Westelijke rotspinguïn
| Westelijke rotspinguïn IUCN-status: Kwetsbaar[1] (2020) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Volwassen westelijke pinguïn op de Falklandeilanden. | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Eudyptes chrysocome (Forster, 1781) | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Verspreidingsgebied van de westelijke rotspinguïn (zuidoostelijk van Zuid-Amerika) en oostelijke rotspinguïn (eilanden zuidelijk in de Indische en Grote Oceaan) | |||||||||||||
| Synoniemen | |||||||||||||
| |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Westelijke rotspinguïn op  Wikispecies
| |||||||||||||
| (en) World Register of Marine Species | |||||||||||||
| |||||||||||||
De westelijke rotspinguïn, rotsspringer of geelkuifpinguïn (Eudyptes chrysocome synoniem: Eudyptes crestatus) is een pinguïnsoort die nauw verwant is aan de macaronipinguïn (E. chrysolophus). Op de Falklandeilanden zijn bastaards en gemengde paren aangetroffen.
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De vogel is 51 tot 62 cm lang en weegt 2 tot 3,8 kg. Het is een relatief kleine soort kuifpinguïn, van boven zwart tot blauwzwart en van onder wit. De gele kuif is relatief smal en loopt van het voorhoofd als een wenkbrauwstreep boven het oog en vormt achter het oog een losse lichtgele pluim die afhangt. Ook de zwarte veren op de kruin vormen een korte kuif die zorgt voor een karakteristiek kopvorm. De snavel is oranje tot roodachtig en de poten zijn lichtroze. De nauw verwante soort oostelijke rotspinguïn (E. filholi) verschilt iets omdat op de snavel een roze vlies aan de basis zit.[2]
Verspreiding en leefgebied
[bewerken | brontekst bewerken]De westelijke rotspinguïn komt voor van Kaap Hoorn tot de Falklandeilanden.[3][4]
Buiten de broedtijd verblijven pinguïns in open zee. De broedkolonies liggen op kale stenige hellingen en stranden, in lavavelden, soms een beetje met graspollen begroeid en meestal dicht bij zee.[2]
Status
[bewerken | brontekst bewerken]De grootte van de populatie van de westelijke rotspinguïn werd in 2020 door BirdLife International geschat op 850.000 paren. Alleen al op de Falklandeilanden zijn 55 kolonies. Maar de aantallen broedparen nemen af op plaatsen die goed zijn onderzocht. Op grond van dit onderzoek wordt aangenomen dat de zuidelijke rotspinguïn in de afgelopen 37 jaar (drie generaties) met 34% is afgenomen.Wat precies oorzaken zijn, is niet duidelijk. In gebieden die binnen het grondgebied van Chili vallen, worden nog pinguïns gevangen en gedood om als aas te gebruiken bij de vangst van krabben. Op sommige eilanden zijn grazers zoals konijnen of herten actief en ook kunnen besmettelijke ziekten of olievervuiling plaatselijk een bedreiging vormen. Om deze redenen staat de westelijke rotspinguïn kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN.[1] De oostelijke rotspinguïn wordt door de IUCN nog als ondersoort beschouwd. Men schatte de populatiegrootte in 2020 op 422.000 broedparen.
- ↑ a b (en) Westelijke rotspinguïn op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ a b (en) Martínez, I. et al. 2015. Southern Rockhopper Penguin (Eudyptes chrysocome). In: del Hoyo, J.,et al. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona.
- ↑ Gill F, D Donsker & P Rasmussen (Eds). 2025. IOC World Bird Names (version 15.1). (en) .
- ↑ (en) Frugone M.J., T.L. Cole, M.E. López et al. 2021. Taxonomy based on limited genomic markers may underestimate species diversity of rockhopper penguins and threaten their conservation. Diversity and Distributions. 00:1–20. DOI:10.1111/ddi.13399
· 
· 