Wit-Russische parlementsverkiezingen 1995

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wit-Russische parlementsverkiezingen 1995
Datum eerste ronde 14 mei 1995[1][2]
Datum tweede ronde 10 december 1995[1][2]
Land Wit-Rusland
Te verdelen zetels 260
Resultaat
Grootste partij Partij van Communisten van Wit-Rusland (42/260)
Opvolging verkiezingen
1990     2000
Portaal  Portaalicoon   Politiek

De Wit-Russische (of Belarussische) parlementsverkiezingen van 1995 vonden op 14 mei (eerste ronde) en 10 december (tweede ronde) van dat jaar plaats.[2] Het waren de eerste parlementsverkiezingen sinds het land in 1991 onafhankelijk was geworden na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Aan de verkiezingen voor de Opperste Sovjet van Wit-Rusland namen verschillende partijen deel. De Partij van Communisten van Wit-Rusland (PCB) werd de grootste partij met 42 van de 260 zetels.[2] De opkomst bij de verkiezingen was op 14 mei zo laag, dat 141 van de 260 parlementszetels niet bezet. Nieuwe verkiezingen, gehouden op 29 november en 10 december, waren noodzakelijk om het vereiste quorum van tweederde van de verkiesbare zetels te halen.[3]

Volgens buitenlandse observanten waren de verkiezingen niet eerlijk verlopen.[1]

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Wit-Russische parlementsverkiezingen 10 december 1995
Opperste Sovjet van Wit-Rusland
Partij % Zetels
Partij van Communisten van Wit-Rusland 21,2%
42 / 260
Agrarische Partij van Wit-Rusland 16,7%
33 / 260
Volksovereenkomst-partij
8 / 260
Verenigde Burgerpartij 4,5%
9 / 260
Wit-Russische Sociaaldemocratische Partij Assemblée 6,1%
2 / 260
Partij van Nationale Eendracht
2 / 260
Partijloos
95 / 260
Overige partijen
7 / 260
Vacant
62 / 260
Totaal 100% 260
Bron: Elections to the Belarusian Supreme Soviet (1995)[4]

Referendum[bewerken | brontekst bewerken]

Tegelijk met de verkiezingen op 14 mei vond er een referendum plaats over het uitbreiden van de bevoegdheden van de president (Aleksandr Loekasjenko), herintegratie van Wit-Rusland in de Russische Federatie, het invoeren van het Russisch als de officiële taal van het land, het herstel van symbolen uit de tijd van de Sovjet-Unie en economische integratie van Wit-Rusland in Rusland.[3][1][5] Het referendum was een reactie van de president, daar een meerderheid van de Opperste Sovjet zich op 11 april had uitgesproken tegen alle voornemens van Loekasjenko, behoudens de invoering van het Russisch als officiële taal.[3][1] Alle voorstellen van de president werden door de bevolking in het referendum met ruime meerderheden goedgekeurd.[6] Zo stemde 83,3% in met het voorstel om Russisch tot officiële taal te verheffen; 75,1% voor de introductie van nieuwe staatssymbolen (vlag, wapen); 83,3% voor een economische unie met Rusland en 77,7% voor het recht van de president om het parlement te ontbinden.[5]

Verwijzingen[bewerken | brontekst bewerken]