Willy Van Doorselaer

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Willy Van Doorselaer
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Geboren 27 februari 1943
Geboorteplaats Schellebelle
Land Vlag van België België
Dbnl-profiel
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Willy Van Doorselaer (Schellebelle, 27 februari 1943) is een Belgische schrijver van kinderboeken.

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Van Doorselaer was als kind een verwoed lezer. Zijn liefde voor de literatuur werd al ontketend in de lagere school. Toen hij op de kostschool zat, schreef hij in het geheim versjes en verhalen ter verstrooiing. Hij studeerde Germaanse filologie en ging daarna les geven. Hij was leerkracht Nederlands, Engels en Esthetica. Op een bepaald moment nam hij een jaar loopbaanonderbreking en begon hij te schrijven. Sindsdien is hij voltijds bezig met het schrijven van boeken. De verhalen zijn telkens eigengereide vermengingen van spanning, magie, poëzie en humor. Van Doorselaer probeert de lezer naar de diepere lagen van het boek te lokken. Hij doet dit onder andere door middel van fantasie. Fantaseren is volgens hem een manier om problemen te verwerken en om de vijandige en vaak onbegrijpende wereld leefbaar te maken. De auteur kan heel goed in de huid van kinderen kruipen. De dialogen in zijn boeken komen erg spontaan en natuurlijk over. Zijn verhalen zitten goed in elkaar en zijn zorgvuldig en bedachtzaam geschreven. De kracht van zijn boeken zit in de beeldende taal, hij schetst feilloos herkenbare situaties. Hij verliest zich niet in nostalgisch sentiment en dat maakt dat zijn boeken erg gesmaakt worden.

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • Ik heet Kasper (met illustraties van Gerda Dendooven), Antwerpen/Baarn, Houtekiet, 224 blz., 1993
  • Dit is het bos, verdwaal hier maar, Antwerpen, Houtekiet, 62 blz., 1994
  • De wraak van de marmerkweker, Amsterdam, Querido, 69 blz., 1996
  • Het gevlinder van vlinders. Assemblages van Willy Segers in een tuin van taal, Schellebelle, Arte Libro, 99 blz., 1999
  • (redactie, met Aurèle Looman): De langzame haast van Pater Bontinck. Een historicus op missie in het hart van Afrika, Schellebelle, Arte Libro, 318 blz., 2005.

Bekroningen[bewerken | brontekst bewerken]