Willem den Ouden

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Willem den Ouden
Willem den Ouden in zijn atelier in Varik (2019)
Persoonsgegevens
Geboren 18 maart 1928
Geboorteland Vlag van Nederland Nederland
Beroep(en) Schilder, graficus, tekenaar en beeldhouwer
Oriënterende gegevens
Stijl(en) Figuratief
RKD-profiel
Website
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur
Op andere Wikimedia-projecten

Joods monument (1996), Willem den Ouden en Johan Goedhart, Sint Agnietenstraat, Tiel
De Roeier (1995), Willem den Ouden en Willem van Toorn (tekst), Waalbandijk, Zennewijnen

Willem den Ouden (Haarlem, 18 maart 1928)[1] is een Nederlandse schilder, graficus, tekenaar en (incidenteel) beeldhouwer. Zijn werk bevindt zich in particuliere en museale collecties. Het Rijksmuseum in Amsterdam verwierf een representatieve groep werken op papier van hem: een keuze uit zijn tekeningen, aquarellen, etsen en litho’s van de jaren vijftig tot 2008. Ruime keuzes uit zijn grafische werk bevinden zich ook in Museum het Rembrandthuis in Amsterdam en Museum Schloss Moyland in Bedburg-Hau (Duitsland). Museum Het Valkhof in Nijmegen heeft Den Oudens grafiek compleet. In het Stedelijk Museum en het Stadsarchief in Amsterdam zijn aquarellen van Den Ouden uit de jaren vijftig en zestig. Het Dordrechts Museum bezit enkele tekeningen uit de jaren tachtig. Olieverfschilderijen van Den Ouden zijn te zien in onder meer Museum het Valkhof, Museum Schloss Moyland en het Museum Henriette Polak in Zutphen.[2]

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Willem den Ouden volgde zijn opleiding in de jaren vijftig aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam, waar hij later, van begin jaren zestig tot begin jaren tachtig, zelf docent figuurtekenen was. In 1967 vestigde hij zich met zijn echtgenote, de schilderes/aquareliste Ferry Alink (1937-2013), in Varik, een dorp aan de Waal.[3] Verknocht als Den Ouden is aan het Waallandschap en de uiterwaarden, verzette hij zich tussen 1986 en 1995 in kunstmanifestaties en media-optredens tegen de dijkverzwaringsplannen van Rijkswaterstaat, die hij te rigoureus vond: de versterking van de Waaldijk kon in zijn ogen veel subtieler worden uitgevoerd. Aanvankelijk kreeg hij veel bijval, maar na de hoge waterstanden van 1995 keerde de stemming zich tegen hem en werd hij bedreigd en zelfs beschoten.[4] Sindsdien schilderde Den Ouden niet meer direct langs de rivier, maar vanaf het grote balkon van het Veerhuis, het voormalige woonhuis en atelier van zijn vriend de kunstenaar Pieter Kooistra dat uitzicht had over de Waal. De rivier in de verte, de wolkenluchten en de zon werden zijn voornaamste onderwerp. Vanaf 1999 maakte hij elke zomer tekeningen en schilderijen van de lucht en het land, die hij in de winter in zijn atelier uitwerkte tot een of twee grote olieverfschilderijen. Sinds 2011 werkt hij vanwege zijn fysieke conditie niet meer in het landschap en legt hij zich helemaal toe op het schilderen van (zelf)portretten in zijn atelier.[5][6]

Waardering[bewerken | brontekst bewerken]

Exposities[bewerken | brontekst bewerken]

Ter gelegenheid van het verschijnen van het boek Leven en werk van Willem den Ouden waren er in 2003 exposities van het werk van Willem den Ouden in het Rembrandthuis (Amsterdam), Museum Het Valkhof (Nijmegen) en Teylers Museum (Haarlem). In 2004 exposeerde Den Ouden in Museum Schloss Moyland in Bedburg-Hau.[8] In de Waalgalerie in Tiel is sinds 2014 een permanente presentatie te zien van werk van Den Ouden en zijn echtgenote, die wordt beheerd door de in 2004 opgerichte Willem den Oudenstichting.[9] In het voorjaar van 2018, bij gelegenheid van Den Oudens negentigste verjaardag, exposeerde het Stedelijk Museum Kampen zijn 'laatste grote rivierlandschappen' en Museum Henriette Polak in Zutphen een keuze uit zijn portretten. Bij de laatste tentoonstelling verscheen het boek 'De portretten van Willem den Ouden'.[10]

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • Hans van der Grinten, Willem den Ouden. Grafiek 1953-1980, Nijmeegs Museum Commanderie van St. Jan, Nijmegen 1980
  • Tentoonstellingscatalogus Willem den Ouden. Rivierlandschappen. Schilderijen, aquarellen, tekeningen, Dordrechts Museum/Museum Henriette Polak, Zutphen 1985
  • Betty van Garrel, Een spoor van vernieling. Willem den Ouden, tekeningen; Freddy Rikken, foto’s, De Struisvogelpers, Amsterdam 1991
  • Willem van Toorn, De Waal, met litho’s van Willem den Ouden, bibliofiele uitgave in een oplage van 50 exemplaren, Atlanta Pers, Baarn 1992
  • Willem van Toorn (red.), Willem den Ouden, SUN, Nijmegen 1999, ISBN 9789061686712
  • Gijsbert van der Wal, Leven en werk van Willem den Ouden, SUN, Amsterdam 2003, ISBN 9789058750976
  • Ton den Boon en Willem den Ouden, Twee overzijden, De Weideblik, Varik 2005
  • Betty van Garrel, Boven de Waal – Willem den Ouden tekeningen aquarellen schilderijen, De Weideblik, Varik 2010, ISBN 9789077767191
  • Gijsbert van der Wal, De kunst als surplus: de schilderes Ferry Alink, De Weideblik, Varik 2014
  • Gijsbert van der Wal, De portretten van Willem den Ouden, Uitgeverij De Weideblik, 2018, ISBN 9789077767771

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Willem den Ouden van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.