen acht centuries, een evenaring van het record dat Stephen Hendry en Peter Ebdon vestigden in de finale van het WSC 2002.
  • Door de titel opnieuw te winnen was O'Sullivan de eerste die met succes zijn wereldtitel verdedigde sinds Stephen Hendry in 1996.
  • O'Sullivan was 37 jaar toen hij het WSC 2013 won en daarmee de oudste wereldkampioen snooker sinds de destijds 45-jarige Ray Reardon in 1978.