Wereldkampioenschappen tafeltennis 2021

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wereldkampioenschappen tafeltennis 2021
2021 World Table Tennis Championships Finals
Gehouden in Vlag van Verenigde Staten Houston
Accommodatie George R. Brown Convention Center
Editie 56
Jaar 2021
Data 23 t/m 29 november
Sport Tafeltennis
Organisator ITTF
Deelnemers 265 atleten uit 56 landen
Evenementen 5
Eerste editie 1926
Toernooistatistieken
Wedstrijden 375
Toeschouwers 26.000  (69 per wedstrijd)
Navigatie
2019     2022
Portaal  Portaalicoon   Sport
Wereldkampioenschappen tafeltennis 2021
Enkelspelmannenvrouwen
Dubbelspelmannenvrouwengemengd

De wereldkampioenschappen tafeltennis vinden sinds 1926 plaats en worden georganiseerd door de ITTF. In de even jaren vinden de wereldkampioenschappen landenteams (mannenteams en vrouwenteams) plaats en in de oneven jaren de individuele kampioenschappen (mannen- en vrouwen enkelspel, mannen- en vrouwen dubbelspel en de gemengddubbel).

De wereldkampioenschappen tafeltennis 2021 werden van 23 tot en met 29 november gehouden in het George R. Brown Convention Center in de Amerikaanse stad Houston.

Op het programma staan vijf onderdelen:

Er worden geen landenteamwedstrijden gespeeld deze editie.

Drievoudig opeenvolgend en huidige wereldkampioen Ma Long verdedigde zijn titel niet. Volgens de Chinese tafeltennisbond [1] hebben hij, Xu Xin en de titelverdediger bij de vrouwen, Liu Shiwen, zich niet aangemeld om de Chinese ploeg te verjongen en die spelers voor te bereiden op de Olympische Zomerspelen 2024 in Parijs. Ook de Duitse sterspeler Dimitrij Ovtcharov heeft zich moeten afmelden, vanwege een blessure [2].

De loting voor plaatsing vond plaats op zondag 21 november[3].

Wedstrijdschema[bewerken | brontekst bewerken]

Onderdeel↓ / Datum → 23 24 25 26 27 28 29
Enkelspel (m) R1 R2 R3 R4 ¼ ½ F
Enkelspel (v) R1 R2 R3 R4 ¼ ½ F
Dubbel (m) R1 R2 R3 ¼ ½ F
Dubbel (v) R1 R2 R3 ¼ ½ F
Dubbel (gemengd) R1 R2 R3 ¼ ½ F

R1 Eerste ronde   R2 Tweede ronde   R3 Derde ronde   R4 Vierde ronde   ¼ Kwartfinales   ½ Halve finales   F Finale  

Medailles[bewerken | brontekst bewerken]

Medaillewinnaars[bewerken | brontekst bewerken]

Onderdeel Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons
Enkelspel (m) Vlag van China Fan Zhendong Vlag van Zweden Truls Möregårdh Vlag van Duitsland Timo Boll
Vlag van China Liang Jingkun
Enkelspel (v) Vlag van China Wang Manyu Vlag van China Sun Yingsha Vlag van China Chen Meng
Vlag van China Wang Yidi
Dubbel (m) Vlag van Zweden Mattias Falck
Vlag van Zweden Kristian Karlsson
Vlag van Zuid-Korea Jang Woo-jin
Vlag van Zuid-Korea Lim Jong-hoon
Vlag van Japan Yukiya Uda
Vlag van Japan Shunsuke Togami
Vlag van China Lin Gaoyuan
Vlag van China Liang Jingkun
Dubbel (v) Vlag van China Sun Yingsha
Vlag van China Wang Manyu
Vlag van Japan Mima Ito
Vlag van Japan Hina Hayata
Vlag van Luxemburg Ni Xia Lian
Vlag van Luxemburg Sarah de Nutte
Vlag van China Chen Meng
Vlag van China Qian Tianyi
Dubbel (gemengd) Vlag van China Wang Chuqin
Vlag van China Sun Yingsha
Vlag van Japan Tomokazu Harimoto
Vlag van Japan Hina Hayata
Vlag van Chinees Taipei Lin Yun-ju
Vlag van Chinees Taipei Cheng I-ching
Vlag van China Lin Gaoyuan
Vlag van Verenigde Staten Lily Zhang

Medailleklassement[bewerken | brontekst bewerken]

Dubbelparen uit verschillende landen gelden ieder als 0,5.

 Plaats  Land Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons Totaal
1 Vlag van China China 4 1 5,5 10,5
2 Vlag van Zweden Zweden 1 1 0 2
3 Vlag van Japan Japan 0 2 1 3
4 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 0 1 0 1
5 Vlag van Chinees Taipei Chinees Taipei 0 0 1 1
Vlag van Duitsland Duitsland 0 0 1 1
Vlag van Luxemburg Luxemburg 0 0 1 1
8 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 0 0 0,5 0,5
Totaal 5 5 10 20

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]