Wet van de corresponderende toestanden

Amagat diagram waarbij de samendrukbaarheidsfactor Z wordt uitgezet als een functie van de gereduceerde druk P_r en gereduceerde temperatuur T_r

De wet van de corresponderende toestanden zegt dat de fasendiagrammen van vloeistof-dampsystemen identiek zijn mits zij worden geschaald met de kritische temperatuur, druk en molair volume.

Deze wet komt erop neer dat wanneer men van in de vergelijking van Van der Waals de druk p, het volume V en de temperatuur T deelt door respectievelijk de kritische druk p_k , het kritisch volume V_k en de kritische temperatuur T_k , de vergelijking onafhankelijk van het betreffende gas blijkt te worden. De gasafhankelijke constanten a en b in de originele vergelijking zijn hierbij vervangen door universele (gasonafhankelijke) grootheden P_r , V_r en T_r :

${\left(P_{r}+{\frac {3}{V_{r}^{2}}}\right)\left(3V_{r}-1\right)=8T_{r}}$

Deze 'wetmatigheid', gepubliceerd in 1880 door Van der Waals diende als leidraad voor de experimenten die uiteindelijk leidden tot de liquefactie van onder andere waterstof door James Dewar in 1898 en van helium door Heike Kamerlingh Onnes in 1908.

Externe link

• Johannes Diderik van der Waals, Onderzoekingen omtrent de overeenstemmende eigenschappen der toestandsvergelijkingen der verschillende stoffen (1880)

Geplaatst op:
29-01-2019

Dit artikel is een beginnetje over natuurkunde. U wordt uitgenodigd om op bewerken te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen.